Αποτελέσματα 13oυ Διεθνούς Μαθητικού Διαγωνισμού Ταινιών «Cinema… διάβασες;»

Αποτελέσματα 13oυ Διεθνούς Μαθητικού Διαγωνισμού Ταινιών «Cinema… διάβασες;»

Αποτελέσματα 13oυ Διεθνούς Μαθητικού Διαγωνισμού Ταινιών «Cinema… διάβασες;»

o DISFF συμμετείχε στη διοργάνωση του Διεθνούς Μαθητικού Διαγωνισμού Ταινιών Μικρού Μήκους «Cinema… διάβασες;;» καθώς και στην Κριτική Επιτροπή αξιολόγησης των μαθητικών ταινιών που φέτος έφτασαν τις 204, μεταξύ των οποίων 108 μυθοπλασίας, 31 animation και 65 τεκμηρίωσης. Συμμετείχαν επίσης 59 κινηματογραφικές αφίσες και 40 μουσικές συνθέσεις.

To «Cinema… διάβασες;;» δίνει την ευκαιρία σε μαθητές/τριες νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, γενικής και ειδικής εκπαίδευσης, και σχολείων δεύτερης ευκαιρίας, της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ομογένειας να εκφραστούν καλλιτεχνικά, να γίνουν δημιουργοί, να εξοικειωθούν με τη «γλώσσα» της κινηματογραφικής αφήγησης και να καλλιεργήσουν δεξιότητες οπτικοακουστικής παιδείας. Το θέμα της ταινίας μικρού μήκους είναι ελεύθερη επιλογή των δημιουργών, μαθητών και εκπαιδευτικών.

Το DISFF συνδιοργανώνει το Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους «Cinema… διάβασες;;» μαζί με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, το ΕΚΟΜΕ, τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης της Προεδρίας της Κυβέρνησης, το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και την Πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα – Μορφωτικό Γραφείο –Σπίτι της Κύπρου.

Οι κατηγορίες βράβευσης και τα αντίστοιχα βραβεία είναι:

ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2022-23
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ

1ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Κοντέινερ»  – Νηπιαγωγείο Κοντακαιίκων Σάμου

2Ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Η ανάποδη ταινία»- Συστεγαζόμενο Νηπιαγωγείο Babyland (Βόλου)

3Ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Το φαινόμενο της πεταλούδας» – 1ο Νηπιαγωγείο Αγίας Μαρίνας Ηρακλείου

1ο Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Ένα παράθυρο μικρό» – Νηπιαγωγείο Κληματιάς Ιωαννίνων

2ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Να μ’ αγαπάς» – 22ο Νηπιαγωγείο Χανίων

1ο Βραβείο animation:
«Το όνειρο της αγάπης» – 6ο Νηπιαγωγείο Χώρας Νάξου

2ο Βραβείο animation:
«Κυκλοφορώ έξυπνα στην πόλη μου» – 1ο Νηπιαγωγείο Ευόσμου

3ο Βραβείο animation (ισοτίμως):

  • «Είμαστε ό,τι τρώμε» – 1ο Νηπιαγωγείο Καλλονής Λέσβου, 1ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης Δράμας, 5ο Νηπιαγωγείο Δράμας
  • «Ταξίδι στην αρχαία Ελλάδα» – 14o Νηπιαγωγείο Πτολεμαΐδας Κοζάνης, 15o Νηπιαγωγείο Πτολεμαΐδας Κοζάνης, 2ο Δημοτικό Σχολείο Λευκάδας

ΔΗΜΟΤΙΚΑ

1Ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Ο πόλεμος της ψείρας»- 10ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης Θεσσαλονίκης

2ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Γυριστό κεφάλι;»- 3/θέσιο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών, 1ο Πρότυπο ΓΕΛ Αθηνών-Γεννάδειο, ΓΕΛ Καρέα Αττικής

3ο Βραβείο μυθοπλασίας (ισοτίμως):

  • «Μια νύχτα στο μουσείο» – 2ο Δημοτικό Σχολείο Πυλαίας
  • «Ντετέκτιβ Φυς –Το μυστήριο του χαμένου τρόπαιου» – 3o Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου

Έπαινοι μυθοπλασίας:

  • «Μαύρο πουλάκι» – Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας Ημαθίας
  • «Avanti Maestro!» – 2ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου

1ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Οι Σεισμοπροστάτες» – 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγριάς Βόλου

2ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Για να φτάσεις ψηλά» – 3o Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου

3ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Είμαστε εσύ» – 10ο Δημοτικό Σχολείο ΞΑΝΘΗΣ

1ο Βραβείο animation (ισοτίμως):

  • «Ζωντανεύοντας τη Guernica του Picasso» – Πρότυπα Εκπαιδευτήρια ΑΦΩΝ Μαλτέζου Αργολίδας
  • «Μην αφήνεις κανέναν να σου ραγίσει την καρδιά…» – Εκπαιδευτήρια Ανδρεάδη Θεσσαλονίκης

2ο Βραβείο animation:
«Elizabethan Theatre» – 6ο Διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου Κορδελιού

3ο Βραβείο animation:

«Νικηταράς Αθάνατος» – 1ο Δημοτικό Σχολείο Ιλίου

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΓΥΜΝΑΣΙΑ

1ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Αλισάχνη: η γοργόνα που καθάριζε τις θάλασσες» – Γυμνάσιο με λυκειακές τάξεις Σικίνου

2Ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Με τον τρόπο του Γ.Σ.-Γ. Σεφέρη»  – 1ο Γυμνάσιο Καβάλας

3Ο Βραβείο μυθοπλασίας (ισοτίμως):

  • «Άμα σπάσει το γυαλί…» – 1ο Γυμνάσιο Αγίας Παρασκευής Αττικής
  • «Όταν ανοίξεις τα μάτια σου» – 2o Ημερήσιο Γυμνάσιο Βριλησσίων Αττικής
  • «Πίσω από το βλέμμα του» – 6ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου

1ο Βραβείο τεκμηρίωσης (ισοτίμως):

  • «Η πλάβα του Αξιού και Θερμαϊκού κόλπου» – 1ο Γυμνάσιο Χαλάστρας Θεσσαλονίκης
  • «Μνήμες 1922» – Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα

2ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Η Ιστορία στα πόδια μας» – 6ο Γυμνάσιο Χανίων

3ο  Βραβείο τεκμηρίωσης (ισοτίμως):

  • «Λήμνος 1968 – Η χρονιά του μεγάλου σεισμού» – 1ο Ημερήσιο Γυμνάσιο Λιβαδοχωρίου Λήμνου
  • «Το ταξίδι του θεάτρου Σκιών» – Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα

1ο Βραβείο animation:
«Οι Σειρήνες τραγουδούν ακόμη» – Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αθηνών

2ο Βραβείο animation:
«Γούτου Γουπατού» – Γυμνάσιο Ποδοχωρίου Καβάλας

ΛΥΚΕΙΑ

1Ο Βραβείο μυθοπλασίας (ισοτίμως):

  • «Arbeit Macht Frei»- Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα
  • «Patisserie» – Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα

2Ο Βραβείο μυθοπλασίας:
|«2054, Μάϊος»- ΓΕΛ Αγίας Τριάδας Άργους

3Ο Βραβείο μυθοπλασίας:
«Μήνυμα έστειλες;» – Πρότυπο ΓΕΛ Ευαγγελικής Σχολής Νέας Σμύρνης

1ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Για τον Τζίγκα» – 2ο ΕΠΑΛ Γιαννιτσών Πέλλας

2ο  Βραβείο τεκμηρίωσης (ισοτίμως):

  • «Ας αλλάξουμε το σύνθημα» – Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο με λυκειακές τάξεις Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης
  • «Χορεύοντας για τις χαμένες πατρίδες» – Μουσικό Γυμνάσιο με λυκειακές τάξεις Κορίνθου

3ο  Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Ποτέ ξανά» – Μουσικό Σχολείο Καβάλας

ΚΥΠΡΟΥ

1o Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Απο-θήκες Πολιτισμού» – Γυμνάσιο Αγλαντζιάς Λευκωσίας

2o Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Αποτυπώματα ΨΥΧΗΣ» – Β΄ Δημοτικό Σχολείο Δρομολαξιάς Λάρνακας

Έπαινος μυθοπλασίας:
«Αόρατες» – Περιφερειακό Λύκειο Αποστόλου Λουκά Κολοσσίου Λεμεσού

ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ

Βραβείο μυθοπλασίας:
«Ασυμπτωματικοί»- Ελληνικό Γυμνάσιο – Λύκειο Bielefeld Γερμανίας

ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

Βραβείο μυθοπλασίας (ισοτίμως):

  • «Για μια κορδέλα κόκκινη» – ΕΝΕΕΓΥΛ Φλώρινας
  • «Όνειρα σε μια βαλίτσα» – Δημόσιο Ειδικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης

Βραβείο τεκμηρίωσης:
«Ηχηρή η φωνή της σιωπής μου» – Σχολή Κωφών (Γυμνάσιο) Λευκωσίας “Γεώργιος Μάρκου”

Βραβείο animation:
«Οι περιπέτειες του Super Sketch» – ΕΝΕΕΓΥΛ Κορωπίου

ΣΔΕ

Βραβείο μυθοπλασίας:
«Όλα θα πάνε καλά» – Σ.Δ.Ε. Νιγρίτας

ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Έπαινος:
«Ζητείται η Ελπίς. Η ιστορία μιας κούκλας που την έλεγαν Ελπίδα» – Δημοτικό Σχολείο Ξυλοτύμβου Α Λάρνακας

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΡΩ

Για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση:

Ισοτίμως:

«Εμένα με νοιάζει»,  Εκπαιδευτήρια (δημοτικό) Ζαγοριανάκου Αττικής
«Η γη είναι το σπίτι μας», Α’ Δημοτικό Σχολείο Χλώρακα – Αγίου Νικολάου (Πάφου)

