Αρχείο ετικετών για: DISF46

Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα του Φεστιβάλ Δράμας

Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα του Φεστιβάλ Δράμας

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και η Αμάντα Μιχαλοπούλου στα Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα του Φεστιβάλ Δράμας

Τα νέα τους βιβλία με τίτλο «Η μεταμόρφωσή της» και «Ήλιος με ξιφολόγχες», παρουσίασαν στο πλαίσιο της ενότητας «Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα» του Φεστιβάλ Δράμας, οι συγγραφείς Αμάντα Μιχαλοπούλου και Γιώργος Σκαμπαρδώνης.

Σε ένα πολυπληθές κοινό που κατέκλυσε το θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», η κ. Πολύνα Γ. Μπανά, ποιήτρια και συγγραφέας, που έχει την οργάνωση, την επιμέλεια και την παρουσίαση του προγράμματος, αναφέρθηκε αρχικά στο βιβλίο της Α. Μιχαλοπούλου (εκδόσεις Καστανιώτη), κάνοντας λόγο για μια νουβέλα η οποία «μέσα από το εύρημα της ανεξήγητης μεταμόρφωσης της νεαρής, κεντρικής ηρωίδας μέσα στον ύπνο της, σε άνδρα, προσεγγίζει και σχολιάζει το διαχρονικό ζήτημα της κοινωνικής κατασκευής των δυο φύλων, καθώς και των προκαθορισμένων κοινωνικών ρόλων που αποδίδονται σε αυτά, μέσα στο πλαίσιο μιας προαιώνιας, ανδροκεντρικής και ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Σε τελική αναγωγή, διαπραγματεύεται το ζήτημα της έμφυλης ταυτότητας, αλλά και της ρευστότητας των φύλων».

Επεσήμανε επίσης πως η συγγραφέας συνδυάζει το θέμα «πολύ έξυπνα και ευφάνταστα, με το πλέον νευραλγικό, παγκόσμιο ζήτημα της οικολογικής καταστροφής, της κλιματικής κρίσης».

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου υποστήριξε πως «όταν διαβάζεις ένα βιβλίο και βλέπεις τις στέγες στην Καρδίτσα, δηλαδή την τραγική επικαιρότητα, μπορείς να κάνεις μια πιο ρεαλιστική ανάγνωση του βιβλίου, που πριν από τρεις μήνες ήταν επιστημονική φαντασία. Μιλώντας ως αναγνώστρια, διαβάζουμε με αυτό που είμαστε κάθε στιγμή. Γράφουμε χωρίς να ξέρουμε συνειδητά γιατί μας απασχολεί ένα θέμα τόσο πολύ και γιατί υπάρχει μια ερώτηση που παίρνει τη μορφή εμμονής και μας κάνει να θέλουμε να γράψουμε μια ολόκληρη ιστορία γύρω από την ερώτηση. Κι έτσι υπάρχει αυτή η πολύ περίεργη και αμήχανη διαδρομή, που αντιμετωπίζουμε ως συγγραφείς όταν κάθε φορά που δίνουν μια καινούρια ερμηνεία για το βιβλίο μας, ταυτόχρονα ταυτιζόμαστε ίσως και να υπερταυτιζόμαστε. Αν με ρωτάτε γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο θα σας απαντήσω δεν ξέρω τι είναι αυτό που με έκανε κάποια μέρα να ξυπνήσω με την σκέψη πώς θα ήταν αν αυτό το κορίτσι ξυπνούσε ως αγόρι. Σίγουρα ήταν μια πάρα πολύ δυνατή εικόνα. Αν αυτό συνέβη σε έναν κόσμο που δεν μπορείς να μοιραστείς αυτήν την ολική μεταμόρφωση, τι κάνεις με αυτό και πως μπορείς να ξαναγυρίσεις σε μια κατάσταση δέους, σοκ και σιωπής σε σχέση με μια τέτοια ολική μεταμόρφωση; Αυτό νομίζω ότι με απασχόλησε πάρα πολύ. Επίσης με ενδιέφερε πάρα πολύ η επιστροφή σε μια άλλη αίσθηση για τον χρόνο και τον τόπο. Έτσι, έγραψα το βιβλίο για να δω τι θα συμβεί. Με ενδιαφέρει να βαθύνει και να συνεχιστεί η ερώτηση. Κι επειδή δεν πιστεύω στις απαντήσεις, όλο το βιβλίο ήταν μια ερώτηση και με ενδιαφέρει ο καθένας, αν γίνεται, να αναρωτηθεί ταυτόχρονα πιο βαθιά, για το ποιοι είμαστε ως κοινωνικές ταυτότητες, ως κινούμενα, έμφυλα στερεότυπα και πως γίνεται στον σύγχρονο κόσμο όλα αυτά τα ζητήματα που μας απασχολούν σε σχέση με την εξουσία, πώς και εάν αλλάζουν, τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, που ζούμε, που υπάρχουμε όλοι μαζί».

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Παρουσιάζοντας το νέο βιβλίο του Γ. Σκαμπαρδώνη (εκδόσεις Πατάκη), η κ. Μπανά σημείωσε πως αναφέρεται σε «μια σειρά οδυνηρών γεγονότων που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη της μπελ επόκ, ακολουθώντας τους κώδικες του νουάρ μυθιστορήματος, καθώς στο επίκεντρο της πλοκής του είναι η διαλεύκανση δυο φόνων από τον κεντρικό ήρωά του, τον ταγματάρχη Γόρδιο Κλήμεντο, που είναι επικεφαλής της αντικατασκοπίας της συμπρωτεύουσας στη δεκαετία του ΄30. Αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία Εβραίου υποδηματεργάτη που ήταν πληροφοριοδότης του και είχε εισχωρήσει και αναμειχθεί σε κομμουνιστικές, συνδικαλιστικές οργανώσεις και να εντοπίσει τη διαδρομή των χρημάτων, τη χρηματοδότηση αυτών των σωματείων από την Μόσχα ή τους ακραίους εθνικιστές της Βουλγαρίας, καθώς και οι δύο απέβλεπαν στην απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και στη δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας».

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης που επεσήμανε πως το κοινό τον ρωτά πολλές φορές για την ηρωίδα του βιβλίου, τη Ντανιέλ, αποκάλυψε πως είναι βασισμένη σε ένα πραγματικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ΄30, τη Νίνα Παυλίδου, που οδηγούσε μοτοσυκλέτα, ήταν γυμνίστρια και απελευθερωμένη. «Την έφτιαξα για να την ερωτευτώ πρώτα εγώ ο ίδιος. Ο ταγματάρχης Γόρδιος, συντηρητικός καραβανάς, αλλά σπουδαγμένος σε γνωστή παρισινή σχολή αντικατασκοπίας, κουβαλά τη μάτσο αντίληψη του αξιωματικού του στρατού και ερωτεύεται αυτή τη γυναίκα με την οποία συντηρεί μια σχέση ακραιφνώς σαρκική και ηδονική. Δε μπορεί να συλλάβει τι είναι η Ντανιέλ, μια μαγευτική γυναίκα, διαφεύγουσα, ένα αερικό, με άλλη αντίληψη των πραγμάτων. Δυο διαφορετικά σύμπαντα. Ωστόσο και τους δυο τους ενώνει ο σαρκικός έρωτας. Ο Γόρδιος αναπτύσσει μια φετιχιστική εμμονή, με τα υπέροχα άκρα της Ντανιέλ, τα πέλματά της που είναι σαν σερβίτσιο. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που κρατά τα κομμένα της νύχια μέσα σε ένα αλαβάστρινο κουτάκι παρατηρώντας τα κάθε βράδυ σαν να προσεύχεται σε αυτά. Ένας ακατανόητος και τόσο ισχυρός έρωτας που δεν μπορεί να τον ερμηνεύσει και να βρει μια διαδρομή επαφής με την Ντανιέλ, που κινείται σε εντελώς διαφορετικό σύμπαν από εκείνον. Εκείνη, είναι ένα πλάσμα που πέραν της ηδονικής διάστασης και της ηδονοθηρίας που υπάρχει στο βιβλίο, είναι η γυναίκα που κρατά τον ταγματάρχη και αρχηγό της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, την πιο σπαρασσόμενη και πιο σημαντική πόλη στη χώρα». Ο Γ. Σκαμπαρδώνης ανέφερε τέλος πως η κοινωνική και πολιτική ιστορία της εποχής του 1930-1931 στη Θεσσαλονίκη, λειτουργεί ως «το σώμα του βιβλίου, η αφήγηση. Αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι το κατά πόσο ένα μυθιστόρημα πέρα από την υπόθεση και τα πρόσωπα, περιέχει και εκλύει εκείνες τις αισθητικές αξίες που το μετατρέπουν σε έργο τέχνης».

