Αρχείο ετικετών για: Ομιλία

TikTok - LIVE TALK - 7 Σεπτεμβρίου 2022

TikTok – LIVE TALK – 6 Σεπτεμβρίου 2022

Μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα “Ο ρόλος του TikTok στην κινηματογραφική βιομηχανία” πραγματοποιήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022 το απόγευμα στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας με συμμετέχοντες το ΤikTok, digital sponsor του Φεστιβάλ, το Νικόλα Γιατρομανωλάκη, Υφυπουργό Σύγχρονου Πολιτισμού, τον Giacomo Lev Mannheimer, Head of Government Affairs and Public Policy, Southern Europe του TikTok, και τον Γιάννη Σακαρίδη, καλλιτεχνικό διευθυντή του DISFF.

DISFF45 LIVE STREAMING - The role of TikTok in the cinematic industry

Το ΤikTok είναι μία πολύ δημοφιλής πλατφόρμα ψυχαγωγίας, ιδιαίτερα προσφιλής στα νέα παιδιά, που απολαμβάνουν βίντεο κάθε είδους και ανεβάζουν τα δικά τους. Πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς όφελος του κινηματογράφου και των φεστιβάλ; Αυτός ήταν ο άξονας γύρω από τον οποίο κινήθηκε η κουβέντα, με αφορμή ότι φέτος το ΤikTok είναι για πρώτη χρονιά σπόνσορας του Φεστιβάλ –ένα «προξενιό» που πιστώνεται στον υφυπουργό κ.Γιατρομανωλάκη.

Όπως είπε ο κ.Mannheimer “είναι μεγάλη χαρά μας να είμαστε digital sponsor του Φεστιβάλ Δράμας. Για τον πολύ απλό λόγο, πως το ένα δισεκατομμύριο χρηστών μας στον κόσμο απολαμβάνει να βλέπει τα videos που ανεβάζουμε. Kι εμείς αναζητούμε συνεχώς νέο περιεχόμενο. Περιεχόμενο πρωτότυπο, μιας αυθεντικής έκφρασης, όπως είναι οι μικρού μήκους ταινίες. Αυτό ακριβώς δηλαδή που επιδιώκει και ένα Φεστιβάλ όπως το DISFF: να προβάλλει και να προωθεί την τέχνη και την ψυχαγωγία. Αναζητούμε φρέσκο, ποικίλο και ελκυστικό περιεχόμενο. Η κινηματογραφική βιομηχανία είναι ήδη παρούσα στην πλατφόρμα μας. Και η αποστολή μας είναι να εμπνέουμε τη δημιουργικότητα. Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είμαστε ένα κοινωνικό δίκτυο όπως τα άλλα. Δεν μας ενδιαφέρουν μόνο οι σελέμπριτις και ο στενός κύκλος των φίλων του χρήστη μας. Το οπτικοακουστικό περιεχόμενο, άρα και οι μικρού μήκους ταινίες, είναι στις βασικές μας προτεραιότητες. Και το οπτικοακουστικό περιεχόμενο, είναι με αυτόν τον τρόπο προσβάσιμο σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων σε όλον τον κόσμο».

Όπως υπογράμμισε, «στην πλατφόρμα μας μπορεί να συναντήσει κανείς βίντεο πολύ διαφορετικής αισθητικής, δηλαδή βιντεάκια που δεν σχετίζονται με τις προτιμήσεις του χρήστη, κι αυτό το κάνουμε συνειδητά διότι θέλουμε οι χρήστες μας να γνωρίσουν περισσότερα είδη, και να ανακαλύψουν νέους δημιουργούς -αυτή είναι βασική πολιτική μας. Έχουμε εκδημοκρατίσει την διαδικασία της κοινωνικής δικτύωσης. Σκεφτείτε πως, χωρίς κάποια τεράστια επένδυση, οι ταινίες αυτές γίνονται προσβάσιμες σε ένα τεράστιο κοινό».