Για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ισοτίμως:

«Αλισάχνη: η γοργόνα που καθάριζε τις θάλασσες», Γυμνάσιο Σίκινου με λυκειακές τάξεις

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1o Βραβείο, Ισοτίμως:

Ιδιωτικό Νηπιαγωγείο BABYLAND Βόλου (για τη μουσική της ταινίας «Η ανάποδη ταινία»)
8ο Δημοτικό Σχολείο Δράμας (για τη μουσική της ταινίας «Δεν είσαι μόνος»)
Εκπαιδευτήρια (Δημοτικό Σχολείο) «Ο Απόστολος Παύλος» Θεσσαλονίκης (για τη μουσική της ταινίας «Η γλώσσα της αγάπης»)

Ειδικό Βραβείο ηχητικής κάλυψης ταινίας : 10ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης Θεσσαλονίκης (για τη μουσική της ταινίας «Ο πόλεμος της ψείρας»)

 

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1o Βραβείο, Ισοτίμως:

50ο ΓΕΛ Αθηνών (για τη μουσική της ταινίας «No woman no crime»)
4ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας Βόλου  (για τη μουσική της ταινίας «Μήπως φταις και εσύ;»)
Γυμνάσιο Αστυπάλαιας (για τη μουσική της ταινίας «Όταν πάλι νυχτώσει»)
6ο Γυμνάσιο Χανίων (για τη μουσική της ταινίας «Η Ιστορία στα πόδια μας»)

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΦΙΣΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1ο Βραβείο, ισοτίμως
2ο Δημ. Σχολείο Πυλαίας (για την ταινία «Μια νύχτα στο μουσείο»)
10ο Δημ. Σχολείο Ξάνθης (για την ταινία «Είμαστε εσύ»)
2ο Βραβείο, ισοτίμως
18ο Δημ. Σχολείο Σερρών (για την ταινία «Όλοι με κέφι στη σύγχρονη Τέχνη»)
31ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης, 1ο Νηπιαγωγείο Λητής Θεσσαλονίκης, 3/θέσιο Νηπιαγωγείο Παστίδας Ρόδου, 14ο Νηπιαγωγείο Πτολεμαΐδας, 1ο Νηπιαγωγείο Ρεθύμνου, Ιδιωτικό Νηπιαγωγείο Aladdin Λευκωσία Κύπρος, 1ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης Δράμας, 1ο Νηπιαγωγείο Αριδαίας Πέλλας («Το όνειρο της επιστροφής»)
3ο Βραβείο, ισοτίμως
Νηπιαγωγείο Ξυλαγανής Ρόδου (για την ταινία «Αν η θάλασσα ήταν άνθρωπος…»)
Συστεγαζόμενο νηπιαγωγείο Babyland Βόλου (για την ταινία «Η ανάποδη ταινία»)

 

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1ο Βραβείο, ισοτίμως:

Λύκειο Γεροσκήπου Πάφου & Δημοτικό Σχολείο Πόλης Χρυσοχούς (για την ταινία «Στο χορό της Σιωπής σου…είμαστε η Φωνή σου»)
Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αθηνών (για την ταινία «Οι Σειρήνες τραγουδούν ακόμη»)

2ο Βραβείο ισοτίμως

Γυμνάσιο Πολεμίου Πάφου (για την ταινία «Ήλιος ειρήνης»)
Γυμνάσιο με λυκειακές τάξεις Σικίνου (για την ταινία «Αλισάχνη: η γοργόνα που καθάριζε τις θάλασσες»)

3ο Βραβείο Ισοτίμως

2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Κιλκίς («Η καμπάνα του Καρς»)
Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο με Λ.Τ Αμπελόκηπων Θεσσαλονίκης (για την ταινία «Ας αλλάξουμε το σύνθημα»)

Κριτήρια αξιολόγησης:

-καλλιτεχνικό αποτέλεσμα

-τεχνικά χαρακτηριστικά (ποιότητα ήχου και εικόνας)
-φιλοσοφία και βασικά μηνύματα των δημιουργών
-ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών στη διαδικασία δημιουργίας
-αξιοποίηση των κινηματογραφικών εργαλείων, της κινηματογραφικής γλώσσας
-πρωτοτυπία
-επιμέρους θέματα (σενάριο, μουσική επένδυση, φωτογραφία, σκηνοθεσία, υποκριτική δεινότητα των μαθητών “ηθοποιών”)
-τήρηση των όρων της προκήρυξης του διαγωνισμού

Επιτροπή Αξιολόγησης

  1. Παπαδημητρίου Σοφία, μέλος, Προϊσταμένη του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υ.ΠΑΙ.Θ.
  2. Μίχου Λαμπρινή, μέλος, Στέλεχος του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υ.ΠΑΙ.Θ.
  3. Πουλοπούλου Άλκηστις, μέλος, Στέλεχος του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υ.ΠΑΙ.Θ.
  4. Έλενα Μαυρίδου, μέλος, επικεφαλής του νέου διαγωνιστικού προγράμματος του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας «Kiddo», ηθοποιός και σκηνοθέτις
  5. Καλλιόπη Λαγοδήμου, μέλος, στέλεχος του Τμήματος Οπτικοακουστικών Μέσων και Διαδικτύου της Διεύθυνσης Εποπτείας Μέσων Ενημέρωσης, της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης
  6. Ανδριοπούλου Ειρήνη, μέλος, στέλεχος του Τμήματος Οπτικοακουστικών Μέσων και Διαδικτύου της Διεύθυνσης Εποπτείας Μέσων Ενημέρωσης, της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης
  7. Δημήτρης Παραχαραλάμπους, μέλος, Αν. Προϊστάμενος Τμήματος Έρευνας, Μελετών & Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, ΕΚΟME
  8. Ματούλα Παπαδημητρίου, μέλος, Στέλεχος Τμήματος Έρευνας, Μελετών και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, ΕΚΟME
  9. Ανδρέου Γιώργος, μέλος, μουσικοσυνθέτης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Σερρών
  10. Παπαδιού Ελένη, μέλος, εκπαιδευτικός ΠΕ 70-δασκάλα, Διευθύντρια 7ου Δημ. Σχολείου Σερρών
  11. Κιτσούκης Γεώργιος, εκπαιδευτικός ΠΕ08, Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Σερρών
  12. Τασιάκης Ιωάννης, εκπαιδευτικός ΠΕ08,  6ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών1
  13. Παπίγγης Ζαχαρίας, εκπαιδευτικός ΠΕ08, 1ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών
  14. Ιλεμόσογλου Θεοφανεία, μέλος, Νηπιαγωγός του 1ου Νηπιαγωγείου Νέου Σουλίου Σερρών
  15. Τζίνη Ζαχαρούλα, μέλος, Νηπιαγωγός του 1ου Νηπιαγωγείου Σερρών
  16. Ευαγγελοπούλου Αριάδνη, μέλος, Νηπιαγωγός, προϊσταμένη του 29ου Νηπιαγωγείου Σερρών
  17. Ηλιάδου Γιάννα, μέλος, Νηπιαγωγός, προϊσταμένη του 2ου Νηπιαγωγείου Σερρών

 

Στατιστικά στοιχεία

Συνολικός αριθμός ταινιών 204
Κατηγορίες ταινιών 108: μυθοπλασία

31: animation

65: τεκμηρίωση
Βαθμίδα εκπαίδευσης 100: πρωτοβάθμια

104: δευτεροβάθμια
Γεωγραφική διασπορά 169: Ελλάδα

18: Κύπρος

17: Ομογένεια
Περιφέρειες «πρωταθλήτριες» Αττική: 29

Κεντρική Μακεδονία: 48

Κρήτη: 24
Υποκατηγορίες βράβευσης Νοιάζομαι και δρω: 20

Αφίσες: 59

Μουσική σύνθεση: 40

Το Φεστιβάλ Δράμας στο συνέδριο CoMUSEUM

DISFF in CoMuseum 2022

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ CoMUSEUM

Νικόλας Γιατρομανωλάκης: «Cinematherapy: ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα πιλοτικής εφαρμογής για την πολιτιστική συνταγογράφηση»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας συμμετείχε στο 12ο Διεθνές Συνέδριο CoMuseum το οποίο επικεντρώθηκε φέτος στη θεραπεία μέσω πολιτιστικών και δημιουργικών διεξόδων. Διερευνήθηκε πώς ο πολιτιστικός και δημιουργικός τομέας – μουσεία και πολιτιστικοί οργανισμοί – μπορεί να συμβάλει στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη των κοινωνιών, των ιδρυμάτων και των ανθρωπίνων σχέσεων. Τα Συνέδριο διεξήχθη στο Μουσείο Μπενάκη.

Το Συνέδριο CoMuseum κατέδειξε, μέσω των εισηγήσεων από εκπροσώπους σημαντικών πολιτιστικών οργανισμών, το πώς ο πολιτισμός κάνει καλό στην υγεία, και μάλιστα σε κάθε ηλικία: από παιδιά που πάσχουν από διάσπαση προσοχής, μέχρι ηλικιωμένους στο κατώφλι της άνοιας. Ο πολιτισμός και η δημιουργικότητα μπορούν να υποστηρίξουν την υγεία και την ευημερία μας.

Στο Συνέδριο CoMuseum συμμετείχε ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης, Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιος για θέματα Σύγχρονου Πολιτισμού, ο οποίος, στις 7/12, έδωσε ομιλία με τίτλο «Η επίδραση των τεχνών στην υγεία και στην ευεξία: μια προσέγγιση χάραξης πολιτικής».

