Q&A Σκηνοθετών, Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 45ο Φεστιβάλ Δράμας δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του φεστιβάλ που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος.

Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για την δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι (Εθνικό Διαγωνιστικό, Διεθνές Σπουδαστικό, Short and Green) στην σημερινή παρουσίαση:

EΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

*«Όχι Αύριο» Αμέρισσα Μπάστα

Στην παρουσίαση παραβρέθηκε και ο πρωταγωνιστής της ταινίας Νικολάκης Ζεγκίνογλου.

«Η ταινία είναι το ταξίδι του πρωταγωνιστή μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, όπου μέσα σε πολύ περιορισμένο χρόνο πρέπει να επαναπροσδιορίσει πολλά πράγματα για τη ζωή του. Με ενδιαφέρει η θεματική του επαναπροσδιορισμού μιας κατάστασης και παρότι είναι μια δύσκολη συνθήκη, έχει μέσα της, όχι μόνο από τον κεντρικό χαρακτήρα, αλλά και τους υπόλοιπους, την ελπίδα. Όλοι έχουν ελπίδα. Παρότι όλοι βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις, κανένας δεν έχει χάσει την ελπίδα του, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Περισσότερο από ποτέ, σε αυτήν την ταινία «παίζω με τα πρόσωπα», είμαι πολύ κοντά σε αυτά γιατί θέλω να αναδείξω την συναισθηματική τους κατάσταση, δεν ήθελα να πάρω απόσταση, ήθελα ο θεατής να κατανοήσει τον κάθε ήρωα. Αν είχα – όπως και ο πρωταγωνιστής – 24 ώρες για να ζήσω, θα έκανα ό, τι έκανε και ο Νικολάκης, προσπαθώντας να λύσω ό, τι θεωρούσα στο μυαλό μου ως εκκρεμότητα και θα προσπαθούσα λίγο να ζήσω».

*«Λίλα» (Μάκης Παπαδημητρίου)

«Βλέπουμε λίγες ημέρες από τη ζωή μιας ηλικιωμένης γυναίκας που ζει αγκιστρωμένη στο παρελθόν και μετά από την κουβέντα που έχει με κάποιον ψυχολόγο, κάνει μια πολύ μικρή προσπάθεια να αλλάξει κάτι από την καθημερινότητά της. Είναι η πρώτη μου κινηματογραφική σκηνοθεσία και όλη η ταινία έγινε μέσα σε 20 ημέρες. Κάποια στιγμή συνάντησα μια κυρία που μου θύμισε έναν χαρακτήρα από το εξαιρετικό βιβλίο του Φρέντρικ Μπάκμαν «Η Μπριτ-Μαρί ήταν εδώ». Ήταν μια κυρία μεγάλης ηλικίας, όχι τόσο όσο η Λίλα, έξω από ένα σχεδόν ερειπωμένο σπίτι, αλλά φορώντας τα καλά της. Σκέφτηκα ότι έμενε σε αυτό το σπίτι με τον άνδρα της, αλλά δεν περνά και τόσο καλά, γιατί εκείνος ως παραδοσιακός, θέλει μια γυναίκα – δούλα, οπότε αυτή έβρισκε κάθε μέρα μια αφορμή να λείψει μερικές ώρες ώστε να πάρει μερικές ανάσες, βάζοντας τα καλά της και φεύγοντας με τη δικαιολογία ότι πάει σε μια δουλειά. Ωστόσο αυτό που έκανε ήταν να στέκεται απέξω, στο κρύο, μέχρι να περάσει η ώρα και να μπει ξανά στο σπίτι. Κάποια στιγμή περνάει ένα ταξί μπαίνει μέσα και φεύγει. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα. Στη συνέχεια άλλαξε, καθώς μπήκαν μέσα βιωματικά μου στοιχεία, προσωπικά και οικογενειακά, κι έτσι η ταινία έχει πολλά χαρακτηριστικά από ανθρώπους δικούς μας».

*«Η κούρσα» (Γιώργος Λεοντακιανάκος)

Παραβρέθηκε και ο πρωταγωνιστής Μάκης Παπαδημητρίου

«Είναι μια ταινία που μιλάει για έναν ταξιτζή, ο οποίος τελειώνει τη βάρδιά του, και βιάζεται να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Στην τελευταία του κούρσα, παίρνει μια ηλικιωμένη γυναίκα, εκεί συμβαίνουν κάποια πράγματα και ο ίδιος αναδιατάσσει κάποιες προτεραιότητες. Όταν ήμουν μικρός είχα ένα προσωπικό βίωμα, όταν έχασα τη γιαγιά μου. Το πρωί της συγκεκριμένης μέρας είχε έρθει να με βρει και της μίλησα κάπως απότομα και έφυγα από το σπίτι και το βράδυ όταν τη συνάντησα, η γιαγιά πέθανε. Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται και λόγω κορωνοιού παραλίγο να συμβούν παρόμοιες καταστάσεις και με τους γονείς μου, σκέφτηκα ότι αυτό πρέπει να το εκφράσω».

*«Γιάμα» (Ανδρέας Βακαλιός)

Παραβρέθηκαν ο παραγωγός Γιάννης Καρπούζης, η διευθύντρια φωτογραφίας Φίλη Ολσέφσκι και ηθοποιοί της ταινίας Γιάννης Νάνης , Στέφανος Δαμιανίδης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου και Blerim Dhampiraj.

«Γιάμα στη ντοπιολαλιά των Σερρών σημαίνει το πλιάτσικο. Η ιστορία της ταινίας ξετυλίγεται μια 25η Μαρτίου όπου όλοι είναι περήφανοι, αλλά κάποια πράγματα ξεφεύγουν, δεν λέγονται κάποιες αλήθειες και ανάβουν κάποιες φωτιές. Η σκέψη της ταινίας ξεκίνησε όταν πριν επτά χρόνια βρισκόμουν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο δημιουργικά, όταν διάβασα κάποια απομνημονεύματα του προπάππου μου, που μιλούσαν για ένα πλιάτσικο στις Σέρρες όταν Έλληνες είχαν κάψει ένα χωριό με Τούρκους. Είχε γραφτεί ένα σενάριο στο Pitching Lab, αλλά δεν καταφέραμε να πάρουμε αρκετά λεφτά για να γίνει ταινία εποχής. Στο Γιάμα ενυπάρχουν πολλά προσωπικά βιώματα, συναντήσεις με άστεγους Πολωνούς μετανάστες, αλλά και τον πρώτο μου παιδικό φίλο που ήταν Ρουμάνος».

*«Σήμερα Ήθελα» (Βασιλίνα Κατερίνη και Σελήνη Παπαγεωργίου)

«Η ταινία διαπραγματεύεται έναν ανολοκλήρωτο έρωτα και αφορά μια κοπέλα που χάνεται στις μνήμες της ακούγοντας ένα ποίημα. Δεν μπορεί να ζήσει το τώρα και βουλιάζει μέσα σε αυτό. Ο τίτλος είναι ένα ποίημα που έγραψα καθώς ήθελα να γίνει κάτι που δεν έγινε. Έχω ενσωματώσει προς το τέλος και κάποιους στίχους από την Ισμήνη του Ρίτσου που μιλάνε για το γήρας. Εϊναι όλος αυτός ο μαρασμός της ηρωίδας και το πώς είναι γερασμένη και έχει βουλιάξει σε μια ανάμνηση, σε κάτι ανολοκλήρωτο που δεν έγινε ποτέ. Δεν έχω ξανακάνει ταινία και υπήρχε μια ανάγκη να οπτικοποιήσω κάπως το ποίημα που έγραψα».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my