Αφιέρωμα στον Άγγελο Φραντζή
Οι επισκέπτες του 48ου Φεστιβάλ Δράμας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το σύνολο της μικρού μήκους φιλμογραφίας του Άγγελου Φραντζή σε ένα ενιαίο πρόγραμμα που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό.
«Είναι μια ξεχωριστή προβολή αυτή, καθώς πρόκειται για το μεγάλο μας αφιέρωμα στον Άγγελο Φραντζή», ανέφερε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Γιώργος Αγγελόπουλος καλησπερίζοντας το κοινό στον θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρο» την Παρασκευή το βράδυ. «Είναι ένας σκηνοθέτης που έχει κάνει μεγάλες επιτυχίες, έχει κάνει και καλλιτεχνικές και εμπορικές ταινίες, ένας συνδυασμός που δεν συνηθίζεται. Είναι ένας σκηνοθέτης που μπορεί να κάνει τα πάντα. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που τον έχουμε κοντά μας φέτος και ως μέλος της Κριτικής Επιτροπής στο Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα».
Καλώντας τον τιμώμενο σκηνοθέτη να παρουσιάσει τις έξι μικρού μήκους ταινίες του οι οποίες συνθέτουν το αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του, ο καλλιτεχνικός διευθυντής εξομολογήθηκε ότι ήταν οι μόνες ταινίες του φεστιβάλ που δεν είχε δει και δήλωσε ιδιαίτερα χαρούμενος καθώς, όπως είπε, θα είχε την ευκαιρία να τις δει για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη μαζί με το κοινό.
Ο Άγγελος Φραντζής πήρε αμέσως το λόγο, γυρνώντας πίσω στο χρόνο και ανακαλώντας την εποχή, τις συνθήκες και τον τρόπο που δημιουργήθηκαν αυτές οι ταινίες, που χρονολογούνται από το 1992 έως και το 2014, περιέγραψε σύντομα το πλαίσιο της κάθε μίας, ακολουθώντας τη ροή του προγράμματος.
Η πρώτη ταινία που είδαμε στο πλαίσιο του αφιερώματος είναι το Άγριο Θηρίο:
«Είναι μια πρόσφατη σχετικά ταινία, του 2014. Προέκυψε από ένα υλικό για την Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, μια εγκατάσταση με πολλές οθόνες με θέμα την πολυκατοικία και πώς μπορούμε να δούμε τον δημόσιο χώρο μέσα στον ιδιωτικό. Αυτή είναι η θεματική της ταινίας»
Η επόμενη, ο Τρύπιος κόσμος:
«Είναι μια ταινία που συνσκηνοθετήσαμε με τον Στρατή Βουγιουκα. Με τον Στρατή δουλεύαμε μαζί στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου Το βλέμμα του Οδυσσέα, τη δεκαετία του ΄90. Εκεί γνωριστήκαμε, είχαμε κοινές αναφορές και είπαμε να κάνουμε μαζί μια ταινία. Αυτή ήταν ο Τρύπιος κόσμος, ένα ασπρόμαυρο super 8. Παρόλο που δεν είχε επιλεγεί στο διαγωνιστικό τμήμα, είχαμε έρθει τότε στη Δράμα με πολύ κέφι και κάναμε σαματά. Κάναμε αφισοκολλήσεις με τη φάτσα του Στρατή που έλεγε: ο εικονιζόμενος σκηνοθέτης έχει χαθεί, όποιος τον βρει, σας παρακαλούμε, να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Είχαμε γράψει και ένα μανιφέστο (σ.σ. Θα το βρείτε στην ιστοσελίδα και στο φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ), το οποίο ακόμα μου φαίνεται ενδιαφέρον και έχει τη ζωντάνια εκείνης της εποχής».
Η προηγούμενη χρονολογικά στη φιλμογραφία του Άγγελου Φραντζή, πριν από τον Τρύπιο κόσμο, καιη τρίτη κατά σειρά σε αυτό το πρόγραμμα, είναι η ταινία με τίτλο Δεκαεννιά:
«Είναι μια ταινία που τη γύρισα λίγο μετά τις σπουδές μου στις Βρυξέλλες. Όταν τελείωσα τη σχολή ήταν να κάνω μια μικρού μήκους ταινία εκεί, όμως ένιωθα μια μεγάλη νοσταλγία για την Αθήνα και αποφάσισα να επιστρέψω κι έτσι έκανα στην Ελλάδα αυτή την ταινία. Είναι ένα ημερολογιακό κολάζ με υλικά super 8, super 16 και βίντεο. Είναι ένα αρκετά προσωπικό εφηβικό πρότζεκτ».
Όλες οι ταινίες μικρού μήκους του γνωστού σκηνοθέτη είναι «πολύ χειροποίητες», όπως σχολίασε ο ίδιος. «Δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο που είναι φτιαγμένες οι ταινίες τώρα», ανέφερε και πρόσθεσε πως «είναι όλες γυρισμένες σε super 8 και super 16, με τρόπο πολύ φθηνό, και όλες είχαν απορριφθεί από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, συνεπώς είναι ταινίες πολύ handmade».
Τις τρεις τελευταίες ταινίες του αφιερώματος που παρακολουθήσαμε δημιούργησε ο Άγγελος Φραντζής κατά τη διάρκεια των κινηματογραφικών σπουδών στο εξωτερικό:
«Η πρώτη από αυτές τις τρεις είναι η πτυχιακή ταινία μου «Who’ s Afraid of the Big Bad Wolf», που βασίζεται σε ένα πάρα πολύ ωραίο κόμικ. Η επόμενη είναι το Visions, μια μικρή άσκηση της σχολής. Τη βάλαμε στο πρόγραμμα γιατί ήταν πραγματικά μια πολύ ωραία άσκηση, καθώς μας έβαζαν τότε να μιμηθούμε κάποιον σκηνοθέτη, να κάνουμε δηλαδή μια ταινία ‘αλά μανιέρ ντε’, αλλά με το δικό μας βλέμμα. Εγώ έχω κάνει μια ταινία με αναφορές στον David Lynch. Και η τελευταία ταινία που θα δούμε είναι η πρώτη μικρού μήκους ταινία μου με τίτλο Μικρές ιστορίες για ανθρώπους και πορτοκάλια. Αυτό κι αν είναι πρωτόλειο, ήμουν είκοσι χρονών όταν την έκανα. Μαζευτήκαμε στην Αθήνα φίλοι από τη σχολή, τους φιλοξένησα στο σπίτι μου και κάναμε αυτήν την ταινία».
Για την ολοκληρωμένη παρουσίαση των μικρού μήκους ταινιών του Άγγελου Φραντζή, το Φεστιβάλ Δράμας προχώρησε στην ψηφιοποίησή τους. Πρόκειται για μία πρακτική που βρίσκεται ψηλά στις προτεραιότητες του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή του DISFF, με στόχο τη διατήρηση και διάδοση της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους.
Ο Άγγελος Φραντζής είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Κινηματογράφο στην INSAS στις Βρυξέλλες. Οι ταινίες του («Polaroid», «Το όνειρο του σκύλου», «Μέσα στο δάσος», «Σύμπτωμα», «Ακίνητο ποτάμι», «Ευτυχία», «Ο νόμος του Μέρφυ») έχουν προβληθεί και βραβευθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Ασχολήθηκε για αρκετά χρόνια με την κινηματογραφική κριτική καθώς και με έργα μικτών τεχνικών που έχουν παρουσιαστεί στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στο Φεστιβάλ Αθηνών και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Στο 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας συμμετέχει, επίσης, ως μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος.