Σύμφωνα με τον κ.Γιατρομανωλάκη, τα τελευταία χρόνια, έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση στην έρευνα σχετικά με την επίδραση των τεχνών στην υγεία και την ευημερία. «Μια έκθεση του ΠΟΥ για το 2019, η οποία συγκεντρώνει αποτελέσματα από περισσότερες από 3000 μελέτες, δείχνει ότι οι τέχνες μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της κακής υγείας, στην προαγωγή της υγείας και στη διαχείριση και θεραπεία ασθενειών. Υπήρξε η αφετηρία ενός καινοτόμου έργου που ξεκίνησε το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, το οποίο περιλαμβάνει έρευνα, πιλοτικά προγράμματα πολιτιστικών ιδρυμάτων και σχεδιασμό και προετοιμασία πολιτικών προσανατολισμένων στη δημόσια υγεία, όπως για παράδειγμα, η πολιτιστική συνταγή».

Κατά την διάρκεια της ομιλίας του ο Υφυπουργός αναφέρθηκε στο πρόγραμμα Cinematherapy του DISFF ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα πιλοτικής εφαρμογής για την πολιτιστική συνταγογράφηση.

Το Φεστιβάλ Δράμας εκπροσώπησε η Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου που από το 2020 είναι επικεφαλής του επιτυχημένου προγράμματος Cinematherapy στο Φεστιβάλ. Η κυρία Νικολάκου εισήγαγε και έκανε γνωστό για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό το καινοτόμο αυτό πρόγραμμα προσκαλώντας στο Φεστιβάλ τον οσκαρικό σκηνοθέτη Πάβελ Παβλικόφσκι. Το σχολικό έτος 2021-2022 πραγματοποίησε το πρώτο πρόγραμμα Cinematherapy σε σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων σε 4 πόλεις της Ελλάδας υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟΑ –πρόγραμμα το οποίο θα συνεχιστεί και φέτος στα Σχολεία της Δράμας. Επί σειρά ετών χρησιμοποιεί την τέχνη του κινηματογράφου ως μέσο έκφρασης, ψυχοεκπαίδευσης και θεραπείας.

Η Ντενίς Νικολάκου συμμετείχε σε συζήτηση με θέμα «Φροντίδα – Θεραπεία». Στη συζήτηση, που συντόνισε η δημοσιογράφος Μαίρη Αδαμοπούλου, συμμετείχαν ακόμα οι Μαρία Κοκορότσκου, Επιμελήτρια Εκπαίδευσης (MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Παρασκευή Σακκά, Νευρολόγος – Ψυχίατρος (Εταιρεία Alzheimer Αθηνών, Εθνικό Παρατηρητήριο για την Άνοια και τη νόσο Alzheimer) και Χαρούλα Χατζηνικολάου, Ιστορικός Τέχνης, Υπεύθυνη του προγράμματος «Ώρα για Μουσείο» (Τμήμα Εκπαίδευσης, Μουσείο Μπενάκη).

Θυμίζουμε πως μέσα στις επόμενες εβδομάδες αναμένεται η απόφαση από την ειδική υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά με την χρηματοδότηση της Πολιτιστικής Συνταγογράφησης από το Ταμείο Ανάκαμψης, στο πλαίσιο Μνημόνιου Συνεργασίας που συνυπέγραψαν πριν από ένα χρόνο το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού και το Υπουργείο Υγείας. Μέσα στο ερχόμενο δίμηνο προβλέπεται να δημοσιοποιηθεί και το κάλεσμα προς τους φορείς που ενδιαφέρονται να υποβάλλουν προτάσεις για να συμμετέχουν στο πρόγραμμα ως πάροχοι αντίστοιχων υπηρεσιών. Στόχος είναι έως την περίοδο 2024-25 να έχει ολοκληρωθεί η έρευνα που θα ορίζει το πλαίσιο για την λειτουργία της Πολιτιστικής Συνταγογράφησης (διευκρινίζοντας, μεταξύ άλλων, τους δικαιούχους και τις ιατρικές ειδικότητες που θα συμπεριλαμβάνει).

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

https://thecomuseum.org/schedule-2022/?lang=el
https://thecomuseum.org/ntenis-nikolakou/?lang=el

Διοργάνωση
The Benaki Museum
U.S. EMBASSY ATHENS
British Council Greece

DISFF at Torino Short Film Market – Pitch your Fest!

Torino Short Film Market

DISFF has become one of the five participants to take part in Pitch your Fest! at Torino Short Film Market.

Pitch your Fest! is dedicated exclusively to organisers of festivals featuring short film contents aiming to promote their events. A diversified audience of cinema professionals – directors, producers, distributors, other festival representatives and film institutions – will provide feedback to the organisers about their festival. Following the pitch session, participants will attend a series of one-to-one meetings with industry professionals scheduled by the Torino Short Film Market team. TSFM was founded in 2016 as an international market primarily focused on the short film ecosystem. TSFM aims to not only promote the growth of the short film industry in Europe but equally so worldwide. Additionally, TSFM’s goal is to improve the impact of the short film and its professional industry on the broader film business and at the same time to nurture the development of new cinema authors and talents.

Full list of participants can be found here https://tsfm.centrodelcorto.it/selected-projects-tsfm-volume-6-announced/

Συνέντευξη με Σκηνοθέτες του 43ου Εθνικού Διαγωνιστικού DISFF43

Συνέντευξη με Σκηνοθέτες

2020 – Συνέντευξη με τους Σκηνοθέτες του 43ου Εθνικού Διαγωνιστικού DISFF43

Η αντίστροφη μέτρηση για την υποβολή συμμετοχής στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ξεκίνησε. Περιμένονας με ανυπομονησία τις φετινές συμμετοχές (31/5 για το Εθνικό Διαγωνιστικό, 15/6 για το Διεθνές Σπουδαστικό Πρόγραμμα), το Φεστιβάλ Δράμας θυμάται με νοσταλγία όσους πρωταγωνίστησαν στην περσυνή διοργάνωση και τους δίνει το λόγο! Αυτή τη φορά, βρίσκονται μπροστά, κι όχι πίσω από την κάμερα. Απολαύστε τους…

2020 - Συνέντευξη με τους Σκηνοθέτες του 43ου Εθνικού Διαγωνιστικού DISFF43

Playlist με τις συνεντεύξεις των σκηνοθετών
(Πατήστε στην πάνω δεξιά γωνία του video για να επιλέξετε)

Όσκαρ 2021 – Druk: Μπορεί μια ταινία να γιατρέψει την ψυχή;

Μπορεί μια ταινία να γιατρέψει την ψυχή

Λίγες ώρες πριν την απονομή των 93ων Όσκαρ, το Φεστιβάλ Δράμας διοργανώνει ιντερνετική συζήτηση με αφορμή το υποψήφιο «Άσπρο πάτο» του Τόμας Βίντερμπεργκ.

Ένα άρθρο από την Τατιάνα Καποδίστρια στο www.news247.gr

Όσκαρ 2021 – Druk: Μπορεί μια ταινία να γιατρέψει την ψυχή;

«Αχ, μια καλή κωμωδία θα ‘θελα να δω απόψε!» Από τις εποχές ακόμα όπου για να δεις μια ταινία έπρεπε να πας σε κινηματογραφική αίθουσα, όλοι ξέρουμε πως ένα φιλμ μπορεί να σου αλλάξει την διάθεση. Έστω, παροδικά. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, ωστόσο, η επί τούτου θέαση μιας ταινίας άρχισε σιγά-σιγά να γίνεται όπλο στην φαρέτρα της συντεταγμένης ψυχοθεραπείας. Γιατί, ως φαίνεται, η επίδραση ενός φιλμ στην ψυχή μας μπορεί να μην είναι μόνο παροδική. Εφαρμόζοντας την λεγόμενη κινηματογραφοθεραπεία, ο εξειδικευμένος θεραπευτής «συνταγογραφεί» μια συγκεκριμένη ταινία στον θεραπευόμενο, με σκοπό να ξεκλειδώσει, να αναδείξει, ή να ενισχύσει ψυχολογικές διαδικασίες που λανθάνουν μέσα του (πάντα είναι πιο εύκολο να παρατηρήσεις, να αναλύσεις, να νιώσεις έναν ήρωα ταινίας παρά τον εαυτό σου…).

Αυτή την Κυριακή, το πάντα δραστήριο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας διοργανώνει μια υποσχόμενη διαδικτυακή συζήτηση που σχετίζεται με την κινηματογραφοθεραπεία. Κι επειδή την Κυριακή (ουσιαστικά, Δευτέρα ξημερώματα για μας) απονέμονται τα φετινά Όσκαρ, η συζήτηση θα περιστραφεί γύρω από μια ταινία που είναι υποψήφια και στην κατηγορία Καλύτερης Σκηνοθεσίας, και σ’ εκείνη Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.

Ο λόγος, για το εξαιρετικό «Άσπρο πάτο» (Druk, 2020) του Δανού Τόμας Βίντερμπεργκ, με πρωταγωνιστή τον πάντα υπέροχο Ματς Μίκελσεν στην κορυφαία, ίσως, ερμηνεία του. Πρόκειται για μια πολύ ανθρώπινη τραγικωμωδία που παρακολουθεί τέσσερις μεσήλικες καθηγητές σχολείου και φίλους κολλητούς, οι οποίοι αποφασίζουν να κάνουν ένα ιδιότυπο πείραμα: να κρατήσουν σταθερό ένα ελάχιστο ποσοστό αλκοόλ στο αίμα τους, καθότι σύμφωνα με έναν σπουδαίο (και όντως υπαρκτό) ψυχίατρο αυτή η αδιατάραχτη ελαφριά μέθη εγγυάται, λέει, δημιουργικότητα, χαλαρότητα, ίσως-ίσως και ευτυχία…

Αναμφισβήτητα η ταινία έχει πολύ ψωμί για συζήτηση. Η ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου, ο ψυχολόγος Δημήτρης Σταράκης, και ο ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου θα συμμετάσχουν στην διαδικτυακή κουβέντα, που θα στριμαριστεί ζωντανά στις 19:00 από την ιστοσελίδα του Φεστιβάλ, ή μέσω της σελίδας του στο Facebook.

