Q&A Σκηνοθετών, Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2022

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 45ο Φεστιβάλ Δράμας δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του φεστιβάλ που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος.

Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για την δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι (Εθνικό Διαγωνιστικό, Εθνικό Σπουδαστικό, Διεθνές Σπουδαστικό, Animation) στην σημερινή  παρουσίαση:

ΔΙΕΘΝΕΣ ANIMATION ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

*«Η καταραμένη φωτογραφική του πατέρα μου!» (του Milos Tomic)

Στην παρουσίαση παραβρέθηκε και μίλησε η παραγωγός της ταινίας Mojca Pernat

«Συνάντησα τον σκηνοθέτη Milos Tomic στην πόλη Μάριμπορ, να ερευνά και να μελετά το ιστορικό αρχείο του πολύ σημαντικού φωτογράφου Dragiša Modrinjak, που είναι και το μεγαλύτερο της Σλοβενίας», έκανε γνωστό η παραγωγός της ταινίας Mojca Pernat, εξηγώντας πως «ο  Milos πήρε κάποιες από τις φωτογραφίες αυτού του αρχείου και άρχισε με κάποιο τρόπο να τις βάζει σε τάξη, κάνοντας animation, stop motion αλλά και χαρτοκοπτική. Έτσι δημιούργησε μικρά animations. Η συζήτηση που είχα μαζί του οδήγησε σε μια ταινία αρκετά διαφορετική από εκείνη που υπήρχε ως αρχική σκέψη, καθώς τελικά διαπραγματεύτηκε τη σχέση οικογένειας και αρχείων και μάλιστα όταν τα μέλη αυτής της είναι καλλιτέχνες. Τελικά η ταινία κατέληξε να είναι μια ιδιωτική υπόθεση για τον ιδιοκτήτη του αρχείου, κάτι που δεν ήταν ακριβώς η αρχική πρόθεση, δημιουργώντας μια σύνθεση από τεχνικές αλλά και εθνικές ταυτότητες. Σε αυτή τη συνεργασία υιοθέτησα πάρα πολλά από όσα ο ίδιος ο Milos χρησιμοποιεί, προσπαθώντας να τα φέρω στα δεδομένα παραγωγής μιας ταινίας που δεν γίνεται συχνά, αλλά είναι κάτι εξίσου προκλητικό και ενδιαφέρον».

ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

*«Μάγμα» (Λία Τσάλτα)

Στην παρουσίαση ήταν παρούσα και η εκ των παραγωγών Ιωάννα Πετειναράκη

«Η ταινία εκτυλίσσεται σε έναν απομακρυσμένο πλανήτη, όπου μια μοναχική γυναίκα βρίσκει ένα πλάσμα που πέφτει από τον ουρανό και το ξεβράζει η θάλασσα. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν και στο τέλος γυναίκα και πλάσμα αφομοιώνονται. Δεν θα έλεγα πως η ταινία μου είναι επιστημονικής φαντασίας, αν και πλέον τις παρακολουθώ φανατικά. Στο παρελθόν δεν έβλεπα καθόλου τέτοιου είδους ταινίες, αλλά συνειδητοποίησα πως ξαφνικά άρχισα να γράφω ιστορίες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το «Μάγμα» γυρίστηκε στη Μήλο, βρεθήκαμε μέσα στο κρύο, την αρμύρα και τις καταιγίδες αλλά όλα πήγαν κατ΄ ευχήν.  Ακόμα και τα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν σε κάτι γερμανικά καταφύγια τα οποία φτιάξαμε από την αρχή με την art director Δήμητρα Σουρλαντζή, που «έδωσε ρέστα». Νομίζω ότι αυτή η ταινία φωνάζει «γειά σας, είμαι εδώ, θέλω να κάνω σινεμά και θέλω να εκφραστώ, άλλωστε κι εγώ νιώθω λίγο σαν εκείνο το σκοτεινό πλάσμα που πρωταγωνιστεί».

