Αρχείο ετικετών για: DISFF45

 

PP

Masterclass Πάβελ Παβλικόφσκι | 17- Σεπ – 2022

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Από τα αδιαμφισβήτητα highlights του φετινού προγράμματος του 45oυ DISFF ήταν το  μάστερκλας του οσκαρικού δημιουργού Πάβελ Παβλικόφσκι στο πλαίσιο του προγράμματος Cinematherapy και η συζήτηση που ακολούθησε μεταξύ του σκηνοθέτη, του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Δράμας Γιάννη Σακαρίδη, της ψυχοθεραπεύτριας Ντενίς Νικολάκου, και βέβαια του κοινού, που κατέκλυσε το Σάββατο βράδυ τη μεγάλη αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει στην Αθήνα».

Το τετραήμερο του Φεστιβάλ Δράμας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ολοκληρώθηκε χθες βράδυ με sold out προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος, και μεγάλη επιτυχία.

Το πρόγραμμα Cinematherapy, που επιμελείται η Ντενίς Νικολάκου, είναι ταυτόσημο πλέον με το όνομα Πάβελ Παβλικόφσκι  καθώς ήταν ο ίδιος ο οσκαρικός σκηνοθέτης που το εγκαινίασε  με την ταινία του Cold War (2018) στη 43η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας το 2020.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στην Ταινιοθήκη προβλήθηκαν αποσπάσματα από το πλούσιο έργο του -ένα κινηματογραφικό κολάζ από  τη δημιουργική περίοδο των ντοκιμαντέρ του στο BBC το διάστημα 1990-1995 (From Moscow to Pietushki, Dostoyevsky’s Travels, Serbian Epics, Tripping with Zhirinovsky), τη δεύτερη περίοδο των ταινιών μυθοπλασίας του από το 1998 έως το 2004 (The Stringer, Last Resort, My Summer of Love), και βέβαια από την τρίτη (The Woman in the Fifth) και την τέταρτη (Ida, Cold War) δημιουργική του περίοδο (2011-2018).

Eδώ θα παρακολουθήσετε όλο το μάστερκλας-συζήτηση με τον σκηνοθέτη:

DISFF45 LIVE STREAMING - Pawel Pawlikowski

Μιλώντας στη Ντενίς Νικολάκου, ο Πάβελ Παβλικόφσκι, γοητευτικός, εκφραστικός και γεμάτος χιούμορ στην κουβέντα που ακολούθησε, είπε πως σε ψυχολογικό επίπεδο νοιώθει να ταυτίζεται με τους ήρωες των ταινιών του, και πως ακόμα κι αν αυτοί είναι αντιπαθείς, συμπάσχει μαζί τους και τους αγαπά. «Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κάνοντας τις ταινίες συνειδητά επιδιώκω να κάνω ένα είδος κινηματογραφοθεραπείας», διευκρίνισε, «κι όταν νοιώθω πως γίνομαι διδακτικός, είναι σαν να απενεργοποιούμαι, πατάω το κουμπί off, είναι κάτι που δεν θέλω. Πάντα έκανα ταινίες για τα πράγματα που είχα στο μυαλό μου τη δεδομένη εποχή».

Αναφορικά με τα ντοκιμαντέρ που γύρισε τη δεκαετία του ’90 σε παραγωγή του BBC (σ.σ.. ο Παβλικόφσκι έζησε από τα 14 του χρόνια στην Αγγλία), είπε πως επηρεάστηκε από τα ντοκιμαντέρ που γύρισαν στη χώρα του σπουδαίοι δημιουργοί όπως ο Κισλόφσκι, με αποτέλεσμα να φέρει αυτήν την πολωνική «ματιά» στις ταινίες του, που ήταν πιο καλλιτεχνικές και πιο λυρικές από τα συμβατικά βρετανικά ντοκιμαντέρ της εποχής. «Οι πολωνοί δημιουργοί, λειτουργούσαν σε ένα άλλο πλαίσιο, κρατικού απολυταρχικού ελέγχου», εξήγησε, «και αναγκάζονταν να επινοούν τρόπους ώστε να “εξαπατούν” το καθεστώς για να πουν αυτό που ήθελαν, κι αυτό είχε αντίκτυπο στην αισθητική των ταινιών τους».

Με τα ντοκιμαντέρ του αυτά κατέγραψε «τη γέννηση του εθνικισμού την περίοδο εκείνη στην Ευρώπη. Κι ήταν ενδιαφέρον να το καταγράφω όλο αυτό, όχι με τα σημερινά ψηφιακά μέσα, αλλά σε 16mm. Σήμερα είμαστε κολλημένοι σε μια εικονική πραγματικότητα, όμως τότε ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον να κάνεις ταινίες. Σήμερα καταγράφουμε αδιάκοπα και άκριτα με τα κινητά μας την επικαιρότητα, τότε γυρίζαμε σε φιλμ, κι όταν τραβούσαμε ήταν πολύ συνειδητό, είχαμε έναν συγκεκριμένο σκοπό, δεν  γυρίζαμε γενικά και αόριστα. Θέλαμε να αιχμαλωτίσουμε μια ποιητική ή μια αστεία σκηνή».

Μιλώντας για τα ντοκιμαντέρ του σε αντιδιαστολή με τις ταινίες μυθοπλασίες που γύρισε,  είπε πως «αν και το πλαίσιο είναι πιο ρεαλιστικό στη μία περίπτωση και πιο φαντασιακό στην άλλη, ποτέ δεν έκανα απόλυτη διάκριση μεταξύ τους καθώς ένοιωθα πως πάντα “έπαιζα” με την πραγματικότητα, και συνειδητά χρησιμοποιούσα ένα στυλιζάρισμα –τουλάχιστον σε έναν βαθμό. Ίσως γιατί πραγματικά μισώ τον τρόπο με τον οποίo τα ΜΜΕ απεικονίζουν τον κόσμο και την “πραγματικότητα”. Δείτε πώς παρουσιάζουν τη Ρωσία, τη Γαλλία σήμερα…».

Φέρνοντας σαν παράδειγμα την ταινία του Ταξιδεύοντας  με τον Ζιρινόφσκι, υπογράμμισε πως «o Ζιρινόφσκι ήταν ένας ανεκδιήγητος τύπος, ήταν απαίσιος, πολύ πριν τον Τραμπ, αλλά η πορεία του είναι ενδεικτική του τι συνέβη στην τεράστια, απίστευτη αυτή χώρα, τη Ρωσία». Όμως, όπως συνέβη και με το ντοκιμαντέρ του Σερβικά Έπη που το γύρισε στη Βοσνία κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1992, «ερωτεύεσαι το θέμα σου. Κάτι μέσα σου σε κινητοποιεί, χτυπά ένα καμπανάκι».

Μιλώντας για την εκπληκτική Ίντα του, που γύρισε στην Πολωνία, ο Πάβελ Παβλικόφσκι εξομολογήθηκε πως κι αυτός, στην εφηβεία του, ανακάλυψε πως η γιαγιά του από την πλευρά του μπαμπά του ήταν Εβραία. «Δεν είχα ιδέα, και ξαφνικά έμαθα για όλη αυτήν την περιπέτεια της οικογένειάς μου, για το Άουσβιτς… Υπ’ αυτήν την έννοια η Ίντα ήταν μια πολύ προσωπική ταινία».

Στην Πολωνία «έχουμε μια εμμονή με την Ιστορία, σε τέτοιο βαθμό που αυτό συνθλίβει τα πάντα. Εγώ θέλω να δημιουργώ αληθινούς, τρισδιάστατους χαρακτήρες –εξάλλου η αλήθεια είναι κάτι τόσο αμφιλεγόμενο…».

Στο ερώτημα ποια φάση της δημιουργίας μιας ταινίας τον γοητεύει περισσότερο, απάντησε γελώντας: «Καμία! Είναι μια πολύ στρεσογόνα διαδικασία. Ίσως το μόνο πραγματικά απολαυστικό κομμάτι είναι η στιγμή που κάτι σου κάνει κλικ, μια ιδέα που σου έρχεται ξαφνικά, και εκεί σκέφτεσαι «τέλεια, μπορεί και να λειτουργήσει αυτό». Και ποια είναι η στιγμή που συνειδητοποιεί πως η ταινία πέτυχε τον στόχο της; «Δεν το ξέρεις αυτό. Συχνά αναρωτιέσαι “τι κάνω τώρα”; Αυτό που σου προσφέρει μια ικανοποίηση είναι όταν κάνεις μία πρώτη προβολή για επιλεγμένους φίλους. Αν τους αρέσει νοιώθεις πως κάτι όμορφο συμβαίνει. Κι όταν ο κόσμος αρχίζει να ανακαλύπτει τη δουλειά σου, νοιώθεις πως ανταμείβονται οι προσπάθειές σου». Ως προς τη σχέση του με τους ηθοποιούς, αυτή δεν μπαίνει, όπως είπε, σε καλούπια. «Δεν υπάρχει στάνταρ μέθοδος, διότι κάθε ηθοποιός είναι μια διαφορετική περίπτωση».

Συζητώντας με τον Γιάννη Σακαρίδη για τις επιπτώσεις της πανδημίας στους κινηματογραφιστές και το σινεμά γενικότερα, υπογράμμισε πως «ως δημιουργός νοιώθω ότι είναι όλο και πιο δύσκολο να κάνεις μια ταινία που να έχει νόημα να τη γυρίσεις, που να έχει ένα πολιτιστικό περιεχόμενο, σε αυτήν την εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας Ομολογώ πως στα 68 μου χρόνια, σκέφτομαι συχνά: γιατί να ασχοληθώ καν; Γιατί να μπω στον κόπο; Ποιος ενδιαφέρεται; Οι πλατφόρμες στην αρχή υποκρίνονταν πως δήθεν ενδιαφέρονταν για τον κινηματογράφο, αλλά πλέον είναι σαφές πως έχουν προσανατολιστεί στην κατεύθυνση της αγοράς και μόνο. Την ίδια στιγμή όλα τα συνεργεία είτε κοστίζουν πανάκριβα, είτε είναι απασχολημένα σε υπερπαραγωγές. Πώς να κάνεις σήμερα μία ταινία σαν την Ίντα; Μεγάλωσα με ένα σινεμά που αρχίζει να εξαφανίζεται…».

Κλείνοντας είπε: «Μετά τα 60 είναι δύσκολο πια να έχεις τον ίδιο ενθουσιασμό. Εύχομαι να ήμουν νεότερος και να ερωτευόμουν, πάλι από την αρχή, τον κινηματογράφο….»

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο πλαίσιο της εκδήλωσης του 45ου DISFF

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την Παρασκευή 16/9,  επισκέφθηκε την Ταινιοθήκη της Ελλάδος στο πλαίσιο της εκδήλωσης του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους «Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει στην Αθήνα» (15-18/9).

Η κυρία Σακελλαροπούλου παρακολούθησε την μικρού μήκους ταινία «Αντιγόνη» της Εύας Νάθενα που δημιουργήθηκε στο σχολείο των φυλακών Αυλώνα από φυλακισμένα αγόρια.

Πριν ξεκινήσει η προβολή, ο Γιάννης Σακαρίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας, και ο Γιώργος Δεμερτζής, Πρόεδρος του DISFF, απένειμαν στην Πρόεδρο τιμητικό Χρυσό Διόνυσο εκ μέρους του Φεστιβάλ.

Νωρίτερα, η πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος κυρία Μαρία Κομνηνού ξενάγησε την κυρία Σακελλαροπούλου στην έκθεση  «Μαγικές εικόνες» της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, η οποία  τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας. H έκθεση προαναγγέλλει τη λειτουργία του Μουσείου Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, το οποίο, μέσα από σπάνια εκθέματα, αφηγείται την εξέλιξη της τέχνης του κινηματογράφου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού -Διεύθυνση Εικαστικών, Αρχιτεκτονικής, Φωτογραφίας και Μουσείων του ΥΠΠΟΑ, σε επιμέλεια της  εικαστικού, Καθηγήτριας Γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) και αντιπροέδρου του Ιδρύματος Αφροδίτης Λίτη.

Στην ξενάγηση παραβρέθηκαν οι Γιάννης Σακαρίδης, Γιώργος Δεμερτζής και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Ορέστης Ανδρεαδάκης.

Στη συνέχεια, παρακολούθησαν την  «Αντιγόνη» στον κατάμεστο θερινό κινηματογράφο Λαΐς.

Η ταινία προέκυψε από την μαθητεία φυλακισμένων αγοριών 18-21 ετών στο εργαστήριο Εικαστικά / Θέατρο, το οποίο δημιούργησε κατά την διάρκεια της χρονιάς που πέρασε η Εύα Νάθενα στο σχολείο των  φυλακών του Αυλώνα που διευθύνει ο Πέτρος Δαμιανός. Τα παιδιά μαθήτευσαν στον θεατρικό Λόγο, κάνοντάς τον εικαστική πράξη, κεντώντας τα ίδια τα κουστούμια τους τα οποία στη συνέχεια φόρεσαν και υποδύθηκαν τους ρόλους / ήρωες του έργου «Αντιγόνη».

Ακολούθησε συζήτηση για το θέμα των φυλακών με τους συντελεστές της ταινίας και ειδικούς προσκεκλημένους, με συντονίστρια τη Ντενίς Νικολάκου.

Pawlikowski

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, 15-18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022

 

Μετά την επιτυχημένη διοργάνωση του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, το DISFF ταξιδεύει στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος,  στις 15-18 Σεπτεμβρίου (Πέμπτη έως Κυριακή).

Στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς (Ιερά Οδός και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, μετρό Κεραμεικός),  θα παρουσιαστεί το σύνολο του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος του Φεστιβάλ, ενώ  στο πλαίσιο του προγράμματος Cinematherapy θα διεξαχθεί το μάστερκλας-συζήτηση με τον Πάβελ Παβλικόφσκι (17/9).

Παράλληλα θα παρουσιαστεί  το Athens Pitching Lab (17-18/9, AΙΘΟΥΣΑ Β), καθώς και  η ταινία Αντιγόνη της Εύας Νάθενα που δημιουργήθηκε στο σχολείο των φυλακών Αυλώνα από φυλακισμένα αγόρια (16/9, Θερινός Κινηματογράφος Λαΐς).

Τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας (συστήνεται η προσέλευση μισή ώρα νωρίτερα).

TO ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ | 15-18 Σεπτεμβρίου

*ΠΑΒΕΛ ΠΑΒΛΙΚΟΦΣΚΙ

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος δημιουργός Πάβελ Παβλικόφσκι, το Σάββατο 17/9, στις 8.30 μ.μ.,  θα βρίσκεται στη Ταινιοθήκη της Ελλάδoς  για να συμμετάσχει σε μία  συζήτηση- masterclass του Φεστιβάλ Δράμας, στο πλαίσιο του προγράμματος Cinematherapy.  Το πρόγραμμα, που επιμελείται η Ντενίς Νικολάκου, είναι άλλωστε ταυτόσημο πλέον με το όνομα Πάβελ Παβλικόφσκι  καθώς ήταν ο ίδιος ο οσκαρικός σκηνοθέτης που το εγκαινίασε  με την ταινία του Cold War (2018) στη 43η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας το 2020.

Pawlikowski

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθούν αποσπάσματα από το πλούσιο έργο του -ένα κινηματογραφικό κολάζ από την πρώτη δημιουργική περίοδο των ντοκιμαντέρ του στο BBC το διάστημα 1990-1995 (From Moscow to Pietushki, Dostoyevsky’s Travels, Serbian Epics, Tripping with Zhirinovsky) τη δεύτερη  των ταινιών μυθοπλασίας του από το 1998 έως το 2004 (The Stringer, Last Resort, My Summer of Love) έως την τρίτη από το 2011 έως το 2018 (The Woman in the Fifth, IDA, Cold War).

Θα ακολουθήσει συζήτηση και  Q&A παρουσία του σκηνοθέτη και του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Σακαρίδη. Στον συντονισμό της συζήτησης και στην ψυχολογική αποκρυπτογράφηση του έργου του, η Ντενίς Νικολάκου.

Θα ακολουθήσει TALK & DRINK

*ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

Οι θεατές στην Ταινιοθήκη θα έχουν την ευκαιρία να δουν όλες τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος. Οι ταινίες θα προβληθούν  την Πέμπτη 15/9 (8.30 μ.μ. και 10.15 μ.μ.), την Παρασκευή 16/9 (10.15 μ.μ.) και την Κυριακή 18/9 (8.30 μ.μ. και 10.15 μ.μ.).

Από τις 285 ελληνικές ταινίες που κατατέθηκαν φέτος στο Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του DSFF τα βραβεία διεκδίκησαν 30 ταινίες σκηνοθετημένες από 17 άνδρες και 15 γυναίκες, σε ένα «σφιχτό» πρόγραμμα αντιπροσωπευτικό της φετινής παραγωγής. Σε αυτές συγκαταλέγονται 25 μυθοπλασίας, 2  ντοκιμαντέρ και  3 animation.Θα βρείτε τη λίστα εδώ: https://www.dramafilmfestival.gr/festival/greek-competition/

Η πανδημία, η σχέση παιδιών και γονιών, η εξερεύνηση της σεξουαλικότητας, οι ανεκπλήρωτοι και καταπιεσμένοι έρωτες μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου,  και οι ερωτικές σχέσεις μεταξύ εφήβων, καταλαμβάνουν ένα σημαντικό κομμάτι της φετινής θεματικής των ταινιών. Ταυτόχρονα, θίγονται ζητήματα όπως το μπούλινγκ,  η μοναξιά σε μεγάλες ηλικίες, η άμβλωση σε εφήβους, η φυλακή σε νεαρές ηλικίες, ενώ ενδιαφέρον έχει η κινηματογραφική διαχείριση της μισαλλοδοξίας, η σύγχυση εθνικού αυτοπροσδιορισμού και η περιθωριοποίηση αλλοδαπών δεύτερης γενιάς. Οι προβληματικές οικογενειακές σχέσεις, ο χωρισμός και η διαχείριση του πένθους συνεχίζουν να εμπνέουν για άλλη μια φορά τους μικρομηκάδες. Η πανδημία εμφανίζεται ως παράγοντας καθοριστικός για την φτώχεια και την άμβλυνση των ηθικών αξιών, ενώ η σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις κάποιες φορές περιγράφεται με μια απρόσμενα εικαστική ματιά.

Στις ταινίες συμμετέχουν δεκάδες δημοφιλείς ηθοποιοί -ενδεικτικά αναφέρουμε τους: Γιάννη Στάνκογλου, Μάκη Παπαδημητρίου, Δημήτρη Λάλο,  Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Χάρη Φραγκούλη, Νικολάκη Ζεγκίνογλου, Μαρία Καλλιμάνη, Κίµωνα Κουρή,  Σταύρο Τσουμάνη, Ρομάνα Λόμπατς αλλά και τους Δημήτρη Καταλειφό, Ρένη Πιττακή και Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη. Εμφανίζονται ακόμα ο τραγουδιστής Γιώργος Μαζωνάκης, η Άντζελα Μπρούσκου και ο Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης.

Τα βραβεία ερμηνείας της 45ης διοργάνωσης κέρδισαν οι Αντώνης Τσιοτσιόπουλος για την ταινία 5 μμ παραλία και Νιόβη Χαραλάμπους για  την ταινία Δάφνη της Τώνιας Μισιαλή.

Η ταινία 5 μμ παραλία (5 pm seaside) του Valentin Stejskal αναδείχθηκε την Κυριακή στον μεγάλο νικητή της φετινής διοργάνωσης αποσπώντας το Χρυσό Διόνυσο στο 45ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Δράμας.

Η πλήρης λίστα των βραβείων, μαζί με τα σκεπτικά τους, έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ https://www.dramafilmfestival.gr/disff-45-2022-and-the-winner-is/

Σύμφωνα με το γενικό σκεπτικό της κριτικής επιτροπής, οι δημιουργοί καταπιάστηκαν φέτος με επίκαιρα κοινωνικά θέματα αλλά και με διάφορα genres του κινηματογράφου. «Νιώσαμε μεγάλη ικανοποίηση που τα θέματα σχετικά με τον προσωπικό και κοινωνικό βίο των γυναικών ήταν ψηλά στην “ατζέντα”, αλλά και με τη δυνατή παρουσία γυναικών δημιουργών, ασχέτως αν πολλές φορές είχαμε ενστάσεις για το τελικό αποτέλεσμα και σίγουρα θα θέλαμε ακόμη περισσότερους δυνατούς γυναικείους ρόλους. Ταυτόχρονα, είδαμε αναπάντεχα ώριμες και ευαίσθητες απεικονίσεις μιας τοξικής και μη αρρενωπότητας και συνάμα μια επιτυχημένη και ξεκαρδιστική σάτιρα του ανδρικού ναρκισσισμού», ανέφερε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Κωνσταντίνος Γιάνναρης.

*ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Η ταινία Αντιγόνη προέκυψε από την μαθητεία φυλακισμένων αγοριών 18-21 ετών στο εργαστήριο Εικαστικά / Θέατρο, το οποίο δημιούργησε κατά την διάρκεια της χρονιάς που πέρασε η Εύα Νάθενα στο σχολείο των  φυλακών του Αυλώνα -που διευθύνει ο Πέτρος Δαμιανός. Τα παιδιά μαθήτευσαν στον θεατρικό Λόγο, κάνοντάς τον εικαστική πράξη, κεντώντας τα ίδια τα κουστούμια τους τα οποία στη συνέχεια φόρεσαν και υποδύθηκαν τους ρόλους / ήρωες του έργου «Αντιγόνη».

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 16/9 (8.30 μ.μ.).

Θα ακολουθήσει συζήτηση για το θέμα των φυλακών με τους συντελεστές της ταινίας και ειδικούς προσκεκλημένους.  Συντονίζει η Ντενίς Νικολάκου

*ATHENS PITCHING LAB (Αίθουσα Β’- Ταινιοθήκη της Ελλάδος)

Έξι σχέδια ταινιών επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στο Pitching LAB στην Αθήνα, που θα πραγματοποιηθεί, με επικεφαλής τη Βαρβάρα Δούκα. Είναι τα εξής:

  • «Mangas», Yannis Bletas
  • «Η αναλύτρια / Τhe analyst», Myrto Trabl
  • «The Box», Eftychia Maria Kondyli
  • «Black Betty», Nikodimos Tsagklis
  • «Last Ride»,  Iris Katsoula
  • «OXYTOCIN», Spyros Skandalos

Προσοχή: το Pitching Lab είναι ανοιχτό μόνο στους συμμετέχοντες.

Κορωνοϊού επιτρέποντος, το πρόγραμμα Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει θα συνεχιστεί την ερχόμενη σεζόν σε ακόμα περισσότερους προορισμούς αναδεικνύοντας την δυναμική του ελληνικού σινεμά εντός κι εκτός Ελλάδας.

Θυμίζουμε πως οι ταινίες όλων των διαγωνιστικών προγραμμάτων του  φετινού DISFF θα προβάλλονται στην πλατφόρμα του φεστιβάλ DISFF.CINE.GR μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης 15/9.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

#DISFF45 IN ATHENS | PAWEL PAWLIKOWSKI @tainiothiki_gr

Pawlikowski

DISFF45 LIVE STREAMING - Τελετή λήξης

DISFF 45 (2022) And the winner is…!!!

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πρόεδρος: Κωνσταντίνος Γιάνναρης, σκηνοθέτης

Μέλη:

  1. Μαρκέλλα Γιαννάτου, ηθοποιός
  2. Μαρίνα Γιώτη, κινηματογραφίστρια και εικαστική καλλιτέχνις
  3. Ιωακείμ Μυλωνάς, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του International Short Film Festival of Cyprus
  4. Άρης Δημοκίδης, δημοσιογράφος

ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Ευχαριστούμε τη Δράμα και το φεστιβάλ για τη φιλοξενία που μας δώσατε και την ευκαιρία να είμαστε εδώ. Χάρη σε μια σφιχτή προεπιλογή είχαμε την ευκαιρία να κρίνουμε μια ευρεία και δυνατή γκάμα ταινιών, από πρωτοεμφανιζόμενους και μη. Το ενδιαφέρον για μας ήταν η ειλικρινής και ενίοτε επιτυχημένη προσπάθεια των δημιουργών να καταπιαστούν με επίκαιρα κοινωνικά θέματα αλλά και επίσης -κάτι πολύ ευχάριστο- με διάφορα genre του κινηματογράφου. Μας τα μετέφεραν με τον δικό τους διαφορετικό και ιδιόρρυθμο τρόπο και μας εντυπωσίασαν με την ωριμότητα, το πάθος και το χιούμορ τους. Νιώσαμε μεγάλη ικανοποίηση ότι τα θέματα σχετικά με τον προσωπικό και κοινωνικό βίο των γυναικών ήσαν ψηλά στην ατζέντα και τη δυνατή παρουσία γυναικών δημιουργών, ασχέτως αν πολλές φορές είχαμε ενστάσεις για το τελικό αποτέλεσμα και σίγουρα θα θέλαμε ακόμη περισσότερους δυνατούς γυναικείους ρόλους. Ταυτόχρονα, είδαμε αναπάντεχα ώριμες και ευαίσθητες απεικονίσεις μιας τοξικής και μη αρρενωπότητας και συνάμα μια επιτυχημένη και ξεκαρδιστική σάτιρα του ανδρικού ναρκισσισμού.

Η κοινωνική ένταξη μεταναστευτικών κοινοτήτων, ή πιο σωστά η απεικόνιση της ζωής παιδιών δεύτερης γενιάς, επίσης μας χαροποίησε, αλλά και πάλι θα μας άρεσε μια πιο στιβαρή και σύγχρονη προσέγγιση μακριά από στερεότυπα και δεδομένα που ταιριάζουν καλύτερα σε άλλες δεκαετίες.

Η σεξουαλική ταυτότητα, στις διάφορες εκφάνσεις της, απεικονίστηκε με απενοχοποιημένη διάθεση μεταφέροντας επιτέλους την πραγματική ζωή χωρίς σεμνοτυφίες και υπεκφυγές. Αλλά και πάλι, σε κάποιες περιπτώσεις θα θέλαμε ένα, σεναριακά και σκηνοθετικά, πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.

Όσον αφορά την απεικόνιση της αστικής βίας και περιθωριοποιημένων στρωμάτων, υπήρχε μια ειλικρινής προσπάθεια να μας μεταφέρουν οι δημιουργοί αυτόν τον κόσμο, αλλά και πάλι πιστεύουμε η δύναμη και η αποτελεσματικότητα αυτής της γενναίας προσπάθειας υπονομευόταν από ατελέσφορες πολλές φορές ηθικοπλαστικές εμμονές.

Η θάλασσα και το υδάτινο στοιχείο προφανώς υπήρξαν πρωταγωνιστές της φετινής χρονιάς και ελπίζουμε του χρόνου να πάρετε τα βουνά.

Προπαντός, όμως, όπως ορίζει και ο ρόλος μιας κριτικής επιτροπής, αναζητήσαμε χωρίς προκαταλήψεις την ποιότητα και την όσο πιο άρτια εξερεύνηση της κινηματογραφικής γλώσσας και τέχνης.

ΒΡΑΒΕΙΑ

ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

στην ταινία «5pm Seaside» σε σκηνοθεσία Valentin Stejskal

Μια πραγματικά ευαίσθητη και λιτή κινηματογραφική αφήγηση που από τότε που την είδαμε την κουβαλάμε μέσα μας και κατάφερε να μας εισάγει αβίαστα στον πληγωμένο και εσωτερικό κόσμο των ηρώων της.

Το βραβείο συνοδεύεται από τρία  έπαθλα: η Φίνος Φιλμ προσφέρει χρηματικό έπαθλο 4.000 ευρώ, η ΕΡΤ προσφέρει χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου προσφέρει χρηματικό έπαθλο 2.500 ευρώ.

ΑΡΓΥΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ «ΤΩΝΙΑ ΜΑΡΚΕΤΑΚΗ»

στον Μιχάλη Κίμωνα για την ταινία «Kiddo»

Μια  αναζωογονητική και αναπάντεχα απολαυστική σκηνοθετική ματιά που κατάφερε αριστοτεχνικά να κρατήσει το ρυθμό σε μια ταινία δωματίου.