Παρεμπιπτόντως, το «Άσπρο πάτο» είναι προγραμματισμένο να βγει στις θερινές κινηματογραφικές αίθουσες την 1η Ιουλίου. Ίδομεν…

43ο Φεστιβάλ Δράμας: Οι σπουδαστές καταλαμβάνουν την Οθόνη

Διεθνές Σπουδαστικό Πρόγραμμα

Στο Διεθνές Σπουδαστικό Φεστιβάλ έλαμψε μια… κάλτσα, δυο ζευγάρια –ένα ηλικιωμένο και ένα νεαρό–, αλλά και το δρομολόγιο της γραμμής 34. Και δεν ήταν μόνο αυτά …

43o Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας: Νέο Σπουδαστικό πρόγραμμα με επικεφαλής τον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη, Θανάση Νεοφώτιστο

Μπορεί το 43ο Φεστιβάλ Δράμας να έληξε και να ξεκινούν σιγά-σιγά οι προετοιμασίες για την επόμενη διοργάνωση, αλλά η «επίγευση» του παραμένει έντονη. Πολλές οι καινοτομίες φέτος και εμφανής η πρόθεση ανανέωσής του από τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ, Γιάννη Σακαρίδη και την ομάδα του. Ανάμεσα στις καινοτομίες και ένα νέο παράλληλο πρόγραμμα: το Σπουδαστικό. Ταινίες σπουδαστών, ταινίες που παρουσιάζονται ως εργασίες ή πτυχιακές στις κινηματογραφικές σχολές του κόσμου, από τους μελλοντικούς πρωταγωνιστές του κινηματογράφου. Επικεφαλής του τμήματος ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Θανάσης Νεοφώτιστος, γνωστός από τις ταινίες «Προσευχή», ο «Πωγωνίσκος» και «Λεωφόρος Πατησίων» – μάλιστα φέτος στη Δράμα συμμετείχε εκτός διαγωνισμού με τη ταινία του «Διαδρομή-3».

Θανάσης Νεοφώτιστος 2

Ο Θανάσης Νεοφώτιστος

Η ομάδα του σκηνοθέτη αξιολόγησε… 700 συμμετοχές από όλο τον κόσμο, κατορθώνοντας έναν μικρό άθλο αφού κατέληξαν στις 22 που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ. Ταινίες έφτασαν από κορυφαίες κινηματογραφικές σχολές του κόσμου, όπως τα Columbia University, American Film Institute, University of Southern California, London Film School κ.ά. «Όλες τις ταινίες που διαλέξαμε τις νιώθω σαν παιδιά μου! Δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο. Γι’ αυτό και τον ρόλο αυτό τον επωμίστηκε η Επιτροπή» θα σχολιάσει γελώντας ο σκηνοθέτης, αφού βέβαια για τα βραβεία αποφάσισε νέα διεθνής επταμελής επιτροπή. Ο απόλυτος νικητής; Μια κάλτσα. Το πρώτο βραβείο με το ευφάνταστο όνομα «Almost Famous» (Gran Prix Student) απονεμήθηκε στον Henning Backhaus από την Αυστρία για την ταινία «The Best Orchestra In The World» και συγκεκριμένα για την καίρια και γεμάτη χιούμορ αποτύπωση της ανάγκης εκπροσώπησης της διαφορετικότητας στην τέχνη, τους θεσμούς και την κοινωνία, το σύγχρονο βλέμμα και την ελπίδα σύντομα να δηλώνουμε όλοι «κάλτσες», σύμφωνα με το σκεπτικό της βράβευσης της Επιτροπής. Πρωταγωνιστής ήταν μια κάλτσα που πάλευε παρά τις αδυναμίες και τις αντιξοότητες να περάσει από οντισιόν για να συμμετάσχει σε μία από τις καλύτερες ορχήστρες του κόσμου. Το ειδικό βραβείο «Rising Star» κέρδισε ο Radu Barbu από τη Ρουμανία για το «A Mess at apartment 14» και τιμητική διάκριση ο Michael Karrer για το «22:47 LINIE 34».

Δεν ήταν όμως εύκολο να παρακολουθήσει το κοινό του Φεστιβάλ και τις συμμετοχές του ελληνικού τμήματος και αντιστοίχως του Διεθνούς και να δει παράλληλα το πρόγραμμα του Σπουδαστικού μέσα σε λίγες μέρες. Ωστόσο, όταν κατορθώσαμε να παρακολουθήσουμε και εμείς κάποιες στον χειμερινό κινηματογράφο της πόλης «Ολύμπια» συναντήσαμε μικρά διαμάντια, όπως το «Παρήλιον» (Sun dog) του Dorian Jespers, την ιστορία του Φέντορ του κλειδαρά που ζει στο Μούρμανσκ, μια πόλη βυθισμένη στο σκοτάδι του Αρκτικού Κύκλου. Είδαμε το σχεδόν ψυχεδελικό animation της Yeluzaveta Pysmak «My Fat Arse and I» («Ο χονδρός μου πισινός κι εγώ») που κατορθώνει να σε βυθίσει στον παρανοϊκό κόσμο των σύγχρονων προτύπων ομορφιάς και των βασανιστηρίων που πρέπει να υποστεί κάθε κορίτσι, κάθε γυναίκα. Όπως και το «Βάζο» του Κυριάκου Ρόντση -μια ταινία για την επιλογή ανάμεσα στην ελευθερία και την προστασία- τη μία από τις τρεις ελληνικές του Φεστιβάλ φέτος στο σπουδαστικό τμήμα. Η δεύτερη ήταν η «Βιολέττα» του Φοίβου Ήμελλου, το προφίλ της σχέσης ανάμεσα σ’ έναν πατέρα και την κόρη του, μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας που αφήνει ανάμεσά τους ένα μεγάλο κενό. Ενώ η τρίτη, το «Ρόζα κάιρο» του Jaques Sihma, αφηγήθηκε ιστορίες αποχωρισμού και αποστάσεων.

Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος του νέου σπουδαστικού προγράμματος; «Ο πρώτος είναι ότι είναι σημαντικό να περιλαμβάνεις τους ανθρώπους που σπουδάζουν σε διοργανώσεις που το αφορούν. Είναι εκπαιδευτικό από τη μια και ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ένα είδος ραντάρ καινούργιων καλλιτεχνικών φωνών. Ο δεύτερος άξονας αφορά τη φιλοδοξία, που ξεκίνησε από τον Αντώνη Παπαδόπουλο (σ.σ: τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ) και συνεχίζεται τώρα από τον Γιάννη Σακαρίδη, δημιουργίας σχολής κινηματογράφου στη Δράμα οπότε το συγκεκριμένο τμήμα θα μπορούσε και συμβολικά να αποτελέσει γέφυρα μεταξύ του Φεστιβάλ και της Σχολής» εξηγεί ο Θανάσης Νεοφώτιστος. Αναφέρεται στα σχέδια που συζητούνται τα τελευταία χρόνια για την ίδρυση μιας Σχολής κινηματογράφου και δημοσιογραφίας που θα αποτελέσει ένα ακόμη δυναμικό κινηματογραφικό κύτταρο στην πόλη της Δράμας.

Γράφει η Μυρτώ Αλεβιζάτου
Πηγή: Athens Voice

Συνέντευξη του Πάβελ Παβλικόφσκι για το Φεστιβάλ Δράμας

Συνέντευξη του Πάβελ Παβλικόφσκι

Ο κορυφαίος Πολωνός σκηνοθέτης γράφει στην Υδρα ένα νέο σενάριο και ετοιμάζεται για το Φεστιβάλ της Δράμας, όπου θα είναι μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Διεθνούς Τμήματος. Ο δημιουργός της βραβευμένης με Οσκαρ «Ιντα» και του «Ψυχρού πολέμου» χαίρεται που τα φεστιβάλ ξανάρχισαν να γίνονται με φυσική παρουσία και όχι μόνο online. Και ελπίζει να μη ζήσει το τέλος των αιθουσών, της μεγάλης οθόνης και των θεατών.

Συνέντευξη στην Βένα Γεωργακοπούλου για το efsyn

Φανταζόμουν ότι στο τηλεφωνικό μας ραντεβού θα τον έβρισκα στη Βαρσοβία. Ήταν, όμως, στην Ύδρα, κλεισμένος στο σπίτι του και έγραφε ένα σενάριο. Την είχα ξεχάσει την ελληνική αυτή πινελιά του Πάβελ Παβλικόφσκι, ίσως γιατί έχουμε τόσο πολλά, ελληνικά και διεθνή, να θυμόμαστε γι’ αυτόν τον μεγάλο και τόσο ιδιαίτερο Πολωνό σκηνοθέτη, που σε λίγες μέρες θα είναι στη Δράμα, χαρίζοντας στο 43ο Φεστιβάλ της Ταινιών Μικρού Μήκους (20 με 26 Σεπτεμβρίου) τη λάμψη και τη γοητεία του. Λάμψη από Όσκαρ. Γοητεία κινηματογραφική και προσωπική.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Κι ας ήταν η κινηματογραφική του πορεία αργή και γεμάτη ψάξιμο και στροφές και πολυμορφία. Από μας, άλλωστε, ξεκίνησε το 2000, όταν το βρετανικό «Τελευταίο καταφύγιό» του του χάρισε στη Θεσσαλονίκη τον Χρυσό Αλέξανδρο και ορκισμένους φαν, που άρχισαν να τον παρακολουθούν.

