Tag Archive for: Cinematherapy

Cinematherapy – «Βίωμα» του Άγγελου Σαφτουλή και «Skeleton Tree» του Χάρη Ζαλαβρά

Cinematherapy - «Βίωμα» του Άγγελου Σαφτουλή και «Skeleton Tree» του Χάρη Ζαλαβρά

Cinematherapy 2024

Κινηματογραφοθεραπεία: Συναντήσεις για το «Βίωμα» του Άγγελου Σαφτουλή και το «Skeleton Tree» του Χάρη Ζαλαβρά

Για μια ακόμη χρονιά όσοι και όσες βρέθηκαν στη Δράμα για το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους είχαν την ξεχωριστή ευκαιρία να συμμετάσχουν σε συναντήσεις κινηματογραφοθεραπείας που προσφέρονται από το πρόγραμμα Cinematherapy με επικεφαλής την Ντενίς Νικολάκου, συνθετική ψυχοθεραπεύτρια. Σε αυτές τις συναντήσεις προβάλλεται μία ταινία μικρού μήκους και έπειτα γίνεται ανοιχτή συζήτηση με το κοινό όπου τίθενται προβληματισμοί και μοιράζονται συναισθήματα και σκέψεις με εφαλτήριο το υλικό που προσφέρει η επιλεγμένη ταινία ως προς τη θεματική της, τους χαρακτήρες της, την εικονοποιία της. Είναι, λοιπόν, συναντήσεις «ΨTalks» (ψυχοθεραπευτικές συν-ομιλίες) όπως είναι η επίσημη ονομασία τους στο Φεστιβάλ από φέτος, ώστε να διαφοροποιηθούν από τις συζητήσεις με τους σκηνοθέτες ταινιών που γίνονται τα πρωινά του Φεστιβάλ και επικεντρώνονται σε ερωταπαντήσεις κινηματογραφικού περιεχομένου.

Την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου η συνάντηση Cinematherapy είχε ως αντικείμενο το «Βίωμα», την ταινία του Άγγελου Σαφτουλή που διαγωνίζεται στο φετινό Εθνικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Μαζί με την Νικολάκου, παρόντες στη συζήτηση ήταν και συντελεστές της ταινίας: ο σκηνοθέτης Άγγελος Σαφτουλής, ο παραγωγός Ανδρέας Κατσένης και η υπεύθυνη για το casting Φελίς Τόπη. Η ταινία «Βίωμα» απεικονίζει μια συνεδρία ομάδας ψυχοθεραπείας κατά την οποία τα μέλη της, βρισκόμενα σε κύκλο, διηγούνται πτυχές της εμπειρίας τους με την αγχώδη διαταραχή. Κατά τη διάρκεια των αφηγήσεών τους εμβόλιμα πλάνα οδηγούν τους θεατές στα βιώματα που περιγράφονται, μεταξύ αυτών κρίση πανικού και αυτοτραυματισμός.

Κατά τη διάρκεια του ΨTalk, η προβολή της ταινίας του Σαφτουλή έδωσε πρόσφορο έδαφος για δύο κατευθύνσεις στη συζήτηση που ακολούθησε: μια αυτοαναφορική όπου σχολιάστηκαν η σημασία της ψυχοθεραπείας, οι μέθοδοι και τι θα μπορούσε ή δεν θα μπορούσε να αποκομίσει το άτομο από αυτήν. Και μία επικεντρωμένη σε προσωπικά βιώματα με την αγχώδη διαταραχή ή εν γένει τις ψυχικές ασθένειες που γενναιόδωρα μοιράστηκαν κοινό και συντελεστές. Στην αίθουσα προβολής εκείνο το βράδυ έγινε κάτι μαγικά ανθρώπινο: το περιεχόμενο της ταινίας αντικατοπτρίστηκε στον διάλογο που ανέπτυξαν κοινό και συντελεστές, σαν να άνοιξε ο κύκλος των χαρακτήρων της ταινίας για να συμπεριλάβει τους καθήμενους στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας. Η συνάντηση πήρε μορφή ομαδικής ψυχοθεραπείας όπου άγνωστοι οι περισσότεροι μεταξύ τους μίλησαν για το αίσθημα του φόβου, πώς συνυπάρχουμε με αυτό και γιατί είναι στη ζωή μας. «Ποιος δεν φοβάται;» ρωτάει ο ψυχοθεραπευτής τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας στην ταινία και η ερώτηση επαναλαμβάνεται στην αίθουσα του Ωδείου Δράμας για να οδηγήσει στο ίδιο συμπέρασμα: την καθολικότητα του συναισθήματος του φόβου στην ανθρώπινη εμπειρία και στην ανάγκη για αποδοχή αυτού.

Την επόμενη μέρα, Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, το τρίτο και τελευταίο ΨTalk του προγράμματος Cinematherapy για φέτος έγινε για την ταινία «Skeleton Tree» του Χάρη Ζαλαβρά που επίσης διαγωνίζεται στο Εθνικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Έπειτα από την προβολή της ταινίας ανέβηκαν στη σκηνή για να συνομιλήσουν: η Ντενίς Νικολάκου, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Χάρης Ζαλαβράς, καθώς και οι δύο πρωταγωνιστές ηθοποιοί Αλέξανδρος Λογοθέτης και Χρύσα Κλούβα. Με τη συζήτησή τους βοήθησαν το κοινό να δώσει τον χώρο στη σκέψη του και να αναλογιστεί για το θέμα της αυτοκτονίας, ένα ζήτημα που δεν είναι τόσο σπάνιο στην πραγματικότητα όσο φαίνεται να είναι στις συζητήσεις μας.

Το κοινό ανταποκρίθηκε σχολιάζοντας τις διαφορετικές συμπεριφορές των χαρακτήρων της ταινίας και καλώντας τους Λογοθέτη και Κλούβα να αναπτύξουν το πώς προσέγγισαν τους ρόλους τους και από πού άντλησαν το υλικό για την ερμηνεία τους, ειδικά για μία ιστορία που αγγίζει το θέμα της ανθρώπινης απώλειας. Πολλές ερωτήσεις έγιναν από το κοινό και προς τον Ζαλαβρά για την πορεία της ιδέας του που οδήγησε στην ιστορία, ενώ κάποιοι δεν δίστασαν να εκφράσουν εναλλακτικές ερμηνείες για την πλοκή, προσπαθώντας να βάλουν σε πρώτο πλάνο τη σχέση των δύο χαρακτήρων αντί του ενδεχομένου της αυτοκτονίας.

Κλείνοντας το ΨTalk και με αφορμή μιας ερώτησης από το κοινό, συζητήθηκε ο ρόλος του παρευρισκόμενου σε περίπτωση αυτοκτονίας: «Συνήθως λέμε στον χώρο της ψυχοθεραπείας και της ψυχανάλυσης ότι δεν είναι καθόλου σωστό να είναι ο ρόλος μας παρεμβατικός. Είναι μοναδική περίπτωση η περίπτωση της αυτοκτονίας που δεν ισχύει ο κανόνας ο γενικός που ισχύει για άλλες ψυχολογικές, συναισθηματικές και ψυχωσικές περιπτώσεις ότι ‘δεν μπορείς να σώσεις κάποιον που δεν θέλει να σωθεί, έχει αποφασίσει να μη σωθεί’. Στην περίπτωση της αυτοκτονίας η γενική οδηγία είναι ‘δεν τον αφήνεις μόνο, για κανένα λόγο ποτέ’. Και υπάρχει λόγος για αυτό», υπογράμμισε η Νικολάκου.

Cinematherapy Ψtalk Με την Ν. Νικολάκου, τον Κ. Γιάνναρη και τον Α. Δημοκίδη

Cinematherapy Ψtalk Με την Ν. Νικολάκου, τον Κ. Γιάνναρη και τον Α. Δημοκίδη

Short Film Hub 2024 – Talks

Cinematherapy Ψtalk με τη Ντενίς Νικολάκου, τον Άρη Δημοκίδη και τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη

Το πρόγραμμα Cinematherapy του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας εγκαινιάζει φέτος το «Ψtalk», μια νέα δράση η οποία θα πραγματοποιείται στο πλαίσιο της φεστιβαλικής εβδομάδας στη Δράμα και θα περιλαμβάνει συζητήσεις που συνδυάζουν την κινηματογραφική τέχνη με την ψυχοθεραπεία. Οι προβολές αυτής της δράσης δεν θα περιέχουν μόνο νέες ταινίες που συμμετέχουν στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ, αλλά και παλαιότερες.

Η αρχή έγινε χθες το βράδυ (Πέμπτη) στον κατάμεστο θερινό κινηματογράφο “Αλέξανδρο” με την προβολή της ταινίας «Μια θέση στον ήλιο» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας το 1995. Αμέσως μετά, η επικεφαλής του προγράμματος Ντενίς Νικολάκου υποδέχτηκε τον δημοσιογράφο Άρη Δημοκίδη και τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Γιάνναρη και ακολούθησε μια μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το ψυχολογικό υπόβαθρο, τα βαθύτερα νοήματα και τις ψυχολογικές διαστάσεις της ταινίας.