Q&A Σκηνοθετών, Τετάρτη 6/9

Q&A Σκηνοθετών, Τετάρτη 6/9

Q&A ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ, ΤΕΤΑΡΤΗ 6/9

6 Σεπτεμβρίου 2023

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 46ο Φεστιβάλ Δράμας, δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του Φεστιβάλ, που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος. Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι (Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα) στη σημερινή παρουσίαση:

ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Αρκουδότρυπα» (Χρυσιάννα Παπαδάκη, Στέργιος  Ντινόπουλος)

“Γυρίσαμε την ταινία στην Ελάτη Τρικάλων. Χρειάστηκε να κάνουμε αρκετή πεζοπορία και μας βοήθησαν οι ντόπιοι. Μόνο το να βρεις αυτήν την σπηλιά είναι μια οδύσσεια, αλλά είναι καταπληκτική, σαν λαβύρινθος. Σκεφτήκαμε αυτήν την ταινία στην καραντίνα για να βγούμε από την κατάθλιψη. Στο επίκεντρο της είναι η φύση, οι νέοι, ο έρωτας. Έχουμε δει πολλές ταινίες queer στην πόλη, όχι όμως και στην επαρχία, η αίσθηση εκεί είναι διαφορετική, δεν είναι μόνο μια αστική εμπειρία όλο αυτό. Ταυτόχρονα θίγουμε το θέμα του έρωτα μέσα στην φιλία, αλλά και τις περίπλοκες σχέσεις με τις ρίζες σου. Στόχος μας είναι να γυρίσουμε ένα σίκουελ μεγάλου μήκους της ταινίας».

«Good girls club: A Virginity Odyssey» (Λήδα Βαρτζιώτη, Δημήτρης Τσακαλέας)

«Το θέμα μας είναι η φιλία, σε μία τόσο μεταβατική ηλικία όπως η εφηβεία, που έχει μεγάλη ένταση. Ηρωίδες είναι δύο φίλες -είναι το πορτραίτο ενός διδύμου, όπως είμαστε άλλωστε κι εμείς. Το να χάσεις την παρθενιά σου σε αυτήν την ηλικία είναι ένα τεράστιο βήμα, υπάρχει μια πίεση να γίνει αυτό πριν το πανεπιστήμιο, όπως υπάρχει μία πίεση να φαίνεσαι κουλ. Και υπάρχει και η σεξουαλική ρευστότητα στα κορίτσια αυτά που είναι μια πραγματικότητα της ζωής τους –όπως και για μας άλλωστε. Στο πάρτι, που γίνονται όλα στην ταινία, θελήσαμε να δημιουργήσouμε, μέσα από τα διάφορα δωμάτια, όλα τα επίπεδα που υπάρχουν στη ζωή, μια μικρογραφία της κοινωνίας».

«Η πολυθρόνα στο πεζοδρόμιο» (Μαίρη Κολώνια)

«Πρόκειται για μία ταινία απόλυτα βιωματική. Μια ταινία coming of age αλλά από την ενήλικη ζωή στο γήρας. Αφορά τους γονείς μου. Την εμπνεύστηκα από την τελευταία βόλτα που έκανε ο πατέρας μου ως ελεύθερος άνθρωπος, χωρίς δηλαδή να εξαρτάται από συνοδό. Και εκφράζει την συσσωρευμένη μου λύπη για αυτήν την αίσθηση απώλειας και φθοράς. Που νιώθω και κάθε φορά που περπατάω και βλέπω στα πεζοδρόμια όλα αυτά τα προσωπικά αντικείμενα των ανθρώπων, οάσεις οικειότητας, να έχουν γίνει σκουπίδια έχοντας απεκδυθεί όλη τους την συναισθηματική φόρτιση. Στην ταινία, ο ηλικιωμένος ήρωας κάθεται σε μια πολυθρόνα η οποία έχει πεταχτεί στο πεζοδρόμιο και ανήκε σε έναν γείτονα που έχει πεθάνει. Και μοιάζει με έκπτωτο βασιλιά… Μετά την προβολή πολλά παιδιά ήρθαν και μου είπαν πως η ταινία τους θύμισε τους παππούδες τους. Το θέμα του φροντιστή με απασχολεί. Πώς αντιμετωπίζουμε σήμερα τον ηλικιωμένο σε μια κοινωνία που θεοποιεί τα νιάτα;»

«Womb» (Θέμος Σκανδάμης)

«Η ιδέα προέκυψε από αυτόν τον παράλληλο κόσμο που ορίζεται από άλλα μαθηματικά και δημιουργεί μια ρωγμή στον χώρο και στον χρόνο, αλλά και από την σχέση μας με τον θάνατο που πάντα σε χτυπά πισώπλατα. Η ταινία γράφτηκε πολύ γρήγορα, σαν ένα τραγούδι, και ήθελα συνειδητά να είναι σύντομη, σαν μία στιγμή. Είναι η πρώτη μου ταινία και είναι ένας κωμικός εφιάλτης. Πρωταγωνιστεί ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, φίλος μου εδώ και 20 χρόνια».

ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Ηλίθια Διλήμματα» (Μαριάννα Μποζαντζόγλου, Κατερίνα Ρουσιάκη)

«Μας έκανε εντύπωση η προβολή της ταινίας στον κόσμο του φεστιβάλ. Βλέπαμε αντιδράσεις σε άλλα σημεία από αυτά που περιμέναμε. Γυρίσαμε μία ταινία διαλόγου, θέλαμε να δούμε πώς αλληλεπιδρούν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι το πόσο διαφορετικά το βλέπει ο κόσμος. Είναι η πρώτη μας ταινία, αγαπήσαμε πολύ τους ήρωές μας, που πράγματι, έχουν και οι δύο ηλίθια διλήμματα…».

«Η θρύλος του Καβάλαγουντ». Παρούσες ήταν η Αντιγόνη Πρέντη (φωτογραφία), και η Όλγα Τσάτου (μοντάζ, παραγωγή)

«Είναι ένα ντοκιμαντέρ για την Ελευθερία Καραδήμου, που δημιουργεί στην Καβάλα αυτοσχέδια σίριαλ, με μια κάμερα, τους φίλους και τους συγγενείς της, κι έχει γίνει viral για τις αστείες σκηνές της. Αρχικά θέλαμε να κάνουμε μια ταινία για τα μέντιουμ αλλά το εγκαταλείψαμε, και μας άρεσε το πόσο αυτοσχέδια είναι η δουλειά της Καραδήμου –κι εμείς άλλωστε με φίλους κάνουμε τις ταινίες μας, με χάρες και χωρίς μπάτζετ. Δεν θέλαμε να δείξουμε την πρωταγωνίστριά μας ως καρικατούρα, αλλά να φτιάξουμε το προτραίτο της με σεβασμό. Κάνει καλτ σειρές, κάνει αυτό που της αρέσει και μετά το δείχνει στον κόσμο. Εμείς που τα υπεραναλύουμε όλα τι κερδίζουμε τελικά; Τα βλέπει μόνο η μάνα μας!»

«Το χάος που άφησε πίσω της» (Νίκος Κολιούκος). Παρόντες ήταν επίσης οι Μαρίνα Σιώτου (ηθοποιός), Αλεξάνδρα Ρίμπα (φωτογραφία) και Πελαγία Χατζηνικήτα (μουσική)

“To θέμα στην ταινία είναι η εξάρτηση και η αγάπη. Όχι μόνο η εξάρτηση του πατέρα από το αλκοόλ, αλλά και η αλληλεξάρτηση μεταξύ κόρης και πατέρα. Γιατί δεν μπορεί να φύγει η κοπέλα; Δυσκολεύτηκα να βρω τον κατάλληλο ηθοποιό για τον ρόλο του πατέρα και δεν τολμούσα να προσεγγίσω τον Γιάννη Τσορτέκη, το έκανα μόλις ένα μήνα πριν τα γυρίσματα. Αλλά ήταν πολύ ανοιχτός στο να παίξει τον ρόλο και συνδεθήκαμε πολύ».  Και η ηθοποιός Μαρίνα Σιώτου εξομολογήθηκε πως ένοιωθε «πολύ κομπλαρισμένη», μέχρι που και ο Γ.Τσορτέκης της είπε: «Κι εγώ έχω πάρα πολύ άγχος».  Μετά υπήρξε μια μεγάλη εγγύτητα που φάνηκε στο τελικό αποτέλεσμα.