Στην Ελλάδα, το ΤikTok υπάρχει κάποια χρόνια τώρα, «αλλά μόλις πρόσφατα άρχισε πραγματικά να αξιοποιείται. Μέσα από τη συνάντησή μας με τον κ.Γιατρομανωλάκη καταλάβαμε πόσο φιλόδοξη είναι η παραγωγή μικρού μήκους ταινιών στην Ελλάδα, και πώς θα μπορούσαμε να το αξιοποιήσουμε αυτό. Φέτος άλλωστε σπονσοράραμε και το Φεστιβάλ των Καννών. Και μας ρωτούσαν, “γιατί το κάνατε αυτό, τι σχέση έχει με το ΤikTok”. Aυτό όμως είναι μια παρανόηση. Στα shorts των Καννών διαγωνίζονταν 160 ταινίες. Αυτό μας ενδιαφέρει προφανώς. Όπως μας ενδιαφέρει και η ελληνική παραγωγή ταινιών μικρού μήκους».

Ενδιαφέρει όμως και το Φεστιβάλ Δράμας, όπως υπογράμμισε ο Γιάννης Σακαρίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, αλλά και πατέρας ενός 12χρονου παιδιού που αγαπά το ΤikTok. «Θέλουμε να διερευνήσουμε τις δυνατότητες αξιοποίησης αυτού του μέσου».

Όπως είπε ο Ν.Γιατρομανωλάκης, «όλο αυτό ξεκίνησε με μια ανεπίσημη κουβέντα πριν λίγους μήνες. Ως χρήστης αλλά και ως πολιτικός αντιλήφθηκα τις τεράστιες προοπτικές του μέσου αυτού. Πριν λίγα χρόνια θα θεωρείτο αδιανόητο κάτι τέτοιο, αυτό το «πάντρεμα» ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ και μιας πλατφόρμας, και μάλιστα το «προξενιό» αυτό να γίνει από έναν πολιτικό. Η σχέση κινηματογράφου και τεχνολογίας ήταν ανέκαθεν περίπλοκη, αλλά στην πανδημία η τεχνολογία στάθηκε εξαιρετικά χρήσιμη για την προώθηση των έργων. Γιατί λοιπόν να μην υπάρξει μία συνεργασία; Φυσικά εγείρονται διάφορα ζητήματα, λχ πνευματικής ιδιοκτησίας, ζητήματα που στην πορεία πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη, και βέβαια είναι και το θέμα της ηλικίας, με την έννοια πως καθώς τα μέσα αυτά τα προτιμούν οι νεότεροι, οι μεγαλύτεροι άνθρωποι δεν μπορούν να μείνουν απ΄έξω. Όμως ανοίγονται τεράστιες προοπτικές. Είναι σημαντικό να επενδύουμε στο περιεχόμενο. Στο ελληνικό οπτικοακουστικό έργο. Δεν αρκεί να υποδεχόμαστε ξένες παραγωγές στην Ελλάδα. Θέλουμε να διανέμονται οι ελληνικές παραγωγές και θα αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα και ευκαιρία προς αυτήν την κατεύθυνση. Θέλουμε να αυξήσουμε το κοινό τους. Και θέλουμε να αποκτήσουμε νέους δημιουργούς, να ανακαλύψουμε τους δυνάμει κινηματογραφιστές. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε τέτοιες εμπειρίες. Και να σπάσουμε το στερεότυπου του γραφειοκράτη υπουργού».

Ο Γιάννης Σακαρίδης, μιλώντας ως δημιουργός, είπε πως «το ΤikTok με κάνει να θέλω να ανεβάσω βίντεο –κάτι που δεν θα ήθελα να κάνω σε άλλα social media ή στο youtube. Eπιπλέον, βρίσκω φοβερά τα editing tools που σου παρέχει δωρεάν».

«Οι περισσότεροι χρήστες», εξήγησε ο κ. κ.Mannheimer, «αρχικά απλώς παρακολουθούν. Το 90% των νέων χρηστών περιμένουν περίπου 6 μήνες πριν ανεβάσουν κάτι, αυτό το διάστημα εξοικειώνονται με τα «εργαλεία» που τους παρέχουμε. Θέλουμε να εκδημοκρατίσουμε την δημιουργική διαδικασία, την παραγωγή περιεχομένου, χωρίς να επιθυμούμε, σε καμία περίπτωση, να υποκαταστήσουμε την ανθρώπινη επαφή. Είναι προφανές πως ούτε την αίσθηση που προσφέρει ένα Φεστιβάλ, σε φυσικό χώρο, μπορούμε να συναγωνιστούμε. Θέλουμε να συνεργαστούμε με την οπτικοακουστική παραγωγή, όχι να την υποκαταστήσουμε». Φέρνοντας ως παράδειγμα το βιβλίο, είπε πως «έχει δημιουργηθεί μια τεράστια κοινότητα βιβλιόφιλων στο ΤikTok, που έχει βοηθήσει στην άνοδο των πωλήσεων των βιβλίων».