Cinematherapy Ψtalk Με την Ν. Νικολάκου, τον Κ. Γιάνναρη και τον Α. Δημοκίδη

Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης μίλησε για την έμπνευση να κάνει αυτήν την ταινία πριν από 30 χρόνια, αναφέρθηκε στην εποχή που γυρίστηκε και στην εμπειρία της δημιουργίας της και μοιράστηκε βαθύτερες σκέψεις του απαντώντας στις ερωτήσεις των συνομιλητών του και του κοινού, που συμμετείχε ενεργά.

Σταχυολογώντας ορισμένα από τα λόγια του, ο ρηξικέλευθος σκηνοθέτης, μεταξύ άλλων, είπε:

*  «Μισώ την ψυχοθεραπεία. Είχα τη χειρότερη εμπειρία. Για μένα ο κινηματογράφος είναι η ψυχανάλυση μου από το 1987 που μπαίνω στο χώρο του πειραματικού κινηματογράφου. Όλες οι ταινίες μου από τότε μέχρι την τελευταία μου, ήταν απόρροια του φόβου του θανάτου. Διοχέτευσα τον φόβο του θανάτου στην τέχνη μου. Και κάθε χρόνο έκανα και μια ταινία».

*   «Ένας φίλος μου, λίγο πριν κάνω αυτήν την ταινία, μου είχε πει κάτι σοφό: όταν πληρώνεις κάποιον για έρωτα δεν το κάνεις για να τον κρατάς μαζί σου, αλλά για να τον κρατάς μακριά. Μου άρεσε».

*   «Ο έρωτας έχει μια σκοτεινή πλευρά, μπορεί να σε οδηγήσει στον απόλυτο εξευτελισμό ακόμη και στο θάνατο, τον δικό σου ή του άλλου. Ο έρωτας είναι μια περιπέτεια που εγώ πέφτω εξ ολοκλήρου, αν δεν μπορώ να τη ζήσω ολοκληρωτικά, δεν με ενδιαφέρει».

*   «Η ταινία βγήκε από μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. Είχαν ανοίξει τα σύνορα και είχαν κατέβει στην Ελλάδα ορδές ανθρώπων παράνομα. Η Αθήνα μέσα σε λίγους μήνες άλλαξε μορφή. Ζούσα στο Λονδίνο, αλλά ερχόμουν τακτικά. Ήταν τρομακτικά όμορφη αυτή η αλλαγή της πόλης, παρά τα τεράστια προβλήματα που δημιουργήθηκαν. Την ξαναερωτεύτηκα τότε. Αρχές του ’90».

*  «Η ιδέα για την ταινία ήρθε ένα μεσημέρι που πήγα να δω τη θεία μου, η οποία ήταν πολύ ομοφοβική. Μου λέει: «ο γείτονας μου εδώ δίπλα είχε πάρει έναν Αλβανό στο σπίτι και τον δολοφόνησε. Δεν είναι αίσχος αυτό;» Η θεία μου που ήταν ομοφοβική υπερασπίστηκε τον Έλληνα. Αυτό μου έδωσε την ιδέα. Η ατάκα της θείας μου σε ένα μεσημεριανό τραπέζι».

*    «Στις αρχές του ’90 στο Λονδίνο το ζήτημα γύρω από την ομοφυλοφιλία το είχαμε εξαντλήσει καλλιτεχνικά. Έτσι χρειαζόμουν ένα άλλο στοιχείο. Το θέμα της ευρωπαϊκής μετανάστευσης ήταν ακόμη στις αρχές και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον έδαφος να κάνω μια δουλειά γύρω από τα ζητήματα σεξουαλικότητα, εθνότητα, μετανάστευση».

*    «Πριν από 30 χρόνια, η θέληση να γνωριστείς με τον άλλον ήταν κυρίαρχη, η επιθυμία ήταν έντονη. Και η επιθυμία αυτή μπορεί να γεννήσει και μια ερωτική επιθυμία. Εκατομμύρια άνθρωποι το βάλανε στα πόδια και ήρθαν να σε γνωρίσουν. Για μένα αυτό ήταν όχι μόνο ενδιαφέρον, αλλά σχεδόν ερωτικό. Αυτό αντικατοπτρίζει η σχέση των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας».

*   «Το σενάριο το έγραψα μέσα σε λίγες μέρες. Προφανώς ο Ηλίας έχει στοιχεία του χαρακτήρα μου. Είναι ένας μικροαστικός και λίγο μπλαζέ γκέι που θέλει να ρισκάρει, να ζήσει μια περιπέτεια, είναι λίγο σνομπ, αλλά τελικά αρκετά συναισθηματικός. Τον Παναγιώτη τον καταλάβαινα γιατί, πριν κάνω την ταινία, είχα πολλούς φίλους μετανάστες που είχαν έρθει παράτυπα. Το θέμα το ήξερα».

*  «Οι ταινίες που κάναμε εμείς τότε τις κάναμε επειδή πραγματικά τις πιστεύαμε, επειδή ήταν μια υπαρξιακή ανάγκη, ήταν μια καταγραφή ενός τρόπου ζωής. Έδινες μια μάχη με αυτό που σε στοίχειωνε. Έπρεπε να δώσεις μάχη.  Αυτό που μου άρεσε σε αυτήν την ταινία, όπως και σε άλλες, είναι πως δεν ήταν απλώς μια κινηματογραφική εμπειρία, ήταν μια περιπέτεια».

*     «Είναι δύσκολο να κάνεις μια τέτοια ταινία σήμερα. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Ζούμε πιο σκληρές εποχές, δεν θέλουμε να δούμε το ξέφωτο, δεν θέλουμε την επαφή. Η Ευρώπη εκδίδεται στον εαυτό της, δυστυχώς. Τα επόμενα δέκα χρόνια θα ‘ναι πολύ κρίσιμα. Δεν θα προσπαθούσα να κάνω μια τέτοια ταινία σήμερα, και δεν θα ‘θελα. Θα ‘ταν κάτι χωρίς νόημα για μένα. Συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μας, που οδηγούν κάπου, δεν επαναλαμβάνονται».

*    «Ο σκοπός μου στις περισσότερες ταινίες μου είναι να μπορώ να βρω την ομορφιά τη ζωής, μέσα σε σκληρές συνθήκες. Πρέπει να δεις, να κατανοήσεις, να αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει ομορφιά, υπάρχει ανθρωπιά και σε μια συνθήκη που η κοινωνία μπορεί να χαρακτηρίζει ποταπή.
Και, ναι, ο έρωτας απαιτεί συμβιβασμούς, για να μπορώ να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν. Κι αυτή είναι η ομορφιά του έρωτα».

*    «Κάποια αντέδρασαν, όταν η ταινία προβλήθηκε στην Αμερική εκείνη την εποχή, γιατί δεν ολοκληρώθηκε όταν οι δύο ήρωες αγκαλιάζονται λίγο πριν χωρίσουν. “Τι την ήθελες τη φυλακή μετά;”, μου έλεγαν στην Καλιφόρνια. Μα έχει προηγηθεί ένας φόνος. Για μένα η παραβατικότητα χωρίς τιμωρία είναι ένας φασισμός. Δεν μπορούσα να αφήσω τον Παναγιώτη και τον Ηλία ελεύθερους».

*  «Αυτή η ταινία μου πρόσφερε μια ηδονή και μια δημιουργική ελευθερία. Πέρασα πολύ ωραία. Μπορούσα να κάνω όλα τα τρελά μου και σεναριακά και με την κάμερα, με το συνεργείο, με τους ηθοποιούς. Και ήξερα ότι θα βγει ωραία αυτή η ταινία. Επίσης, η ταινία γνώρισε σε ένα βρετανικό κοινό τα θέματα της μετανάστευσης και της Ανατολικής Ευρώπης, που εκείνη την εποχή δεν τα ξέρανε ακόμη στην Αγγλία, καθώς παίχτηκε στην τηλεόραση σε ένα experimental πρόγραμμα που είχε περίπου 350.000 θεατές εκείνο το βράδυ».

*     «Είμαι οικονομολόγος και ιστορικός. Ποτέ στη ζωή μου δεν ταυτίστηκα ως σκηνοθέτης ή καλλιτέχνης. Με το πέρασμα των ετών κατάλαβα ότι μάλλον είμαι ένας καλλιτέχνης. Και ναι, με πειράζει πάρα πολύ που έχω φτάσει σε ένα τέλος με αυτό που λέγεται κινηματογράφος. Είναι μια ορθολογική επιλογή, συνάμα όμως έχει και ένα κόστος».