«Πώς να ανάψεις τσιγάρο χωρίς να καείς» (Κωνσταντίνος Σπανουδάκης). Παρούσα ήταν και η ηθοποιός Νέλη Μπαριτάκη

“Zω δύο χρόνια στην Αθήνα και έχω αλλάξει τέσσερα διαμερίσματα. Ο χώρος που ζεις επηρεάζει μια σχέση. Ήταν μια εμπειρία που έζησα ο ίδιος και κάθισα και την έγραψα. Στην ουσία ήθελα με την ταινία αυτή να επικοινωνήσω τα ψυχολογικά μου.Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως όλο αυτό αφορά μόνο εμένα, μέχρι που άρχισα να δέχομαι σχόλια του τύπου «παιδιά κάνατε τη ζωή μου ταινία!». Θίγει διάφορα ζητήματα, όπως οι ελεύθερες σχέσεις και η μονογαμία. Είναι στη φύση μας; Ή είναι μια συνθήκη που μας έχει επιβληθεί και την έχουμε συνηθίσει;».

«Ημερολόγιο μιας σεξουαλικής μοναξιάς» (Νίνα Αλεξανδράκη)

“Aφετηρία μου ήταν τα ημερολόγια που κρατούσα από παιδί. Όταν ξαναδιάβασα τα σημεία με τις εμπειρίες μου από τις αρχές της σεξουαλικής μου ζωής, είδα ότι υπάρχουν εκεί στοιχεία που αφορούν πολλές γυναίκες. Επίσης, είχα πάρει τότε κάποιες φωτογραφίες από αντικείμενα που έβλεπα στα δωμάτα, μετά το σεξ: σεντόνια, ρούχα, διάφορα αντικείμενα. Το εύρημα στην ταινία ήταν ότι η ηρωίδα έχει μια κάμερα, και με το που κοιμούνται οι άντρες, τραβά τον χώρο τους. Κάθε δωμάτιο ήταν κι ένα διαφορετικό επίπεδο στη συνειδητοποίηση, ένα διαφορετικό συναίσθημα. Η αφήγηση είναι με voice over και ήταν σημαντικό να είμαι μόνη μου, να υπάρχει η μοναξιά του να περνάς από την μία σκέψη στην άλλη. Το να κάνω μόνη μου αυτήν την ταινία ήταν πολύ δύσκολο αλλά ταυτόχρονα ήταν και μια τεράστια ελευθερία. Αυτό το θέατρο που παίζουμε στο σεξ, ότι οι ρόλοι είναι τόσο συγκεκριμένοι, ελπίζω να το παρατήσουμε επιτέλους…».

«Λου» (Αντονίνα Φρόκου). Παρούσα ήταν και η ηθοποιός Χυσάνθη Θεοδόση

«Ήθελα να ασχοληθώ με μία κοπέλα, που μετά από έναν βιασμό, πρέπει να πάρει μία απόφαση. Έκανα μεγάλη έρευνα, μίλησα με κοπέλες που είχαν παρόμοιες εμπειρίες και άντλησα υλικό από πολύ προσωπικές ιστορίες. Θεωρώ πως δεν υπάρχει γυναίκα που έστω μια φορά δεν βίωσε κάποιου είδους σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση. Η βασική σκηνή της ταινίας γυρίστηκε σε ένα ελάχιστο μπάνιο όπου ήμασταν 5 άτομα –ένας πραγμαιτκός μαραθώνιος. Ήταν δύσκολο όλο αυτό και το θέμα σε βαραίνει. Συνήθως δεν ασχολούμαστε με την κατάσταση του θύματος αμέσως μετά την επίθεση. Το θέμα της ταινίας αυτής δεν είναι ο βιασμός καθεαυτός, αλλά η στιγμή της απόφασης που πρέπει να πάρει το θύμα».

«Αχινός» (Άλεξ Σολτς).Παρόντες ήταν και οι Γιώργος Σαββίδης (ηθοποιός) και ο συνεργάτης του Νίκος Πάγκαλος.

«Με ενδιέφερε το πώς η παραλία γυμνιστών έχει αρχίσει να αποτελεί χώρο και τρόπο έκφρασης και ανακάλυψης του εαυτού μας αλλά και της σεξουαλικότητάς μας. Γενικά βλέπω μια μεγάλη τάση προς αυτό, κυρίως σε παραλίες της Αττικής, αλλά τώρα τελευταία και στα νησιά. Η ταινία γυρίστηκε κοντά στη Σαρωνίδα, και το γυρισμα ήταν πάρα πολύ δύσκολο, με υποβρύχιες λήψεις. Επηρεαστήκαμε πολύ από το σινεμά του Τέρενς Μάλικ». Για τους ηθοποιούς ήταν ακόμα πιο δύσκολο καθώς έπρεπε να παίζουν γυμνοί, αλλά βοηθούσε το γεγονός πως και ο σκηνοθέτης ήταν γυμνός στο γύρισμα.

«Η παρέλαση» (Μιχάλης Γαλανόπουλος)

“Καθώς σπουδάζω στην Ελβετία, αναρωτιόμουν πως θα αντιλαμβάνονταν το θέμα με το οποίο καταπιάνομαι στην ταινία οι ξένοι: τη σημαία,  τις παρελάσεις, το περιστατικό που περιγράφω και όλο αυτό που λέω στην ταινία. Καθένας από τους χαρακτήρες έχουν κάποιο δικό μου χαρακτηριστικό. Όλοι μαζί, ως ομάδα, είναι οι πρωταγωνιστές –κι όχι ο καθένας τους ξεχωριστά. Είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους, υπάρχει μια μεγάλη αγάπη ανάμεσά τους, και προσωπικά βλέπω πολύ αθώα όλα όσα κάνουν –θα μπορούσε να είναι η δική μου παρέα. Νοιώθω πως μόνο κάπως έτσι θα προχωρήσει η κοινωνία και θα γίνει πιο βιώσιμη».

«Ενάμιση» (Οδυσσέας Σπυρόπουλος). Παρόντες ήταν οι συνεργάτες του Νίκος Σέμπος (φωτογραφία) και Μάνος Μακρυγιαννάκης (μοντάζ)

«Η ταινία ξεκίνησε από κάποιες ασκήσεις σκηνοθεσίας, με τη συμμετοχή πολλών ηθοποιών και φωτογράφων. Λέω θα το γυρίσω για το YouTube κι ό, τι βγει, στην πορεία όμως μπήκε παραγωγός, και μειώθηκαν οι ιστορίες σε 4. Δεν υπήρχε σενάριο, αλλά ήταν όλα δουλεμένα σε πρόβες –οι ιδέες ήταν πολλές, το πάθος μεγάλο, αλλά οι πόροι μηδέν. Αυτή η αποσπασματικότητα, η αίσθηση του ανολοκλήρωτου είναι όλη η ιστορία. Νοιώθω ότι αυτή η ηλικία που ζω δεν βγάζει νόημα κι έτσι θα ήταν ψεύτικο ένα αφήγημα με συνοχή. Όλες οι ιστορίες αφορούν δυάδες ανθρώπων που έχουν όμως ανάγκη να γίνουν ένα –γι’ αυτό και ο τίτλος είναι «Ενάμιση».

LAGFF TRAVELS TO DRAMA

Στο πλαίσιο της δράσης LAGFF Travels to Drama σε συνεργασία με το Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λος Άντζελες, την ταινία τους παρουσίασαν ο σκηνοθέτης Alexander Georges (“Share for me”) και ο παραγωγός Nick Dessipris (“Niko Newark”,  Tracey Washington-Bagley).

“Share for me” (Alexander Georges, σκηνοθέτης)

«Διηγούμαι μια προσωπική ιστορία: τη σχέση ενός 83χρονου πατέρα και του γιου του που έχει σύνδρομο Down. Στην Αμερική τα παιδιά αυτά δεν ζουν με τους γονείς τους αλλά σε ιδρύματα με άλλα τέτοια παιδιά. Έτσι και οι δύο ήρωες της ταινίας: πρόκειται για τον πατέρα και τον αδερφό μου. Αυτοί οι δύο άνθρωποι όμως είναι καλύτερα μαζί και βρίσκουν τρόπους να ξεγελάσουν το σύστημα για να είναι κοντά ο ένας στον άλλο…».

“Niko Newark” (Nick Dessipris, παραγωγός)

«Στις ΗΠΑ σήμερα υπάρχει έντονη πόλωση και ρατσισμός. Ως παιδί στο New Jersey, το 1967, έζησα από κοντά τα γεγονότα, όταν οι μαύροι, εξεγερμένοι από την καταπίεση, έκαψαν την πόλη. Όταν πρόσφατα είδα το κίνημα Black Lives Matter, είδα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και θέλησα να πω αυτήν την ιστορία, ιδωμένη υπό το πρίσμα ενός παιδιού όπως ήμουν εγώ τότε, που υπήρξα μάρτυρας μιας φρικτής κατάστασης καθώς δούλευα στο εστιατόριο του μπαμπά μου».