Στο προβληματισμό που διατυπώθηκε αν η αισθητική του περιεχομένου θα επηρεαστεί μελλοντικά από το ίδιο το μέσο, οι εκτιμήσεις ήταν πως όχι. Υπάρχει ένα χρονικό όριο 10 λεπτών (τόσο διαρκούν μάξιμουμ τα βίντεο του ΤikTok), αλλά «στόχος είναι να βοηθηθούν οι κινηματογραφιστές, κι όχι να κατευθυνθεί σε συγκεκριμένα μονοπάτια το έργο τους». Φυσικά, αυτό μένει να διαπιστωθεί στην πορεία, όπως επεσήμανε ο Γιάννης Σακαρίδης. Και βέβαια «από μας εξαρτάται πώς θα το αξιοποιήσουμε».

Είναι προφανές, πως στην πλατφόρμα αυτή δεν θα δει κανείς μόνο έφηβους να τραγουδούν ή να χορεύουν. Οι δυνατότητες του μέσου αυτού είναι τεράστιες, και όπως είπε ο Ν.Γιατρομανωλάκης, «προσφέρει ατέλειωτες δυνατότητες στην ανάπτυξη κοινού. Κι εμείς στην Ελλάδα θα κάνουμε τα πάντα για να προσελκύσουμε ανθρώπους στην τέχνη. Ο τρόπος αυτός άλλαξε πια, πρέπει να είναι λιγότερο ελιτίστικος και πιο ανοιχτός».

 

ΟΜΙΛΙΑ - Στέφανος Ξενάκης

Ομιλία με τίτλο «13 ιστορίες που μπορεί και να σου αλλάξουν τη ζωή», έδωσε χθες βράδυ ο προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Δράμας, συγγραφέας του best seller “Το Δώρο” Στέφανος Ξενάκης, ειδικός σε θέματα αυτοβελτίωσης και προσωπική εξέλιξης. O Στέφανος Ξενάκης ζει στην Αθήνα, είναι επιχειρηματίας και συγγραφέας τριών βιβλίων: “Το Δώρο” (Βραβείο Βιβλίου Public 2019), “Το Δώρο 2” (Βραβείο Βιβλίου Public 2021) και “Κάπταιν: Γράμματα στον Μπαμπά μου”.

Το πρώτο του βιβλίο, “Το Δώρο, έγινε #1 bestseller και αναμένεται να κυκλοφορήσει σε 27 χώρες. Στόχος του συγγραφέα είναι να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας το μάθημα «ΝΑΙ, ΜΠΟΡΩ», ένα μάθημα αξιών και αυτογνωσίας.

Ο συγγραφέας, με παραστατικό τρόπο, μοιράστηκε με το κοινό ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν δραστικά τη ζωή τους.

«Κάποιοι άνθρωποι έχουν λεφτά, επιτυχία, αυτό που λέμε «άστρο». Κάποιοι άλλοι τραβάνε κουπί». Το 10% ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Το 90% στην δεύτερη. Ωστόσο, υποστηρίζει ο κ. Ξενάκης, είναι θέμα συνηθειών. «Δεν μπορώ να ορίσω τη ζωή μου, ναι, αλλά μπορώ να ορίσω τις συνήθειες μου». Μίλησε για το Νόμο της Αξίας («Πόσα παραπάνω δίνεις από όσα παίρνεις;»), κι έφερε παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι προσφέρουν με προθυμία πολύ περισσότερα από όσα απαιτεί λ.χ. το επάγγελμά τους, χωρίς να υποχρεούνται να το κάνουν, επειδή έχουν αυτό που λέμε «μεράκι».

