Tribute to Pawlikowski

Γεννήθηκε στη Βαρσοβία κι έφυγε από την Πολωνία στα 14 του χρόνια για το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Ιταλία, μέχρι που τελικά εγκαταστάθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1997. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Λονδίνο και την Οξφόρδη.

Ξεκίνησε να γυρίζει ντοκιμαντέρ για το BBC στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Τα ντοκιμαντέρ του, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα “From Moscow to Pietushki” (Από τη Μόσχα στο Πετούσκι), “Dostoevsky’s Travels” (Τα ταξίδια του Ντοστογιέφσκι), “Serbian Epics” (Σερβικά έπη), “Tripping with Zhirinovsky” («Ταξιδεύοντας» με τον Ζιρινόφσκι), έχουν κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία όπως το Emmy και το Prix Italia. Το 1998, μεταπήδησε στη μυθοπλασία με το “Twockers”, μια τηλεταινία χαμηλού κόστους. Έπειτα έγραψε και σκηνοθέτησε δυο ταινίες μεγάλου μήκους, «Το τελευταίο καταφύγιο» και «Το καλοκαίρι του έρωτά μου». Και οι δύο βραβευτήκαν στα BAFTA και σε πολλά άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Το 2011, έκανε το «Η γυναίκα του πέμπτου». Η ταινία του, “Ida”, κέρδισε, ανάμεσα σε πολλά άλλα βραβεία, το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2015, πέντε βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ένα βραβείο BAFTA κι ένα Γκόγια.

Ο Pawlikowski επέστρεψε στην Πολωνία το 2013, ενώ ολοκλήρωνε την “Ida”.

Η τελευταία του ταινία «Ψυχρός πόλεμος» έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών το 2018. Η κριτική επιτροπή εγκωμίασε τις ερμηνείες, το σενάριο, τη σκηνοθεσία, και τη φωτογραφία. Η ταινία έλαβε πολλές διακρίσεις, καθώς και τρεις υποψηφιότητες στην 91^η Απονομή των Βραβείων Όσκαρ (Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Φωτογραφίας) και τέσσερις στα 72^α Βραβεία BAFTA (Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας). Επίσης έλαβε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στις Κάννες.

Σήμερα, μένει στη Βαρσοβία και διδάσκει σκηνοθεσία και συγγραφή σεναρίου στη Σχολή Wajda.

Η φιλμογραφία του Παβλικόφσκι περιλαμβάνει τα: Vaclav Havel (1989) που κέρδισε το Βραβείο UN Media Peace, Από τη Μόσχα στο Πετουσκί (1990) που κέρδισε ένα Emmy International, το Prix Italia και το Βραβείο Royal Television Society για το καλύτερο ντοκιμαντέρ, Στα βήματα του Ντοστογιέφσκι (1991) που κέρδισε το Βραβείο της Royal Television Society για το καλύτερο ντοκιμαντέρ για δεύτερη συνεχή χρονιά, Σερβικά έπη (1992) που κέρδισε το Gran Prix στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Μασσαλίας και στο Φεστιβάλ dei Popoli της Φλωρεντίας, Grave Case of Charlie Chaplin (1993), Ταξιδεύοντας με τον Ζιρινόφσκι (1995) που κέρδισε το Βραβείο Grierson για το καλύτερο βρετανικό ντοκιμαντέρ και το Βραβείο Golden Gate στο Διεθνές φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο, The Stringer (1997), Twockers (1998), Το τελευταίο καταφύγιο (2001) που κέρδισε Βραβείο BAFTA για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο στον βρετανικό κινηματογράφο και Βραβείο καλύτερης ταινίας στα φεστιβάλ κινηματογράφου του Εδιμβούργου, της Χιχόν, του Μότοβουν και της Θεσσαλονίκης, καθώς και το Βραβείο ευρωπαϊκής ταινίας της χρονιάς από το γερμανικό υπουργείο πολιτισμού, και Το καλοκαίρι του έρωτά μου (2004).