Έπρεπε, όμως, αυτός ο λιγομίλητος, εσωστρεφής Πολωνός εξόριστος στην Αγγλία από μικρό παιδί, ακολουθώντας τους φυγάδες από την κομμουνιστική σκοτεινιά μποέμ γονείς του, να ξανασυναντήσει τις ρίζες του, να επιστρέψει στην ελεύθερη πια πατρίδα του και να γυρίσει δύο καθαρά πολωνικές ταινίες, για να εκτοξευθεί στην παγκόσμια κορυφή. Πρώτα τη μικρή, αιρετική κινηματογραφικά, τολμηρή πολιτικά, αλλά τρομερά συγκινητική «Ιντα», που κέρδισε άπειρες διακρίσεις, λατρεύτηκε παντού -και στην Ελλάδα- και κατέληξε, το 2015, να πάρει με περίπατο κι ένα Όσκαρ Ξένης Ταινίας.

Συνέντευξη του Πάβελ Παβλικόφσκι

Μόνο στην πατρίδα του διασύρθηκε η «Ίντα» ως «αντιπολωνική» από το εθνικιστικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη – είχαν και εκλογές τότε και κλήθηκαν οι συμπατριώτες του να μην τη δουν. Γιατί έθιγε το αντισημιτικό εγκληματικό παρελθόν της χώρας μέσα από την ιστορία μιας νεαρής, καθολικής μοναχής, που ανακαλύπτει ότι είναι Εβραία και οι γονείς της δολοφονημένοι.

Συνέντευξη του Πάβελ Παβλικόφσκι

Ο Παβλικόφσκι, που κάθε άλλο παρά στρατευμένο τον λες, δεν πτοήθηκε, συνέχισε με μία ακόμα πιο γοητευτική, προσιτή, ρομαντική, πλημμυρισμένη μουσική ταινία, τον «Ψυχρό πόλεμο». Άλλος θρίαμβος αυτός του 2018, βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες, τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ, αλλά και κυριαρχία στα δικά μας Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία.

Ένας μεγάλος έρωτας στα χρόνια του σταλινισμού, ένα παθιασμένο, εκρηκτικό ζευγάρι καλλιτεχνών που αναζητά την ελευθερία, πηγαινοέρχεται από την Πολωνία στο Παρίσι, διασχίζει σύνορα, υφίσταται διώξεις από το καθεστώς, υποφέρει και από τις δικές του αντιφάσεις, σε μια χώρα που, ναι, το ήθελε, μας είχε πει πριν από δύο χρόνια ο Παβλικόφσκι, θύμιζε σε πολλά το σήμερα. Οι κομμουνιστικές καταπιεστικές τελετουργίες γίνονταν ένα με τον εθνικιστικό ανορθολογισμό της σύγχρονης Πολωνίας.

Δεν έχει γυρίσει από τότε άλλη ταινία, μακάρι το σενάριο της Ύδρας να είναι η επόμενή του. Ούτε βιάζεται ούτε άλλαξε ο Παβλικόφσκι. Θα το καταλάβετε διαβάζοντας παρακάτω πώς βλέπει το σινεμά, τη δόξα, τα Όσκαρ. Και οι τυχεροί που θα βρεθούν στο Φεστιβάλ της Δράμας θα τον ακούσουν να παίρνει μέρος, αφού πρώτα προβληθούν αποσπάσματα από τον «Ψυχρό πόλεμο», σε μια ανοιχτή συζήτηση με θέμα την «ψυχοθεραπευτική επίδραση που μπορεί να ασκήσει ένα κινηματογραφικό έργο στον θεατή» (ό,τι και να σημαίνει αυτό) με συντονίστρια την κινηματογραφοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάου.

Η κύρια δουλειά του, βέβαια, στη Δράμα θα είναι να κρίνει τις ταινίες τού ορθώς αναβαθμισμένου φέτος από τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, Γιάννη Σακαρίδη, Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος. Άλλωστε, την έχει κάνει ήδη την προεργασία του.

«Θα επιστρέψω στην Πολωνία μερικές μέρες, γιατί έχω κάποιες δουλειές, και θα είμαι στη Δράμα τρεις μέρες πριν από τη λήξη του φεστιβάλ. Αλλά ήδη έχω δει όλες τις ταινίες online, μερικές θέλω να τις ξαναδώ, αξίζουν μια δεύτερη ματιά», μας λέει.

• Γιατί αποδεχθήκατε την πρόταση του Φεστιβάλ Δράμας; Απολαμβάνετε να κρίνετε; Σας αρέσουν οι μικρού μήκους ταινίες; Είχατε πεθυμήσει να βρεθείτε σε ένα φεστιβάλ;

Δέχτηκα να είμαι μέλος της Κριτικής Επιτροπής κυρίως γιατί μου το ζήτησε ο Γιάννης (Σακαρίδης). Σπουδαίος τύπος, τον γνώρισα πριν από αρκετά χρόνια, είμαστε φίλοι και του έχω εμπιστοσύνη σε ό,τι κι αν κάνει. Το Φεστιβάλ Δράμας δεν το ήξερα, μόνο στη Θεσσαλονίκη έχω πάει, αλλά όπως και να γινόταν, online ή με φυσική παρουσία, θα ήμουν περήφανος να βοηθήσω. Και χαίρομαι που τελικά κατάφερε ο Γιάννης να πραγματοποιήσει το όραμα που είχε. Αλλωστε, μου χάρισε ήδη, με την παρακολούθηση τόσων ταινιών, ένα μεγάλο και ωραίο ταξίδι. Τόσες διαφορετικές γλώσσες και χώρες, τόσα διαφορετικά στιλ ταινιών: σοβαρές, τολμηρές, πειραματικές, ρεαλιστικές, συγκινητικές. Τα πάντα. Και υπάρχουν και μερικές πραγματικά εξαιρετικές δουλειές.

• Ψάχνετε κάτι το ιδιαίτερο στις ταινίες μικρού μήκους; Ποια προσόντα θέλετε να έχουν;

Είμαι ανοιχτός σε κάθε ύφος και είδος σινεμά, αρκεί φόρμα και περιεχόμενο να έχουν συνάφεια και ενότητα. Αρκεί να μην είναι ταινίες «δήθεν» και επιτηδευμένες, να μην παίρνουν πόζες και να μην είναι φανερό ότι οι σκηνοθέτες τους τις θεωρούν απλώς μια… επαγγελματική κάρτα, που θα τους βοηθήσουν να κάνουν γρήγορα ταινία μεγάλου μήκους – κάτι, που συχνά συμβαίνει. Εννοώ ότι θέλω να δω ταινίες μικρού μήκους που γυρίστηκαν από βαθιά, προσωπική ανάγκη και όχι επειδή ο σκηνοθέτης κάτι έπρεπε να κάνει.

• Εσείς έχετε γυρίσει ταινίες μικρού μήκους; Σας βοήθησαν να βρείτε τη γλώσσα και τον εαυτό σας;

Στην πραγματικότητα ποτέ δεν έκανα μικρού μήκους στα σοβαρά, λίγες μόνο ποιητικές και πομπώδεις προσπάθειες, που πολύ χαίρομαι που εξαφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης. Ο δικός μου τρόπος να μάθω σινεμά ήταν να γυρίζω ντοκιμαντέρ. Το έκανα από τα μέσα του ‘80 μέχρι τα μέσα του ‘90 και ήμουν τυχερός γιατί ήταν μια πραγματικά συναρπαστική εποχή, ζούσα τότε στην Αγγλία, αλλά άνοιγε σιγά σιγά η Ανατολική Ευρώπη, κάτι που με ενθουσίαζε. Τα ντοκιμαντέρ με έβγαλαν από την ομφαλοσκόπηση, γιατί με ανάγκαζαν να κοιτάξω πράγματα που, όσο κι αν με ενδιέφεραν ή τα αγαπούσα, δεν είχαν σχέση με μένα, δεν στρέφονταν γύρω από τον εαυτό μου. Τα ντοκιμαντέρ ήταν η σωτηρία μου. Πόσο μάλλον που όλη η διαδικασία τους, η έρευνα, το γράψιμο, το γύρισμα, μοιάζει με της μυθοπλασίας.

• Πώς νιώθετε, χαίρεστε που κάτι κινείται στον χώρο των φεστιβάλ, που η Βενετία το τόλμησε, έστω και με μέτρο και με μέτρα;

Δεν είμαι ειδικός σε υγειονομικά θέματα για να σχολιάσω αν είναι ή δεν είναι ασφαλή αυτά τα φεστιβάλ, είμαι κι εγώ όπως όλοι μας αρκετά φοβισμένος με τον κορωνοϊό. Πιστεύω, όμως, ότι είναι καλό να κρατήσουμε, να μη χάσουμε τη συνήθεια να βλέπουμε ταινίες σε μια μεγάλη οθόνη σε αίθουσες γεμάτες θεατές. Είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσα και δεν θα ήθελα να τον δω να σβήνει.

• Άρα, βρίσκετε λογική αυτή τη διεθνή τρέλα με το «Tenet», που η έξοδός του στις αίθουσες χαιρετίστηκε σαν τη σωτηρία του σινεμά σε εποχές κορονωϊού; Μήπως το είδατε;

Όχι, δεν το είδα, δεν είμαι μεγάλος fan του Κρίστοφερ Νόλαν, ποτέ μου δεν ευχαριστήθηκα κάποια ταινία του, έτσι το «Τenet» δεν μου λέει τίποτα, είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη οθόνη (γελάει). Καταλαβαίνω, βέβαια, τον δημοσιογραφικό θόρυβο γύρω από την ταινία και τις τυχόν επιπτώσεις της στη βιομηχανία. Αλλά για μένα αυτό που έχει σημασία είναι να γυρίζονται ταινίες που κάτι έχουν να πουν, όχι να ρίχνουμε στην οθόνη ό,τι μας καπνίσει. Τη ζω αυτή την αγωνία τώρα που γράφω ένα σενάριο και το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς θα κάνω μια ταινία καλή, ενδιαφέρουσα, τίμια. Εχω πολλά δικά μου προβλήματα, λοιπόν, για να δω και το «Tenet».