*«Τίποτα πιο ιερό από ένα δελφίνι» (Ισαβέλλα Μαργάρα)

«Πρόκειται για μια ιστορία δυο ψαράδων οι οποίοι κατά τη διάρκεια του ψαρέματος, βρίσκουν κατά τύχη μπλεγμένο στα δίκτυα τους ένα δελφίνι που αποφασίζουν να απελευθερώσουν. Το δελφίνι λίγο αργότερα βρίσκει στο νερό έναν ψαρά που παλεύει με τα κύματα και τον σώζει. Είναι ένας παλαιός, σχεδόν ξεχασμένος μύθος που αφηγούνται ψαράδες, ενώ βρίσκονται κλεισμένοι μέσα σε μια ταβέρνα, εξαιτίας κακοκαιρίας. Κάποια στιγμή μια σειρά από περιβαλλοντικές οργανώσεις είχαν κάνει ένα κάλεσμα για ένα σενάριο με θέμα το bycatch, που είναι μια από τις βασικές απειλές παγκοσμίως για θαλάσσια θηλαστικά. Κατέθεσα το σενάριο, προκρίθηκε, πήρε μια χρηματοδότηση, την οποία ωστόσο επέστρεψα γιατί οι οργανώσεις ήθελαν να είχαν το final cut».

«Το πέταγμα του πιγκουίνου» (Στέλλα Σερέφογλου)

«Ένα κορίτσι περνά τις καλοκαιρινές του διακοπές με τον μπαμπά της και αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς οι γονείς της βρίσκονται σε διάσταση και με μοναδική συντροφιά τη γάτα της, η οποία όταν εξαφανίζεται, η ίδια ξεκινά μια περιπλάνηση για να τη βρει. Να βρει ουσιαστικά τον τελευταίο συνδετικό κρίκο με την οικογένειά της. Ήθελα πολύ να δουλέψω με ένα παιδί, καθώς συνεργάζομαι με παιδιά, αναζητώντας πως θα εργαστώ μαζί του μπροστά στην κάμερα. Το σενάριο το έγραψα το 2020 και η ιδέα προέκυψε όταν είδα τον γιο μου να φτιάχνει με πλαστελίνη πιγκουίνους , εικόνα που αποτυπώθηκε μέσα μου και θέλησα να την κάνω κάτι. Αναζητώντας πληροφορίες για τους πιγκουίνους, ανακάλυψα μεταξύ άλλων πως αποτελούν υπόδειγμα πίστης, οικογενειακής αφοσίωσης, φροντίδας και θυσίας, προκειμένου να αναπαραχθούν. Αυτό σκέφθηκα να το συνδέσω με την ιστορία ενός παιδιού και επέλεξα ένα κορίτσι στην προεφηβία που πενθεί, γιατί σε αντίθεση με τους πιγκουίνους, οι γονείς της χωρίζουν, ωστόσο υπάρχουν κι άλλα θέματα από πίσω».

*«Παπαρούνες και πάπιες» (Χριστίνα – Καλλιρρόη Γαρμπή)

«Η ιστορία της ταινίας είναι ότι απαγορεύεται το κολύμπι, αλλά μια κοπέλα που θέλει να μπαίνει στη θάλασσα ξανά και ξανά, δίνει όλα της τα χρήματα σε πρόστιμα. Ζητάει από τη μαμά της, με την οποία έχουν περίεργη σχέση, να τη βοηθήσει οικονομικά, με αποτέλεσμα η ταινία να εμβαθύνει σε αυτά τα δυο στοιχεία, που είναι το νερό και η μαμά! Η απαγόρευση για το κολύμπι ήταν ένα μέτρο που εφαρμόστηκε στην πρώτη καραντίνα, κάτι που πέρασε στα ψηλά και κανένας δεν κατάλαβε την ανακοίνωσή του. Ήταν το Μάρτιο του 2020  όταν ονειρεύτηκα πως βρισκόμουν σε μια λίμνη, προσπαθούσα να μπω μέσα, αλλά κάθε φορά με συλλαμβάνουν και με αναγκάζουν να μπω σε μια ουρά πληρωμής προστίμων. Θυμάμαι ωστόσο ότι στο όνειρο ήμουν τόσο ευχαριστημένη που βούτηξα στο νερό, που σκεφτόμουν ότι ας πληρώσω και πρόστιμο για αυτό. Το σενάριο το εμβάθυνα στη συνέχεια στο κομμάτι της επαφής και της σχέσης με τη μητέρα. Όσον αφορά τον τίτλο, είναι ένα παλαιό ιταλικό τραγουδάκι που μου τραγουδούσε η μαμά μου για να κοιμηθώ».

