Short Film Hub Talk: Συνομιλίες στο ίδιο κάδρο-Ηθοποιοί

Short Film Hub Talk: Συνομιλίες στο ίδιο κάδρο-Ηθοποιοί

Το Short Film Hub ολοκλήρωσε το φετινό του πρόγραμμα συζητήσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ με την εκδήλωση «Συνομιλίες στο ίδιο κάδρο: Ηθοποιοί», που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στον κινηματογράφο «Αλέξανδρος». Συνομιλητές ήταν η Μαρία Καλλιμάνη και ο Δημήτρης Καπουράνης που με την κουβέντα τους φώτισαν ποικίλες πλευρές του επαγγέλματός τους για το κοινό και με εγκαρδιότητα ανέλυσαν θέματα που προέκυψαν από τις ερωτήσεις του.

Όπως σημείωσε στον αποχαιρετισμό της η Αντιγόνη Παπαντώνη, επικεφαλής του Short Film Hub, «η επιθυμία μας κάθε χρόνο είναι να εστιάζουμε σε κάποια άλλα επαγγέλματα του χώρου ώστε να ακουστούν όλες οι πλευρές και τα αιτήματα, και να συζητήσουμε ως κοινότητες». Έτσι, σε αυτήν τη συνάντηση το βήμα δόθηκε στους ηθοποιούς προκειμένου να αναδείξουν τη δική τους οπτική.

Οι Καλλιμάνη και Καπουράνης το έκαναν με εξαιρετικό τρόπο, καθώς ανέλυσαν στοιχεία της δουλειάς τους με λόγο προσιτό για τους μη ειδικούς, μολονότι παράλληλα ήταν σαφές πως αμφότεροι έχουν εμβαθύνει πολύ στην τέχνη τους και στο τι συνεπάγεται ο ρόλος του ηθοποιού μέσα στη βιομηχανία του θεάματος.

Από τη συζήτηση διαφάνηκε η ιδιαίτερη αγάπη τους για τις ταινίες μικρού μήκους. «Με συγκινεί πάντα ο τρόπος που μπαίνει ένα συνεργείο να κάνει μια ταινία μικρού μήκους. Το πώς είναι όλοι ένα σώμα, μια ψυχή. Πολύ λίγες ημέρες, ανεβαίνει πραγματικά η ανδρεναλίνη στα ύψη […].Η ορμή που υπάρχει. Με συγκινεί αφάνταστα. Είναι μια φόρμα που αισθάνομαι ότι μπορεί να γυρίσει πάντα ένας σκηνοθέτης γιατί είναι μεγάλη άσκηση για τον σκηνοθέτη και για τους ηθοποιούς» ανέφερε χαρακτηριστικά η Μαρία Καλλιμάνη. Αντίστοιχα, ο Δημήτρης Καπουράνης μίλησε για τον δικό του δεσμό με τη φόρμα: «Είναι μια πολύ συγκεκριμένη φόρμα. Όπως πολύ σωστά είπε ο Χρήστος Οικονόμου [στη συζήτηση της Παρασκευής] η μικρή φόρμα είναι ένας υπαινιγμός πάνω σε κάτι, μια ελλειπτική ιστορία. Μια πρόφαση για κάτι. Και μας αρέσει πολύ να μιλάμε, να εκφραζόμαστε με υπαινιγμούς. Μας αρέσει να συζητάμε. Μια ταινία μικρού μήκους είναι αφορμή για συζήτηση. Σίγουρα αυτά είναι λόγοι που της έχουμε δώσει τόσο χώρο». Παράλληλα, επεσήμανε ότι τον γοητεύει η πρόκληση για ακρίβεια που ενέχει ως είδος που «δεν χαρίζεται».