«Ουδέποτε ήταν τόσο εύκολο να πετύχει κανείς», υπογράμμισε ο Στέφανος Ξενάκης, συμμεριζόμενος την άποψη πως «κάποιος που κάνει περισσότερα από αυτά για τα οποία αμείβεται, σύντομα θα πληρώνεται περισσότερα από αυτά τα οποία κάνει». Και προσέθεσε πως ακόμα και ένας άστεγος μπορεί να επωφεληθεί από αυτήν την στάση ζωής, φέρνοντας μάλιστα συγκεκριμένο παράδειγμα –«γνωρίζοντάς τον από κοντά, ήμουν σίγουρος πως σύντομα δεν θα ήταν πια άστεγος, όπως και έγινε».

«Κάθε φορά που κάνεις κάτι περισσότερο, γίνεσαι κάτι περισσότερο», υπογράμμισε. «Υπάρχουν άνθρωποι που γκρινιάζουν και άνθρωποι που δεν γκρινιάζουν –κι αυτοί είναι οι άνθρωποι της δράσης. Δεν φτάνει κανείς στην κορυφή τυχαία. Εξάλλου το να είσαι νικητής δεν έχει να κάνει με τα νούμερα. Άλλο η νίκη, άλλο το success. Για να είσαι το 1% πρέπει να μην κάνεις αυτό που κάνει το 99%».

Κάποια στιγμή, σε μια παρουσίαση τον πλησίασε μια 96χρονη, η κ.Φωφώ. «Νομίζω πως με βοήθησες να αλλάξω τη ζωή μου», του είπε.
«Το να γίνεις καλύτερος θέλει δουλειά. Το να μεγαλώνεις δεν θέλει. Η μόνη μας εγγύηση ότι το αύριο θα είναι καλύτερο, είναι η προσωπική μας εξέλιξη. Πάντα θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα, υγείας, οικονομικά κλπ. Αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι να είσαι καλός καπετάνιος. Μην εύχεσαι λοιπόν για λιγότερα προβλήματα, να εύχεσαι για περισσότερες ικανότητες», είπε ο Στέφανος Ξενάκης, προχωρώντας σε ένα είδος ποσοστικοποίησης της αυτοβελτίωσης στη λογική του να εξελίσσεις τον εαυτό σου, έστω και λίγο, σε ποσοστό 0,3%, κάθε μέρα, και αυτό να το κάνεις για δέκα χρόνια. Το αποτέλεσμα, υποστηρίζει, με μαθηματικούς όρους, θα είναι εντυπωσιακό. «Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι τα έσοδά σου ή οι σχέσεις σου εκεί που θέλεις».

Σε έναν κόσμο που «εμμονικά ψάχνουμε τί δεν πάει καλά, ξεχνάμε τί πάει καλά. Ίσως γιατί το να εντοπίζεις το κακό έχει μεγαλύτερη πλάκα. Κι όμως σήμερα οι παγκόσμιοι δείκτες της παιδικής θνησιμότητας, της εγκληματικότητας, της φτώχιας, έχουν πέσει. Τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Οι άνθρωποι πλέον πεθαίνουν περισσότερο από το πολύ φαΐ παρά από την έλλειψή του. Την ίδια στιγμή όμως τα νούμερα των αυτοκτονιών είναι ψηλά. Η χαρά μας είναι στα ιστορικά χαμηλότερα, οι άνθρωποι πάσχουν από “χαιροφοβία”».

«Μην γκρινιάζεις, κάνε κάτι», είναι το μότο του συγγραφέα. «Υπάρχει η τύχη, αλλά υπάρχει και αυτό που κάνω εγώ ο ίδιος. Χρωστάμε στον εαυτό μας να παλέψουμε. Η γκρίνια είναι πιο κολλητική από τον covid».

Κλείνοντας, μίλησε για την σχέση μας με τον εαυτό μας: «Οι περισσότεροι είμαστε τσακωμένοι με τον εαυτό μας. Τον στήνουμε στα 5 μέτρα. Γι’ αυτό τα αυτοάνοσα είναι πια τόσο διαδεδομένα. Όμως αυτή η απαξίωση είναι άσχημη. Όλοι έχουμε μέσα μας ένα μικρό παιδάκι στο οποίο χρωστάμε πολλά».

Για το Γραφείο Τύπου
Ευάννα Βενάρδου