Cinematherapy Ψtalk Με την Ν. Νικολάκου, τον Κ. Γιάνναρη και τον Α. Δημοκίδη

Να σημειωθεί ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας τιμά φέτος τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη με ένα αφιέρωμα την Κυριακή στον κινηματογράφο Ολύμπια στις 15.30 στο οποίο θα προβληθούν οι τέσσερις βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες του τις οποίες γύρισε τη δεκαετία του 1990: Μια θέση στον ήλιο (1995), Τρώες (1990),  Caught looking (1991) και North of Vortex (1991).

Επίσης, το Σάββατο στον πολιτιστικό χώρο «Κύκλωψ» στις 22.30 θα προβληθούν 12 ταινίες, οι οποίες καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος queer θεματολογίας, που επέλεξε ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, ως μερικές από τις αγαπημένες του ταινίες από τη διαγωνιστική κατηγορία Animapride των τελευταίων ετών του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Animasyros.

Μεγάλη συμμετοχή κοινού στη δεύτερη βραδιά Cinematherapy

Μεγάλη συμμετοχή κοινού στη δεύτερη βραδιά του Cinematherapy

Μεγάλη συμμετοχή κοινού στη δεύτερη βραδιά του Cinematherapy

Ένα πολυπληθές κοινό κατέκλυσε το βράδυ του Σαββάτου 9 Σεπτεμβρίου, το θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», στην προβολή της ταινίας «Womb» που έγινε παρουσία των συντελεστών της, στο πλαίσιο του Cinematherapy, με θεματικό άξονα του φετινού προγράμματος τις «Aνθρώπινες σχέσεις». Παρόντες στο πάνελ ήταν ο σκηνοθέτης Θέμος Σκανδάμης, ο πρωταγωνιστής Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και η εμπνεύστρια του προγράμματος και συνθετική ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου που εξήγησε πως «δυο πολύ μεγάλα ζητήματα τίθενται σε αυτήν την ταινία, το ένα είναι η σχέση που έχουμε όλοι με τη μητέρα μας και το άλλο είναι η σχέση μας με το θάνατο και ο φόβος ως απόρροια. Έχουμε μια σχέση μίσους – πάθους, κάτι που την ίδια στιγμή προσπαθούμε να το αποφύγουμε όσο περισσότερο γίνεται και να το καθυστερήσουμε όσο μπορούμε».

Απευθυνόμενος σε ένα θερμό ακροατήριο που συνεχώς τροφοδοτούσε τη συζήτηση με απανωτές ερωτήσεις, τοποθετήσεις, κρίσεις και σχολιασμούς, μέσα από ενδιαφέροντες διαλόγους, ο ηθοποιός Α. Τσιοτσιόπουλος δεν δίστασε να αναφερθεί στον χαρακτήρα που ερμήνευσε, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς τη συγκίνηση που ένιωσε κατά τα γυρίσματα. «Από τις λίγες ταινίες που την ώρα που παίζω ήταν απίστευτη η συγκίνηση, το δέσιμο με αυτά τα λόγια. Να παίζεις έναν ρόλο που να μιλάς στη μάνα σου και ουσιαστικά να μην μπορείς να μπεις στον ρόλο, να μην παίζεις, ήταν απόλυτα συγκινητικό. Μπροστά στο φόβο του θανάτου της μάνας μου τρέμω», ομολόγησε.

Ο σκηνοθέτης Θέμος Σκανδάμης σημείωσε πως «το κρίσιμο σε αυτήν την ιστορία, στο σημείο τομής και ρωγμής, είναι ο ετεροχρονισμός, όταν ο χρόνος γυρνά ξαφνικά ανάποδα και αυτή η ρωγμή, κάτι σαν λάθος, ανοίγει ένα χάος. Ακολούθησα μια συνέπεια των πραγμάτων από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό. Είναι λίγο σαν όνειρο. Αν δούμε έναν εφιάλτη, δεν εξηγούνται ακριβώς όλα τα πράγματα, παρόλο που την ώρα που το βλέπουμε, είναι σαν να βγάζει ένα νόημα, χαρμόσυνο, φρικτό ή ο,τιδήποτε. Οπότε άφησα αυτήν την ρωγμή που άνοιξε να με οδηγήσει στο να χτίσω τη συνέχεια της ιστορίας.. Η απόπειρα η δική μου ήταν να δείξω έναν καθόλα φυσιολογικό άνθρωπο που είχε ένα καθόλα φυσιολογικό και οικείο τηλεφώνημα με τη μητέρα του, σχεδόν τυπικό. Επιχείρησα να δούμε μια μεταμόρφωση ενός καθόλα φυσιολογικού ανθρώπου χωρίς να υπάρχει κάποια υπόνοια ότι κάτι άλλο συμβαίνει».

Ο Α. Τσιοτσιόπουλος παρατήρησε για τον χαρακτήρα που υποδύεται πως στην ταινία, με το θάνατο της μητέρας του αντί να ενηλικιωθεί και να μεγαλώσει, αντιθέτως γύρισε πίσω στην παιδική του ηλικία.

Η Ντενίς Νικολάκου εξήγησε πως ο ήρωας «επιστρέφει στην παιδική του ηλικία γιατί ενδεχομένως να θέλει να ξαναγράψει την ιστορία του χωρίς την εποπτική φιγούρα της μητέρας. Μια άλλη ερμηνεία για το θάνατο και τη μήτρα (Womb), είναι αυτό που πιστεύει και η ψυχαναλυτική σχολή, ότι δηλαδή γεννιόμαστε από το χάος και επιστρέφουμε σε αυτό. Και επιπλέον υπάρχει μια γραμμική σύνδεση μεταξύ της αρχής και τα του τέλους»

Εντυπωσιακή και ενδιαφέρουσα υπήρξε η συμμετοχή του κοινού με προσωπικές αποκαλύψεις σε σχέση με οικογενειακά τους πρόσωπα.

Από τις παρατηρήσεις που έκαναν αίσθηση ήταν το σχόλιο νεαρής ακροάτριας που σχολίασε πως η ταινία «έθιγε τη σημαντικότητα των οικογενειακών σχέσεων. Ακόμα και το γεγονός ότι τα τρία αντικείμενα του πρωταγωνιστή, η μηχανή, τα κλειδιά και το κινητό, αντικαθιστώνται μετά το θάνατο της μητέρας με παιδικά αντικείμενα. Κάτι που καταδεικνύει ότι όταν γνωρίσουμε από κοντά την απώλεια και το θάνατο, αυτό που μας μένει είναι οι αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια. Δεν έχουμε κάτι άλλο», κατέληξε.

Θυμίζουμε πως την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η έναρξη του προγράμματος «Cinematherapy για νέους 18 έως 30 ετών» και η πρώτη γνωριμία με τη Ν. Νικολάκου και τους συμμετέχοντες. Η υλοποίηση του προγράμματος πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση για τους συμμετέχοντες. Η νέα αυτή δράση, απευθύνεται για πρώτη φορά στην ηλικιακή αυτή ομάδα με σκοπό την δημιουργία 5 μικτών ομάδων, που θα συναντώνται σε εβδομαδιαία βάση. Το πρόγραμμα, που θα υλοποιηθεί δια ζώσης και ψηφιακά (zoom), θα διαρκέσει έως τις 30/12/2023.

CINEMATHERAPY – Οι «Ανθρώπινες Σχέσεις»

CINEMATHERAPY - Οι «Ανθρώπινες Σχέσεις»

CINEMATHERAPY

Οι «Ανθρώπινες Σχέσεις» στο φετινό Cinematherapy

Με θεματικό άξονα του φετινού  προγράμματος τις  «Aνθρώπινες σχέσεις», το Cinematherapy του 46ου DISFF, έκανε πρεμιέρα στο κατάμεστο θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», παρουσία των συντελεστών της ταινίας «Διάβαση», που είχε επιλεγεί από κοινού με την ταινία «Womb» για να τροφοδοτήσουν τη συζήτηση.

Στην ενδιαφέρουσα βραδιά συμμετείχαν οι Αινείας Τσαμάτης, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Γιάννης Τσορτέκης, Θάνος Αναστόπουλος και Γιάννης Καραμπάτσος.