Q&A Σκηνοθετών, Τρίτη 5/9

Q&A Σκηνοθετών, Τρίτη 5/9

Q&A ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ, ΤΡΙΤΗ 5/9

5 Σεπτεμβρίου 2023

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 46ο Φεστιβάλ Δράμας, δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του Φεστιβάλ, που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος. Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι (Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα) στη σημερινή παρουσίαση:

«Φῶς ἐκ Φωτός» (Νεριτάν Ζιντζιρία)

«Μια ταινία που έχει τη στόφα μιας μικρής, σαμανικής τελετουργίας, καθώς ήθελα να κάνω μια ωδή στο φιλμ και επίσης ήθελα να δω αν μπορούσα να μεταβολίσω τον χρόνο όπως αυτός μπορούσε να υπάρχει. Έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια σε οτιδήποτε άπτεται του αρχείου, το θεωρώ πολύ σημαντικό και για την ιστορική μας μνήμη. Το ταξίδι ξεκινάει το 2017 όταν από σπόντα βρίσκομαι στο Άγιο Όρος για να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες για μια συνεργασία με έναν αρχιτέκτονα. Την τελευταία ημέρα ένας μοναχός στη Σιμωνόπετρα, μου αποκαλύπτει μια σειρά φωτογραφιών, φωτογραφικών πλακών που είχε τραβήξει ένας άλλος μοναχός πάρα πολλά χρόνια πριν. Με συγκίνησε ακόμα και ο τρόπος που τις έπιασε, μοιάζοντας με έναν χειρώνακτα ο οποίος μου τις παρέδωσε. Έμεινα άναυδος από την ομορφιά τους. Αρχίζει να μου διηγείται την ιστορία. Τις είχε βρει ο ίδιος, στο πίσω μέρος του Αγίου Όρους που ονομάζεται έρημος, καθώς δεν υπάρχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό κι εκεί πηγαίνουν οι ερημίτες για να πεθάνουν. Τις βρήκε μέσα σε άδειες καλύβες, τις καθάρισε, τις αποκατέστησε σκανάροντάς τες σε έναν παλαιό υπολογιστή. Η φωτογραφία στο Άγιο Όρος ήρθε από Ρώσους εξερευνητές που άφησαν εκεί τις ξύλινες κάμερες που ζημιώθηκαν από τον καιρό. Με αυτές ήρθε σε επαφή ο ιεροδιάκονος Προκόπιος, τις φωτογραφίες του οποίου χρησιμοποίησα. Και ο μοναχός που μου αποκάλυψε το υλικό, μου εκμυστηρεύτηκε πως έμαθε την τέχνη όχι για να εκφραστεί καλλιτεχνικά, αλλά για να διαφυλάξει το πρόσωπο και το όνομα του «αδελφού» του μοναχού. Το βρήκα πολύ συγκινητικό, κάτι που επαναπροσδιόρισε και τη θέση για την τέχνη μου. Η ταινία πήρε πέντε χρόνια να ολοκληρωθεί, αλλά όλη η εμπειρία που μου πρόσφερε ήταν τέτοια ώστε να αλλάξει τον τρόπο που προσδιοριζόμουν έως τότε ως δημιουργός, σε σχέση με τη γλώσσα και το τι καινούριο προτείνεις. Με βοήθησε στο να δω ένα άλλο, ουσιαστικότερο κομμάτι για μένα».

«Short Draft» (Σπυρίδων Παπασπύρου)

«Μόνο με το χιούμορ πιστεύω ότι μπορεί να πάει καλά η ζωή. Η ιδέα ενός οδηγού ταξί στην ελληνική ενδοχώρα με επιβάτη που με την απειλή όπλου τον αναγκάζει να τον «ταξιδέψει» τρία βουνά μακριά, ήρθε πριν έντεκα χρόνια, ήταν η πτυχιακή μου για τη Σχολή Σταυράκου. Δουλεύτηκε πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Όσον αφορά την ιδέα του Ταραντίνο κλεισμένου στο πορτ παγκάζ ήταν της Ελένης Μπίτα, της βοηθού σκηνοθέτη. Άλλωστε η ταινία είναι αποτέλεσμα συνεργασίας όλων των ανθρώπων του συνεργείου. Ήθελα να γυρίσω μια κωμωδία όπου μπορείς να περάσεις ωραία, έτσι όπως νομίζω ότι είναι όλες οι ταινίες του Ταραντίνο.».

«Firebug» (Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος). Παρών ήταν και ο σεναριογράφος Γιώργος Ζαφειρόπουλος

«Το θέμα της ταινίας είναι πολύ προσωπικό, ήρθε σαν ιδέα σε μια σχετικά σκοτεινή περίοδο της ζωής μου, κατά την οποία μια από τις βασικές σκέψεις ή μάλλον αισθήσεις, ήταν η δυνατότητα να είμαι μόνος, ήταν μια περίοδος που πράγματι απομονώθηκα. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο προέκυψαν κάποια ερωτηματικά που γυρνούσαν κυρίως γύρω από την παιδική μου ηλικία, την ασθένεια του πατέρα μου και την αδυναμία του να την επικοινωνήσει. Εκείνη την περίοδο δυσκολευόμουν πολύ με τον γραπτό λόγο, είχα μια φοβία με αυτό, ήταν η μόνη περίοδος που δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να κάτσω να γράψω κάποια κείμενα, κάποιες σκηνές και μετέπειτα να τις μεταφέρω στον Γιώργο, τον σεναριογράφο και μαζί να γράψουμε μια σειρά από drafts. Ήταν 2013-2014, αλλά δεν υπήρχαν τα χρήματα να κάνουμε ταινία, αλλά ούτε ήμασταν σε θέση να την κάνουμε. Τα πρώτα drafts, είχαν μια πολύ «μαγικορεαλιστική» προσέγγιση, μέχρι να καταλήξουμε να πάρουν μια προσέγγιση καθαρά ρεαλιστική. Το πιο δύσκολο ήταν να προλάβω να δείξω την ταινία στον πατέρα και τη μάνα μου. Ήταν πολύ χειρότερη η φαντασίωση της θέασης αυτής της ταινίας με τους γονείς μου, παρά ο,τιδήποτε είχε προηγηθεί. Αυτή τη στιγμή στα 34 χρόνια μου έχει αρχίσει να αποκτά πάλι σημασία η έννοια του γονέα. Και οι δυο αγνοούσαν ότι γύριζα ταινία. Δεν ξέρω αν βρήκα κάποια λύτρωση μέσα από αυτήν την ταινία, αλλά άρχισε να αποκτά νόημα, τη στιγμή που άρχισα να κοιτάω το τραύμα».

«Διάβαση» (Αινείας Τσαμάτης, Κατερίνα Μαυρογεώργη). Παρών ήταν και ο Γιάννης Καραμπάτσος (σενάριο, φωτογραφία)

«Στη διάβαση τρένων των Σεπολίων μένει ο κολλητός μου, ο Δήμος, που επισκέπτομαι συχνά, έτσι ερχόμουν πολύ συχνά σε επαφή με αυτή τη διάβαση που έχει δυο φύλακες. Πάνω στις ράγες υπήρχε ένας κουβάς με μια σφουγγαρίστρα. Μονίμως. Υπήρχαν ένα ψυγείο, καρέκλες, σαν αυλή σπιτιού σε ένα χωριό. Και αναρωτιόμουν ποιες σχέσεις μπορούσαν να έχουν αυτοί οι άνθρωποι, ποιες ήταν οι προσωπικές τους στιγμές, τι κάνει μια σφουγγαρίστρα στη μέση της διάβασης, και σκέφτηκα ότι ο απόλυτος προσωπικός χρόνος που έχουν αυτοί οι δυο, είναι όταν περνάει το τρένο που λειτουργεί σαν παραβάν. Οπότε τι θα μπορούσε να συμβαίνει μέσα σε αυτόν τον χρόνο; Έτσι προέκυψε η ιδέα της διάβασης, τη μετέφερα στον Γιάννη Καραμπάτσο κι αρχίσαμε να γράφουμε. Στη συνέχεια συναντήσαμε την Κατερίνα Μαυρογεώργη. Οι πρώτες κουβέντες ήταν να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για αυτούς τους ανθρώπους που ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες κάνοντας αυτή τη δουλειά. Είναι η ιστορία μιας βαθιάς φιλίας η οποία μπορεί να μην είχε εκφραστεί ποτέ, πριν από ένα τραγικό συμβάν όπου ο καθένας πήρε τη θέση του μέσα σε αυτή τη σχέση».

Τα διαγωνιστικά προγράμματα του DISFF 46

DISFF 2023 - Συνέντευξη Τύπου, Πέμπτη 13 Ιουλίου

46o ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
4-10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 13/7

Στη συνέντευξη τύπου που ολοκληρώθηκε πριν λίγο στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας Γιάννης Σακαρίδης, και ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Γιώργος Δεμερτζής, ανακοίνωσαν τα διαγωνιστικά προγράμματα (ΕΘΝΙΚΟ, ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ και GREEN) της 46ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Δράμας, που φέτος θα διεξαχθεί στις 4-10 Σεπτεμβρίου, ενώ παρουσίασαν τη φετινή οπτική ταυτότητα του DISFF και το νεοσύστατο Short Film Hub, στο οποίο ενισχύεται ακόμα περισσότερο η μακρόχρονη συνεργασία του Φεστιβάλ με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Το 46ο DISFF θα προβάλλει συνολικά 67 ελληνικές ταινίες σε όλα τα διαγωνιστικά του προγράμματα, οι οποίες θα παρουσιαστούν σε εθνική, και στην πλειονότητά τους παγκόσμια, πρεμιέρα.