Το Βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.500 ευρώ προσφορά από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου καθώς και από παροχές εργαστηρίου και εργασιών Post Production αξίας 2.500 ευρώ προσφορά της εταιρείας Stefilm.

ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

στην Εύη Καλογηροπούλου για την ταινία «Στο Θρόνο του Ξέρξη»

Επειδή είναι μια ταινία που απεικονίζει το αντρικό, το γυναικείο και μη δυαδικό σώμα στα όρια της ρευστότητας και αναζητεί την απαγορευμένη στοργή και επαφή μέσα σε ένα σκληρό και αρχετυπικό αρρενωπό βιομηχανικό περιβάλλον.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

στον Νάσο Γκατζούλη για την ταινία «Toxic Magnus»

Ένα εφευρετικό υβριδικό ντοκιμαντέρ, μια χειμαρρώδης και ειλικρινής εξομολόγηση ενός ανασφαλούς και αυτοκαταστροφικού πρωταγωνιστή-θύματος μιας τοξικής αρρενωπότητας, που όμως μας έκανε και να γελάσουμε με την ψυχή μας.

Το βραβείο συνοδεύεται από δύο χρηματικά έπαθλα: 3.500 ευρώ από το Ελληνικό Κέντρο Κινημτογράφου και 1.000 ευρώ από την ΕΡΤ.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ

στον Θάνο Τοκάκη για την ταινία «Tokakis ή What’s My Name»

Μια ολοκληρωμένη και απολαυστική έως και ξεκαρδιστική σάτιρα του ελληνικού κιτς και τη μανία γύρω από την δημόσια εικόνα, γεμάτη αυτοσαρκασμό.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 3.500 ευρώ, προσφορά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

ΒΡΑΒΕΙΟ DRAMA QUEER

στον Δημήτρη Ζούρα για την ταινία «Κάκτος»

Μια τολμηρή ματιά την οποία εξυπηρετεί ιδιαιτέρως η ερμηνεία από τον ανερχόμενο νέο πρωταγωνιστή της που ακροβατεί σε μια αφιλόξενη Αθήνα ψάχνοντας να βρει τον εαυτό του.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 2.000 ευρώ, προσφορά του Onassis Culture.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

στον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο

για την ερμηνεία του στην ταινία «5pm Seaside» του Valentin Stejskal

Επειδή πολύ λεπτά και λιτά -και με μια πληγωμένη εσωτερικότητα- κατάφερε να μεταφέρει τον ψυχισμό ενός άντρα που προσπαθούσε να διαπραγματευτεί την αγάπη και τον πόθο.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

στην Νιόβη Χαραλάμπους 

για την ερμηνεία της στην ταινία «Δάφνη» της Τώνιας Μισιαλή

Για την ειλικρινή και άμεση ερμηνεία σε ένα δύσκολο θέμα γύρω απ’ τη γυναικεία σεξουαλικότητα και το γυναικείο σώμα.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΗΧΟΥ

στον Βασίλη Γεροδήμο

για την ταινία «Pendulus» του Δημήτρη Γκότση

Για την καθαρότητα και την ρεαλιστική αίσθηση του ενίοτε αφιλόξενου αστικού χώρου.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο με υπηρεσίες sound design και μίξη surround 5.1, προσφορά του DNA LAB.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΗΧΟΥ

στους Νίκο Λιναρδόπουλο και Λέανδρο Ντούνη

για την ταινία «Under The Lake» του Θανάση Τρουμπούκη

Μας εξέπληξε ευχάριστα η αρμονική συνύπαρξη αλλά ταυτόχρονα και η αντίθεση μεταξύ του φυσικού και του βιομηχανικού περιβάλλοντος.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΝΤΑΖ

στον Νίκο Βαβούρη

για την ταινία «Τελευταία Πνοή» του Χάρη Ραφτογιάννη

Σε αυτή την ταινία μας άρεσαν πάρα πολύ οι αριστοτεχνικές, απότομες αλλά και λιτές εναλλαγές του ρυθμού.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

στον Γιάννη Κανάκη για την ταινία «Μάγμα» της Λίας Τσάλτα

Μια εντυπωσιακή φωτογραφία που εξυπηρέτησε αποτελεσματικά με συνέπεια και αρτιότητα ένα δύσκολο κινηματογραφικό είδος, δημιουργώντας ένα δικό της φανταστικό κόσμο.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

στον Αλέξανδρο Δρυμωνίτη για την ταινία «Μάγμα» της Λίας Τσάλτα

Για την υποβλητική μουσική επένδυση που συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία του κινηματογραφικού σύμπαντος της ταινίας.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ «ΙΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ»

στην Μάρλι Αλειφέρη

για την ταινία «Tokakis ή What’s My Name» του Θάνου Τοκάκη

Μια ταινία με ζαλιστική εναλλαγή ρούχων με αναφορά στο ελληνικό κιτς που ακολουθούσε απολαυστικά τον ιλιγγιώδη ρυθμό της ταινίας.

Η ελληνική εταιρεία ενδυμάτων Enjoy Fashion Point ντύνει την επόμενη ταινία της ενδυματολόγου με τα προϊόντα της.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

στην Εύα Γουλάκου για την ταινία «Kiddo» του Μιχάλη Κί́μωνα

Επειδή έπαιξε με συμβάσεις παραδοσιακής φόρμας φέρνοντάς τες επιτυχημένα στο σήμερα και βρήκε εφευρετικές λύσεις που ήταν άκρως εικαστικές.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΜΑΚΙΓΙΑΖ, ΚΟΜΜΩΣΕΩΝ & ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΦΕ

στην Ιωάννα Λυγίζου για το μακιγιάζ  στον Πάνο Κονδύλη για τα ειδικά εφέ μακιγιάζ και στον Μιχάλη Γκιόκα για τα ειδικά εφέ στην ταινία «Kiddo» του Μιχάλη Κίμωνα

Επειδή είναι μια εξαιρετικά πετυχημένη δουλειά που, θυμίζοντάς μας το έργο της πρωτοπόρου φωτογράφου Σίντι Σέρμαν, κατάφερε με μια γκροτέσκα προσέγγιση να υπηρετήσει επιδέξια τον τόνο της ταινίας.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Βασίλης Κεκάτος (Πρόεδρος), σκηνοθέτης
Basim Magdy, πειραματικός Καλλιτέχνης – κινηματογραφιστής
Claire Diao  
διανομέας – κριτικός Κινηματογράφου

GRAND PRIX

στην ταινία «Techno, Mama» του Saulius Baradinskas από την Λιθουανία

Απονέμεται σε μια εντυπωσιακή ταινία που συνδυάζει τη σκληρότητα και την τρυφερότητα με μοναδικό τρόπο, μέσω μουσικής, ξέφρενου ρυθμού, τολμηρών ερμηνειών και εντυπωσιακής σκηνοθεσίας. Αυτή η ταινία είναι μια εμπειρία “γροθιά στο στομάχι” και αποτελεί μια περίτεχνη επίδειξη της πολυπλοκότητας στην έκφραση της αγάπης και της επιτακτικής ανάγκης για διαφυγή.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 4.000 ευρώ, προσφορά της εταιρείας Raycap.

BEST DIRECTION AWARD

στην ταινία «The Saboteur» του Ansii Kasitonni από την Φινλανδία

Απονέμεται σε έναν θαρραλέο σκηνοθέτη, του οποίου η αξιομνημόνευτη ταινία συλλαμβάνει τη μαγεία της διαδικασίας κινηματογράφησης με χιούμορ και πρωτοτυπία. Αυτό το ερωτικό γράμμα προς τον κινηματογράφο χρησιμοποιεί τη δράση για να δημιουργήσει μια ταινία εντός της ταινίας.

BEST SOUTHEASTER EUROPEAN FILM AWARD

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη

στην ταινία «Under The Lake» του Θανάση Τρουμπούκη από την Ελλάδα

Απονέμεται σε μια συναρπαστική πειραματική ταινία, γυρισμένη σε φιλμ 16mm, η οποία συλλαμβάνει την ακινησία που επικρατεί σε χωριά βουλιαγμένα και ξεχασμένα. Με ομαλά και στοχαστικά πλάνα, ο δημιουργός καταφέρνει να ανακαλέσει τις ιστορίες-φαντάσματα αόρατων ζωών.

BEST PRODUCTION AWARD “TV5 MONDE”

Βραβείο TV5 MONDE Καλύτερης Παραγωγής 2022

στην ταινία «Cherries» του Vytautas Katkus από την Λιθουανία

Απονέμεται σε έναν παραγωγό που εμπιστεύτηκε έναν δημιουργό με ισχυρό και προσωπικό όραμα. Μέσω της συνεργασίας τους, η ταινία υπερβαίνει αριστοτεχνικά μια φαινομενικά συνηθισμένη σχέση μεταξύ πατέρα και γιου, μετατρέποντάς την σε ποίηση.

#ThisisEU  EUROPEAN VALUES AWARD

Βραβείο Ευρωπαϊκών Αξιών, υπό την αιγίδα της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα

στην ταινία «August 13th»

του Ventsislav Lyubenov Sariev από την Βουλγαρία

Απονέμεται σε μια πρωτοεμφανιζόμενη ταινία που επίσης έκανε την Παγκόσμια Πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ της Δράμας. Η ταινία πραγματεύεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα του ατόμου να πολεμά για την ελευθερία και την ισότητα. Αυτή η συγκινητική ταινία μικρού μήκους γυρίστηκε στην ανατολική Ευρώπη και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις σκοτεινότερες πτυχές της ενηλικίωσης, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει την πιθανότητα ενός πιο ελπιδοφόρου μέλλοντος.

EFA CANDIDACY DRAMA

Βραβείο Υποψηφιότητας για το Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου – EFA 2022

στην ταινία «The Salamander Child» του Théo Degen από το Βέλγιο

Απονέμεται σε μια ταινία που συνδυάζει επιτυχώς την άγρια φαντασία ενός έφηβου αγοριού με μια παράδοξη αίσθηση του χιούμορ. Η τρυφερότητα με την οποία καταγράφονται οι δύο απομονωμένοι κόσμοι του, καθρεφτίζει μια διαδικασία απώθησης του πένθους και μας προσκαλεί να γνωρίσουμε έναν συναρπαστικό κόσμο ονείρων και θαυμάτων.

SPECIAL MENTION

στην ταινία «Plurabelle» του Sacha Amaral από την Αργεντινή

Απονέμεται σε μια πρωτοεμφανιζόμενη ταινία, η οποία έκανε την Παγκόσμια Πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Η ταινία αποκαλύπτει σταδιακά τη μοναξιά των νέων, καθώς αναζητούν τον έρωτα και εξερευνούν τη σεξουαλικότητα μέσω της συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Για τις φυσικές ερμηνείες και την ευαίσθητη σκηνοθεσία της.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Onassis Film Development Grant)

στον Θανάση Τρουμπούκη από την Ελλάδα

για την ταινία του «Under The Lake»

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ, προσφορά του ONASSIS CULTURE, για να αναπτύξουν το σενάριο μεγάλου μήκους ταινίας τους.

ΒΡΑΒΕΙΟ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ» της Βουλής των Ελλήνων

στην ταινία «Techno, Mama» του Saulius Barandinskas από την Λιθουανία

Ο Τηλεοπτικός Σταθμός της Βουλής απονέμει το βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της Βουλής των Ελλήνων σε μια ταινία του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος που συνθέτοντας με δεξιοτεχνία, αφηγηματική οικονομία και δυνατές ερμηνείες το πορτρέτο ενός νέου που προσπαθεί να εκπληρώσει τα όνειρά του, αναδεικνύει το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας και της έλλειψης αγάπης.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1.500 ευρώ, χορηγία της Βουλής των Ελλήνων.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ & ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πρόεδρος: Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης

Μέλη: Θέμις Μπαζάκα, ηθοποιός – Λένα Διβάνη, συγγραφέας

ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Αρχικά να ευχαριστήσουμε το φεστιβάλ και την πόλη της Δράμας για την φιλοξενία και τον καλλιτεχνικό διευθυντή και τους programmers για την εμπιστοσύνη. Και  τους συντελεστές όλων των ταινιών!

Σκεφτόμασταν επί πολλή ώρα τι να σας πούμε. Και αποφασίσαμε να σας πούμε την μαύρη αλήθεια με κάθε ειλικρίνεια.

Σας ζηλεύουμε!

Είστε στην καλύτερη φάση της ζωής σας. Είστε στην αρχή της αρχής, στη φάση που μπορείτε να ονειρευτείτε, να ρισκάρετε, να βγείτε από το comfort zone σας, να κάνετε φανταστικά λάθη που μπορεί να μην είναι και λάθη και να δείτε χιλιάδες ταινίες. Μικρές, μεγάλες, παλιές, νέες, του διεθνούς σπουδαστικού ίσως -που μεταξύ μας τώρα, συνεχώς αναρωτιόμασταν γιατί ήταν μισοάδειες οι αίθουσες όταν παιζόταν το διεθνές σπουδαστικό-, να δείτε ταινίες απολαυστικά κακές ή εκνευριστικά καλές που θα σας εμπνεύσουν και θα σας πάνε παρακάτω.

Δεν θα σας πρήξουμε επειδή σας ζηλεύουμε, αντίθετα θα σας βραβεύσουμε.

Θα ξεκινήσουμε με τα βραβεία του Διεθνούς Διαγωνιστικού.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2022

Βραβείο Διανομής

στην ταινία «Love You More Than Peanut Butter» της Αριάδνης Αγγελικής Θυφρονίτου – Λήτου

Χορηγία Radiator IP Sales, που απονέμεται σε μία ελληνική ταινία του προγράμματος, και προσφέρει εκπροσώπηση για μια ολοκληρωμένη διαμόρφωση εμπορικής στρατηγικής, που θα απευθυνθεί σε αγοραστές του εξωτερικού (τηλεοπτικούς σταθμούς και πλατφόρμες).

Ειδική Μνεία

στην ταινία «Before Pandemic And War, There Were Bed Bugs And

Love!» του Nuruzzaman Khan από την Τσεχία και Μπαγκλαντές

Σε μια ταινία με δροσερά υβριδική αφήγηση, μια ταινία αφοπλιστικά ειλικρινή, που μας έπεισε ότι δυστυχώς η αγάπη δεν είναι αποτελεσματική σαν εντομοκτόνο.