Αναφερόμενη στην ταινία, η εμπνεύστρια του προγράμματος και συνθετική ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου, υπενθύμισε πως πρόκειται για «την ιστορία δύο ανθρώπων στη μέση του πουθενά, οι οποίοι έχουν έναν «εξαρτητικό» δεσμό, χωρίς να τους είναι εύκολο να εκφραστούν για αυτά που τους συμβαίνουν ή για αυτά που ενδεχομένως έχουν στο μυαλό τους». Ο σκηνοθέτης Αινείας Τσαμάτης υποστήριξε πως πολλές φορές «ένα βλέμμα δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα σε  μια σκηνή από μια πρόταση που μπορεί να γεννήσει μια ιστορία την οποία και θα πιστέψει ο χαρακτήρας». Ο Γιάννης Τσορτέκης αναλύοντας στοιχεία του χαρακτήρα τον οποίο ερμηνεύει, χαρακτήρισε «μοναδικό και φανταστικό ταξίδι σε αυτήν την ιστορία, τη μοναξιά αυτών των ανθρώπων, που με λόγια ή χωρίς, η επικοινωνία μεταξύ τους ήταν πολύ βαθιά, μέσα στην ησυχία του τοπίου και της συνθήκης, όπου όλα ήταν καθαρά και ειλικρινή. Στη σχέση αυτών των δυο ανθρώπων δεν υπήρχε κανένα σημείο που να είναι κρυφό. Οπότε αυτό το τόσο ξαφνικό που αλλάζει τη ζωή του ενός από τους δυο και ανατρέπει αυτήν την ισορροπία, ήταν κάτι που συνέβαινε όπως θα συνέβαινε και η υπόλοιπη καθημερινότητα». Επεσήμανε πως στην ταινία «το τοπίο είναι ζωντανό» και πως «όταν βρεθείς στην ησυχία της φύσης δε χρειάζεται να επικαλεστείς κάτι, ούτε να ασχοληθείς εμμονικά με κάτι, καθώς το κάθε τι αποτελεί εμμονή και παρατήρηση του ίδιου του εαυτού. Η σχέση των δυο ηρώων στηρίζεται στην ησυχία. Και στην ησυχία αυτής της μοναξιάς που δεν είναι η απομόνωση έτσι όπως τη βιώνουμε στην πόλη, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Είναι ένα εκκωφαντικό σύμπαν  το οποίο τρέχει ταυτόχρονα».

Ο παραγωγός Θάνος Αναστόπουλος υποστήριξε πως στη συγκεκριμένη ταινία «οι άνθρωποι και η φύση ήταν ένα πράγμα», και ο Αινείας Τσαμάτης συμπλήρωσε πως «η φύση και ο καιρός έκαναν μια δραματουργία»

Ο φωτογράφος Γιάννης Καραμπάτσος παίρνοντας αφορμή από την ειδησεογραφία με τις πλημμύρες και τους δεκάδες νεκρούς, αποκάλυψε πως «η τοποθεσία, το location της ταινίας, κάηκε πριν από δυο μήνες και έτσι σκέφτομαι τη δυσκολία να διαχειριστούμε το φως που είναι μέρος της κλιματικής αλλαγής. Και αναρωτιέμαι πως το διαχειριζόμαστε όλο αυτό, εάν μπορούμε να περνάμε καλά, να συζητάμε για ταινίες, για σινεμά, όταν έξω συμβαίνουν όλα αυτά».

Σε παρέμβασή της η Ντενίς Νικολάκου έθεσε το ερώτημα στους συντελεστές «πώς διαχειρίζονται όλα αυτά που συμβαίνουν, τι διεξόδους βρίσκουν».

Απαντώντας ορισμένοι από το κοινό σημείωσαν πως προσπαθούν «να είναι σε επαφή με αυτό που νιώθουν». Άλλοι  απάντησαν πως «φτιάχνουμε ή παρακολουθούμε ταινίες».

Και η Ν. Νικολάκου πρόσθεσε πως «αυτό κάνουμε στο Cinematherapy, παρακολουθούμε ταινίες γιατί είναι ένας τρόπος για μια άλλη οπτική των πραγμάτων. Και επειδή η ταινία έχει αυτήν την ονειρική αίσθηση να σε μεταφέρει σε ένα άλλο περιβάλλον, αυτό είναι πολλές φορές ανακουφιστικό. Αρκεί να ξέρουμε τι βλέπουμε. Και στο συγκεκριμένο πρόγραμμα προσπαθώ να επιλέγω ταινίες που έχουν να πουν κάτι πέρα από αυτό που δείχνουν».

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη αναφέρθηκε σε μια επιπλέον οπτική που μπορεί να εξερευνηθεί και όπως είπε υπάρχει μέσα στην ταινία, «και είναι η ποίηση. Είναι κάτι που το αγαπάω, μου λείπει , είναι πολύ ευεργετικό να ζούμε ποιητικά. Νομίζω ότι είναι ένα σύμπαν μαθηματικό, έχει μια γεωμετρία. Σαν εξίσωση που λειτουργεί και βγαίνει πάντα σωστή. Νιώθω ότι η ταινία μπορεί να έχει πρακτικά μια επίδραση ευεργετική, μια ιαματική δράση. Με κάνει πολύ χαρούμενη αυτό».

Ο Θάνος Αναστόπουλος συμπλήρωσε πως «η ποίηση σώζει, αλλά πέρα από αυτήν είναι και το χιούμορ που χωρίς αυτό δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στη ζωή καθώς πολλές φορές μοιάζει παράλογη ή πολύ βαριά. Αυτό που μου έκανε βαθιά εντύπωση στην ταινία και με συγκίνησε πολύ στο σενάριο, είναι το πένθος. Ο χαρακτήρας του Αντώνη παίρνει αυτήν την ευθύνη να πάει να πενθήσει για κάποιον άλλον. Και αυτή νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε σαν άνθρωποι. Να μπορούμε να πενθήσουμε για τους άλλους».

Κλείνοντας η Ντενίς Νικολάκου, υπογράμμισε πως «κάνουμε αυτό το πρόγραμμα με θέμα την ρευστότητα και την αναδιάρθρωση των ανθρώπινων σχέσεων τον 21ο αιώνα καθώς και τις διάφορες μορφές που συγκροτούν την δομή της. Αντικείμενο συζήτησης είναι η δομή που έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις τα τελευταία χρόνια, τόσο σε οικογενειακό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Πόσο έχουν επηρεαστεί οι σχέσεις μας από την οικονομική κρίση, την πανδημία, τις κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, αλλά και πώς διαμορφώνεται η σημερινή τους μορφή και οι άξιες μας».

Θυμίζουμε πως την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε η έναρξη του προγράμματος «Cinematherapy για νέους 18 έως 30 ετών» και η πρώτη γνωριμία με τη Ντενίς Νικολάκου και τους συμμετέχοντες. Η υλοποίηση του προγράμματος πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση για τους συμμετέχοντες. Η νέα αυτή δράση, απευθύνεται  για πρώτη φορά στην ηλικιακή αυτή ομάδα με σκοπό την δημιουργία 5 μικτών ομάδων, που θα συναντώνται σε εβδομαδιαία βάση. Το πρόγραμμα, που θα υλοποιηθεί δια ζώσης και ψηφιακά (zoom), θα διαρκέσει έως τις 30/12/2023.

Πρόσκληση συμμετοχής στο πρόγραμμα Cinematherapy

Πρόσκληση συμμετοχής στο πρόγραμμα Cinematherapy

Πρόσκληση συμμετοχής στο πρόγραμμα «Cinematherapy για νέους 18 έως 30 ετών» από το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δράσεων για το 2023 υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, καλεί τους νέους της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας για συμμετοχή στο πρόγραμμα Cinematherapy, με έμφαση στην ψυχική ενδυνάμωση που αντλείται από υλικό από το χώρο της 7ης τέχνης.

Κινηματογραφοθεραπεία (Cinematherapy) ορίζεται ως η χρήση ταινιών για την παρακίνηση και αναγνώριση συναισθημάτων ή αναζήτησης συμπερασμάτων στο πλαίσιο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. Η κινηματογραφοθεραπεία συνδέεται στην πραγματικότητα με την αρχαία τέχνη της αφήγησης της ιστορίας ως εργαλείου εκπαίδευσης. Το cinematherapy μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους νέους να κατανοήσουν σχεδόν οποιοδήποτε θέμα, καθώς ο κινηματογράφος καλύπτει ένα εξαιρετικά ευρύ πεδίο θεμάτων.

Το πρόγραμμα που ακολουθεί, παρέχει ένα σύνολο τεχνικών συναισθηματικής και ψυχολογικής υποστήριξης μέσω προβολής επιλεγμένων ταινιών, και περιλαμβάνει σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, ένα σύνολο δράσεων που στοχεύουν στην μείωση της εμφάνισης άγχους ή άλλων ψυχολογικών επιπτώσεων. Προβολές ταινιών μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας, ανάλυση και αποσυμβολισμός, ερωτήσεις κατανόησης, παράθεση ιδεών με σύγχρονα κοινωνικά θέματα, διεύρυνση αντιληπτικού πεδίου και παιχνίδια εναλλαγής ρόλων για την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης.

Αριθμός θέσεων, διάρκεια προγράμματος και προϋποθέσεις συμμετοχής:

  1. Ο συνολικός αριθμός θέσεων ορίζεται στα 50 άτομα ηλικίας 18 έως 30 ετών. Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί κατόπιν δήλωσης συμμετοχής έως την συμπλήρωση θέσεων και με σειρά προτεραιότητας.  
  2. Η πρόσκληση αφορά κατά προτεραιότητα το Νομό Δράμας και την ευρύτερη περιοχή.
  3. Στην δήλωση συμμετοχής θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής στοιχεία:

α) Ονοματεπώνυμο, ηλικία, επάγγελμα/δραστηριότητα, τόπος διαμονής

β) Ο λόγος της εκδήλωσης ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα.