To φεστιβάλ, περνά πλέον στην επόμενη πίστα, καθώς, όπως έγινε γνωστό πριν λίγες μέρες, οι ταινίες που θα αποσπούν τις κορυφαίες διακρίσεις στο Εθνικό αλλά και το Διεθνές Διαγωνιστικό του τμήμα κάθε Σεπτέμβριο, θα εξασφαλίζουν αυτόματα το πολυπόθητο “εισιτήριο” για τη συμμετοχή στη διαδικασία των Όσκαρ®. Η σύνδεση με τα Βραβεία της Ακαδημίας® θα δώσει στο DISFF την επιπλέον ώθηση που χρειάζεται για να επιτελέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον ρόλο του.

Τη συνέντευξη τύπου άνοιξε η Μαργαρίτα Αλεξομανωλάκη, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Παραστατικών Τεχνών και Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία, εκπροσωπώντας το ΥΠΠΟ, δήλωσε: «Χαιρόμαστε να βλέπουμε το θεσμό να μεγαλώνει. Το ΥΠΠΟ υπήρξε ανέκαθεν θερμός υποστηρικτής της γιορτής των μικρομηκάδων. Φέτος υποστηρίζει το Φεστιβάλ Δράμας μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης ώστε να διασφαλίσει μία σταθερότητα στο Φεστιβάλ, με ποσά που ξεπερνούν τα 800.000 ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζεται ένας καλύτερος προγραμματισμός και η εξωστρέφεια του θεσμού, χωρίς να υπάρχει η ανασφάλεια ανεύρεσης πόρων από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου. Με την ένταξή του φέτος στο Ταμείο Ανάκαμψης, το Φεστιβάλ Δράμας αύξησε τον προϋπολογισμό του και εξασφάλισε σταθερή χρηματοδότηση έως τα τέλη του 2025. Αλλά και μετά το 2025 το Υπουργείο θα παραμείνει αρωγός του θεσμού».

Όπως ανέφερε ο Γιάννης Σακαρίδης, «τα φεστιβάλ αποτελούν σταθερές αξίες στον κινηματογραφικό χώρο, προσφέροντας μια πλατφόρμα για την ανάδειξη νέων ταλέντων, την ανταλλαγή ιδεών και την ενθάρρυνση της δημιουργικής ποικιλίας. Επίσης δεν σταματάνε ποτέ! Πέρυσι, μόλις μια βδομάδα μετά από το τέλος του DISFF45, παρουσιάσαμε τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού και υποδεχτήκαμε τον Πάβελ Παβλικόφσκι σε ένα Cinematherapy session στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Η μεγάλη διαδρομή των βραβευμένων ταινιών του Εθνικού Διαγωνιστικού ξεκίνησε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και «ταξίδεψε» σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του Εξωτερικού».

«Φέτος, είχαμε τη τιμή να καλωσορίσουμε στην ομάδα μας, την σκηνοθέτη και ηθοποιό Έλενα Μαυρίδου που ανέλαβε το νέο μας πρόγραμμα KIDDO με ταινίες για παιδιά και από παιδιά και τη Γιάννα Σαρρή που ανέλαβε τη δημιουργία του Short Film Hub που φιλοδοξεί να συνδέσει ταλαντούχους σκηνοθέτες, σεναριογράφους και παραγωγούς με την διεθνή και την εγχώρια κινηματογραφική βιομηχανία. Για δεύτερη χρονιά το cinematherapy της Ντενίς Νικολάκου πήγε στα σχολεία της Δράμας, ενώ «ταξίδεψε» στο Βερολίνο και στο Λος Άντζελες σε δύο κορυφαία Ελληνικά φεστιβάλ με τα οποία ξεκινήσαμε συνεργασία. Η ομάδα του φεστιβάλ παρακολούθησε και αξιολόγησε πάνω από 3000 ταινίες και σας καλεί να ανακαλύψουμε μαζί νέες φωνές, να ταξιδέψουμε μαζί σε ανατρεπτικούς κόσμους, και να διεισδύσουμε στην καρδιά της Έβδομης τέχνης. Είμαι χαρούμενος και περήφανος που σας καλωσορίζω στο 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Δράμας!»

Παίρνοντας τον λόγο, ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Δράμας Γιώργος Δεμερτζής ανέφερε:
«Το 2023, αποτελεί μια χρονιά σταθμό για το Φεστιβάλ με πολλές και ιδιαίτερα σημαντικές εξελίξεις: Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, η απόκτηση της κορυφαίας διάκρισης για μας : Δύο εισιτήρια για Όσκαρ στους νικητές του Εθνικού και του Διεθνούς Διαγωνιστικού στο Φεστιβάλ Δράμας.
Μια διάκριση που δεν ήρθε τυχαία. Με τον Γιάννη Σακαρίδη και την ομάδα του Φεστιβάλ ενεργώντας συντονισμένα, συστηματικά και επίμονα καταφέραμε να εξαλειφθούν εμπόδια του παρελθόντος και να εδραιωθούν γέφυρες επικοινωνίας που είχαν χαθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό. Παράλληλα με την καθοδήγηση του εμπνευσμένου Καλλιτεχνικού Διευθυντή και κάθε υποστήριξη από πλευράς μου, η στοχευμένη, δημιουργική, και εξωστρεφής αναπτυξιακή πορεία του Φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια προς όφελος των δημιουργών της ταινίας μικρού μήκους, συντέλεσε σημαντικά σ αυτή την επιτυχία».

«Θα συνεχίσω με την έναρξη αυτής της μοναδικής χρονιάς όπου ξεκίνησε τη λειτουργία του το Προπτυχιακό Τμήμα Κινηματογραφικών Σπουδών του ΕΑΠ και εργαστήρια σκηνοθεσίας στη πόλη μας. Ένα όνειρο πολλών ετών που έγινε πράξη με τον δήμαρχο Δράμας μπροστάρη αυτής της κατάκτησης. Το Φεστιβάλ Δράμας ως βασικός εμπνευστής, θα αναπτύξει προγράμματα και δράσεις συνέργειας με τη Σχολή, μεγιστοποιώντας το όφελος των εν δυνάμει νέων κινηματογραφιστών».

Αναφερόμενος στη «σημαντική και καθοριστικής σημασίας για μας, απρόσκοπτη, και για πρώτη φορά σταθερή συνεργασία μας με το Υπουργείο Πολιτισμού», ο Γιώργος Δεμερτζής είπε πως η συνεργασία αυτή από το 2020 έφερε:

«Την αδιάλειπτη επιχορήγηση του Φεστιβάλ μέσω Προγραμματικής Σύμβασης 3ετούς διάρκειας, η οποία πριν λίγους μήνες ανανεώθηκε και αναβαθμίστηκε με την υπογραφή της 2ης, δίνοντας μας την ασφάλεια και τη δύναμη να συνεχίζουμε το έργο μας».

«Την αξιοποίηση του πρώην στρατοπέδου Ανδρικάκη με τη «Σύσταση και λειτουργία δημιουργικού κόμβου για τις οπτικοακουστικές τέχνες στη Δράμα» και σημείο αναφοράς το Φεστιβάλ Δράμας. Στα πλαίσια του Ταμείου Ανάκαμψης και με χρηματοδότηση έως 7 εκατ. ευρώ από την Π.Α.Μ.Θ, βρίσκεται σε τροχιά εξέλιξης και θα λειτουργήσει σε συνδυασμό και με το πολιτιστικό-αναπτυξιακό masterplan για την πόλη της Δράμας με στόχο να συνδράμει στην οικονομία και το αναπτυξιακό μοντέλο της ευρύτερης περιοχής».

«Τον εκσυγχρονισμό των υποδομών του Δημοτικού Ωδείου και του Κινηματογράφου Ολύμπια που αποτελούν και χώρους τέλεσης του Φεστιβάλ, με χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης με ποσό περίπου 1,5 εκατ. ευρώ».

«Παράλληλα, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, υλοποιήθηκαν τη τελευταία 3ετία εκπαιδευτικά προγράμματα cinematherapy με μεγάλη απήχηση και επιτυχία στη σχολική εκπαίδευση του Νομού Δράμας τα οποία θα συνεχιστούν».