Drama Queer Award 

στην ταινία «I Should Feed My Cat» του Abram Cedra από το Βέλγιο

Σε μια ταινία που Μεγέθυνε με ανατριχιαστική ακρίβεια την αρρώστια της εποχής μας. Πώς θα βρω ένα χάδι αν φοβάμαι ότι θα καταλήξει χαστούκι;

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: Rising Star

στην ταινία «The Dependent Variables» του Lorenzo Tardella  από την Ιταλία

Γιατί κανένας σε αυτό το φεστιβάλ δεν φλέρταρε καλύτερα από αυτά τα δυο παιδιά.

GRAND PRIX STUDENT: Almost Famous

στην ταινία «On The Edge» του Matteo Sanders από την Αυστρία

Ον δι εντζ ζουν οι ήρωες, αλλά η ταινία τα έχει όλα, αφηγηματική δεξιοτεχνία, συναισθηματική ένταση, ταλαντούχους ηθοποιούς. Ευχόμαστε σύντομα και very famous.

Το βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 1.500 ευρώ, προσφορά από το Μητροπολιτικό Κολλέγιο.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2022

Ειδική Μνεία

στην Ιωάννα Διγενάκη για την ταινία «Τρίχες»

Βραβείο Σχεδιασμού Ήχου

στον Γιώργο Μπισδίκη για την ταινία «Φωτοευαισθησία» της Μελίνας Λουκανίδου

Το βραβείο συνοδεύεται από υπηρεσίες sound design και μίξη surround 5.1 από την εταιρεία DNA LAB και, επίσης, από ένα 6μηνο συμβόλαιο έμμισθης πρακτικής άσκησης (Internship) στην εταιρεία Green Pixel.

Βραβείο Σκηνογραφίας

στις Εύα Κουρελιά & Ελένη Σάμπρη για την ταινία «Τσουλάκια» της Δέσποινας Μαυρίδου

Το βραβείο συνοδεύεται από ένα 6μηνο συμβόλαιο έμμισθης πρακτικής άσκησης (Internship) στην εταιρεία Green Pixel.

Βραβείο Μοντάζ

στην Δανάη Ξυλογιάννη Γκόντρια για την ταινία «Love You More Than Peanut Butter» της Αριάδνης Αγγελικής Ουφρονίτου Λήτου

Η εταιρεία Green Pixel προσφέρει στη βραβευμένη διάθεση σουίτας μοντάζ για την επόμενη ταινία της.

Βραβείο Φωτογραφίας «Ντίνος Κατσουρίδης»

στον Μιχάλη Γκατζόγια  για την ταινία «Φωτοευαισθησία» της Μελίνας Λουκανίδου

Το βραβείο συνοδεύεται από πλήρη τεχνική κάλυψη για την παραγωγή της επόμενης ταινίας του φωτογράφου, προσφορά της οικογένειας Κατσουρίδη.

Βραβείο Ερμηνείας

στις Ελίνα Τσιορμπατζή & Ελένη Γεωργάκη για την ταινία «Τσουλάκια» της Δέσποινας Μαυρίδου

Βραβείο Σεναρίου

στον Στέλιο Χριστοφόρου για την ταινία «Σάμμερ» του Στέλιου Χριστοφόρου

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1.500 που προσφέρει η Σχολή Σεναρίου του ΑΝΤ1.

Βραβείο Σκηνοθεσίας

στην Σεμέλη Σαφού για την ταινία «Ό,τι απομένει»

Το βραβείο συνοδεύεται από τη διάθεση κάμερας για την επόμενη μικρού μήκους ταινίας του από την Karamanos STUDIOS.

Βραβείο Ελληνικής Σπουδαστικής Ταινίας «Φρίντα Λιάππα»

στην Δέσποινα Μαυρίδου για την ταινία «Τσουλάκια»

Το Βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5.000

ΒΡΑΒΕΙΑ SHORT & GREEN 2022 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γιάννης Οικονομίδης (Πρόεδρος), σκηνοθέτης
Νάντια Κοντογιώργη, ηθοποιός
Dejan Dabic, αnimator, κριτικός κινηματογράφου, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μartovski Documentary & Short Film Festival (Σερβία)

 Green Drama Award – Πράσινο Βραβείο της Δράμας

στην ταινία «Απολιθωμένοι Κήποι» του Ali Cabbar από την Τουρκία

Μια ταινία μυθοπλασίας που αντικατοπτρίζει το πρόγραμμα του Short and Green με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, απεικονίζοντας μια δυνατή ιστορία με έναν καλά ενορχηστρωμένο ρυθμό στο μοντάζ.

Συνοδεύεται από έπαθλο 4.000 ευρώ, προσφορά της ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ.

 Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής

στην ταινία – ντοκιμαντέρ «Αράλκουμ» των Daniel Asadi Faezi και Mila Zhluktenko από το Ουζμπεκιστάν

Μια ταινία που συνδυάζει μοναδικά το ντοκιμαντέρ με την πειραματική φόρμα. Μια ιστορία που εφιστά την προσοχή μας για την ανεξέλεγκτη έκταση που μπορεί να πάρει η ανθρώπινη παρέμβαση στην περιβαλλοντική ισορροπία. Μια νέα κινηματογραφική πραγματικότητα πολύ καλά κατασκευασμένη από τους δημιουργούς, σε μια εντυπωσιακή ταινία.

Ειδική Μνεία

στην ταινία «Σειρήνες» της Ilaria Di Carlo από την Γερμανία

Για μια εντυπωσιακή και ποιητική ταινία, όχι μόνο για την κινηματογράφηση, τον όμορφο ρυθμό, την αρμονία και την εξαιρετική μουσική που την έκαναν μια αξέχαστη εμπειρία, αλλά και για την απόφαση να μετατραπεί η καταστροφή σε ποίημα. Για την τρυφερότητα να αγκαλιάσει το σκοτάδι και να φωτίσει τις ψυχές μας μέσα από την τέχνη. Αυτός, λοιπόν, είναι ένας τρόπος να σωθούμε.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ANIMATION 2022 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων ASIFA HELLAS – ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

στην ταινία «The Garbage Man» της Laure Goncalves από την Πορτογαλία.

Πρόκειται για μία ολοκληρωμένη ταινία όπου η τεχνική animation και η πλοκή μετατρέπονται από μία προσωπική ιστορία σε μια ιστορία που μας αφορά όλους.

ΒΡΑΒΕΙΑ DRAMA PITCHING LAB 2022 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

 ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ

στην ταινία «Tavern of Shadows» του İlyas Soner Yıldırım από την Τουρκία.

Το βραβείο συνοδεύεται με έπαθλο 2.000 ευρώ από την ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

στην ταινία «The weight of Air» του Carlos Ormeño Palma, από το Περού.

Το βραβείο συνοδεύεται με έπαθλο 1.500 ευρώ από το ΕΚΚ.

ΒΡΑΒΕΙΑ MENTORSHIP

Συνεδρίες περαιτέρω ανάπτυξης και διορθώσεων σεναρίου σε επιλεγμένα σχέδια

#bagets rider FREE HD, Lester Cristal, Φιλιππίνες.

HAG / Didimokorfo του Αχιλλέα Γκατσόπουλου, Γερμανία / Ελλάδα.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου & Τηλεόρασης Οπτικοακουστικού Τομέα (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ-Ο.Τ)

στον Δημήτρη Γκότση για την ταινία «Pendulus»

Το Bραβείο  Tεχνικής Aρτιότητας της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης  για την επίτευξη ενός λειτουργικά δομημένου αποτελέσματος από το σύνολο των Κινηματογραφικών ειδικοτήτων.

Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών (G.S.C)

στην Φίλη Ολσέφσκι  για την ταινία «Γιάμα» του Ανδρέα Βακαλιού

Για τον στιβαρό, ευρηματικό και προσανατολισμένο σταθερά στην υπηρεσία του σεναρίου τρόπο με τον οποίο φώτισε την παιδική ηλικία και τις δύσκολες κοινωνικές αποχρώσεις.

Η Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών (GSC) με χαρά για ακόμη μια χρονιά συμμετέχει στην διαδικασία του να παρακολουθεί την εξέλιξη της οπτικής αφήγησης, της διεύθυνσης φωτογραφίας πιο απλά, στο Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Δράμας και να ξεχωρίζει μία/έναν συνάδελφο νέο κινηματογραφιστή.

Τα μέλη της επιτροπής για φέτος ήταν η Ολυμπία Μυτιληναίου, ο Χρήστος Καραμάνης και ο Γιώργος Φρέντζος.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο αξίας 2.000 ευρώ, προσφορά του εργαστηρίου εικόνας ANMAR σε υπηρεσίες color correction και DCP.

Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ)

στην ταινία «Όχι Αύριο» της Αμέρισσας Μπάστα

Για τη ρεαλιστική αποτύπωση του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, ο οποίος μέσα σε ένα περιβάλλον προβληματικό, με έντονη την απουσία του πατέρα, σηκώνει το βάρος της οικογένειας και κρατάει την ηθική, την αξιοπρέπεια και το ήθος ψηλά και για την αμεσότητα της εικόνας, τη δημιουργική χρήση της hiphop μουσικής και την ατμόσφαιρα των φυσικών χώρων, τα οποία συμβάλλουν θετικά στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και στην αλήθεια της ιστορίας

Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου(Π.Ε.Κ.Κ)

στην ταινία «Pendulus» του Δημήτρη Γκότση

Για την ικανότητα του σκηνοθέτη να ισορροπήσει το εσωτερικό εκκρεμές της αναζήτησης ταυτότητας του ήρωα. Τελικά ο εθνικισμός δεν έχει ταυτότητα!

Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικής Ταινιών Κινηματογράφου (FIPRESCI)

στην ταινία  «Under The Lake»  του Θανάση Τρουμπούκη

Η επιτροπή αποφάσισε να απονείμει το βραβείο σε μία ταινία που μας εντυπωσίασε για τις μαγευτικές εικόνες της. Μια ταινία που φλερτάρει άμεσα με τη μυθοπλασία, το ντοκιμαντέρ και το πειραματικό μοντάζ. Με αληθινά όμορφη φωτογραφία, σε φιλμ, μας συνεπαίρνει σε αυτό το σχεδόν υπνωτιστικό ταξίδι στη χώρα του νερού.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ 2022 45ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

Το Βραβείο Κοινού 2022 απονέμεται στην ταινία

«PENDULUS» του Δημήτρη Γκότση

Q&A Σκηνοθετών, Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Q&A Σκηνοθετών, Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 45ο Φεστιβάλ Δράμας δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του φεστιβάλ που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος.

Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για την δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι (Εθνικό Διαγωνιστικό, Διεθνές Σπουδαστικό, Short and Green) στην σημερινή  παρουσίαση:

EΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

*«Όχι Αύριο» Αμέρισσα Μπάστα

Στην παρουσίαση παραβρέθηκε και ο πρωταγωνιστής της ταινίας Νικολάκης Ζεγκίνογλου.

«Η ταινία είναι το ταξίδι του πρωταγωνιστή μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, όπου μέσα σε πολύ περιορισμένο χρόνο πρέπει να επαναπροσδιορίσει πολλά πράγματα για τη ζωή του. Με ενδιαφέρει η θεματική του επαναπροσδιορισμού μιας κατάστασης και παρότι είναι μια δύσκολη συνθήκη, έχει μέσα της, όχι μόνο από τον κεντρικό χαρακτήρα, αλλά και τους υπόλοιπους, την ελπίδα. Όλοι έχουν ελπίδα. Παρότι όλοι βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις, κανένας δεν έχει χάσει την ελπίδα του, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Περισσότερο από ποτέ, σε αυτήν την ταινία «παίζω με τα πρόσωπα», είμαι πολύ κοντά σε αυτά γιατί θέλω να αναδείξω την συναισθηματική τους κατάσταση, δεν ήθελα να πάρω απόσταση, ήθελα ο θεατής να κατανοήσει τον κάθε ήρωα. Αν είχα – όπως και ο πρωταγωνιστής – 24 ώρες για να ζήσω, θα έκανα ό, τι έκανε και ο Νικολάκης, προσπαθώντας να λύσω ό, τι θεωρούσα στο μυαλό μου ως εκκρεμότητα και θα προσπαθούσα λίγο να ζήσω».

*«Λίλα» (Μάκης Παπαδημητρίου)

«Βλέπουμε λίγες ημέρες από τη ζωή μιας ηλικιωμένης γυναίκας που ζει αγκιστρωμένη στο παρελθόν και μετά από την κουβέντα που έχει με κάποιον ψυχολόγο, κάνει μια πολύ μικρή προσπάθεια να αλλάξει κάτι από την καθημερινότητά της. Είναι η πρώτη μου κινηματογραφική σκηνοθεσία και όλη η ταινία έγινε μέσα σε 20 ημέρες. Κάποια στιγμή συνάντησα μια κυρία που μου θύμισε έναν χαρακτήρα από το εξαιρετικό βιβλίο του Φρέντρικ Μπάκμαν «Η Μπριτ-Μαρί ήταν εδώ». Ήταν μια κυρία μεγάλης ηλικίας, όχι τόσο όσο η Λίλα, έξω από ένα σχεδόν ερειπωμένο σπίτι, αλλά φορώντας τα καλά της. Σκέφτηκα ότι έμενε σε αυτό το σπίτι με τον άνδρα της, αλλά δεν περνά και τόσο καλά, γιατί εκείνος ως παραδοσιακός, θέλει μια γυναίκα – δούλα, οπότε αυτή έβρισκε κάθε μέρα μια αφορμή να λείψει μερικές ώρες ώστε να πάρει μερικές ανάσες, βάζοντας τα καλά της και φεύγοντας με τη δικαιολογία ότι πάει σε μια δουλειά. Ωστόσο αυτό που έκανε ήταν να στέκεται απέξω, στο κρύο, μέχρι να περάσει η ώρα και να μπει ξανά στο σπίτι. Κάποια στιγμή περνάει ένα ταξί μπαίνει μέσα και φεύγει. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα.  Στη συνέχεια άλλαξε, καθώς μπήκαν μέσα βιωματικά μου στοιχεία, προσωπικά και οικογενειακά, κι έτσι η ταινία έχει πολλά χαρακτηριστικά από ανθρώπους δικούς μας».

