Q&A Σκηνοθετών, Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου

Q&A ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ, ΠΕΜΠΤΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο Φεστιβάλ Δράμας δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του φεστιβάλ που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος.

Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για την δουλειά τους, σήμερα Πέμπτη:

*Από το μπαλκόνι (Άρης Καπλανίδης)
“Δουλέψαμε μαζί με τον Ηλία Ρουμελιώτη, σαν ένα σώμα με δύο κεφάλια: γράψιμο, animation, σκηνοθεσία. Η αφορμή για την ταινία ήταν οι φωνές των χαρακτήρων, ο τρόπος ομιλίας τους. Ο στόχος ήταν να καταγράψουμε άξεστους χαρακτήρες σε ένα έντεχνο μέσο. Να κάνουμε το «ελληναριό» τέχνη! Θέλαμε η ταινία να είναι γρήγορη (έχει 200 πλάνα σε 12 λεπτά). Δημιουργήσαμε ένα animatic, ως proof of concept γιατί αρχικά θέλαμε να γίνει η ταινία με ηθοποιούς. Όταν το παρουσιάσαμε στο Pitching Lab της Δράμας ήταν που μας είπαν: «Μα αυτό είναι animation!». Είμαστε κι εμείς από Νέα Φιλαδέλφεια – αλλά η γειτονιά της ταινίας είναι ένα ανακάτεμα από όλα τα μεσαία προς εργατικά προάστια της Αθήνας. Ηρωϊδα είναι μια γυναίκα που βλέπει όλη τη γειτονιά -και την προστατεύει- αλλά δεν «βλέπει» και δεν μπορεί τελικά να προστατέψει το γιο της… Οι υπόλοιποι χαρακτήρες μιλούν με τον χειρότερο τρόπο για αυτήν την «κουτσομπόλα που τους παρακολουθεί από το μπαλκόνι», στην πραγματικότητα όμως μαθαίνουμε πιο πολλά γι’ αυτούς παρά για εκείνη. Η ταινία μας συμμετέχει στο Cinematherapy και ανυπομονούμε πώς και πώς να μιλήσουμε με την Denise Νικολάκου και να μας πει με ποιον τρόπο θα μπορούσε μια ταινία σαν τη δική μας να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο από έναν ψυχολόγο ώστε να βοηθήσει κάποιον σε ένα πρόβλημά του”.

*Every Sunday (Καίτη Παπαδήμα)
«Παρακολουθούμε μια ομάδα Φιλιππινέζων καθαριστριών στην Κύπρο να συμμετέχουν σε καλλιστεία. Με ενδιέφερε στην ταινία να δείξω την στήριξη και ενδυνάμωση που βρίσκουν η μία στην άλλη. Στην πορεία προέκυψε και η υπόθεση του κατά συρροή δολοφόνου (το πρώτο πτώμα ανακαλύφθηκε το 2019) και αντιμετώπισα το δίλημμα του κατά πόσον θα πρέπει να το συμπεριλάβω στο ντοκιμαντέρ. Ένοιωσα ότι εάν δεν το έκανα θα ήταν παράλειψη. Η κοινότητα των Φιλιππινέζων με αντιμετώπισαν πολύ θερμά. Ήθελαν να πουν την ιστορία τους. Χρησιμοποίησαν ένα σεξιστικό θεσμό, τα καλλιστεία, για να κάνουν ουσιαστικά τη δική τους επανάσταση: να χρησιμοποιήσουν το σώμα τους με τον τρόπο που οι ίδιες θέλουν, να βαφτούν και να ντυθούν όπως θέλουν, καθώς είναι περιορισμένες στην καθημερινότητά τους και αποφεύγουν να κάνουν πράγματα που ένας εργοδότης μπορεί να μην θεωρήσει σωστά».

*Literal legend (Δημήτρης Τσακαλέας, Λήδα Βαρτζιώτη)
«Δεν είναι αληθινή ιστορία, απλώς έχει συμβεί πολλές φορές στην πραγματικότητα. Στην ταινία παίζει μια γνωστή μας, ανερχόμενη YouTuber, ξέραμε χρόνια το υλικό της, το οποίο της ζητήσαμε, και τελικά δέχθηκε να μας δώσει. Αυτή είναι η τρίτη ταινία που κάνουμε μαζί -ανέκαθεν μας ενδιέφερε να κάνουμε ταινίες για θέματα που απασχολούν τα νέα παιδιά. Την εποχή της καραντίνας βρεθήκαμε όλοι ακόμα πιο μέσα στα κινητά μας, απ’ ότι συνήθως. Αλλά βλέπαμε (ήταν και η εποχή του Black Lives Matter) πως η χρήση των σόσιαλ μιντια είχε αρχίσει να γίνεται συχνά ακραία πολιτική από συνομηλίκους μας –διαπιστώσαμε πως τα νέα παιδιά είναι τελικά πολιτικοποιημένα. Η ηρωϊδα μας βιώνει μια τραυματική εμπειρία, κάποιος παραβιάζει την ιδιωτικότητά της, αλλά τελικά αντιδρά, βγαίνει από το δωμάτιο της και φωνάζει δημόσια το όνομα αυτού του ανθρώπου –ξαναβάζει δηλαδή τους κανόνες».