«Ο καλλιτεχνικός διευθυντής και η ομάδα του Φεστιβάλ με σοβαρότητα, ωριμότητα, αγάπη και πάθος για το Φεστιβάλ ολοκλήρωσαν τις διαδικασίες της 46ης διοργάνωσης. Νέες καινοτόμες επιλογές προγραμμάτων και νέες συνεργασίες με σημαντικούς φορείς και ανθρώπους της 7ης τέχνης εντός και εκτός συνόρων, συνθέτουν τη φετινή διοργάνωση και ενισχύουν τη διασύνδεση με τη βιομηχανία του κινηματογράφου και τους νέους του χώρου, τους σπουδαστές του κινηματογράφου από το εξωτερικό και την Ελλάδα στους οποίους δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα, αναβαθμίζοντας συνολικά την εικόνα και τη προσφορά του».

«Ευχαριστούμε θερμά το Υπουργείο Πολιτισμού, την Περιφέρεια Ανατ. Μακεδονίας & Θράκης, τον Δήμο Δράμας, το ΕΚΚ, το ΕΚΟΜΕ, την ΕΡΤ, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (Onassis Stegi), τη RAYCAP, την ΚΥΚΛΩΨ (Cyclops), τη Finos Film, την COSMOTE TV και όλους τους Φορείς του κινηματογραφικού γίγνεσθαι και όχι μόνο της χώρας μας, για την στήριξη, την αγάπη και την εξαίρετη συνεργασία, προς όφελος της ταινίας μικρού μήκους και των δημιουργών της. Καλή μας επιτυχία!».

Η ΟΠΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ 46ου DISFF

Παρουσιάζοντας την φετινή ταυτότητα του Φεστιβάλ Δράμας ο Δημήτρης Παπάζογλου / Designer, DpS Athens και DISFF Head of Branding είπε:

«Με μεγάλη χαρά αλλά και τιμή, παρουσιάζουμε την οπτική ταυτότητα που θα συνοδεύσει το πρόγραμμα του 46ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (DISFF), συμπληρώνοντας έτσι τη σχεδιαστική τριλογία που είχαμε ανακοινώσει το 2021, όταν και αναλάβαμε αρχικά να επανασχεδιάσουμε την νέα οπτική ταυτότητα του οργανισμού.

Έτσι, την 1η χρονιά (2021) εστιάσαμε στο φορμά, στα τεχνικά χαρακτηριστικά του μέσου, στη σύντομη διάρκεια -τη μικρού μήκους αφήγηση- και την έντονη πυκνότητα νοημάτων που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη μορφή κινηματογράφου. Ακολούθως, το 2022, εστιάσαμε στην κοινότητα των κινηματογραφιστών μικρού μήκους, φέρνοντας τους δημιουργούς στο πρώτο πλάνο της οπτικής επικοινωνίας. Υπό το λεκτικό εύρημα “A Flm By” και κάνοντας τα ονόματά τους αναπόσπαστο μέρος του σχεδιασμού, υπογραμμίσαμε και αναδείξαμε τη σπουδαία συμβολή τους ως το ζωτικό δημιουργικό κύτταρο της ύπαρξης του Φεστιβάλ μας.

Τόσο για την οπτική ταυτότητα του 2021, όσο και του 2022, το έργο μας απέσπασε σημαντικές διακρίσεις με πιο χαρακτηριστική αυτή του Χρυσού Βραβείου Γραφιστικής στα Ελληνικά Βραβεία Σχεδιασμού Οπτικής Επικοινωνίας (ΕΒΓΕ 2022), καθώς και το Αριστείο Τυπογραφίας, στον ίδιο θεσμό, για τις εκδόσεις του Φεστιβάλ (2022). Παράλληλα, το συνολικό έργο των δύο ετών, έτυχε μεγάλης αναγνώρισης από πολλά design platforms και σχετικές με το design εκδόσεις, τόσο στην Ελλάδα αλλά και κυρίως στο εξωτερικό βοηθώντας σε ουσιαστικό βαθμό, την καθιέρωση του ΦΤΜΜΔ, στο διεθνή φεστιβαλικό χάρτη.

Η φετινή οπτική ταυτότητα εμπνέεται, και έρχεται να τιμήσει τη μακροχρόνια ανοδική πορεία του Φεστιβάλ. Μια πορεία, όπου σε επίπεδο branding, το όνομα του Φεστιβάλ ισχυροποιείται και διαχέεται, αποκτά μεγαλύτερη έκθεση (exposure), καθώς προβάλλεται όλο και περισσότερο διεθνώς, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης όπως το Los Angeles GFF, το Festival de Cannes, το Clermont-Ferrand, το Torino Short Film Market και άλλα.

Σπουδαία απόδειξη αυτής της ενδυνάμωσης του θεσμού, της επικύρωσης της ταυτότητάς του και της συμβολής του στον κόσμο των ταινιών μικρού μήκους σε διεθνές επίπεδο είναι το γεγονός ότι από εδώ και στο εξής το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας είναι Oscar® qualifying Festival, αποτελώντας επισήμως «εισιτήριο» για τα Βραβεία Όσκαρ®, για τους δύο μεγάλους νικητές του Εθνικού και του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος.

Αυτό φυσικά αποτελεί μια εξαιρετική συγκυρία που καθιστά τη φετινή οπτική ταυτότητα ακόμα πιο καίρια. To λεκτικό εύρημα “Focus on DISFF” είναι ουσιαστικά μια πρόσκληση να “δούμε” -και κατ’ επέκταση να σκεφτούμε- με προσοχή και σε βάθος το ΦΤΜΜΔ, την σημασία της αποστολής του, τις αρχές και την ποιότητα που το χαρακτηρίζουν, όσο αυτό μεγαλώνει, διαχέεται, ταξιδεύει, αποκτώντας ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη στον διεθνή χάρτη των κινηματογραφικών Φεστιβάλ».

ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ 46ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ

Την κριτική επιτροπή του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος απαρτίζουν οι:
Λευτέρης Χαρίτος (Πρόεδρος), σκηνοθέτης, Alexia Roider, καλλιτεχνική διευθύντρια Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου, Μένος Δελιοτζάκης, σκηνοθέτης, Αλεξάνδρα Ματθαίου, σκηνοθέτις / σεναριογράφος και Ασημίνα Προέδρου, σκηνοθέτις / σεναριογράφος.

Την κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος οι:
Εύα Στεφανή (Πρόεδρος), σκηνοθέτις, Philip Ilson, καλλιτεχνικός διευθυντής London Film Festival και Marie-Pauline Mollaret, επικεφαλής short film selection Cannes / κριτικός κινηματογράφου.

Την κριτική επιτροπή του Διεθνούς Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος οι:
Florian Fernandez-Canto, συντονιστής του Cannes Court Métrage Rendez-vous Industry, Anne Gaschutz, καλλιτεχνική διευθύντρια Film Festival in Dresden και Θάνος Τοκάκης, σκηνοθέτης / ηθοποιός.

Την κριτική επιτροπή του Εθνικού Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος οι:
Κυριάκος Αγγελάκος (Πρόεδρος), σκηνοθέτης / παραγωγός / σεναριογράφος, Ηλέκτρα Βενάκη, μοντέζ, υπεύθυνη του Εργαστηρίου Αποκατάστασης Ταινιών της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και Μαρία Κομνηνού, πρόεδρος ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Διδάσκουσα στο ΜΠΣ «Πολιτισμικές και Κινηματογραφικές Σπουδές».

Την κριτική επιτροπή του προγράμματος Short and Green οι:
Γιώργος Γούσης (Πρόεδρος), σκηνοθέτης, Σοφία Σταυριανίδου, διευθύντρια Greek Film Festival Berlin και Νατάσα Χριστιά, επιμελήτρια, αρθρογράφος & εκπαιδευτικός στον χώρο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.

Την κριτική επιτροπή του Διαγωνιστικού Προγράμματος Αnimation οι:
Jutta Wille, διευθύντρια AGKurzfilm, παραγωγός, Αλέκος Παπαδάτος, animator / σκηνοθέτης και Ανθή Σαμαρτζίδου, σκιτσογράφος.

Tην κριτική επιτροπή του KIDDO απαρτίζουν παιδιά και έφηβοι ηλικίας από 11-18 ετών:
Πέτρος Γεωργιάδης, Τατιάνα Μαυρίδου, Άννα Παναγιωτοπούλου, Χρήστος Σαπανίδης και Βασιλική Στεφανίδου.

ΠΟΙΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ  – 2023 DISFF46

EΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

Ανορθόδοξος του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου
Με λένε Άντι των Ανδρέα Βακαλιού, Φίλη Ολσέφσκι
Λευκά Χριστούγεννα 1948 του Αντώνη Βαλληνδρά
Good Girls Club: A Virginity Odyssey των Λήδα Βαρτζιώτη, Δημήτρη Τσακαλέα
Αντιλόπη του Αλέξανδρου Βούλγαρη (ΑKA The Boy)
Φῶς ἐκ Φωτός του Νεριτάν Ζιντζιρία
Αριζόνες του Γιώργου Ηλιόπουλου
Wings του Φοίβου Ήμελλου
A piece of liberty της Αντιγόνης Καπάκα
Τέλη Αυγούστου της Αντζελίκα Κατσά
Η πολυθρόνα στο πεζοδρόμιο της Mαίρης Κολώνια
Αερολίν του Αλέξη Κουκιά-Παντελή
Super του Νικόλα Κούλογλου
Διάλεξε χέρι του Σταύρου Κωστόπουλου
Παρακαλώ περιμένετε της Καρίνας Λογοθέτη
Midnight Skin του Μανώλη Μαυρή
Εάν σου πω τις αναμνήσεις μου της Μαρίας Έλενας Μητροδήμα
Παλίρροια του Γιώργου Μπουγιούκου
À deux voix της Μάρθας Μπουζιούρη
Αθαλάσσα της Αργυρώς Νικολάου
L’acqua che passa / Deep Sea της Κάλλιας Παπαδάκη
Αρκουδότρυπα των Χρυσιάννας Παπαδάκη, Στέργιου Ντινόπουλου
Firebug του Αλέξανδρου Παπαθανασόπουλου
Short draft του Σπυρίδωνα Παπασπύρου
Mailman του Nicholas G. Pelecanos
Ο κλέφτης του Matteo Pizzocaro
Μέχρι να με δεις της Ελεάννας Σαντοριναίου
Τείχη του Χρήστου Σαρρή
Cargo του Γιώργου Σερβετά
Womb του Θέμου Σκανδάμη
Buffer Zone του Σάββα Σταύρου
Δυόσμος του Αλέξανδρου Γεώργιου Σωτηρόπουλου
Το καλοκαίρι που παρατήρησα για πρώτη φορά τον ήλιο να δύει του Αστέρη Τζιώλα
Διάβαση των Αινεία Τσαμάτη, Κατερίνας Μαυρογεώργη
Πλευρά του Παναγιώτη Φαφούτη

Στο Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα συμμετέχουν 35 ταινίες, σκηνοθετημένες από 26 άνδρες και 13 γυναίκες.

Όπως επισημαίνει ο Γιάννης Σακαρίδης, «οι σκηνοθέτες ταινιών μικρού μήκους διακρίνονται για την δημιουργική τους ευφυΐα, την ευαισθησία τους στην επικοινωνία με το κοινό και την ικανότητά τους να μεταδίδουν πολλές εμπειρίες και συναισθήματα μέσα σε λίγα λεπτά. Οι μικρού μήκους ταινίες επιτρέπουν στους σκηνοθέτες να προσεγγίζουν θέματα βαθιά και σημαντικά, αποτυπώνοντας τα σε συμπαγή και δυνατά σενάρια. Η σκηνοθεσία εδώ αποτελεί μια πρόκληση, καθώς οι σκηνοθέτες πρέπει να αποφασίσουν ποιες στιγμές θα επιλέξουν για να μεταδώσουν την πλήρη εικόνα της ιστορίας. Η σκηνοθεσία μικρού μήκους ταινιών απαιτεί ακρίβεια και οικονομία στην αφήγηση.

Όπως έγραφε ο αγαπητός προκάτοχός μου, Αντώνης Παπαδόπουλος, που ήταν επίσης σκηνοθέτης, η ταινία μικρού μήκους είναι «άμεσης απόδοσης». Μια ταινία μικρού μήκους που μπορεί να πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, καταγράφει την κοινωνική, οικονομική και πνευματική κατάσταση της χώρας, κάνοντας την οθόνη του DISFF έναν καθρέφτη της κοινωνίας άλλοτε με ρεαλιστικό κι άλλοτε με λυρικό τρόπο.

Φέτος λοιπόν παρακολουθήσαμε ταινίες που αγγίξαν βαθιά ψυχολογικά και κοινωνικά θέματα, με έμφαση στη μοναχικότητα, την εγκατάλειψη, την κακοποίηση, την τοξική αρρενωπότητα. Η εξερεύνηση της σεξουαλικότητας και ο σεξισμός καταλαμβάνουν ένα σημαντικό κομμάτι της φετινής θεματικής των ταινιών, ενώ οι προβληματικές οικογενειακές σχέσεις, ο χωρισμός και η διαχείριση του πένθους μοιάζουν να εμπνέουν για άλλη μια φορά τους δημιουργούς μικρού μήκους. Επιπλέον, είδαμε εξαιρετικές κωμωδίες, πειραματικές ταινίες και στιβαρά ντοκιμαντέρ.

Το DISFF έλαβε πιστοποίηση για τις οσκαρικές υποψηφιότητες των ταινιών μικρού μήκους που διακρίνονται στο Εθνικό Διαγωνιστικό του πρόγραμμα (Oscar® qualified).

Ελπίζουμε και φέτος το φεστιβάλ να αναπτερώσει το ελληνικό σινεμά και να γίνει πηγή θετικής ενέργειας».

ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ

Ημερολόγιο μιας σεξουαλικής μοναξιάς της Νίνα Αλεξανδράκη
Η Παρέλαση του Μιχάλη Γαλανόπουλου
Θερμοκήπιο του Γιώργου Γεωργακόπουλου
Γόος της Φλώρα Ηλία
Κέτσαπ στη μουστάρδα σου της Ιφιγένειας Θεοδωρίδου
Days of a lilac summer της Αριάδνης Αγγελικής Θυφρονίτου Λήτου
Αθήνα, αγάπη μου του Δημήτρη Κεχρή
Ένας πολύ μικρός κύριος του Γιώργου Κλεάνθους
Το χάος που άφησε πίσω της του Νίκου Κολιούκου
Scorched earth της Μαρκέλας Κονταράτου
Γιατί δεν χορεύεις; της Πηνελόπης Μαυροψαρίδη
Ηλίθια διλήμματα των Μαριάννας Μποζαντζόγλου – Κατερίνας Ρουσιάκη
Little doggie του Γιώργου Ντούνη
Η θρύλος του Καβάλαγουντ της Μελίνας Ξυπολιτάκη
Οι μονόκεροι υπάρχουν της Μηλένας Περδικάρη
The knock της Ισμήνης Πρωίου
Αποχαιρετισμοί της Σαββίνας Σαμιώτη
Αχινός του Άλεξ Σολτς
Πώς να ανάψεις τσιγάρο χωρίς να καείς του Κωνσταντίνου Σπανουδάκη
Ενάμισι του Οδυσσέα Σπυρόπουλου
Τα πουλιά δεν μας κοιτάζουν από τα παράθυρα της Ειρήνης Ταμπασούλη
Eau en noir της Βανέσσας Φερλέ
Λου της Αντονίνας Φρόκου
Ποτίστρα του Φοίβου Χαλκιόπουλου
Δηκεοσινη των Άγγελου Μπαράι, Νικήτα Σιφονιού [εκτός συναγωνισμού]

Στο Εθνικό Σπουδαστικό Πρόγραμμα συμμετέχουν 24 ταινίες (μια επιπλέον προβάλλεται εκτός συναγωνισμού), σκηνοθετημένες από 10 άνδρες και 14 γυναίκες. Head programmer του σπουδαστικού προγράμματος είναι ο Παναγιώτης Ιωσηφέλης (σεναριογράφος, καθηγητής σεναρίου, Τμήμα Κινηματογράφου, Σχολή Καλών Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Φέτος οι συμμετοχές ήταν κατά 60% αυξημένες σε σχέση με πέρυσι, και επιλέχθηκαν ταινίες από 12 σχολές. Η φετινή θεματολογία κινήθηκε γύρω από ζητήματα όπως η κακοποίηση, οι γυναικοκτονίες αλλά και ο αυτοπροσδιορισμός. Η δημιουργία του Εθνικού Σπουδαστικού Προγράμματος ήρθε να καλύψει ένα σημαντικό κενό γύρω από τις μικρού μήκους σπουδαστικές ταινίες.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ

Klette by Michael Abay, Belgium
Bad kids with saint names by Vicky Anastasiadou, Greece
Phalène by Sarah-Anaïs Desbenoit, France
Kokuryo: the untold story of bb. Undas 2019 by Diokko Manuel Dionisio, Philippines
δ by Julia Diệp My Feige, Germany
Carp xmass by Anna Heribanová, Czech Republic
Suitcase by Saman Hosseinpuor – Ako Zandkarimi, Iran
Xiaohui and his cows by Xinying Lao, China
Ánima by Manuel Mateo, Cuba
The things to come by Santiago Ráfales, Spain
I asked him to take me dancing by Hillel Rate, Israel
Sea urchin by Alex Scholz, Greece
Dancing on the grave by Ana Šiškov, Croatia
Opening night by Sara Szymanski, Poland

Στο Διεθνές Σπουδαστικό Πρόγραμμα συμμετέχουν 14 ταινίες από 13 χώρες, σκηνοθετημένες από 8 άνδρες και 7 γυναίκες. Head programmer του διεθνούς σπουδαστικού προγράμματος είναι ο σκηνοθέτης Θανάσης Νεοφώτιστος, ο οποίος οραματίζεται τη δημιουργία ενός σπουδαστικού campus στη Δράμα. Οι φετινές ταινίες καταπιάνονται με διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, θίγοντας ζητήματα διαφορετικότητας και ανθρώπινων σχέσεων.