*«Η κούρσα» (Γιώργος Λεοντακιανάκος)

Παραβρέθηκε και ο πρωταγωνιστής Μάκης Παπαδημητρίου

«Είναι μια ταινία που μιλάει για έναν ταξιτζή, ο οποίος τελειώνει τη βάρδιά του, και βιάζεται να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Στην τελευταία του κούρσα, παίρνει μια ηλικιωμένη γυναίκα, εκεί συμβαίνουν κάποια πράγματα και ο ίδιος αναδιατάσσει κάποιες προτεραιότητες. Όταν ήμουν μικρός είχα ένα προσωπικό βίωμα, όταν έχασα τη γιαγιά μου. Το πρωί της συγκεκριμένης μέρας είχε έρθει να με βρει και της μίλησα κάπως απότομα και έφυγα από το σπίτι και το βράδυ όταν τη συνάντησα, η γιαγιά πέθανε. Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται και λόγω κορωνοιού παραλίγο να συμβούν παρόμοιες καταστάσεις και με τους γονείς μου, σκέφτηκα ότι αυτό πρέπει να το εκφράσω».

*«Γιάμα» (Ανδρέας Βακαλιός)

Παραβρέθηκαν ο παραγωγός Γιάννης Καρπούζης, η διευθύντρια φωτογραφίας Φίλη Ολσέφσκι και  ηθοποιοί της ταινίας Γιάννης Νάνης , Στέφανος Δαμιανίδης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου και Blerim Dhampiraj.

«Γιάμα στη ντοπιολαλιά των Σερρών σημαίνει το πλιάτσικο. Η ιστορία της ταινίας ξετυλίγεται μια 25η Μαρτίου όπου όλοι είναι περήφανοι, αλλά κάποια πράγματα ξεφεύγουν, δεν λέγονται κάποιες αλήθειες και ανάβουν κάποιες φωτιές. Η σκέψη της ταινίας ξεκίνησε όταν πριν επτά χρόνια βρισκόμουν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο δημιουργικά, όταν διάβασα κάποια απομνημονεύματα του προπάππου μου, που μιλούσαν για ένα πλιάτσικο στις Σέρρες όταν Έλληνες είχαν κάψει ένα χωριό με Τούρκους. Είχε γραφτεί ένα σενάριο στο Pitching Lab, αλλά δεν καταφέραμε να πάρουμε αρκετά λεφτά για να γίνει ταινία εποχής. Στο Γιάμα ενυπάρχουν πολλά προσωπικά βιώματα, συναντήσεις με άστεγους Πολωνούς μετανάστες, αλλά και τον πρώτο μου παιδικό φίλο που ήταν Ρουμάνος».

*«Σήμερα Ήθελα» (Βασιλίνα Κατερίνη και Σελήνη Παπαγεωργίου)

«Η ταινία διαπραγματεύεται έναν ανολοκλήρωτο έρωτα και αφορά μια κοπέλα που χάνεται στις μνήμες της ακούγοντας ένα ποίημα. Δεν μπορεί να ζήσει το τώρα και βουλιάζει μέσα σε αυτό. Ο τίτλος είναι ένα ποίημα που έγραψα καθώς ήθελα να γίνει κάτι που δεν έγινε. Έχω ενσωματώσει προς το τέλος και κάποιους στίχους από την Ισμήνη του Ρίτσου που μιλάνε για το γήρας. Εϊναι όλος αυτός ο μαρασμός της ηρωίδας και το πώς είναι γερασμένη και έχει βουλιάξει σε μια ανάμνηση, σε κάτι ανολοκλήρωτο που δεν έγινε ποτέ. Δεν έχω ξανακάνει ταινία και υπήρχε μια ανάγκη να οπτικοποιήσω κάπως το ποίημα που έγραψα».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

Pitching Forum - Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου

Pitching Forum – Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου

Αν το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας λειτουργεί ως παλμογράφος που καταγράφει την ελληνική και παγκόσμια πραγματικότητα που αποτυπώνεται στις ιστορίες των μικρομηκάδων, το Pitching Lab είναι η καρδιά αυτού του κόσμου.

Συμπληρώνοντας εννέα χρόνια επιτυχιών και ουσιαστικής ανάδειξης της κινηματογραφικής δράσης, το Pitching Lab του 45ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, «είναι ήδη πολύ γνωστό, πολύ μεγάλο, πολύ διευρυμένο αλλά και πολύ απαιτητικό», τόνισε κατά τη σημερινή παρουσίαση του Pitching Forum, η επικεφαλής του Βαρβάρα Δούκα.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο του Ωδείου Δράμας, όπου παραβρέθηκαν σκηνοθέτες, σεναριογράφοι αλλά και παραγωγοί,  παρουσιάστηκαν εντυπωσιακές θεματικές και σχέδια ταινιών που εμφανίζονται για πρώτη φορά όπως το horror. Εθνικές παραδόσεις αλλά και  επικαιρότητα, πολιτική, κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική και υγειονομική, εμπνέουν τους δημιουργούς, που παίρνουν μέρος από όλον τον κόσμο. Παρουσιάστηκαν 16 από τα 117 σχέδια ταινιών που κατατέθηκαν συνολικά, προερχόμενα από το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες και τη Φιλανδία, έως το Περού και τη Βραζιλία.

«Είναι επίτευγμα το ότι καταφέραμε να ανεβάσουμε το επίπεδο των ελληνικών σχεδίων έτσι ώστε να είναι αντίστοιχο των διεθνών», εξήγησε η Β. Δούκα, καθώς όπως είπε «οι δημιουργοί έδιναν έως τώρα προτεραιότητα και σημασία στο εικαστικό αποτέλεσμα, και λιγότερο στο πως λειτουργεί η ιστορία, και τι έχει να πει για τη χώρα που εκπροσωπεί. Την ίδια ώρα τα ξένα σχέδια μιλούν για τις προτεραιότητες και τις ανάγκες των χωρών τους. Είναι πολύ συγκινητικό για εμάς, με την εισροή των σχεδίων να ρίχνουμε μια πολύ γρήγορη ματιά σε όλον τον πλανήτη και στη σκέψη των νέων δημιουργών. Άγνωστα και ενδιαφέροντα θέματα που απασχολούν τον κόσμο γίνονται προσιτά και γνωστά, παίρνουμε συμπυκνωμένη γνώση και επιθυμία για τις ταινίες που αναμένουν να γίνουν. Οι ελληνικές ιδέες ξεφεύγουν σιγά σιγά από την ομφαλοσκόπηση και την ίδια θεματική όπως τα φύλα, ή οι υπαρξιακές αγωνίες, καθώς προσκρούουν σε μια παγκόσμια πραγματικότητα που είναι πάρα πολύ βίαιη, με θεματική πολιτική, κοινωνική, οικονομική, υγειονομική. Πολλά ανθρωπολογικά, οικολογικά ζητήματα, ταυτότητας και αποδοχής».

DISFF45 LIVE STREAMING - Pitching Forum

Η υπεύθυνη του προγράμματος δεν παρέλειψε να διευκρινίσει πως «τα τελευταία χρόνια υπάρχει πολύ καλύτερη απεικόνιση και υψηλό επίπεδο σχεδίων και φακέλων που λαμβάνουμε, κάτι στο οποίο βοήθησε το Pitching Lab της Δράμας, καθώς οι συναντήσεις και οι συνεργασίες μεταξύ νέων καλλιτεχνών από όλα τα μέρη της γης, λειτουργούν ως ευγενή άμιλλα, αφού ο καθένας καταλαβαίνει τις αδυναμίες και τα πλεονεκτήματά του. Την ίδια ώρα δημιουργήθηκε μια καινούρια κοινότητα νέων παραγωγών η οποία με λίγα χρήματα συμμετέχουν στα σχέδια των νέων δημιουργών. Έτσι έχουμε μια νέα, ανερχόμενη γενιά».

Αξίζει να σημειωθεί πως φέτος δίνεται μια μεγαλύτερη ώθηση στο εγχείρημα, καθώς 17 και 18 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί μια συνάντηση του Pitching Lab στην Αθήνα και την Ταινιοθήκη της Ελλάδας.

«Από τη δεξαμενή των φετινών 117 σχεδίων επιλέξαμε πέντε ελληνικά, και θα τα δουλέψουμε στην Αθήνα», σημείωσε η Βαρβάρα Δούκα, υπογραμμίζοντας πως «την ίδια ώρα οι online συναντήσεις εξαιτίας της πανδημίας είχαν τη δική τους δυναμική, καθώς έφεραν κοντά κοινότητες απομακρυσμένες».

Στα 9 χρόνια της λειτουργίας του το Pitching Lab , έχει δεχτεί πάνω από 800 σχέδια από όλον τον κόσμο, έχουν εκπαιδευτεί και διαγωνιστεί μέσω αυτού περισσότεροι από 100 Έλληνες και διεθνείς συμμετέχοντες, ενώ μέχρι στιγμής έχουν ολοκληρωθεί 25 ταινίες μικρού μήκους με ποικιλία θεμάτων, ειδών και ιδεών.

Η ομάδα συνεργατών του Pitching Lab, αποτελείται από τους Στάθη Παρασκευόπουλο στο Λονδίνο, Τζων Στίβενς και Τζωρτζίνα Κακουδάκη, ενώ χορηγοί του προγράμματος παραμένουν οι Finos Film και ΕΚΚ και Raycap για τα εκπαιδευτικά βίντεο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

FILM AND VISUAL ARTS: Basim Magdy

FILM AND VISUAL ARTS: Νέο πρόγραμμα που εγκαινιάζεται με το έργο του Basim Magdy

10 Σεπτεμβρίου 2022

Εντοπίζοντας τη στενή σύνδεση ανάμεσα στις εικαστικές τέχνες και σε αυτή του κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας συστήνει για πρώτη φορά το πρόγραμμα Film and Visual Arts βασιζόμενο στη δυναμική της διαθεματικότητας των τεχνών. Το καινούργιο πρόγραμμα επιδιώκει να δημιουργήσει τον χώρο ώστε καλλιτέχνες που ασχολούνται με τις εικαστικές τέχνες (visual arts) και αξιοποιούν την ταινία ως μέσο να μπορούν να λαμβάνουν μέρος στο Φεστιβάλ στο μέλλον.

Για να δοθεί ο παλμός, καθώς και να εκφραστεί η φιλοσοφία της σύλληψης του προγράμματος Film and Visual Arts, ανατέθηκε για φέτος στον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη εικαστικών τεχνών Basim Magdy να επιλέξει κάποια από τα έργα του για να τα μοιραστεί με το κοινό του Φεστιβάλ και της Δράμας. Σε αυτό το πλαίσιο, δημιουργήθηκε η έκθεση “Enigma dancing on its tiptoes” («Αίνιγμα που χορεύει στις μύτες των ποδιών του») που φιλοξενείται στον εμβληματικό για τη Δράμα πολυχώρο «Ελευθερία».

Ο Basim Magdy είναι καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται ανάμεσα στο Κάιρο της Αιγύπτου και τη Βασιλεία της Ελβετίας. Οι ταινίες του μοιάζουν µε σουρεαλιστικά παραμύθια γεμάτα αινιγματικό χιούμορ, που παράλληλα διερευνούν τη συλλογική πλάνη και τις ιδεολογίες που αλλοιώνονται από το δόγμα, αλλά και αποκαλύπτουν εναλλακτικές πραγματικότητες και κοινωνικά σχέδια ενός ελπιδοφόρου µέλλοντος απευθυνόμενες στη φαντασία του θεατή. Έχουν προβληθεί στα Locarno Film Festival, New York Film Festival, International Film Festival Rotterdam, CPH:DOX, Curtas Vilado Conde – International Film Festival και στην Tate Modern.

Η έκθεση “Enigma dancing on its tiptoes” περιλαμβάνει τρία έργα του Magdy: M.A.G.N.E.T (2019), 13 Essential Rules for Understanding the World (2011) και My Father Looks For An Honest City (2010). Ο καλλιτέχνης δημιούργησε τόσο το εικαστικό μέρος τους, όσο και τη μουσική και τα αποσπάσματα αφήγησης που περιέχουν, για τα οποία προσθέτει τη δική του φωνή όταν είναι απαραίτητο. Απευθυνόμενος στο κοινό του Φεστιβάλ ο Magdy ανέφερε μεταξύ άλλων για την έκφραση πίσω από αυτά τα έργα: «Για να μπορέσεις να δημιουργήσεις την πρόοδο χρειάζεται να αποδεχτείς ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν φτάσουμε στο σημείο να πιστέψουμε ότι όλα είναι τέλεια, τότε δεν υπάρχει νόημα να ξυπνά κανείς κάθε πρωί… Θεωρώ ότι υπάρχει μια δύναμη στο να αποδέχεται κάποιος την αποτυχία ως μία καινούργια αρχή, καθώς και να κοιτάει προς το παρελθόν και να βλέπει τι έκαναν οι άνθρωποι στο παρελθόν για να μπορέσουν να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον, που δεν είναι ίδιο με το παρελθόν, που εξελίσσεται από το παρελθόν, που περιέχει πρόοδο προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.»

Η πρόοδος και η αποτυχία είναι αλληλένδετες για τον Magdy με πολυδιάστατη παρουσία, οι εκφάνσεις της οποίας περιλαμβάνουν χιούμορ μέσα σε καταστάσεις ματαίωσης και αυτοσαρκασμό μέσα σε κλίμα επιτυχίας, διττότητες τις οποίες φροντίζει να συμπεριλαμβάνει στο έργο του.

Σχετικά με την τεχνική του, ο Magdy ενδιαφέρεται με τη χρήση των διαφορετικών χρωμάτων και ποιοτήτων εικόνας να δημιουργήσει μία διάσταση ανάμεσα στη μυθοπλασία και την πραγματικότητα: ο φακός του αποτυπώνει πραγματικότητες αλλά το τελικό προϊόν είναι μυθοπλασίες και έχει σημασία για τον καλλιτέχνη να δείξει τα όρια ανάμεσα στα δύο. Επιπλέον, σε όλα τα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας επιμένει να χρησιμοποιεί το αναλογικό φιλμ καθώς τα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία δεν του προσφέρουν όμοια ιδιότητα με εκείνη που έχει το φιλμ στο να είναι κάτι απτό και ευμετάβλητο.

