Το Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας τιμά την μνήμη του Αντώνη Παπαδόπουλου με ένα online αφιέρωμα στις 26 Μαρτίου

Την Παρασκευή 26 Μαρτίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο του αείμνηστου Αντώνη Παπαδόπουλου και το Φεστιβάλ Δράμας τιμά με ένα online αφιέρωμα την μνήμη και την προσφορά του επί δεκαετίες καλλιτεχνικού του διευθυντή και μεγάλου υποστηρικτή της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους.

Θα προβληθεί η μικρού μήκους ταινία για το έργο και την δράση του Αντώνη Παπαδόπουλου που πρωτοπαρουσιάστηκε, τιμής ένεκεν, μετά τον πρόωρο χαμό του, κατά την διάρκεια της τελετής ονοματοδοσίας της κεντρικής αίθουσας του Δημοτικού Ωδείου Δράμας σε «Αίθουσα Αντώνης Παπαδόπουλος» στην έναρξη του 43ου Φεστιβάλ Δράμας. Την ταινία υπογράφει ο Δημήτρης Νάκος.

Θα προβληθεί επίσης το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Αντώνη Παπαδόπουλου «Η Γενοκτονία της μνήμης» (2009, 52΄). Το ντοκιμαντέρ αφορά τη γερμανό-ιταλική Κατοχή στην Ελλάδα και την κατάδειξη ενός συγκλονιστικού γεγονότος: του λιμού τον χειμώνα του 1941-42 που έπληξε κυρίως την Αθήνα και οδήγησε στον θάνατο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πρωτεύουσας. Μέσα από πλούσιο αρχειακό υλικό και μαρτυρίες διερευνάται η αναζήτηση των ενόχων και οι ευθύνες των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων. Για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε ειδική έρευνα σε Ελλάδα, Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία και Ελβετία.

Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ (https://www.dramafilmfestival.gr/papadopoulos/).

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Μετρούσε τριάντα χρόνια στο τιμόνι του Φεστιβάλ Δράμας. Παρέλαβε ένα περιφερειακό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους και το έκανε θεσμό, γνωστό και σεβαστό στις πέντε ηπείρους, μετέτρεψε την Δράμα σε μια κινηματογραφούπολη που κάθε Σεπτέμβριο σφύζει από ζωή, κι έδωσε βήμα σε χιλιάδες νέους δημιουργούς, που σε πείσμα των δυσκολιών, συνεχίζουν να συρρέουν στην πόλη της Δράμας με τη χειμαρρώδη ενέργειά τους, εγγράφοντας υποθήκες για το μέλλον.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1956. Πήρε το πτυχίο του και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Ακαδημία του Κιέβου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε στη σχολή κινηματογράφου Χατζίκου. Στενή υπήρξε και η συνεργασία του με τη δημόσια τηλεόραση, για την οποία γύρισε αρκετά ντοκιμαντέρ. Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει πολλές και βραβευμένες ταινίες τεκμηρίωσης, όπως τη «Γενοκτονία της μνήμης» (2000) και τη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του «Βαρέα ανθυγιεινά» (2003).

Από το 2003 ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ διετέλεσε επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού από το 1999 έως το 2009 και από το 2005 έως το 2006 συνεργάστηκε με το ΥΠΠΟΑ ως Ειδικός Σύμβουλος Κινηματογραφίας.

Σεμνά και αθόρυβα, παρέμεινε ο φύλακας άγγελος των “μικρομηκάδων”, διακρίνοντας τη δυναμική και το επίπεδο της ελληνικής μικρού μήκους ταινίας, και υπογραμμίζοντας το συνεργατικό πνεύμα παραγωγής της στα χρόνια της κρίσης, πολύ πριν το ελληνικό σινεμά γίνει της μόδας στο εξωτερικό. Βαθιά καλλιεργημένος και λάτρης της κλασικής μουσικής, πίστευε με πάθος πως η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει “αιμοδότη” του κινηματογράφου – γι’ αυτό και εισήγαγε τα “Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια” στο Φεστιβάλ, ενώ άπλωσε τη δράση της διοργάνωσης σ’ ολόκληρο τον χρόνο μέσω του επιτυχημένου προγράμματος “Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει”, που έφτασε σε όλον τον κόσμο.

Η κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει τη νέα ταινία μυθοπλασίας του «Άγουρα πορτοκάλια». Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζήσει την μετεγκατάσταση του Φεστιβάλ στην Καπναποθήκη της Οδού Περδίκα, αίτημα και όραμά του ετών, ούτε να δει την υλοποίηση του οράματός του για λειτουργία Τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου στην αγαπημένη του Δράμα -κι ας πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις και για τα δύο.