SHORT AND GREEN

This is not a place for you by Ceyda Aşar, Turkey
A queen by Benjamin Behaeghel, France
Terra mater by Kantarama Gahigiri, Rwanda
Bumbumpapá by Alexis Gómez, Mexico
Fantasmagoría by Juan Francisco González, Chile
Luthier by Carlos González Penagos, Colombia
Nool by May Grosman, Israel
Strangers in the dark by Perttu Inkilä, Jenni Pystynen, Finland
Bégan by Maria Jorge, Portugal
Time to live by Hawar Rehimi, Kurdistan Region of Iraq – Iraq, Islamic Republic of Iran
Happy by Laura Rindlisbacher, UK
Seagulls scream on the weekend by Maria Stuut, Frederik Stuut, Netherlands
Lumen by Eirini Tzoulia, Greece
Eina by Michael Vella, Tommy Vella, Germany
The wheat will not be golden by Guoxin Wang, China

Το διαγωνιστικό πρόγραμμα Short and Green περιλαμβάνει 15 ταινίες (που υπογράφουν 10 άντρες και 8 γυναίκες) από 15 χώρες, που καλύπτουν όλα τα κινηματογραφικά είδη (ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και animation) και εκφράζουν μια πολυσυλλεκτικότητα αντιλήψεων γύρω από την κλιματική αλλαγή. Το πρόγραμμα επιμελείται ο Βασίλης Τερζόπουλος.

ΤΟ NΕΟΣΥΣΤΑΤΟ SHORT FILM HUB

Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας ήταν πάντα ο χώρος έκφρασης νέων δημιουργών και επαγγελματιών του κινηματογράφου. Υπήρξε διαχρονικά το σημείο συνάντησης όπου κάθε Σεπτέμβρη γίνονται οι ζυμώσεις, οι πρώτες επαφές, οι κινηματογραφικές κουβέντες, η ανταλλαγή ιδεών και απόψεων αλλά και η αρχή για μελλοντικές συνεργασίες.

Φέτος για πρώτη φορά, ξεκινά το Short Film Hub με υπεύθυνη τη Γιάννα Σαρρή, με στόχο να ενώσει όλους τους επαγγελματίες που θα βρεθούν στην Δράμα και να δώσει την ευκαιρία οι συζητήσεις και τα πάνελ να γίνουν αφορμή ώστε οι νέοι δημιουργοί να έρθουν κοντά με αναγνωρισμένους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου και να μάθουν τις αμέτρητες δυνατότητες της τέχνης τους, της προώθησης ενός κινηματογραφικού έργου, την ανάπτυξη του σεναρίου και τη δημιουργία δικτύου επαφών.’

Οι δράσεις του Short Film Hub απλώνονται σε όλη την διάρκεια του Φεστιβάλ. Καθημερινά θα πραγματοποιούνται συζητήσεις στον θερινό κινηματογράφου Αλέξανδρος. Οι συζητήσεις αυτές αφορούν την παρουσίαση των σημαντικότερων φεστιβάλ όλου του κόσμου όπως το Φεστιβάλ Κανών, το Marche du Film του Φεστιβάλ Κανών, τα χρηματοδοτικά προγράμματα της χώρας και την ανάπτυξη της κινηματογραφικής αγοράς τα τελευταία χρόνια, την εύρεση και εκκαθάριση μουσικών δικαιωμάτων που τόσο σημαντικό ρόλο έχουν στην παραγωγή μιας ταινίας. Μια σειρά συζητήσεων με χρήσιμα εργαλεία από αναγνωρισμένους Έλληνες και ξένους ομιλητές για τη νέα πλατφόρμα της Crew United, για το σινεμά DIY, αλλά και μια συναρπαστική κουβέντα για το σινεμά της Φρίντα Λιάππα.

Παράλληλα, θα διοργανωθεί το εργαστήρι DIRECTOR’S CUT: A Cinema of Stills με την Νατάσα Χριστιά (επιμελήτρια, αρθρογράφος και εκπαιδευτικός στον χώρο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας). Κατά την διάρκεια του εργαστηρίου θα προσπαθήσουμε να ενσωματώσουμε την φωτογραφία και την θεωρία της στην κινηματογραφική θεωρία και πράξη, και να δημιουργήσουμε μια χρήσιμη και εμπνευσμένη εργαλειοθήκη για την σύλληψη, την παραγωγή και την προώθηση ενός κινηματογραφικού πρότζεκτ.

Συνεχίζονται οι πετυχημένες δράσεις Pitching Lab το οποίο γιορτάζει τα δέκα χρόνια του, καθώς και η συνεργασία με το Torino Short Film Lab. Οι δύο αυτές δράσεις θα συνδυαστούν με εποικοδομητικά meetings μεταξύ των συμμετεχόντων και των επαγγελματιών.

Τέλος, για πρώτη φορά θα διοργανωθούν τα Meet the Experts – καθημερινές συναντήσεις με τους επαγγελματίες που θα βρεθούν στην Δράμα και θα είναι διαθέσιμοι για one-to-one συναντήσεις με τους σκηνοθέτες, σεναριογράφους, παραγωγούς που θα παρουσιάσουν τις ταινίες τους στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ.

Γνωρίστε το ΕΚΚ / Meet the GFC

Ο κύκλος ενημερωτικών συναντήσεων Meet the GFC, που θα πραγματοποιηθεί φέτος για πρώτη φορά στο πλαίσιο της Αγοράς, ενδυναμώνει τους πολύχρονους σταθερούς δεσμούς του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ) με το Φεστιβάλ Δράμας. Από την Τρίτη (5/9) έως την Παρασκευή (8/9), στελέχη του ΕΚΚ από όλες τις Διευθύνσεις του θα ενημερώνουν σκηνοθέτες και παραγωγούς για τις δυνατότητες και τους ορίζοντες που ανοίγουν όλα χρηματοδοτικά προγράμματα που αυτό υλοποιεί, αλλά και οι διεθνείς διασυνδέσεις του.

Tέλος, να προσθέσουμε πως το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ξεκινά μία νέα συνεργασία με την Crew United, την κορυφαία διαδικτυακή πλατφόρμα διασύνδεσης επαγγελματιών του οπτικοακουστικού κλάδου της Ευρώπης, η οποία άνοιξε και στην Ελλάδα ως Crew United Greece (https://www.crew-united.com/el/). Η πλατφόρμα, που είναι πια διαθέσιμη και στα ελληνικά, θα απονείμει 3 βραβεία και θα παρουσιαστεί στο Short Film Hub την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου.

CINEMATHERAPY

Μετά την πολύ επιτυχημένη πορεία του προγράμματος από το 2020 έως σήμερα σε Ελλάδα και εξωτερικό, μια νέα δράση για το πρόγραμμα Cinematherapy με επικεφαλής την ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου, θα υλοποιηθεί από το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και την Διεύθυνση Σύγχρονου Πολιτισμού, επιβεβαιώνοντας την απήχηση αλλά και επιδραστικότητα του καινοτόμου προγράμματος που πραγματοποιείται εδώ και τρία χρόνια σε Ελλάδα και Εξωτερικό.

Η νέα δράση απευθύνεται φέτος για πρώτη φορά στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 30 ετών με σκοπό την δημιουργία 5 (πέντε) μικτών ομάδων των 10 ατόμων η κάθε μία, ανοιχτής ροής, με σταθερή διάρκεια 90 λεπτών και χρόνο συνάντησης σε εβδομαδιαία βάση. Η χρονική διάρκεια του προγράμματος ορίζεται σε προκαθορισμένο χρόνο έναρξης και λήξης, από 28/8 έως 30/12/2023.

Το Πρόγραμμα θα υλοποιηθεί σε υβριδική μορφή (δια ζώσης και ψηφιακά). Η εναρκτήρια συνάντηση/γνωριμία της ομάδας με την συντονίστρια και τους συμμετέχοντες καθώς και η συνάντηση λήξης του προγράμματος θα πραγματοποιηθεί δια ζώσης. Στο ενδιάμεσο διάστημα οι συναντήσεις της ομάδας, υπό την επιμέλεια και τον συντονισμό της Ντενίς Νικολάκου, θα πραγματοποιηθούν διαδικτυακά μέσω πλατφόρμας (zoom).

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΟΠΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ DISFF