γ) Η δυνατότητα μετακίνησης στην πόλη της Δράμας για τις δύο (2) δια ζώσης συναντήσεις (έναρξη και λήξη του προγράμματος)

Συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdrdu3n06VDWH4DDruoZrIuSQQaAOymIHLjKSn1Kn5JNMUoxQ/viewform

Μέχρι τις 31 Ιουλίου  2023

Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί στο χρονικό διάστημα μεταξύ 25 Σεπτεμβρίου έως 15 Δεκεμβρίου 2023

Στόχοι του προγράμματος είναι: η ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας, η ανάδειξη θετικών στοιχείων εν μέσω δυσκολιών και η μείωση της αίσθησης άγχους και φόβου που προκαλείται σε συνθήκες γενικευμένου άγχους.  Επιπλέον δίνεται έμφαση στην καταπολέμηση των διακρίσεων και των στερεοτύπων, στην ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής των νέων σε πολιτιστικές δράσεις, στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, στην αποδοχή της διαφορετικότητας, την ελευθερία της έκφρασης και την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα, τόσο σε διεθνή, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα επιμορφωτικά βήματα:

Μετά από την αποδοχή της σχετικής πρόσκλησης συμμετοχής

(α) Οι συμμετέχοντες στις σύγχρονες εξ αποστάσεως και δια ζώσεις επιμορφωτικές συνεδρίες, γίνεται προσέγγιση και παρουσίαση των βασικών όρων του κινηματογράφου ως εργαλείου έκφρασης. Στο πλαίσιο των συναντήσεων σχεδιάζονται και υλοποιούνται βιωματικές δράσεις και ασκήσεις έκφρασης.

(β) Στο στάδιο αυτό οι  συμμετέχοντες/ουσες, έχουν ειδική προσέγγιση στην ενότητα δημιουργίας ασφαλούς χώρου έκφρασης. Σχεδιάζονται παράλληλα και υλοποιούνται βιωματικές ασκήσεις.

(γ) Οι συμμετέχοντες και οι ομάδες τους καλούνται να εκφράσουν τις ιδέες και τις σκέψεις τους για την ταινία.

(δ) Οι  συμμετέχοντες μαζί με τις ομάδες τους παρακολουθούν από κοινού επιμορφωτικές συνεδρίες για τις βασικές αρχές κινηματογραφοθεραπείας  και γνωριμίας με τα μέσα του κινηματογράφου.

(ε) Κάθε ομάδα υπό την εποπτεία της συντονίστριας και  επεξεργάζεται το υλικό που προκύπτει (αποκωδικοποίηση και αποσυμβολισμός της ταινίας και των θεμάτων που πραγματεύεται)

Παράλληλα, παρέχεται πλήρης υποστήριξη δεδομένου ότι οι συμμετέχοντες μπορούν να απευθύνεται ηλεκτρονικά (για το διάστημα  που διαρκεί το πρόγραμμα) στην συντονίστρια, μέσω ηλεκτρονικού συστήματος επικοινωνίας (email) για την άμεση επίλυση αποριών σχετιζόμενων με τις θεματικές ενότητες και τις βιωματικές ασκήσεις. Επιμέρους επιδιώξεις:

  • Η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης
  • Η δυνατότητα θέασης ταινιών οι οποίες ανήκουν σε διαφορετικά είδη (αφηγηματικές, animation, ντοκιμαντέρ)
  • Η απόλαυση της θέασης και η ανάδειξη συναισθηματικών διεργασιών.
  • Η απόκτηση τεχνικών/στρατηγικών επιλογής (κριτική αποτίμηση) κινηματογραφικών ταινιών ως ενσυνείδητοι θεατές.
  • Η ανάπτυξη κριτικής στάσης (μελέτη-έρευνα) απέναντι στα κινηματογραφικά προϊόντα (εκφραστικές συμβάσεις και οπτικά μέσα)
  • Η προσέγγιση κοινωνικών ζητημάτων διαμέσου των κινηματογραφικών ταινιών.
  • Η χρήση των οπτικοακουστικών εργαλείων για την ανάπτυξη δεξιοτήτων προσωπικής έκφρασης.

Όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μικρού Μήκους Δράμας υλοποιούνται υπό την αιγίδα και την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού, κατόπιν σχετικής απόφασης έγκρισης. Δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση για τους συμμετέχοντες.

Νέες δράσεις για το πρόγραμμα Cinematherapy

Νέες δράσεις για το πρόγραμμα Cinematherapy

Νέες δράσεις για το πρόγραμμα Cinematherapy

Μια σειρά από νέες δράσεις για το πρόγραμμα Cinematherapy υλοποιούνται από το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας σε Ελλάδα και εξωτερικό, επιβεβαιώνοντας την απήχηση αλλά και επιδραστικότητα του καινοτόμου προγράμματος του DISFF που πραγματοποιείται με μεγάλη επιτυχία εδώ και τρία χρόνια.

Συνεργασία του Συλλόγου Γονέων Ατόμων με Αυτισμό Ρεθύμνου με το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας

Ο Σύλλογος Γονέων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Ρεθύμνου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με τον γενικό τίτλο Think Blue τον Απρίλιο, μήνα διεθνώς αφιερωμένο στον αυτισμό, πραγματοποιεί δράσεις ευαισθητοποίησης ανοιχτές στην κοινότητα. Μέσω της προηγούμενης γνωριμίας του Φεστιβάλ Δράμας με τη θεατρική ομάδα ΑμεΑ «Αντιήρωες», η οποία συμμετείχε στο πρόγραμμα Cinematherapy του Φεστιβάλ με το ντοκιμαντέρ «Πώς να εκπαιδεύσεις ένα Αντιήρωα» (2021), στήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός νέου ντοκιμαντέρ από την αρχή (σενάριο-σκηνοθεσία-λήψη-μοντάζ).

Έτσι, τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, με την καθοδήγηση του Γιάννη Σακαρίδη, καλλιτεχνικού διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, τη Ντενίς Νικολάκου, ψυχοθεραπεύτρια και δημιουργό του προγράμματος Cinematherapy και τον σκηνοθέτη Γιάννη Μπλέτα, πραγματοποιήθηκε ένα workshop όπου την πρώτη μέρα γράφτηκε το σενάριο, ενώ τη Μ.Τετάρτη και τη Μ.Πέμπτη έγιναν τα γυρίσματα με την ενεργή συμμετοχή 15 ατόμων της ομάδας «Αντιήρωες» από όλα τα πόστα (εικονολήπτης, βοηθός σκηνοθέτη, σκρίπτ, μπούμαν, ηθοποιός κλπ), και με αποτέλεσμα την παραγωγή μιας ταινίας. Παράλληλα η ομάδα είχε την ευκαιρία να περάσει δημιουργικό χρόνο μέσα από παιχνίδια ενδυνάμωσης, μοίρασμα ιδεών και ψυχοθεραπευτικές ασκήσεις από την Ντενίς Νικολάκου με μεγάλη ανταπόκριση από τους συμμετέχοντες. Επιπλέον έμαθε πώς γεννιέται μια ιδέα και γίνεται σενάριο, πώς οργανώνονται τα πλάνα, πώς φαίνονται οι λήψεις σκηνών και πίσω από το φακό, πώς δουλεύουν οι επαγγελματίες του χώρου, πόση σημασία έχει η στιγμή και το κάδρο, πόσες επαναλήψεις δουλεύεις για να πάρεις το ουσιώδες ή να έχεις πολύ υλικό για να επιλέξεις, ποιος είναι ο ρόλος του φωτισμού και πολλά άλλα.

Τo πρόγραμμα Cinematherapy στο The Greek Film Festival in Berlin

Το The Greek Film Festival in Berlin, για πρώτη φορά φέτος συνεργάστηκε με το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας παρουσιάζοντας το πρόγραμμα Cinematherapy με “όχημα” την ταινία του Θάνου Τοκάκη «Tokakis or What’s My Name». Η επικεφαλής του προγράμματος Ντενίς Νικολάκου ταξίδεψε στο Βερολίνο και μίλησε στο κοινό για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ταινιών πλαισιωμένη από την διευθύντρια του φεστιβάλ Σοφία Σταυριανίδου, τον καλλιτεχνικό διευθυντή Γιάννη Σακαρίδη και τον Κωνσταντίνο Αϊβαλιώτη, head programmer/short films. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Σακαρίδης ανανέωσε το ραντεβού για την επόμενη διοργάνωση και μίλησε για «το καλύτερο εθνικό φεστιβάλ στον κόσμο» κατά την εισαγωγή του στο Cinematherapy. Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Δράμας παρουσιάστηκε στο Babylon όπου σημειώθηκε το αδιαχώρητο.

Συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά το πρόγραμμα Cinematherapy στα σχολεία της Δράμας

Μετά την επιτυχημένη πορεία του προγράμματος Cinematherapy το σχολικό έτος 2021-2022 στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δράσεων του Φεστιβάλ, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στα σχολεία της περιφερειακής ενότητας Δράμας. Το πρόγραμμα, με επικεφαλής την ειδικό ψυχικής υγείας Ντενίς Νικολάκου, ήδη «τρέχει» με πολύ θετικά σχόλια από εκπαιδευτικούς και μαθητές σημειώνοντας μεγάλη ανταπόκριση από τις σχολικές μονάδες όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων. Το πρόγραμμα Cinematherapy, απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους έως 18 ετών, αφορά το σχολικό έτος 2022-2023 και στοχεύει στην περαιτέρω ενδυνάμωση του παιδαγωγικού ρόλου του Φεστιβάλ, μέσα από ποικίλα και καινοτόμα προγράμματα.

Πραγματοποιείται εξ’ ολοκλήρου διαδικτυακά (online) στο πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου και προσφέρεται δωρεάν και προαιρετικά σε όλους τους συμμετέχοντες με την οικονομική υποστήριξη της Raycap S.A

Podcast Cinematherapy

Η ψυχοθεραπεύτρια και επικεφαλής του προγράμματος Cinematherapy του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας Ντενίς Νικολάκου εντάχθηκε πρόσφατα στο δυναμικό της LiFo εγκαινιάζοντας μια νέα σειρά podcast με τον ομώνυμο τίτλο. Η σειρά εκπομπών εξερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις και τις ψυχολογικές προεκτάσεις μέσα από αφηγήματα κινηματογραφικών χαρακτήρων. Το θεματικό περιεχόμενο των εκπομπών θα εστιάζει στην ανάλυση του χαρακτήρα/ηρώα μέσω του αφηγήματος μιας επιλεγμένης ταινίας ή θεατρικού έργου με προσκεκλημένους από τον καλλιτεχνικό χώρο, με συζητήσεις και αναλύσεις πάνω σε θεματικές όπως: διαπροσωπικές σχέσεις, διαχείριση θυμού́, τραυματικές εμπειρίες, οριοθέτηση, γενικευμένο άγχος, κρίσεις πανικού́, κακοποίηση, κοινωνικός αποκλεισμός, οικογενειακοί δεσμοί, LGBTQI, κ.α.

Περισσότερες πληροφορίες:
info@dramafilmfestival.gr (Γραμματεία Φεστιβάλ Δράμας)
Γραφεία Δράμας: τηλ. 25210 47575
Γραφεία Αθήνας: τηλ. 210 3300309

CINEMATHERAPY: Άγριες Μέλισσες – 9 Σεπτεμβρίου 2022

CINEMATHERAPY: Άγριες Μέλισσες - 9 Σεπτεμβρίου 2022

CINEMATHERAPY: Άγριες Μέλισσες – 9 Σεπτεμβρίου 2022

Σε ζεστό κλίμα και με μεγάλη συμμετοχή του κοινού, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το δεύτερο μέρος του προγράμματος CINEMATHERAPY που επιμελείται η Ντενίς Νικολάκου, με μια πρωτοτυπία, όπως χαρακτήρισε η ίδια την επιλογή της να συμπεριλάβει στο φετινό πρόγραμμα την κοινωνικοπολιτική τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες».

Με προσκεκλημένους τον σκηνοθέτη της σειράς Λευτέρη Χαρίτο και την ηθοποιό Μαρκέλλα Γιαννάτου και με τον σχολιασμό, τις παρεμβάσεις και τις ερωτήσεις τόσο της επιμελήτριας που συντόνιζε τη εκδήλωση όσο και του κοινού του φεστιβάλ που παραβρέθηκε την Παρασκευή το βράδυ στον θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος», διεξήχθη μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τα στερεότυπα της «αγίας» ελληνικής οικογένειας, επιχειρώντας για περίπου δύο ώρες «μια προσπάθεια προσέγγισης των ψυχοθεραπευτικών στοιχείων που περιέχει η τηλεοπτική σειρά η οποία θίγει πολλά κοινωνικά ζητήματα», όπως τόνισε η Ντενίς Νικολάκου. «Αυτή άλλωστε είναι και η δύναμη του κινηματογράφου», συμπλήρωσε και πρόσθεσε ότι «στην Αμερική χρησιμοποιούνται κατά κόρον και τηλεοπτικές σειρές στην κινηματογραφοθεραπεία».

Για πρώτη φορά φέτος στο πρόγραμμα CINEMATHERAPY του Φεστιβάλ Δράμας εντάχθηκε μια τηλεοπτική σειρά, μια σειρά «φαινόμενο», όπως την αποκαλούν, για την ελληνική τηλεόραση και επιχειρήθηκε μια απόπειρα ανάλυσης του περιεχομένου της χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της κινηματογραφοθεραπείας.

Η ιστορία της σειράς, η οποία ολοκληρώθηκε σε τρεις κύκλους από το 2019 έως το 2022, διαδραματίζεται στον Θεσσαλικό κάμπο από το έτος 1958, στην μετεμφυλιακή εποχή, όπου οι ήρωες μετρούν ακόμη τα τραύματα του παρελθόντος και προσπαθούν να ξαναστήσουν τις ζωές τους, έως την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα,  από το 1967 έως το 1974, καθώς το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου τους βρίσκει ανυποψίαστους και στη ζωή τους κυριαρχεί το άγνωστο, ο φόβος, η σιωπή, ο κίνδυνος, τα διλήμματα, οι παγίδες, αλλά και οι αποχωρισμοί, ο έρωτας και η εξουσία.

Η συζήτηση με αφορμή τη γνωστή τηλεοπτική σειρά στο πλαίσιο του προγράμματος CINEMATHERAPY  του 45ου DISFF αναπτύχθηκε σε τρεις θεματικούς άξονες, τη φυλετική βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη διαφορετικότητα, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στο ζήτημα της βίας κατά των γυναικών και στο πώς αντιμετωπίζεται σήμερα.

Μιλώντας για την ηρωίδα που η Μαρκέλλα Γιαννάτου καλέστηκε να ερμηνεύσει στις «Άγριες Μέλισσες», την Ζωή Μεγαρίτη, μια καταπιεσμένη και κακοποιημένη γυναίκα σε ένα γάμο που δεν ήθελε να κάνει, μεταξύ άλλων είπε ότι για να την προσεγγίσει μελέτησε πολύ μαρτυρίες γυναικών που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία και σήμερα και τότε, συμπληρώνοντας ότι, αν και το ενδιαφέρον για κείνην δεν ήταν να βρει κοινά σημεία με την ηρωίδα, «το στοιχείο που με συγκινούσε πολύ ήταν η σχέση της με τα παιδιά της και παρόλο που δεν είμαι βιολογική μητέρα, ένιωσα μέσα από κείνην να το βιώνω». Ιδιαίτερα η σχέση της με τον τηλεοπτικό της γιο «αποτελεί ένα ενδιαφέρον κοινωνικό θέμα», συμπλήρωσε η Ντενίς Νικολάκου, «Την παρατηρούμε να υψώνει το ανάστημά της στο κακοποιητικό περιβάλλον που ζει, «όταν η βία περνάει στα παιδιά της και αντιλαμβάνεται πως ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσει», συμφώνησε η ηθοποιός. Και πρόσθεσε ότι ήταν χαρακτηριστικό το γεγονός ότι λάμβανε μηνύματα από τηλεθεατές, μητέρες ομοφυλόφιλων αγοριών, που ζητούσαν τη συμβουλή της, κάτι που την έφερνε σε αμηχανία, όπως είπε, αλλά, πρόσθεσε «μου άρεσε που η σειρά κατάφερε να αγγίξει ευαίσθητες χορδές και να δημιουργήσει ερωτήματα».

«Πολλοί ηθοποιοί λάμβαναν μηνύματα από το κόσμο με αφορμή τις ιστορίες αυτές», πρόσθεσε παίρνοντας το λόγο ο Λευτέρης Χαρίτος. «Η σειρά ήταν προϊόν σκληρής δουλειάς καθημερινά από τους ηθοποιούς, ιδίως για όσους ερμήνευαν ήρωες που είχαν υποστεί βία σύμφωνα με το σενάριο. Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο επάγγελμα του ηθοποιού, είναι ότι δεν συζητάμε απλώς, όπως εδώ τώρα, το ζήτημα της βίας, πρέπει να το υποδυθείς και να πείσεις ότι πραγματικά σου συνέβη. Πάντα με μαγεύει το πώς το πετυχαίνουν αυτό οι ηθοποιοί και πείθουν. Και όπως αποδείχθηκε από τα μηνύματα που λάμβαναν οι ηθοποιοί υπήρχε άμεση σύνδεση της σειράς με την πραγματικότητα».