*«Τσίχλα-τσιγάρο» (Αντζελίκα Κατσά)

Στην παρουσίαση παραβρέθηκε και ο μοντέρ της ταινίας Στάμος Δημητρόπουλος

«Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής μητέρας και του οκτάχρονου κοριτσιού της και παρακολουθούμε την τελευταία ημέρα που περνούν στην Ελλάδα, λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι τους για την Σερβία. Ουσιαστικά την παίρνει και φεύγουν. Παρατηρούμε τη σχέση τους μέσα σε ένα δωμάτιο σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή και για τις δυο. Στην ταινία υπάρχουν βιωματικά στοιχεία και μπορώ να μιλήσω για τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου, καθώς έχω πάρει πλέον απόσταση».

ΔΙΕΘΝΕΣ  ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ

*«Μοναχικοί ανεμιστήρες» (David Oesch)

Στην παρουσίαση παραβρέθηκαν επίσης ο παραγωγός και η α ‘ βοηθός σκηνοθέτη

«Είναι μια αληθινή, προσωπική ιστορία όταν το 2001, ήμουν 14 ετών, στη Βάρνα στη Μαύρη Θάλασσα. Με την ταινία ήθελα να καταγράψω πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν βία. Πιστεύω πως το σινεμά μπορεί να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων. Με τις ταινίες μου προσπαθώ να αλλάξω τα πράγματα πραγματοποιώντας ακόμα και παράλληλες δράσεις αλλά και εργαστήρια. Είμαι επίσης ηθοποιός και είναι η πρώτη μου ταινία, που κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στην Δράμα».

*«Εξαρτημένες μεταβλητές» (Lorenzo Tardella)

Παραβρέθηκε και μίλησε η μοντέρ Angela Norelli

«Με τον σκηνοθέτη Lorenzo Tardella έχουμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, μας ενδιαφέρουν τα ίδια θέματα, όπως η παιδική ηλικία και η προεφηβία. Η ταινία καταγράφει τη στιγμή που τα νέα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως έχουν επιθυμίες κι αρχίζουν να επικοινωνούν και να βλέπουν τον εαυτό τους μέσα από τους άλλους, είναι η στιγμή που ξυπνά η ερωτική επιθυμία».

*«Μετά το δωμάτιο» (Naomi Pacifique)

«Στα γυρίσματα της ταινίας πρωταγωνιστώ εγώ και ο τότε φίλος μου. Έγραφα το σενάριο περίπου έξι μήνες προσπαθώντας να συμπυκνώσω τη σχέση μεταξύ μας μέσα σε είκοσι λεπτά που διαρκεί η ταινία. Οι διάλογοι που ακούγονται δεν είναι γραμμένοι, αλλά αυτοσχεδιαστικοί. Ωστόσο πρόκειται για πραγματικά γεγονότα. Στην ταινία ενυπάρχει επιπλέον ένας χαρακτήρας, που είναι ο πατέρας μου και μέσω της ταινίας προσπαθώ να λύσω τον προβληματισμό γιατί νοιώθω τόσο άνετα να παίζω το ρόλο του θύματος».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Εδώ, μπορείτε να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε από όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ:
https://drive.google.com/drive/u/1/folders/1RCLxyy3XKpqTZ0r1qNSBSO9R30qMw2my