• Είχατε κάποιο κινηματογραφικό πρότζεκτ που η πανδημία πάγωσε; Πόσο σας επηρέασε αυτή η κατάσταση, η καραντίνα, προσωπικά αλλά και καλλιτεχνικά;

Όχι, πρότζεκτ που να πήγαινε για παραγωγή δεν είχα, έγραφα απλώς ένα σενάριο που ξαφνικά, με τον Covid-19, κάπως μου φάνηκε… Γιατί, ξέρετε, το πραγματικό πρόβλημα είναι να ελέγχεις συνέχεια τη δουλειά σου, να μπορείς να παίρνεις αποστάσεις από την ανάγκη σου να κάνεις ταινίες. Να σκέφτεσαι, για παράδειγμα, όπως έκανα κι εγώ, «γιατί να ενδιαφερθεί ο κόσμος, που έχει τόσα στο κεφάλι του, τώρα και τον κορωνοϊό, για μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Πολωνία του ‘60;». Έτσι, ενώ πέρασα την καραντίνα στη Βαρσοβία με την οικογένειά μου, βρίσκοντας επιτέλους την ευκαιρία να ανεβαίνουμε στα ωραία μας βουνά, τους τελευταίους δύο μήνες τούς περάσαμε στην Ύδρα. Κι εγώ κλείστηκα σπίτι και γράφω ένα καινούργιο σενάριο.

• Πιστεύετε, λοιπόν, ότι η πανδημία ίσως περάσει με κάποιο τρόπο στην ίδια την τέχνη, στο σινεμά; Εννοώ όχι σαν ξερό θέμα. Ότι ίσως αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε και κάνουμε τέχνη.

Ίσως είμαι πολύ μεγάλος πια για να αλλάξω δραματικά, ίσως τελικά συνεχίσω αυτά που κάνω και αγαπάω. Θέλω, όμως, να δω πόσο όλα αυτά που ζούμε μπορούν να με επηρεάσουν και ότι δεν είμαι ένας δεινόσαυρος του σινεμά. Αλλά, και να αποδειχτεί ότι είμαι, c’ est la vie. Το έριξα, λοιπόν, στο γράψιμο κι ό,τι βγει, άλλωστε, αφού δεν έχω γυρίσματα, είναι η τέλεια εποχή.

• Αναρωτιέμαι αν αντιμετωπίζετε την επόμενη ταινία σας με κάποια αγωνία και άγχος. Μήπως το Όσκαρ, αλλά και όλα τα άλλα βραβεία, είναι τελικά ένα βάρος και μια απαίτηση να σταθείτε στο ύψος σας, να επαναλάβετε τις δύο μεγάλες σας επιτυχίες με «Ίντα» και «Ψυχρό πόλεμο».

Όχι, καθόλου. Βρίσκομαι εδώ και καιρό σε ένα πολύ συγκεκριμένο, δικό μου καλλιτεχνικό μονοπάτι και δεν με ενδιαφέρει το επίπεδο δημοφιλίας της επόμενης ταινίας μου. Στην πραγματικότητα δεν πολυαπόλαυσα όλη αυτή την ανοησία των Όσκαρ. Σπατάλησα σχεδόν μισό χρόνο από τη ζωή μου τότε, δεν έχω καμιά διάθεση αλλά ούτε και δύναμη να ξαναπεράσω τα ίδια. Καλύτερα να κάνω άλλα πράγματα, πιο δημιουργικά.

Στην Πολωνία η κυβέρνηση δαιμονοποιεί τους γκέι

• Υπογράψατε κι εσείς πρόσφατα (17 Αυγούστου) μια επιστολή προς την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην οποία, μαζί με άλλους εβδομήντα κορυφαίους καλλιτέχνες, συμπατριώτες σας, όπως τη νομπελίστα Όλγκα Τοκάρτσουκ, αλλά και ξένους (Κουτσί, ΜακΓιούαν, Ατγουντ, Αλμοδόβαρ, Ιπέρ κ.ά.) καταγγέλλατε την κυβέρνηση της Πολωνίας και τον πρόεδρο Αντρέι Ντούντα προσωπικά για ομοφοβία και τρανσφοβία, καταπίεση και εκφοβισμό της ΛΟΑΤ κοινότητας, αλλά και για δημοκρατική εκτροπή. Τι το καινούργιο συμβαίνει στην Πολωνία;

Αφορμή της επιστολής ήταν οι τελευταίες προεδρικές εκλογές του Ιουλίου, στις οποίες το κόμμα του Αντρέι Ντούντα Νόμος και Δικαιοσύνη, προκειμένου να πετύχει την επανεκλογή του, έπαιξε χοντρά και χυδαία το χαρτί της αντι-ΛΟΑΤ ρητορικής. Είχαν νιώσει ότι τους απειλούσε μια βαθιά αντίδραση και μεγάλη συσπείρωση γύρω από την υποψηφιότητα του φιλελεύθερου δημάρχου της Βαρσοβίας Ραφαέλ Τρασκόφσκι. Ηξεραν ότι αν έβγαινε δημοκρατικός πρόεδρος, θα έβαζε ένα φρένο στην αντιδραστική, εθνικιστική και αντιευρωπαϊκή πρακτική του Κοινοβουλίου, όπου το Νόμος και Δικαιοσύνη έχει ακόμα την πλειοψηφία. Φοβούνταν ότι θα έχαναν τον πλήρη έλεγχο πάνω στο κράτος. Έτσι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βγει ο Ντούντα, σχεδιάζοντας την πιο βρόμικη προεκλογική εκστρατεία που είδε ποτέ η Πολωνία.

• Ναι, αλλά τι σόι απειλή μπορεί να αποτελεί ειδικά για την Πολωνία η ΛΟΑΤ κοινότητα;

Σε μια τόσο συντηρητική κοινωνία, με μεγάλη μερίδα ανθρώπων να έχει ελάχιστη μόρφωση και ενημέρωση και ολόκληρη την επαρχία να είναι παραδομένη στην ελεγχόμενη κρατική τηλεόραση, πανεύκολα δημιουργείς παράνοια. Ο Ντούντα εξαφάνισε κάθε άλλο θέμα και περιόρισε την καμπάνια του σε επίθεση εναντίον της ΛΟΑΤ κοινότητας, μπήκε και η Εκκλησία στο παιχνίδι και γρήγορα ο κόσμος δεν μιλούσε παρά μόνο γι’ αυτό. Του παρουσίασαν ότι υπάρχει μια συνωμοσία, μια επίθεση της ΛΟΑΤ κοινότητας στην Πολωνία, τις παραδόσεις και τις αρχές της. Την παρομοίωσαν με την επάνοδο των μπολσεβίκων, με μια νέα εισβολή των ναζί και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια συλλογική παράνοια. Ο κόσμος το ‘χαψε, ειλικρινά σας λέω. Είναι οι ίδιες στρατηγικές, τα ίδια λαϊκίστικα κόλπα που έπαιζαν και οι κομμουνιστές παλιά, παρουσιάζοντας κάθε τόσο στον πληθυσμό νέους «δαίμονες», καλλιεργώντας τους χειρότερους φόβους του με κανονική πλύση εγκεφάλου.

• Πριν από δύο χρόνια μού λέγατε ότι ήσασταν λίγο καλύτερα στην Πολωνία από την Ουγγαρία του Όρμπαν.

Ακόμα πιστεύω ότι είμαστε λίγο καλύτερα, αν και φοβάμαι πια ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε την ίδια τη δημοκρατία. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι υπάρχει πια ισχυρό ρεύμα εναντίον του Ντούντα και ότι ο Ραφαέλ Τρασκόφσκι έχασε μόνο με 2%. Ήταν μεγάλη επιτυχία για μας. Και, στην πραγματικότητα, η τελευταία ταινία που έχω κάνει, δεν είναι ο «Ψυχρός πόλεμος», αλλά το φιλμάκι της προεκλογικής καμπάνιας του Τρασκόφσκι.

Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Δράμας

Αργύρης Παπαδημητρόπουλος

Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος είναι ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Ελληνικού διαγωνιστικού προγράμματος του 43ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

Γνωστός στο ευρύ κοινό από τις μεγάλου μήκους ταινίες του Suntan, Wasted Youth και Bank Bang και την τολμηρή, νεανική και ανανεωτική του ματιά, έχει βραβευτεί για την δουλειά του στον Ελληνικό κινηματογράφο ενώ δραστηριοποιείται και ως παραγωγός. Στο παρελθόν έχει διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ Δράμας όπου και επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια από ένα διαφορετικό πόστο, μεγάλης ευθύνης.

Το Φεστιβάλ και ο καλλιτεχνικός του Διευθυντής Γιάννης Σακαρίδης ανυπομονούν να τον υποδεχτούν στη Δράμα θεωρώντας πως η «φρέσκια» οπτική του θα ωφελήσει τους νέους σκηνοθέτες.