Σχολιάζοντας το ζήτημα της έξαρσης του φαινομένου της άσκησης βίας τόσο ενδοοικογενειακά, αλλά όσο και σε επαγγελματικά περιβάλλοντα την τελευταία τριετία, λόγω των οικονομικοκοινωνικοπολιτικών συνθηκών που ζούμε, όπως είπε η συντονίστρια της συζήτησης, η Μ. Γιαννάτου πρόσθεσε ότι «είναι τρομακτικό το γεγονός πως η γενιά των 35-45 σήμερα φαίνεται να είμαστε η γενιά που παραιτήθηκε πριν από τους γονείς της». Σε αυτό το σημείο ο Λευτέρης Χαρίτος τόνισε ότι «η βία δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων, η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη βία» και συμπλήρωσε ότι «αυτό που είναι πολύ σπουδαίο σήμερα είναι ότι το ζήτημα της βίας έχει βγει στην επιφάνεια».

«Δεν υπάρχει έξαρση βίας ξαφνικά σήμερα, επειδή κλειστήκαμε στα σπίτια μας εδώ και τρία χρόνια, αρχίσαμε να πλακωνόμαστε και καταλάβαμε τι σημαίνει ελληνική οικογένεια. Η βία στην ελληνική οικογένεια είναι σε έξαρση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο Γιάννης Οικονομίδης το έχει πει πολύ ξεκάθαρα στην ταινία του “Σπιρτόκουτο” βγάζοντας τα άπλυτα της ελληνικής οικογένειας στο φως πριν από είκοσι χρόνια. Το σημαντικό σήμερα είναι ότι επιτέλους οι γυναίκες τα κατάφεραν κι αντέδρασαν, μετά από αιώνες», κατέληξε.

Σε αυτό όμως που αναμφίβολα βοήθησε η περίοδος του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας, αλλά και η ανεργία που επέφερε, πρόσθεσε ο σκηνοθέτης, είναι «να βγουν στην επιφάνεια τα ζητήματα βίας στον επαγγελματικό μας χώρο, στο σινεμά, το θεάτρου και την τηλεόραση. Ο κόσμος έχει αρχίσει πλέον και μιλάει και αυτό δείχνει πως πάει να συμμαζευτεί κάπως αυτό το ξέφραγο αμπέλι που είναι ο δικός μας χώρος. Για μένα, λοιπόν, η περίοδος αυτή, ήταν πολύ ευεργετική. Εύχομαι να συμβεί και σε άλλα επαγγελματικά περιβάλλοντα και για άλλα αντίστοιχα επαγγελματικά προβλήματα».

Παρών στην εκδήλωση ήταν και ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος απαντώντας με τη σειρά του στην ερώτηση την οποία έθεσε η Ντενίς Νικολάκου για το πώς ορίζεται κατά την άποψη του κοινού η έννοια του «φυσιολογικού», καθώς η συζήτηση προχώρησε στον θεματικό άξονα Διαφορετικότητα, είπε χαρακτηριστικά πως «με απλά λόγια, ό,τι γεννιέται από τη φύση είναι το φυσιολογικό, δεν είναι φυσιολογικό ό,τι βάζουν σε καλούπια οι θρησκείες, οι πολιτικές εξουσίες και όσοι ασκούν εξουσία με όποιο τρόπο. Η ίδια η φύση και το σύμπαν έχει αποφασίσει τι είναι το φυσιολογικό: και είναι το ελεύθερο».

Κλείνοντας την παρέμβασή του ο Σπύρος Μπιμπίλας πρόσθεσε αναφορικά με την έξαρση του κινήματος MeToo στην Ελλάδα και το πόσο βοήθησε το ΣΕΗ τους ηθοποιούς να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στη βία, όπως σχολίασε νωρίτερα η Μαρκέλλα Γιαννάτου, ότι «εξαρχής είχαμε πει καλώς γίνονται οι καταγγελίες αλλά πρέπει να γίνονται στα αρμόδια όργανα και όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα. Έχει δημιουργήσει ένα μπούμερανγκ όλο αυτό με μηνύσεις και αγωγές, ακριβώς επειδή έγινε με ένα λάθος τρόπο και όχι με τον φυσιολογικό». Και τόνισε, καταλήγοντας, «δεν είναι φυσιολογικό, επίσης, οι άνθρωποι να μην μιλάνε εκεί που πρέπει. Αυτοί δημιούργησαν μια μη φυσιολογική κατάσταση».

Ολόκληρη τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 45ου DISFF και του φετινού προγράμματος CINEMATHERAPY για την τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες» με προσκεκλημμένους τον σκηνοθέτη της σειράς Λευτέρη Χαρίτο και την ηθοποιό Μαρκέλλα Γιαννάτου, μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

Σημειώστε ότι στην Αθήνα το Σάββατο 17/9,  στη Ταινιοθήκη της Ελλάδoς, θα πραγματοποιηθεί masterclass-συζήτηση με τον Πάβελ Παβλικόφσκι στο πλαίσιο του προγράμματος Cinematherapy το οποίο είναι πλέον ταυτόσημο με το όνομά του καθώς ήταν ο ίδιος ο οσκαρικός σκηνοθέτης που εγκαινίασε το πρόγραμμα με την ταινία του Cold War (2018) στη 43η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας το 2020. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθούν αποσπάσματα από το πλούσιο έργο του (που περιλαμβάνει και την σημαντική περίοδο των ντοκιμαντέρ του στο BBC) και θα ακολουθήσει συζήτηση και  Q&A παρουσία του σκηνοθέτη και του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Σακαρίδη. Στον συντονισμό της συζήτησης και στην ψυχολογική αποκρυπτογράφηση του έργου του, η Ντενίς Νικολάκου.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ: https://www.dramafilmfestival.gr/schedule/cinema-therapy/

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my

Παιχνίδι, χαρά και Cinematherapy – 6 Σεπτεμβρίου 2022

Cinematherapy kids

Παιχνίδι, χαρά και Cinematherapy – 6 Σεπτεμβρίου 2022

Στο δροσερό, μαλακό χορτάρι της μεγάλης αυλής του επιβλητικού Cyclops Cultural Centre στο κέντρο της Δράμας, παιδιά έπαιζαν και παρέες αντάμωναν μετά τις καλοκαιρινές τους διακοπές, σε μια συνάντηση – γιορτή που πραγματοποιήθηκε τη Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του 45ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και του προγράμματος Cinematherapy, με την προβολή της ταινίας animation «Η Εχθρόπιτα» του Ντέρεκ Μάνσον.

Με σύνθημα «Τα παιδιά μπροστά», η υπεύθυνη του προγράμματος, ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου, ανέδειξε μετά την προβολή, παίζοντας με τους μικρούς φίλους του Φεστιβάλ, τις βασικές αρχές αυτού του καινοτόμου προγράμματος που απευθύνθηκε στην μαθητική κοινότητα, σε παιδιά και εφήβους έως 18 ετών, στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του.

Η ταινία, σε μετάφραση Χαράς Γιαννακοπούλου, αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που έχει έναν εχθρό και θέλει να απαλλαγεί από αυτόν, ζητώντας  από τον πατέρα του να του φτιάξει μια πίτα.

«Για να λειτουργήσει η εχθρόπιτα πρέπει να περάσεις μια ολόκληρη μέρα με τον εχθρό σου», είναι η προτροπή που διατρέχει την ταινία και πάνω στην οποία οι μικροί θεατές κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως μεταξύ άλλων «έχετε νιώσει ποτέ ότι έχετε έναν ή περισσότερους εχθρούς»;

«Απόψε έχουμε τη χαρά να κάνουμε Cinematherapy από κοντά», επανέλαβε η Ντενίς Νικολάκου, υπογραμμίζοντας πως η μοναδική αυτή πρωτοβουλία, που πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά τον περασμένο χειμώνα σε σχολεία τεσσάρων πόλεων, έχει ως στόχο την ψυχική ενδυνάμωση των παιδιών μέσω της προβολής επιλεγμένων ταινιών μικρού μήκους, που μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση οποιουδήποτε θέματος.

Το Φεστιβάλ Δράμας αγαπάει τα παιδιά

Το Φεστιβάλ Δράμας αγαπάει τα παιδιά

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ AΓΑΠΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!
ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ

Το Φεστιβάλ Δράμας αγαπάει τα παιδιά και το αποδεικνύει με σειρά δράσεων που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες.

Φέτος μάλιστα, για πρώτη φορά, η 45η διοργάνωση θα ξεκινήσει μία εβδομάδα πριν ανοίξουν τα σχολεία (5-11 Σεπτεμβρίου), φιλοδοξώντας να προσελκύσει γονείς και παιδιά στην μεγάλη νεανική γιορτή των μικρομηκάδων, και στην όμορφη Δράμα.

Ταυτόχρονα:

  • Συνεχίζεται με επιτυχία το πρόγραμμα Cinematherapy στα σχολεία, που εγκαινίασε πριν λίγο καιρό το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Πρόκειται για ένα καινοτόμο πρόγραμμα που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην μαθητική κοινότητα της χώρας μας με πρωτοβουλία του Φεστιβάλ.