Η έκθεση “Enigma dancing on its tiptoes” διαρκεί μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, είναι δωρεάν για το κοινό και ανοιχτή κάθε απόγευμα από τις 18:00 έως τις 23:00 στην αίθουσα τέχνης του πολυχώρου «Ελευθερία» στην οδό Κουντουριώτου.

Το πρόγραμμα Film and Visual Arts στο επόμενο Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει εκ νέου έναν καλλιτέχνη-εκφραστή της φιλοσοφίας του και από το 2024 φιλοδοξεί να απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για συμμετοχή σε δημιουργούς εικαστικών τεχνών διεθνώς.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

Q&A Σκηνοθετών, Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2022

Q&A Σκηνοθετών, Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2022

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 45ο Φεστιβάλ Δράμας δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του φεστιβάλ που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος.

Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για την δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι (Εθνικό Διαγωνιστικό, Διεθνές Σπουδαστικό, Short and Green) στην σημερινή  παρουσίαση:

EΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

*Χλώριο (Θάνος Ψυχογιός)

«Η ταινία είναι μία διασκευή ενός διηγήματος της Ειρήνης Μαργαρίτη. Πρόκειται για μία πολύ απλή ιστορία που διαδραματίζεται μέσα σε μία ημέρα: ένα 9χρονο κορίτσι περνά τη μέρα μόνο του σε ένα σπίτι που δεν το νοιώθει σπίτι του.  Μου άρεσε πολύ το ότι το διήγημα είχε ελάχιστο διάλογο, είναι σαν ένας εσωτερικός μονόλογος. Το να διηγηθείς κινηματογραφικά μία ιστορία χωρίς πολλά λόγια είναι πολύ ενδιαφέρον και πολύ δύσκολο. Ο Δημήτρης Λάλος που παίζει τον πατέρα είχε να μάθει πολύ λίγα λόγια, όμως είχε αρκετά πράγματα να κάνει για να «μιλήσει» στο κορίτσι και να καταλάβουμε τι περνάει και αυτός. Αγαπώ το σινεμά το ίδιο με τη λογοτεχνία –αν και δεν προσφέρονται όλα τα λογοτεχνικά κείμενα για σκηνοθεσία. Και η πρώτη ταινία με την οποία ήρθα στη Δράμα, βασισμένη σε λογοτεχνικό κείμενο ήταν, και ελπίζω και η επόμενη. Το σπίτι στην ταινία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι όμορφο, φωτεινό, με καλο γούστο, όμως οι άνθρωποι που το κατοικούν δεν περνούν καλά, το κοριτσάκι δεν το νοιώθει σπίτι του. Έχει στυλ, αλλά και μία ψυχρότητα, πουθενά δεν υπάρχει μια ζεστή γωνιά».

*Λάθος (Κατερίνα Παπαναστασάτου)

«Είναι η πρώτη μου ταινία, και το να τη βλέπω για πρώτη φορά στην αίθουσα, με κοινό, ήταν…εφιαλτικό. Την παρακολουθήσαμε με σφιγμένο στομάχι.  Πρωταγωνιστεί ένας παππούς, ο μοναδικός κηδεμόνας της εγγονής του που καθώς τη μεγάλωνε, μαθαίνουμε πως την κακοποιούσε. Όταν το κορίτσι συλλαμβάνεται προσπαθεί να το βοηθήσει για να εξιλεωθεί. Έχουμε όλοι τραύματα πολύ σοβαρά που το πιο πιθανό είναι να μην ξεπεράσουμε ποτέ, ακόμα κι αν ο υπαίτιος εξαφανιστεί από την γη. Θυμάμαι που είχα διαβάσει για μια σταρ που την κακοποιούσε ο παππούς της και πήγε στην κηδεία του για να βεβαιωθεί ότι πράγματι πέθανε. Η ταινία είναι ιδωμένη από την πλευρά του θύτη. Κάποιος μπορεί να υποστηρίζει πως συγχώρησε τον άνθρωπο που του έκανε κακό, αλλά νομίζω πως το τραύμα αυτό είναι αθεράπευτο. Ο Δημήτρης Καταλειφός που παίζει τον παππού με δυσκόλεψε. Αν αγοράσεις μια πορσελάνη πολυτελείας ζωγραφισμένη στο χέρι, δεν την βάζεις στο πλυντήριο πιάτων, έτσι; Δεν ήταν εύκολο. Αλλά άξιζε μέχρι τέλους. Η πιο δύσκολη σκηνή ήταν η μόνη στην οποία εμφανίζεται το κορίτς: αυτή που λέει στον παππού της «Να πεθάνεις!».

*ΕNOMENA (Φαίδρα Βόκαλη)

Στη συζήτηση συμμετείχαν ακόμα η διευθύντρια φωτογραφίας Φίλη Ολσέφσκι και ο μοντέρ Στάμος Δημητρόπουλος.

«Πρόκειται για ένα εφηβικό λαβ στόρι ανάμεσα σε δύο νέα άτομα, σ’ ένα ενυδρείο. Το ενυδρείο αυτό είναι ένα από τα λίγα που υπάρχουν στην Ελλάδα, το είχα επισκεφθεί κι ένοιωσα παράξενα αισθήματα βλέποντας τα ψάρια αιχμάλωτα –κι έχοντας πληρώσει εισιτήριο. Και τα κορίτσια στην ταινία με έναν τρόπο εγκλωβισμένα είναι. Σε σχέση με την ερωτική ιστορία που αφηγούμαι θα ήθελα να είχα δει μία τέτοια ταινία όταν ήμουν 13-14 χρονών. Είναι μια ιστορία στην οποία τα πρόσωπα μιλούν πάρα πολύ, με μεταστροφές και επίπεδα. Η μία κοπέλα υφίσταται συστηματικά μπούλινγκ –γενικα με ενδιαφέρουν οι ταινίες που είναι αληθινές.

Φίλη Ολσέφσκι: «Είχαμε πολλή αγάπη στο γύρισμα. Αυτό που προσπαθήσαμε να πούμε είναι “γιατί να γίνουν έτσι τα πράγματα;”. Eίναι ένα καλό ερώτημα για το σινεμά: “γιατί κάναμε τα πράγματα όπως τα κάναμε;”».

Στάμος Δημητρόπουλος: «Μακάρι να έχουμε προσφέρει στους θεατές μια ρομαντική διέξοδο από το φόβο τους… Τα κορίτσια στο τέλος, είναι έτοιμα για όλα, πάνε για ξύλο».

*Κάτω από τη λίμνη (Θανάσης Τρουμπούκης)

«Αφορά ένα χωριό στην Ήπειρο, στα Τζουμέρκα, το οποίο βυθίστηκε στις αρχές του ’80 με τη δημιουργία ενός φράγματος και με τον καιρό μεταμορφώθηκε σε ένα χωριό-φάντασμα. Στην ταινία ανακαλώ τις αναμνήσεις των κατοίκων του –κάποιοι από αυτούς έφυγαν, και κάποιοι ζουν σε ένα γειτονικό χωριό. Δεν ήθελα voice over, ούτε διαλόγους. Ήθελα να κάνω ένα βουκολικό arthouse. Ασχολούμαι πολύ με το νερό –ελεύθερη κατάδυση, άπνοια… Το νερό μου ασκεί μία έλξη».

*Kiddo (Mιχαήλ Κίμωνας)

Παρόντες ήταν επίσης η παραγωγός Φαίδρα Βόκαλη και ο μοντέρ Στάμος Δημητρόπουλος.

«Είναι ένα αστικό δράμα, παιγμένο από τέσσερις εφήβους που αφηγούνται την ιστορία κατάρρευσης δύο μεσηλίκων ζευγαριών. Η ιδέα μου είχε έρθει καιρό πριν, σε μία περίοδο που είχα κατάθλιψη. Για μεγάλο διάστημα ένοιωθα μεσήλικας και παιδί ταυτόχρονα –δεν ένοιωθα στην ηλικία μου. Όλο αυτό κατέληξε σε μία κριτική του εαυτού μου και της δυτικής κοινωνίας. Είναι μια μίξη ταινιών Τζέρι Λιούις, Τσάρλι Κάουφμαν και Τζον Κασσαβέτη, με στοιχεία Βιρτζίνια Γουλφ –ένα κολλάζ επιρροών. Πάτησα στη λογική του αστικού μελοδράματος για να κάνω μία υπαρξιακή κωμωδία, με έντονη εικαστικότητα».

*Τοκάκης ή what’s my name (Θάνος Τοκάκης)

«Η ταινία μιλά για έναν ηθοποιό –εμένα- που έκανε μία επιτυχία στην τηλεόραση πριν 17 χρόνια, αλλά πλέον η ζωή του πάει άσχημα, και προκειμένου να ζωντανέψει την ξεπεσμένη του καριέρα, κάνει ένα stand-up comedy στην επαρχία –αποτυχημένο προφανώς. Έ, όλο αυτό έγινε μία ιστορία μυθοπλασίας, αν και δεν ήξερα γιατί θέλω να το κάνω αυτό. Με επηρέασε η δουλειά του Ρίκι Ζερβέ στο Netflix. Συνεχώς νοιώθω ότι αυτολογοκρίνομαι, ότι ο εαυτός μου μού κουνάει το δάχτυλο, αισθάνομαι ότι ζούμε σε μία κοινωνία και μεγαλώνουμε σε οικογένειες που μας λένε ότι  πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι. Αυτό είναι ένας εφιάλτης για μένα. Επειδή μου αρέσει πολύ ο αυτοσαρκασμός, δεν με δυσκόλεψε αυτή η αυτό-έκθεση. Ενσωμάτωσα animation στην αρχή και στο τέλος γιατί ήθελα ένα παράλογο, μη ρεαλιστικό στοιχείο στην ταινία, κι αυτό συνδέεται με κάτι παιδικό στο κεφάλι μου. Η όλη ιδέα περιστράφηκε γύρω από τον φοβιστικό εαυτό που είναι απέναντί μου. Στον φωτογράφο μου είπα «βρες τρόπους χυδαίους, να με εκθέτεις!».

*Στο θρόνο του Ξέρξη (Εύη Καλογηροπούλου)

Στην παρουσίαση, κατά την οποίο απουσίαζε η σκηνοθέτις, συμμετείχε ο ηθοποιός Βασίλης Κουτσογιάννης και η παραγωγός Αμάντα Λιβανού.

«Στην ταινία βλέπουμε εργάτες σε ένα καρνάγιο», μας είπε ο Βασίλης Κουτσογιάννης. «Η ταινία είναι μια εργασιακή δυστοπία. Την αφήγηση κάνει ένας επιστάτης, τον οποίο ενσαρκώνει ο τραγουδιστής Γιώργος Μαζωνάκης. Έρχονται δύο νέοι να δουλέψουν και λόγω της συγκυρίας, η συνθήκη είναι πως  δεν πρέπει να ακουμπάμε ο ένας τον άλλο. Η Εύη πήρε αυτό που ζήσαμε και το έχτισε γύρω γύρω με ένα ντρόουν που ανά πάσα στιγμή σε παρακολουθεί –ένα σχόλιο για τα όποια αφεντικά. Εγώ είμαι ο κακός στην ταινία. Ο πατέρας του Γιώργου εργαζόταν σε καρνάγιο». Αναφορικά με τον Γιώργο Μαζωνάκη, η Αμάντα Λιβανού είπε πως «μου αρέσουν γενικά τα ρίσκα. Νομίζω πως η Εύη είχε μια πολύ καλή συνεννόηση με τον Μαζωνάκη, τον οποίο δεν πείραζε καθόλου να «τσαλακωθεί». Όλα ξεκίνησαν από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, καθώς έγινε πρώτα ένα video art για μία εικαστική έκθεση της Στέγης στο Πεδίο του Άρεως. Η παρουσία του Μαζωνάκη έδωσε στη δουλειά αυτή μια extra ενέργεια». «Η Εύη είναι φίλη του Γιώργου, όλο αυτό δεν ξεκίνησε απλώς ως μία δουλειά», εξήγησε ο Β.Κουτσογιάννης. «Είναι εξοικειωμένος με την κάμερα ο Γιώργος. Η ταινία έχει πολύ όμορφη φωτογραφία, πολύ ωραία κάδρα».

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

*Plurabel (Sacha Amaral)

«Η ταινία έγινε επί πανδημίας, όταν ήμασταν όλοι μόνοι, στο λοκντάουν. Γράφαμε, σκεφτόμασταν, τίποτε άλλο. Η art director έκανε σχεδόν τα πάντα, γιατί δεν ήταν κανείς διαθέσιμος υπό τις συνθήκες αυτές, κανένα συνεργείο, ακόμα και οι πρόβες ήταν διαδικτυακές. H πρωταγωνίστρια ήταν επαγγελματίας ηθοποιός, οι υπόλοιποι όμως ερασιτέχνες. Γυρίσαμε την ταινία σε 4 μέρες. Μιλά για την μοναξιά, την επιθυμία, την ένταση…».

*The calf (Mostafa Vazizi)

«Κάναμε μια μαυρόασπρη ταινία, γυρισμένη στο Ιράν, σε μια φάρμα αγελάδων. Μαυρόασπρη, γιατι η ζωή των εργατών δεν έχει χρώμα, δουλεύουν σκληρά και ακατάπαυστα. Ο χαρακτήρας νοιώθει απομονωμένος από τους ανθρώπους, μόνος, νοιώθει ότι βρίσκεται σε φυλακή. Αγαπά πολύ τα ζώα, είναι ευαίσθητος και μισεί την καταπίεση και τα αφεντικά. Το θέμα είναι επώδυνο για μένα…».