Απαντώντας σε ερώτηση του κοινού, οι δύο ηθοποιοί αναφέρθηκαν στα στοιχεία για τα οποία υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης με τους δημιουργούς ώστε οι συνθήκες εργασίας τους στις μικρού μήκους ταινίες να είναι ιδανικές. Πρώτα απ’ όλα, η δυνατότητα προσαρμογής και ενσωμάτωσης της συμβολής του ηθοποιού στο σενάριο. Ο Καπουράνης ήταν κατηγορηματικός: «Η φόρμα της μικρού μήκους ταινίας το επιτρέπει αυτό. Μπορείς να αλλάξεις εύκολα. Πρέπει να μάθουμε να εμπεριέχουμε πιο πολύ». Εξίσου σημαντική για τους ίδιους είναι η αντιμετώπιση των ηθοποιών ως επαγγελματιών. Όπως υπογράμμισε η Καλλιμάνη, «η δουλειά μας είναι ένα επάγγελμα με πολύ αυστηρούς όρους, πολύ απαιτητική δουλειά, μια δουλειά που δεν γίνεται μόνο στο σετ αλλά απαιτεί πάρα πολλές ώρες εργασίας προσωπικές και είναι μια δουλειά που πρέπει να αμείβεται». Τέλος, κάλεσαν τους κινηματογραφιστές να αφιερώνουν χρόνο στην έρευνα και επιλογή ηθοποιών. «Είναι σημαντικό για εμάς τους ηθοποιούς, οι σκηνοθέτες του κινηματογράφου να έρχονται να βλέπουν τις δουλειές μας στο θέατρο και είναι θέμα από εκεί και πέρα φαντασίας […] πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να δει έναν ηθοποιό σε μια μεγαλύτερη γκάμα. Για εμάς τους ηθοποιούς είναι ότι πιο ωραίο να μην παίζουμε το ίδιο πράγμα, να μπορούμε να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα» ανέφερε η Καλλιμάνη, με τον Καπουράνη να συμφωνεί συμπληρώνοντας πως η πρακτική του να έρχονται οι σκηνοθέτες στο θέατρο ίσως είναι προτιμότερη από την τυπική διαδικασία κάστινγκ.

Πέρα από τη σημασία και τη θέση των ηθοποιών στο είδος της μικρού μήκους ταινίας, οι Καλλιμάνη και Καπουράνης άγγιξαν με τη βοήθεια του κοινού ποικίλες σχετικές θεματικές: για τον τρόπο που προετοιμάζονται για τους ρόλους τους, τη σημασία που δίνουν και οι δύο σε εκτενείς συζητήσεις με τους σκηνοθέτες, την αξία της «στοχευμένης επαναληψιμότητας»–όπως την ονόμασε ο Καπουράνης–που φέρουν οι πρόβες, την κρισιμότητα της ομάδας όλων των συντελεστών ενός έργου και του συμπλέγματος δράσης-αντίδρασης είτε με τα άλλα άτομα του συνεργείου είτε με το σκηνικό όταν ερμηνεύουν, το αποτύπωμα που αφήνουν πάνω τους οι ρόλοι καθώς και αυτό που φέρνουν οι ίδιοι όταν χτίζουν έναν ρόλο, ειδικά όταν απολαμβάνουν δημιουργική ελευθερία χάρη σε μια λειτουργική συνεργασία με τον σκηνοθέτη. Τις ταινίες μικρού μήκους «11:20πμ» (του Δημήτρη Νάκου) και «Pendulus» (του Δημήτρη Γκότση) στις οποίες συμμετείχαν η Καλλιμάνη και ο Καπουράνης αντίστοιχα και προβλήθηκαν μαζί στο σλοτ, την ίδια χρονιά (2022) στο Φεστιβάλ Δράμας. Τις διαφορές και τις απαιτήσεις ανάμεσα στο να παίζεις μπροστά στην κάμερα και μπροστά σε ζωντανό κοινό, αλλά και ανάμεσα στο σινεμά, το θέατρο και την τηλεόραση, μέσα στα οποία–αν και ομολογουμένως διαφορετικής έκτασης–έχουν και οι δύο σημαντική εμπειρία.