    Το πρόγραμμα, με επικεφαλής την ειδικό ψυχικής υγείας Ντενίς Νικολάκου, ήδη «τρέχει» και στην Αθήνα: η αρχή έγινε την περασμένη εβδομάδα στο 10ο Δημοτικό ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ με πολύ θετικά σχόλια, ενώ συνεχίζεται σε Ρόδο και άλλες πόλεις της Ελλάδας.

    Το πρόγραμμα Cinematherapy, απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους έως 18 ετών, αφορά το σχολικό έτος 2021-2022 και υλοποιείται στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Φεστιβάλ. Πραγματοποιείται εξ’ ολοκλήρου διαδικτυακά (online) στο πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου και προσφέρεται δωρεάν και προαιρετικά.

  • Ολοκληρώθηκε η υποβολή ταινιών για τoν δημοφιλή διαγωνισμό “Cinemα …Διάβασες;” και ξεκίνησε η διαδικασία επιλογής. Υποβλήθηκαν 214 ταινίες.

    Ο 12ος Διεθνής Μαθητικός Διαγωνισμός Ταινιών Μικρού Μήκους «Cinema… διάβασες;» απευθύνεται σε μαθητές Νηπιαγωγείων, Δημοτικών σχολείων (όλων των τάξεων), Γυμνασίων και Λυκείων της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ομογένειας, δημόσιων και ιδιωτικών και υλοποιείται με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας της Κύπρου, με τη στήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

    Μαθητές όλων των ηλικιών δημιουργούν με τους εκπαιδευτικούς τους ταινίες μικρού μήκους με ποικίλη θεματολογία διεκδικώντας τα βραβεία του θεσμού.

    Συνδιοργάνωση: Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας, ΕΡΤ ΑΕ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση), ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας), Πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα – Μορφωτικό Γραφείο –Σπίτι της Κύπρου.

    https://i-create.minedu.gov.gr/index.php/trexousesdraseis/cinema-diavases-12os

  • Το Φεστιβάλ Δράμας συμμετέχει με ταινίες για παιδιά στο Φεστιβάλ Border Crossing Children’s Film Festival της Πολωνίας. Το Border Crossing και συνεργαζόμενα φεστιβάλ από όλη την Ευρώπη προβάλλουν ταινίες για τα προσφυγόπουλα από την Ουκρανία σε χώρους υποδοχής στα Πολωνό-Ουκρανικά σύνορα.

    Το Φεστιβάλ Δράμας συμμετέχει με ταινίες animation για παιδιά από 0-6 ετών που έχουν προβληθεί στα προγράμματά του τα προηγούμενα χρόνια σε συνεργασία με διεθνείς sales agents, διανομείς και παραγωγούς. Ευχαριστούμε θερμά όλους τους παραγωγούς και διανομείς που διέθεσαν αφιλοκερδώς τις ταινίες τους για τη δράση.

    Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 3 Μαρτίου και συνεχίζεται. Εδώ περισσότερες πληροφορίες για τη δράση.

    https://kidscreen.com/2022/03/14/border-crossing-childrens-film-festival-helps-kids-displaced-by-war/

Οι ταινίες του προγράμματος του DISFF

  1. One, two, tree Yulia Aronova/ Folimages – Γαλλία
  2. The Moon and I Nancy Biniadaki/ Christopher Zitterbart –Ελλάδα-Γερμανία
  3. Little Hero Elena Ciolacu / UNATC- Caragiale – Ρουμανία
  4. Marmelade Radostina Neykova –Bουλγαρία
  • Και βέβαια το Φεστιβάλ Δράμας συνεχίζει την πολύχρονη και πολύτιμη συνεργασία του με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.

Βασικός στόχος τόσο του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Σακαρίδη, όσο και του προέδρου του Φεστιβάλ Δράμας Γιώργου Δεμερτζή, είναι η περαιτέρω ενδυνάμωση του παιδαγωγικού ρόλου του Φεστιβάλ, μέσα από ποικίλα και καινοτόμα προγράμματα.

Cinematherapy στα σχολεία από το Φεστιβάλ Δράμας

Cinematherapy στα σχολεία

Cinematherapy στα σχολεία από το Φεστιβάλ Δράμας

Πρόγραμμα Cinematherapy για την ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης (covid-19) στο σχολικό περιβάλλον, εγκαινιάζει το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Πρόκειται για ένα καινοτόμο πρόγραμμα που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην μαθητική κοινότητα της χώρας μας με πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Δράμας.

Το πρόγραμμα, από την ειδικό ψυχικής υγείας Ντενίς Νικολάκου, απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους έως 18 ετών, αφορά το  σχολικό έτος 2021-2022 και υλοποιείται στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Φεστιβάλ. Πραγματοποιείται εξ’ ολοκλήρου διαδικτυακά (online) σε προκαθορισμένο χρόνο (στο πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου) με ημερομηνία έναρξης την 15η Φεβρουαρίου 2022 και γεωγραφική αφετηρία την Δημοτική Ενότητα Δράμας. Θα ακολουθήσουν σχολεία στις Σέρρες, τη Ρόδο, την Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Η μοναδική αυτή πρωτοβουλία έχει ως στόχο την ψυχική ενδυνάμωση των παιδιών μέσω της επαφής τους με την Έβδομη Τέχνη, και προέκυψε μετά την επιτυχία του προγράμματος κινηματογραφοθεραπείας τις ημέρες διεξαγωγής του Φεστιβάλ. Εντάσσεται στις εκπαιδευτικές δράσεις του Φεστιβάλ Δράμας που πριν λίγες μέρες ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου, φιλόδοξου διαγωνιστικού τμήματος: του Εθνικού Σπουδαστικού Προγράμματος.

Θυμίζουμε πως το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ανέκαθεν έδινε έμφαση στις σχολικές δράσεις, μέσα από προβολές για μαθητές, εργαστήρια animation, αλλά καi τον μαθητικό διαγωνισμό «Cinema διάβασες;». Στόχος του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Σακαρίδη είναι η περαιτέρω  ενδυνάμωση του παιδαγωγικού ρόλου του  Φεστιβάλ, μέσα από ποικίλα και καινοτόμα προγράμματα.

Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου, «το cinematherapy, μέσω της προβολής επιλεγμένων ταινιών μικρού μήκους, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τα παιδιά να κατανοήσουν σχεδόν οποιοδήποτε θέμα -καθώς ο κινηματογράφος καλύπτει ένα εξαιρετικά ευρύ πεδίο θεμάτων. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο ένα σύνολο δράσεων που στοχεύουν στην μείωση της εμφάνισης άγχους ή άλλων ψυχολογικών επιπτώσεων που προκύπτουν από την παρατεταμένη απομόνωση και τον περιορισμό των παιδιών».

Μετά από μία πορεία δύο ετών, με το πρόγραμμα Cinematherapy να καταλαμβάνει πλέον μία σημαντική θέση στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, «είναι μια καλή στιγμή να επεκτείνουμε αυτή τη σπουδαία δράση. Βγαίνουμε λοιπόν από το φεστιβαλικό περιβάλλον και συναντάμε το νεότερο κοινό μας στο φυσικό του χώρο. Θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά και τους έφηβους να συμμετάσχουν δωρεάν σε ένα πρόγραμμα που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στις πολιτιστικές δράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η προβολή ταινιών, πέρα από τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα, έχει αποδειχθεί ότι συμβάλλει στην ψυχική ανθεκτικότητα και την κατανόηση ποικίλων κοινωνικών θεμάτων και μπορεί σταδιακά να οδηγήσει σε μια πιο υγιή αντίληψη των καταστάσεων που βιώνονται σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο».

Η θεματολογία του προγράμματος (ανάλογα με την ηλικία των παιδιών στην οποία απευθύνεται) περιλαμβάνει από τον ρατσισμό και  το μπούλινγκ μέχρι τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Και από τις κοινωνικές δεξιότητες και την προσωπική ανάπτυξη και ενδυνάμωση, μέχρι το χάσμα γενεών, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο), και προσφέρεται δωρεάν και προαιρετικά υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟΑ (Πρόγραμμα Πολιτισμικών Δράσεων για Παιδιά και Εφήβους έως 18 ετών).  Η καταληκτική ημερομηνία του προγράμματος για το σχολικό έτος 2021-2022 ορίζεται η 10η Ιουνίου 2022.

Τα σχολεία που επιθυμούν την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα δηλώνουν (κατόπιν αποδοχής της πρόσκλησης) την τάξη, το τμήμα και το θέμα της ταινίας που θέλουν να παρακολουθήσουν, σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Δικαίωμα συμμετοχής στο πρόγραμμα έχουν όλες οι εκπαιδευτικές βαθμίδες και σχολικές μονάδες της επικράτειας που έχουν λάβει την πρόσκληση συμμετοχής με προκαθορισμένη  ημερομηνία υποβολής και η εκδήλωση θα πραγματοποιείται με σειρά προτεραιότητας.