SHORT AND GREEN

*Toxic neighbour  (Colin Scheyen)

«Ένας εκτροφέας προβάτων συλλογίζεται τα προβλήματα µε τον γείτονά του, το μεγαλύτερο πυρηνικό συγκρότημα στον κόσμο. Αυτό το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του και πώς αυτή η σχέση τον άλλαξε. Αναπτύξαμε μία σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Η ταινία θα γινόταν μεγάλου μήκους, αλλά δυστυχώς πέθαναν και οι οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές κατά την διάρκεια της παραγωγής, και οδηγήθηκα αναγκαστικά στη μικρού μήκους. Συνεργάστηκα με έναν βραβευμένο με Όσκαρ παραγωγό και με ένα πολύ μικρό συνεργείο. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο ίδιος ο Eugene Bourgeois o oποίος το 1974 δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να στεγάσει τη φάρμα του δίπλα στον πυρηνικό κολοσσό (που βρίσκεται στο Οντάριο), μέχρι που άρχισε να βιώνει τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της έκθεσης και πάλεψε να βρει δικαίωση. Ήταν αδύνατο να τον σκηνοθετήσω, ήταν αδύνατον να τον κατευθύνει κανείς μπροστά στην κάμερα, αλλά ήταν μοναδικός, γοητευτικός και βάναυσα ειλικρινής. Έκανα πολύμηνη έρευνα για να διασταυρώσω όσα μου έλεγε, και ήταν όλα πραγματικότητα…».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

CINEMATHERAPY: Άγριες Μέλισσες - 9 Σεπτεμβρίου 2022

CINEMATHERAPY: Άγριες Μέλισσες – 9 Σεπτεμβρίου 2022

Σε ζεστό κλίμα και με μεγάλη συμμετοχή του κοινού, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το δεύτερο μέρος του προγράμματος CINEMATHERAPY που επιμελείται η Ντενίς Νικολάκου, με μια πρωτοτυπία, όπως χαρακτήρισε η ίδια την επιλογή της να συμπεριλάβει στο φετινό πρόγραμμα την κοινωνικοπολιτική τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες».

Με προσκεκλημένους τον σκηνοθέτη της σειράς Λευτέρη Χαρίτο και την ηθοποιό Μαρκέλλα Γιαννάτου και με τον σχολιασμό, τις παρεμβάσεις και τις ερωτήσεις τόσο της επιμελήτριας που συντόνιζε τη εκδήλωση όσο και του κοινού του φεστιβάλ που παραβρέθηκε την Παρασκευή το βράδυ στον θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος», διεξήχθη μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τα στερεότυπα της «αγίας» ελληνικής οικογένειας, επιχειρώντας για περίπου δύο ώρες «μια προσπάθεια προσέγγισης των ψυχοθεραπευτικών στοιχείων που περιέχει η τηλεοπτική σειρά η οποία θίγει πολλά κοινωνικά ζητήματα», όπως τόνισε η Ντενίς Νικολάκου. «Αυτή άλλωστε είναι και η δύναμη του κινηματογράφου», συμπλήρωσε και πρόσθεσε ότι «στην Αμερική χρησιμοποιούνται κατά κόρον και τηλεοπτικές σειρές στην κινηματογραφοθεραπεία».

Για πρώτη φορά φέτος στο πρόγραμμα CINEMATHERAPY του Φεστιβάλ Δράμας εντάχθηκε μια τηλεοπτική σειρά, μια σειρά «φαινόμενο», όπως την αποκαλούν, για την ελληνική τηλεόραση και επιχειρήθηκε μια απόπειρα ανάλυσης του περιεχομένου της χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της κινηματογραφοθεραπείας.

Η ιστορία της σειράς, η οποία ολοκληρώθηκε σε τρεις κύκλους από το 2019 έως το 2022, διαδραματίζεται στον Θεσσαλικό κάμπο από το έτος 1958, στην μετεμφυλιακή εποχή, όπου οι ήρωες μετρούν ακόμη τα τραύματα του παρελθόντος και προσπαθούν να ξαναστήσουν τις ζωές τους, έως την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα,  από το 1967 έως το 1974, καθώς το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου τους βρίσκει ανυποψίαστους και στη ζωή τους κυριαρχεί το άγνωστο, ο φόβος, η σιωπή, ο κίνδυνος, τα διλήμματα, οι παγίδες, αλλά και οι αποχωρισμοί, ο έρωτας και η εξουσία.

Η συζήτηση με αφορμή τη γνωστή τηλεοπτική σειρά στο πλαίσιο του προγράμματος CINEMATHERAPY  του 45ου DISFF αναπτύχθηκε σε τρεις θεματικούς άξονες, τη φυλετική βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη διαφορετικότητα, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στο ζήτημα της βίας κατά των γυναικών και στο πώς αντιμετωπίζεται σήμερα.

Μιλώντας για την ηρωίδα που η Μαρκέλλα Γιαννάτου καλέστηκε να ερμηνεύσει στις «Άγριες Μέλισσες», την Ζωή Μεγαρίτη, μια καταπιεσμένη και κακοποιημένη γυναίκα σε ένα γάμο που δεν ήθελε να κάνει, μεταξύ άλλων είπε ότι για να την προσεγγίσει μελέτησε πολύ μαρτυρίες γυναικών που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία και σήμερα και τότε, συμπληρώνοντας ότι, αν και το ενδιαφέρον για κείνην δεν ήταν να βρει κοινά σημεία με την ηρωίδα, «το στοιχείο που με συγκινούσε πολύ ήταν η σχέση της με τα παιδιά της και παρόλο που δεν είμαι βιολογική μητέρα, ένιωσα μέσα από κείνην να το βιώνω». Ιδιαίτερα η σχέση της με τον τηλεοπτικό της γιο «αποτελεί ένα ενδιαφέρον κοινωνικό θέμα», συμπλήρωσε η Ντενίς Νικολάκου, «Την παρατηρούμε να υψώνει το ανάστημά της στο κακοποιητικό περιβάλλον που ζει, «όταν η βία περνάει στα παιδιά της και αντιλαμβάνεται πως ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσει», συμφώνησε η ηθοποιός. Και πρόσθεσε ότι ήταν χαρακτηριστικό το γεγονός ότι λάμβανε μηνύματα από τηλεθεατές, μητέρες ομοφυλόφιλων αγοριών, που ζητούσαν τη συμβουλή της, κάτι που την έφερνε σε αμηχανία, όπως είπε, αλλά, πρόσθεσε «μου άρεσε που η σειρά κατάφερε να αγγίξει ευαίσθητες χορδές και να δημιουργήσει ερωτήματα».

«Πολλοί ηθοποιοί λάμβαναν μηνύματα από το κόσμο με αφορμή τις ιστορίες αυτές», πρόσθεσε παίρνοντας το λόγο ο Λευτέρης Χαρίτος. «Η σειρά ήταν προϊόν σκληρής δουλειάς καθημερινά από τους ηθοποιούς, ιδίως για όσους ερμήνευαν ήρωες που είχαν υποστεί βία σύμφωνα με το σενάριο. Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο επάγγελμα του ηθοποιού, είναι ότι δεν συζητάμε απλώς, όπως εδώ τώρα, το ζήτημα της βίας, πρέπει να το υποδυθείς και να πείσεις ότι πραγματικά σου συνέβη. Πάντα με μαγεύει το πώς το πετυχαίνουν αυτό οι ηθοποιοί και πείθουν. Και όπως αποδείχθηκε από τα μηνύματα που λάμβαναν οι ηθοποιοί υπήρχε άμεση σύνδεση της σειράς με την πραγματικότητα».

Σχολιάζοντας το ζήτημα της έξαρσης του φαινομένου της άσκησης βίας τόσο ενδοοικογενειακά, αλλά όσο και σε επαγγελματικά περιβάλλοντα την τελευταία τριετία, λόγω των οικονομικοκοινωνικοπολιτικών συνθηκών που ζούμε, όπως είπε η συντονίστρια της συζήτησης, η Μ. Γιαννάτου πρόσθεσε ότι «είναι τρομακτικό το γεγονός πως η γενιά των 35-45 σήμερα φαίνεται να είμαστε η γενιά που παραιτήθηκε πριν από τους γονείς της». Σε αυτό το σημείο ο Λευτέρης Χαρίτος τόνισε ότι «η βία δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων, η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη βία» και συμπλήρωσε ότι «αυτό που είναι πολύ σπουδαίο σήμερα είναι ότι το ζήτημα της βίας έχει βγει στην επιφάνεια».

«Δεν υπάρχει έξαρση βίας ξαφνικά σήμερα, επειδή κλειστήκαμε στα σπίτια μας εδώ και τρία χρόνια, αρχίσαμε να πλακωνόμαστε και καταλάβαμε τι σημαίνει ελληνική οικογένεια. Η βία στην ελληνική οικογένεια είναι σε έξαρση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο Γιάννης Οικονομίδης το έχει πει πολύ ξεκάθαρα στην ταινία του “Σπιρτόκουτο” βγάζοντας τα άπλυτα της ελληνικής οικογένειας στο φως πριν από είκοσι χρόνια. Το σημαντικό σήμερα είναι ότι επιτέλους οι γυναίκες τα κατάφεραν κι αντέδρασαν, μετά από αιώνες», κατέληξε.

Σε αυτό όμως που αναμφίβολα βοήθησε η περίοδος του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας, αλλά και η ανεργία που επέφερε, πρόσθεσε ο σκηνοθέτης, είναι «να βγουν στην επιφάνεια τα ζητήματα βίας στον επαγγελματικό μας χώρο, στο σινεμά, το θεάτρου και την τηλεόραση. Ο κόσμος έχει αρχίσει πλέον και μιλάει και αυτό δείχνει πως πάει να συμμαζευτεί κάπως αυτό το ξέφραγο αμπέλι που είναι ο δικός μας χώρος. Για μένα, λοιπόν, η περίοδος αυτή, ήταν πολύ ευεργετική. Εύχομαι να συμβεί και σε άλλα επαγγελματικά περιβάλλοντα και για άλλα αντίστοιχα επαγγελματικά προβλήματα».

Παρών στην εκδήλωση ήταν και ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος απαντώντας με τη σειρά του στην ερώτηση την οποία έθεσε η Ντενίς Νικολάκου για το πώς ορίζεται κατά την άποψη του κοινού η έννοια του «φυσιολογικού», καθώς η συζήτηση προχώρησε στον θεματικό άξονα Διαφορετικότητα, είπε χαρακτηριστικά πως «με απλά λόγια, ό,τι γεννιέται από τη φύση είναι το φυσιολογικό, δεν είναι φυσιολογικό ό,τι βάζουν σε καλούπια οι θρησκείες, οι πολιτικές εξουσίες και όσοι ασκούν εξουσία με όποιο τρόπο. Η ίδια η φύση και το σύμπαν έχει αποφασίσει τι είναι το φυσιολογικό: και είναι το ελεύθερο».

Κλείνοντας την παρέμβασή του ο Σπύρος Μπιμπίλας πρόσθεσε αναφορικά με την έξαρση του κινήματος MeToo στην Ελλάδα και το πόσο βοήθησε το ΣΕΗ τους ηθοποιούς να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στη βία, όπως σχολίασε νωρίτερα η Μαρκέλλα Γιαννάτου, ότι «εξαρχής είχαμε πει καλώς γίνονται οι καταγγελίες αλλά πρέπει να γίνονται στα αρμόδια όργανα και όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα. Έχει δημιουργήσει ένα μπούμερανγκ όλο αυτό με μηνύσεις και αγωγές, ακριβώς επειδή έγινε με ένα λάθος τρόπο και όχι με τον φυσιολογικό». Και τόνισε, καταλήγοντας, «δεν είναι φυσιολογικό, επίσης, οι άνθρωποι να μην μιλάνε εκεί που πρέπει. Αυτοί δημιούργησαν μια μη φυσιολογική κατάσταση».

Ολόκληρη τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 45ου DISFF και του φετινού προγράμματος CINEMATHERAPY για την τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες» με προσκεκλημμένους τον σκηνοθέτη της σειράς Λευτέρη Χαρίτο και την ηθοποιό Μαρκέλλα Γιαννάτου, μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

Σημειώστε ότι στην Αθήνα το Σάββατο 17/9,  στη Ταινιοθήκη της Ελλάδoς, θα πραγματοποιηθεί masterclass-συζήτηση με τον Πάβελ Παβλικόφσκι στο πλαίσιο του προγράμματος Cinematherapy το οποίο είναι πλέον ταυτόσημο με το όνομά του καθώς ήταν ο ίδιος ο οσκαρικός σκηνοθέτης που εγκαινίασε το πρόγραμμα με την ταινία του Cold War (2018) στη 43η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας το 2020. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθούν αποσπάσματα από το πλούσιο έργο του (που περιλαμβάνει και την σημαντική περίοδο των ντοκιμαντέρ του στο BBC) και θα ακολουθήσει συζήτηση και  Q&A παρουσία του σκηνοθέτη και του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Σακαρίδη. Στον συντονισμό της συζήτησης και στην ψυχολογική αποκρυπτογράφηση του έργου του, η Ντενίς Νικολάκου.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ: https://www.dramafilmfestival.gr/schedule/cinema-therapy/

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

Industry Panel: Yes we Cannes! 9 Σεπτεμβρίου 2022

Industry Panel: Yes we Cannes! 9 Σεπτεμβρίου 2022

Μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τους νέους κινηματογραφιστές πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι στο θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος», επικεντρωμένη στη Φεστιβάλ των Καννών, τη μέκκα των δημιουργών, που τελικά δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο –θυμίζουμε πως ο  Βασίλης Κεκάτος, που ήταν παρών στη συζήτηση, έφυγε από τις Κάννες με τον Χρυσό Φοίνικα Μικρού Μήκους για την ταινία του «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς».

Οι συμμετέχοντες, ανάμεσά τους και δύο εκπρόσωποι του Φεστιβάλ των Καννών σε καίριες θέσεις, έδωσαν μερικές πολύ χρήσιμες συμβουλές στους νέους δημιουργούς  ως προς την (σωστή) υποβολή της ταινίας τους στο Φεστιβάλ.

Στην συζήτηση, που συντόνισε ο σκηνοθέτης και head programmer του Διεθνούς Σπουδαστικού Προγράμματος του DISFF Θανάσης Νεοφώτιστος, συμμετείχαν οι:

*Florian Fernández (συντονιστής του Cannes Court Métrage Rendez-vous Industry)

*Claire Diao (κινηματογραφική κριτικός, διανομέας ταινιών από την Αφρική, μέλος της επιτροπής του Δεκαπενθήμερου των Σκηνοθετών στις Κάννες)

*Αμάντα Λιβανού (παραγωγός, Neda Film).