Ο ίδιος σχολιάζει: «Όταν ακόμα φανταζόμουν ότι μια μέρα θα έκανα ταινίες, το Φεστιβάλ της Δράμας έμοιαζε ένα άπιαστο όνειρο. Αυτό θα μας έδινε φόρα και θα τολμάγαμε να ονειρευτούμε μεγαλύτερα φεστιβάλ. Το επισκέφθηκα ως φοιτητής για να δω τι συνέβαινε στον κόσμο, κι αργότερα  ως διαγωνιζόμενος σκηνοθέτης (δύο φορές), ως παραγωγός ή ως κινηματογραφιστής που κάνει τη βόλτα του για να δει τις ταινίες των φίλων του μερικές φορές ακόμα. Μετά άρχισαν τα μεγαλύτερα ταξίδια με τις μεγάλου μήκους μου σε πιο μακρινά φεστιβάλ, και για πάνω από δέκα χρόνια δεν μπήκα στο τρένο για τη Δράμα. Φέτος επιστρέφω για να θαυμάσω τις ταινίες των νέων σκηνοθετών που σύντομα θα ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, και επιστρέφω ως Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής, με πολύ καλή παρέα. Εύχομαι Καλή Επιτυχία σε όλους τους νέους δημιουργούς και στη νέα διοίκηση του Φεστιβάλ».

Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Μ.Βρετανία. Οι δύο πρώτες μικρού μήκους ταινίες που σκηνοθέτησε, το Εκκρεμές (2003) και το Tender (2004), προβλήθηκαν και βραβεύτηκαν σε πολυάριθμα φεστιβάλ.

Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το Bank Bang (2009), έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Ελλάδα (500.000 εισιτήρια), έλαβε πολλές θετικές κριτικές ενώ απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Η επόμενη ταινία του, το Wasted Youth (2011), άνοιξε το 40ο φεστιβάλ του Ρότερνταμ και ταξιδέψε σε 40 φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο (όπως του Τορόντο και του Κάρλοβι Βάρι).

Η τελευταία του ταινία, το Suntan (2016), που επίσης έκανε την πρεμιέρα της στο Ρότερνταμ, έλαβε πλήθος βραβείων διεθνώς (όπως το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου) ενώ υπήρξε υποψήφια για το βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στο ενεργητικό του έχει περισσότερα από 300 διαφημιστικά, ενώ έχει  σκηνοθετήσει κοινωνικές καμπάνιες για την Διεθνή Αμνηστία, την Action Aid και άλλους φορείς. Έχει κάνει την παραγωγή σε σημαντικές ταινίες  του νέου ελληνικού σινεμά όπως Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού και Στο Σπίτι. Σήμερα, ο σκηνοθέτης, βρίσκεται στην φάση του post production της νέας, πρώτης αγγλόφωνης, ταινίας του με τίτλο Monday, ένα ρομαντικό δράμα σε παραγωγή Faliro House (Ελλάδα), Automatik Entertainment (ΗΠΑ) and DJ Films (Ηνωμένο Βασίλειο). www.argyris.film

Στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών του εκδηλώσεων, το Φεστιβάλ Δράμας θα παρουσιάσει την ταινία Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, το Σάββατο 22 Αυγούστου στον Θερινό Κινηματογράφο “Αλέξανδρος”, στη Δράμα.

Όπως δήλωσε ο ίδιος στο Flix:

«Την πρόταση μού την έκανε one of my peers, όπως λέμε και στο χωριό μου, ο Γιάννης Σακαρίδης, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί, έχουμε ξενυχτήσει κι έχουμε ονειρευτεί, κι αυτό έκανε την πρόσκληση ακόμα πιο τιμητική,»

«Η χαρά μου είναι μεγάλη και ανυπομονώ να επιστρέψω εκεί όπου όλοι κάναμε τα πρώτα μας βήματα. Περιμένω να δω ταινίες που θα με εμπνεύσουν, θα με σοκάρουν, θα με συγκινήσουν, ταινίες που θα με κάνουν να ζηλέψω για το ότι δεν είμαι πια μικρομηκάς. Δεν νιώθω ότι θα κρίνουμε ταινίες. Νιώθω ότι θα απολαύσουμε ταινίες και μετά θα τις συζητήσουμε σαν να παίζουμε ένα δημιουργικό παιχνίδι. Αυτό που θέλω, και που θα ζητήσω κι από τα υπόλοιπα μέλη, είναι να είμαστε ανοιχτοί στο να πάθουμε πλάκα με κάτι, να παθιαστούμε και ας μην είναι “άρτιο” με την ακαδημαϊκή έννοια ή σε τεχνικό επίπεδο. Να δούμε κάποια ταινία που οι δημιουργοί τόλμησαν, που πήραν ρίσκα, που στην πραγματικότητα όταν την έφτιαχναν ένιωθαν ότι πρέπει να γίνει γιατί δεν μπορεί να μην γίνει, χωρίς να ελπίζουν σε βραβεία και τιμές.»

Interview with Barbara Dukas on the Pitching Lab, the Drama Film Festival’s educational program

Interview with Barbara Dukas

Director and educator Barbara Dukas, the founder and head of the Drama Film Festival’s educational program, explains everything we need to know about the Pitching Lab, which will be conducted online for the first time this year. The experienced creator and Artistic Director of the Municipal Theater of Corfu, has been the heart and soul of the popular Pitching for the past six years, and is very proud of the 21 films completed, having started out as ambitious projects at the Drama Film Festival.

Why should a film creator take part in the Drama Film Festival Pitching workshop? What are the benefits and what are the chances of actually managing to film the movie?

The Pitching workshop is truly the most ‘international’ of the festival’s International section. It requires the presence of the creators throughout, and a personal presentation of the project at the Forum. Sharing one’s ideas with colleagues who are usually within the same age group and from all over the world, means sharing each individual methodology developed through the person’s national history, their surroundings and heritage, and their personal identity, which makes it an extraordinary experience. It offers the joy of exchanging and sharing common concerns and experiences, as well as surprising twists on things you may have taken for granted. Thus, you enrich your thinking, expand your subject matter, and realize that you are not alone, a sole entity with an idea, but rather a part of a complex international ‘village’. You learn to strive for your idea through watching others struggle in the same way, possibly under even harder circumstances than your own, and simultaneously feel out the big picture by experiencing sort of a crash test on whether your project has a place in the international market, how unique it is, and where it needs to be reinforced. Numerous plans went on to other international pitchings, or progressed to script development with the experts they met through this process, and managed to generate films that did well in the international market.

Other than proper script development and successful presentation of a project to potential sponsors, is there a prize?

There are monetary awards given by FINOS FILM, financial support by the Greek Film Center, an award of post production services by AUTHORWAVE, and starting this year we will have individual resources awards, meaning script development and doctoring by our experts, as well as other means of valuable support in the development of the plans.

This year the Pitching Lab is conducted online for the first time. What are the advantages of this?

We want to ensure that all interested parties are afforded the chance to participate regardless of location, and to safeguard the internationally diverse nature of the Pitching Lab, which has accepted projects and assisted in the making of films from Haiti to Singapore, and from Canada to China. This way we secure those who are unable to travel, be it domestically or internationally, accommodate people whose other responsibilities might coincide with our dates, and replace physical presence with a virtual presence! In addition, it allows our lecturers and guest teachers from abroad to widen their engagement, advise the participants on the projects themselves, and give guidance as to their distribution once they’ve been turned into a film (new digital platforms, online festivals etc). We’d like to turn this year’s disadvantage of travel restrictions into an advantage of an enriched program, a robust team of lecturers, and the capacity to join the forum from anywhere in the world.

Pitching workshops are usually aimed at local filmmakers. Contrarily, the Drama Film Festival is open to professionals from all over the world. Why is that?

In international festivals, pitching workshops are also international, and there are well-known international workshops regardless of festivals. What I think is needed as a supportive link to local cinema, is an intermediate workshop during the year, independent of the festival, which will promote pitching as an idea, convey the skills that are necessary for short film creators to hold their own in a forum, and at the same time help participants refine their plans. Yannis Sakaridis, the new Artistic Director, is very open to efforts like this, and in general to any educational activity that may boost Greek film makers’ productions and help short films find their voice. This will engage the Festival’s Talent Lab in other fields, as it did in 2009 when it was first launched and it covered other areas like Actor Management, Editing etc.

You’ve been the heart and soul of the Drama Talent Lab (Pitching Lab, Pitching Forum) from day one. You’ve handled dozens of projects in their early stages. Are there any discernible trends or weaknesses in short film makers? Do Greeks stand out in any way?

The most common weakness that my co-workers and I have spotted is the very limited subject matter, either revolving around a central current issue, like the crisis, immigration, abuse, or thematically copying the filmmakers’ favorite movie genres, especially sci-fi and mystery. I would conclude that what’s missing is originality of ideas, and so we struggle to find the bedrock of a good pitch, which is nothing other than what is my motivation, what drives me to make this film, why does it speak to me, how is it relevant to me, where am I in the plot? At the end of the day, why do I want to make this film? There used to be another weakness: Resistance to change. I mean, doing multiple re-writes during the workshop, working on the presentation, going so far as to change the subject itself or the title, or even the focal point of the whole plot. But things have progressed nowadays, mainly because Greek filmmakers stand on equal ground as their peers within an international community that travels a lot, exchanges ideas at international events, and works in a culturally diverse environment, often with foreign collaborators. We like to believe that throughout these 6 years, Drama’s Pitching Lab has contributed significantly to this mission. At this point I’d like to acknowledge and thank all our loyal collaborators in this endeavor: Stathis Paraskevopoulos, with whom I’ve worked on the creation of the Educational Program of the Drama Film Festival since 2009, Georgina Kakoudaki who has been a stable pillar of the Pitching Lab, John Stephens, our valuable associate of three years, who’s guided our participants in understanding the importance of structure in a quality project, certain guests like Agathi Darlasi and Alexandra Boussiou, as well as our associates from abroad who all added their personal touch and helped find a place for the plans in the international sphere. Leon Herbert, Andrew Horton, Tony Watts, and, of course, our beloved Bobby Roth, whose workshops in both Drama and Athens uncovered for us all the secrets of the filmmaking process from A to Z.