*Girlhood (Βάνια Βαρβάρα Τέρνερ, Μαρία Σιδηροπούλου)
«Το ντοκιμαντέρ εξετάζει την δύσκολη περίοδο της εφηβείας. Θέλαμε να ανοίξουμε ένα παράθυρο στον κόσμο των έφηβων κοριτσιών, να δείξουμε πόσο τους απασχολεί το self-image τους, αλλά δεν ήταν εύκολο να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση ήταν όταν είδαν την ταινία και χάρηκαν. Το σημαντικό για εκείνες (γιατί σίγουρα εκτίθενται) ήταν να μιλήσουν για θέματα που λίγες φορές ακούμε από έφηβα κορίτσια. Τι περνούν; Τι βιώνουν σήμερα; Ποιες είναι οι ανασφάλειές τους; Πόσο σημαντική είναι η φιλία τους; Σχολιάζουν τον σεξισμό, που είναι τόσο ενσωματωμένος στην ελληνική κοινωνία, που όταν περνάς και σου σφυρίζουν το θεωρείς κανονικό. Ο σεξισμός όμως αυτός επηρεάζει και τα αγόρια –όλοι είμαστε θύματα της πατριαρχίας».

*Exploitation (Μαρίνα Συμεού)
Παρών ήταν ο σεναριογράφος της ταινίας Γιώργος Σερβετάς, ο οποίος μιλώντας για την ταινία είπε: «Η ταινία βασίζεται σε ένα κλασικό δίπολο: η μια γυναίκα “κουβαλά” όλη την αλλοτρίωση του πολιτισμού, και η άλλη αντιπροσωπεύει την πιο βιολογική πλευρά της ζωής». Η καθηγήτρια παραδίδεται στη γοητεία της νέας κοπέλας. Ως χώρο δράσης χρειαζόμασταν ένα τοπίο αδιέξοδο, με απομόνωση, για μια σερβιτόρα χωρίς διεξόδους. Δεν πιστεύω στην ανδρική και τη γυναικεία ματιά. Απλώς εγώ έγραψα το σενάριο και η Μαρίνα προσέδωσε στο σενάριο τη δική της σκηνοθετική ματιά».

*Εμμένοντας στη μνήμη του νερού» (Kiubon Kokko), ΗΠΑ
«Έκανα ένα ντοκιμαντέρ για τoν πατέρα μου, για την ιστορία του αλλά και για τη σχέση μας. Στην πραγματικότητα έκανα μια ταινία για την οικογενειακή βία, μια ταινία για να πλησιάσω τον πατέρα μου, να ανακαλύψω την σχέση
μπαμπά-γιου. Είναι μια πολύ προσωπική ταινία, με μικρό μπάτζετ, για έναν πατέρα που μας μεγάλωσε με σκληρότητα, μια ταινία για την οποία ο ίδιος δεν έχει ιδέα. Η συμβουλή μου προς τους νέους είναι να κάνουν ταινίες με καθαρό μυαλό, ακόμα κι όταν όλα γύρω τους είναι απίστευτα περίπλοκα».

*Οι εγκληματίες (Serhat Karaaslan) Τουρκία, Γαλλία, Ρουμανία
«Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία που συνέβη σε μένα –αν και για καιρό δεν το παραδεχόμουν και έλεγα ψέματα, διότι ντρεπόμουν. Μου συνέβη με την τότε κοπέλα μου, όταν ήμουν φοιτητής. Βέβαια άλλαξα πολλά στο σενάριο, στην ταινία η γυναίκα εμφανίζεται να είναι πιο δυνατή σε σχέση με το αγόρι. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει στην Τουρκία, είναι πιο συντηρητικό το κλίμα και πιο μεγάλη η καταπίεση από την οικογένεια και το καθεστώς. Οι γυναίκες ηθοποιοί διαπραγματεύονται από πριν με το σκηνοθέτη πώς θα φαίνονται στην κάμερα, ποια σημεία του σώματός τους θα φαίνονται».

Για το Γραφείο Τύπου
Ευάννα Βενάρδου