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης, συμμετείχαν οι:

*Βασιλική Διαγουμά (υπεύθυνη επικοινωνίας και διεθνών σχέσεων, EKOME)

*Γιώργος Αγγελόπουλος (διευθυντής ανάπτυξης και παραγωγής, ΕΚΚ)

*Ηλίας Δημητρίου (σκηνοθέτης, συντονιστής του προγράμματος ΜΙΚΡΟΦΙΛΜ, ΕΡΤ).

DISFF45 LIVE STREAMING - Industry Panel “Yes we Cannes!”: strategic and logistics behind a Cannes submission!

Όπως εξήγησε η Κλερ Ντιαό, «στο Φεστιβάλ των Καννών μπορεί κάποιος να υποβάλλει την μικρού μήκους ταινία του σε 3 τμήματα: στο Επίσημο Διαγωνιστικό, στην Εβδομάδα Κριτικής και στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, που όμως δεν είναι διαγωνιστικό, αν και απονέμει κάποια παράλληλα βραβεία. Όσοι υποβάλλουν την ταινία τους στις Κάννες, αλλά και στα άλλα μεγάλα φεστιβάλ, πρέπει να γνωρίζουν πως υπάρχει ένα fee που πρέπει να πληρώσουν, ενώ για το Επίσημο Διαγωνιστικό των Καννών, η ταινία δεν μπορεί αν υπερβαίνει τα 15 λεπτά. Συμβουλεύω οι υποψήφιοι να διαβάζουν πρώτα πολύ προσεκτικά τον κανονισμό κάθε τμήματος. Βλέπουμε χιλιάδες ταινίες και είναι σημαντικό να πληρούνται οι προϋποθέσεις».

«Κάθε Φεστιβάλ έχει την δική του φυσιογνωμία», υπογράμμισε ο Φλοριάν Φερνάντεζ, «άρα είναι σημαντικό να δει κανείς αν η ταινία του ταιριάζει με αυτό το προφίλ, και γενικά να γνωρίζει τις απαιτήσεις κάθε φεστιβάλ, αλλά και κάθε τμήματός του».

Η Αμάντα Λιβανού τόνισε την σημασία του «να γίνεται σωστός προγραμματισμός με βάση την ολοκλήρωση των γυρισμάτων. Δηλαδή, σε ποιο φεστιβάλ προλαβαίνω να πάω; Στις Κάννες; Στην Βενετία; Στο Τορόντο; Παλιότερα, όταν μου έλεγαν «Α, αυτό είναι ο, τι πρέπει για Σάντανς», δεν το καταλάβαινα. Με τον χρόνο όμως αποκτάς μία αίσθηση, αν θέλετε πείτε το και ένστικτο, για το τί ταιριάζει πού».

Αν κάτι έγινε απόλυτα σαφές μέσα από την κουβέντα αυτή, ήταν πως «τα μεγάλα φεστιβάλ ψάχνουν να βρουν νέα ταλέντα. Αυτή είναι η δουλειά τους. Σίγουρα μπορεί να θυμούνται έναν σκηνοθέτη που έχει ξαναπάει, αλλά αν δεν τους αρέσει η δουλειά του, δεν θα τον πάρουν. Γνωρίζω μια κοπέλα, η οποία υπέβαλε μόνη της την ταινία, δεν την γνώριζε κανείς, και την πήραν. Άρα όλοι μπορούν. Ας μην φοβόμαστε. Προσπαθούν να σας βρουν».

Ο Βασίλης Κεκάτος είναι η ζωντανή απόδειξη για όλα αυτά. «Η  εμπειρία των Καννών», είπε, ανεβαίνοντας για λίγο στο πάνελ, «ξεκινά τη μέρα που αποφασίζει κάποιος να γίνει κινηματογραφιστής. Γιατί από τότε ονειρεύεσαι κάτι τέτοιο, αλλά λες «δεν θα συμβεί». Δεν πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να αξίζει τέτοια αντιμετώπιση η ταινία σου. Οι περισσότεροι νομίζουν πως οι programmers δεν βλέπουν καν την ταινία σου. Όμως το κάνουν. Είναι η δουλειά τους, πληρώνονται γι’ αυτό. Δεν είναι επειδή σε ξέρουν, ή έχεις καλό παραγωγό ή μάνατζερ. Δεν ισχύει. Το θέμα είναι να κάνεις μια καλή ταινία. Θυμάμαι να είμαι με την παραγωγό μου, την Ελένη Κοσσυφίδου, στο Κλερμόν Φεράν για να κάνω pitch την ιδέα μου. Ήταν η πρώτη μου φορά. Και της έλεγα συνεχώς «πάμε σ’ αυτόν μήπως ξέρει κάποιον στις Κάννες ή στη Βενετία». Επέμενα, και κάποια στιγμή μου λέει αυστηρά: «Βασίλη, απλώς κάνε καλές ταινίες!».

Ο Θανάσης Νεοφώτιστος έθεσε στους συμμετέχοντες διάφορα ερωτήματα, που γνωρίζει καλά πως αφορούν τους μικρομηκάδες. Ας πούμε, «αν ξέρεις πως δεν έχεις ελπίδες, το υποβάλλεις;».

«Νομίζω πως ναι», απάντησε η Αμάντα Λιβανού «Προσωπικά δεν θέλω να δημιουργώ υπερβολικό trafficking  στους programmers γιατί κάθε χρόνο βλέπουν όλο και περισσότερα. Αλλά πάλι, δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε έναν δημιουργό να δοκιμάσει. Επίσης, δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί. Και δεν θα του έλεγα να ξεκινήσει με μικρότερα φεστιβάλ, όπως υποστηρίζουν κάποιοι».

Μια τέτοια έκπληξη στις Κάννες ήταν η ταινία της Εύης Καλογηροπούλου Motorway 65 που διεκδίκησε Χρυσό Φοίνικα.

«Στην Ελλάδα», συνέχισε η Αμάντα Λιβανού «επειδή έχουμε πολύ προβληματικό κράτος, όλοι νομίζουμε πως πρέπει να ξέρουμε κάποιον για να πετύχουμε κάτι. Όμως στον χώρο του φιλμ και των τεχνών δεν ισχύει αυτό. Οι άνθρωποι αυτοί ψάχνουν να σε βρουν. Κι ας μην ξεχνάμε πως τα Φεστιβάλ δεν είναι το παν. Η πρώτη σου ταινία μπορεί να μην πάει τόσο καλά. Ακόμα μαθαίνεις. Αν πριν 15 χρόνια μου έλεγαν πόσο καλά θα πήγαιναν σήμερα οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες δεν θα το πίστευα».

Η Κλερ Ντιαό συμφώνησε: «Εάν απορριφθείς από ένα φεστιβάλ δεν σημαίνει πως η ταινία σου είναι κακή. Μπορεί να σε απορρίψουν οι Κάννες και να σε πάρει λχ το Βερολίνο. Στο Δεκαπενθήμερο προκρίνονται 7 στις 100 ταινίες. Όμως υπάρχει κάπου μία θέση για την ταινία σου».

«Εάν κάνεις μόνος σου τη διανομή, προσπάθησε σε πολλά φεστιβάλ, αλλά όχι ταυτόχρονα. Θέσε τις προτεραιότητές σου, και φτιάξε μία στρατηγική», συμβούλευσε τα νέα παιδιά ο Φλοριάν Φερναντεζ. «Υπάρχουν πολλές πληροφορίες στο ίντερνετ που θα σε βοηθήσουν να βρεις τον δρόμο σου. Και αξιοποίησε τις δυνατότητες που σου δίνει το Φεστιβάλ, επιδίωξε συναντήσεις με αγοραστές, διανομείς, πήγαινε στο μάρκετ, σε labs, στα διάφορα events. Στις Κάννες κάνουμε πολλά τέτοια, tutor sessions, pitch, workshops. Eίναι πολύ σημαντικό να βρεις στήριξη για το επόμενο πρότζεκτ σου”.

“Aν το φιλμ σου είναι 1η ή 2η ταινία, και είναι κάτω από 15’, μπορείς να το υποβάλλεις και στα τρία τμήματα των Καννών. Μιλάμε για τρεις διαφορετικές επιτροπές. Θυμάμαι να έχω εντυπωσιαστεί από ένα αιγυπτιακό φιλμ, και έμαθα πως το πήραν τελικά στο Επίσημο Διαγωνιστικό. Κάτι άλλο που γίνεται είναι πως κάποιοι χρησιμοποιούν την επιλογή τους λχ από το Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών για να βρεθούν στο Επίσημο Διαγωνιστικό κάποιου άλλου Φεστιβάλ -αν και με τις μικρού μήκους δεν έχουμε συνήθως τέτοιο πρόβλημα».

Στην πράξη, οι programmers, ακόμα και διαφορετικών φεστιβάλ, συχνά μιλούν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα τελευταία στιγμή κάποια φεστιβάλ να ζητούν ταινίες που δεν έχουν καν υποβληθεί σε αυτά από τους παραγωγούς τους.

Ένα εύλογο ερώτημα, που έθεσε ο Θ.Νεοφώτιστος, είναι: «Τελειώνεις το φιλμ Αύγουστο. Περιμένεις για Κάννες  τόσον καιρό, ή ξεκινάς με άλλα φεστιβάλ;».

Οι συμμετέχοντες συμφωνούν πως καλό είναι να μην περιμένεις καιρό, αλλά να ακολουθήσεις την χρονική αλληλουχία των φεστιβάλ.  Λοκάρνο, Βενετία, Τορόντο, κ.ο.κ.

«Οι sales agents είναι χρησιμοι, αλλά σημασία έχει αν το φιλμ σου είναι καλό. Κι όχι αν έχεις έναν ισχυρό παραγωγό ή διανομέα από πίσω», επιμένει ο Φλοριάν Φερναντεζ. «Στο Φεστιβάλ των Καννών υποβάλλονται ετησίως περί τις 4000 ταινίες. Κι εμείς παίρνουμε 10».

«Εννοείται πως δεν μας ενδιαφέρει πόσους followers έχει ο σκηνοθέτης. Δεν μας νοιάζει καν αν είναι χρήστης κοινωνικών δικτύων! Αυτά βοηθούν μόνο το promotion τους. Όμως κανείς programmer δεν επηρεάζεται από αυτά».

Η Κλερ Ντιαό επεσήμανε επίσης πως το ζήτημα των γυναικών δημιουργών μετρά πολύ σήμερα στα κριτήρια επιλογής των ταινιών των μεγάλων φεστιβάλ. «Καμιά φορά μας λένε “Δεν είναι αρκετές οι γυναίκες!”. Σήμερα είναι καλή στιγμή για τις κινηματογραφίστριες, και το Me too συνετέλεσε σ’ αυτό».

Καλή στιγμή είναι σήμερα και για τις ελληνικές μικρού μήκους ταινίες, όπως παραδέχτηκαν όλοι οι παρευρισκόμενοι, αν και δεν συμφώνησαν απαραίτητα πως πρόκειται για ένα «νέο ελληνικό κύμα». Ωστόσο οι βραβεύσεις και οι επιτυχίες στα μεγάλα φεστιβάλ διαδέχονται η μία την άλλη, και είναι προφανές πως η παραγωγή ελληνικών ταινιών μικρού μήκους βρίσκεται σε μία άνθηση. Ένας από τους λόγους ίσως είναι πως καθώς η χρηματοδότηση για τις μεγάλου μήκους είναι πολύ δύσκολη, οι σκηνοθέτες στρέφονται προς τη μικρή φόρμα, που είναι και λιγότερο χρονοβόρα  -γι’ αυτό και είναι πολλές και οι ελληνικές ανεξάρτητες παραγωγές.

Στο σημείο αυτό παρενέβησαν οι εκπρόσωποι από τους τρεις πυλώνες υποστήριξης των ταινιών στην Ελλάδα σήμερα, ΕΚΚ, ΕΡΤ και ΕΚΟΜΕ, και εξήγησαν συνοπτικά τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να υποστηρίξουν τους νέους σκηνοθέτες:

Η Βασιλική Διαγουμά είπε πως το ΕΚΟΜΕ «προσφέρει cash rebate σε ποσοστό 40% των επιλέξιμων δαπανών από το συνολικό μπάτζετ, αρκεί αυτές να υπερβαίνουν τα 60.000 ευρώ». Και θύμισε πως το ΕΚΟΜΕ,  τα τελευταία 4 χρόνια ενέκρινε 230 ταινίες τις οποίες χρηματοδότησε με 40 εκατομμύρια ευρώ. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να χρηματοδοτηθεί και από το ΕΚΚ και από το ΕΚΟΜΕ. Κάτι άλλο που ενδιαφέρει είναι ότι πλέον οι πληρωμές γίνονται πολύ γρήγορα.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος εκτιμά πως τα πράγματα σήμερα γίνονται σαφώς πιο οργανωμένα και συντονισμένα, και ο διαδικασίες πολύ πιο σωστά, γεγονός που συνετέλεσε στην άνθηση της μικρού μήκους στη χώρα μας. «Υποστηρίζουμε τους νέους κινηματογραφιστές με τρία προγράμματα: το Πρόγραμμα Μικρού Μήκους Ταινίας (έως 35.000 ευρώ), το Micro Budget (για low budget ταινίες) και το πρόγραμμα Έτοιμη Ταινία».

Τέλος, ο Ηλίας Δημητρίου υπογράμμισε το γεγονός πως «ως ΕΡΤ, μέσω του προγράμματος ΜΙΚΡΟΦΙΛΜ, δεν χρηματοδοτούμε απλώς τις ταινίες, αλλά υποστηρίζουμε την ιδέα ήδη από την γέννησή της και μέχρι το μοντάζ. Δηλαδή ακολουθούμε τον δημιουργό από την αρχή. Και βέβαια, οι ταινίες αυτές  παίζονται στην ΕΡΤ αλλά και στην πλατφόρμα ERTFLIX, άρα ζητάμε και ένα ποσοστό από τα δικαιώματα».

Στην πλατφόρμα ERTFLIX θα προβληθούν άλλωστε φέτος και οι βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my