How do you feel watching a project you’ve worked on in the Pitching Lab finally become a film? Is the end result very different than what you had in mind when labouring over it? How close is the final product to the original intentions on paper?

It’s vital that films get produced, and the Pitching Lab has been active for six years, has got 21 films under its belt and is preparing 3 more. Some remained as we conceived them from start to finish, others changed quite a bit in the process, either because the casting or the budget made it necessary, or because changes in the script lead them down a different path. Wrapping up a short film might seem easier that a feature film, but anyone who’s attempted it knows that’s not the case. For us it’s a celebration every time one of our “Labies” announces that they’re starting filming, because we’ve created a tight-knit, strong community of people who took part in the past 6 years, and the mutual support is astounding.

June 21, 2020

Pitching Lab: Συνέντευξη με την Βαρβάρα Δούκα

Συνέντευξη με την Βαρβάρα Δούκα

Συνέντευξη με την Βαρβάρα Δούκα για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Δράμας Pitching Lab

Η σκηνοθέτης και εκπαιδεύτρια Βαρβάρα Δούκα, ιδρύτρια και υπεύθυνη για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Δράμας, μας εξηγεί ό,τι πρέπει να ξέρουμε για το Pitching Lab που φέτος θα διεξαχθεί για πρώτη φορά online. Η έμπειρη δημιουργός και καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, είναι εδώ και έξι χρόνια η ψυχή του δημοφιλούς Pitching, και πολύ περήφανη για τις 21 ταινίες που ολοκληρώθηκαν ξεκινώντας την πορεία τους ως φιλόδοξα πρότζεκτ στο Φεστιβάλ Δράμας.

Γιατί να συμμετάσχει κάποιος που ετοιμάζει ταινία, στο εργαστήρι Pitching του Φεστιβάλ Δράμας; Τί θα αποκομίσει και πόσο πιο πιθανό είναι να καταφέρει να γυρίσει την ταινία του;

Το εργαστήριο PITCHING του Φεστιβάλ της Δράμας, είναι πραγματικά το πιο ‘διεθνές’ από το Διεθνές τμήμα του. Απαιτεί την παρουσία των δημιουργών, σε όλη του τη διάρκεια, και την προσωπική παρουσίαση του project στο Forum. Tο να μοιραστεί κανείς τις ιδέες του, με συναδέλφους συνήθως συνομήλικους απ’ όλον τον κόσμο, σημαίνει να μοιραστεί και τη μεθοδολογία που ο καθένας αναπτύσσει, ανάλογα με την ιστορία της χώρας του, το περιβάλλον του, και τις καταβολές του, την προσωπική του ταυτότητα, γεγονός που δεν είναι μία απλή εμπειρία. Προσφέρει τη χαρά της ανταλλαγής και του μοιράσματος κοινών αγωνιών και εμπειριών, αλλά και πολλών εκπλήξεων σε θέματα που θεωρεί κανείς δεδομένα. Έτσι εμπλουτίζει τη σκέψη του, διευρύνει τη θεματολογία του, καταλαβαίνει ότι δεν είναι μόνος του, αυτοφυής, αυτός και η ιδέα του, μέσα σε αυτό το πολύπλοκο διεθνές ‘χωριό’. Μαθαίνει να αγωνίζεται για την ιδέα του, βλέποντας τον αντίστοιχο αγώνα και άλλων, και μάλιστα ίσως σε περισσότερο αντίξοες συνθήκες από αυτές που νόμιζε ότι βρίσκεται, και ταυτόχρονα, ψηλαφεί την ‘μεγάλη εικόνα’ , βιώνοντας το πρώτο crash test για το αν το project του ‘χωράει’ στην παγκόσμια αγορά, κατά πόσο αυθεντικό είναι, και που χρειάζεται στήριξη. Πολλά σχέδια, συνέχισαν και σε άλλα διεθνή pitching ή προχώρησαν την ανάπτυξη των σεναρίων τους με experts που γνώρισαν μέσα από αυτήν την διαδικασία, και έτσι κατάφεραν να υλοποιήσουν ταινίες που είχαν τύχη, και στη διεθνή αγορά.

Πέρα από την σωστή ανάπτυξη του σεναρίου και την επιτυχημένη παρουσίαση του πρότζεκτ σε δυνάμει χρηματοδότες, υπάρχει κάποιο έπαθλο;

Υπάρχουν τα χρηματικά βραβεία από την FINOS FILM, η χρηματική ενίσχυση από το ΕΚΚ, το βραβείο σε παροχές POST από την AUTHORWAVE, και από φέτος θα έχουμε και επί μέρους βραβεία ‘εις είδος’, δηλαδή ενίσχυση στην ανάπτυξη του σεναρίου από τους expert μας (development- script doctoring) και άλλα πολύτιμα στην πορεία των σχεδίων.

Φέτος, για πρώτη φορά το Pitching Lab γίνεται online. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της διαδικτυακής διοργάνωσης του;

Θέλουμε να μη χαθεί καμία ευκαιρία συμμετοχής ενδιαφερομένων από όποιο μέρος της γης, και να μην αλλοιωθεί ο πολυεθνικός χαρακτήρας του Pitching Lab, που έχει δεχτεί projects, και έχει βοηθήσει να γίνουν ταινίες, από την Αϊτή και τη Σιγκαπούρη, και από τον Καναδά ως την Κίνα. Αυτό σημαίνει ότι διασφαλίζουμε όλους όσους δε μπορούν να ταξιδέψουν είτε από το εξωτερικό, είτε στο εσωτερικό, δίνουμε την ευκαιρία να συμμετέχουν και άνθρωποι που ίσως το ίδιο διάστημα έχουν και άλλες υποχρεώσεις, και αντικαθιστούμε τη ‘φυσική’ παρουσία, με παρουσία on line! Μας δίνεται επίσης η δυνατότητα εισηγητές και guests teachers, που ζουν στο εξωτερικό, να έχουν μια πιο πλούσια συμμετοχή, να δώσουν συμβουλές στους συμμετέχοντες για τα ίδια τα projects, αλλά και για το πού μπορούν να τα διοχετεύσουν όταν γίνουν ταινίες (καινούριες ψηφιακές πλατφόρμες, festivals on line, ενίσχυση σχεδίων κ.α.). Θέλουμε να κάνουμε το φετινό μειονέκτημα του περιορισμού των ταξιδιών, πλεονέκτημα πλούσιου προγράμματος, ενισχυμένου team από εισηγητές, και δυνατότητα παρακολούθησης του forum, σε όλα τα μέρη της γης.

Συνήθως τα εργαστήρια Pitching απευθύνονται σε κινηματογραφιστές της χώρας διεξαγωγής του εργαστηρίου. Το Φεστιβάλ Δράμας, αντίθετα, απευθύνεται σε επαγγελματίες από όλο τον κόσμο. Γιατί;

Στα διεθνή φεστιβάλ, τα εργαστήρια pitching είναι και αυτά διεθνή, όπως υπάρχουν και πολύ γνωστά διεθνή εργαστήρια, ανεξαρτήτως φεστιβάλ. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει ως βοηθητικός κρίκος της εντόπιας κινηματογραφίας, είναι ένα ενδιάμεσο εργαστήριο κατά τη διάρκεια του χρόνου, ανεξαρτήτως των ημερών του φεστιβάλ, που να προωθεί την έννοια του pitching, να επικοινωνεί στην κοινότητα των ‘μικρομηκάδων’, τις ικανότητες που χρειάζονται για να σταθούν σε ένα διεθνές forum, αλλά και επιπλέον να βοηθά όσους συμμετείχαν, στην περαιτέρω επεξεργασία των σχεδίων τους. Ο Γιάννης ο Σακαρίδης, ο νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής, είναι απόλυτα θετικός σε μία τέτοια προσπάθεια, και γενικότερα σε κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα που μπορεί να εξελίξει την παραγωγή των Ελλήνων κινηματογραφιστών, και να βοηθήσει τη Μικρού Μήκους Ταινία να βρει τη ‘γλώσσα’ της. Αυτό θα δραστηριοποιήσει και το Talent Lab του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, και σε άλλα πεδία, όπως είχε συμβεί και το 2009, που ιδρύθηκε, και κάλυπτε και άλλους τομείς, όπως η Διεύθυνση Ηθοποιών, το Μοντάζ, κ.ά.

Υπήρξες από την πρώτη στιγμή η ψυχή του DramaTalent Lab (Pitching Lab, Pitching Forum). Έχουν περάσει από τα χέρια σου δεκάδες πρότζεκτ σε αρχικό στάδιο. Υπάρχουν κάποιες ευδιάκριτες τάσεις ή και αδυναμίες που παρατηρείς στους μικρομηκάδες; Υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί τους Έλληνες;

Η συνηθέστερη αδυναμία, που έχουμε εντοπίσει και εγώ και οι συνεργάτες μου, είναι κυρίως η φτωχή θεματολογία, που ελίσσεται πάντα γύρω από ένα επίκαιρο θέμα π.χ. κρίση, προσφυγικό, κακοποίηση, ή μιμείται θεματικά, είδη που αγαπούν να βλέπουν ως ταινίες οι κινηματογραφιστές (κυρίως ταινίες μυστηρίου ή sci-fi). Θα έλεγα λοιπόν ότι λείπει η αυθεντικότητα στις ιδέες, και έτσι δυσκολευόμαστε να βρούμε και το κέντρο ενός καλού pitching, που δεν είναι άλλο από «το κίνητρο που με οδηγεί, να κάνω αυτήν την ταινία». Γιατί μιλάει αυτό το θέμα μέσα μου, σε τι με αφορά, που βρίσκομαι εγώ μέσα στην πλοκή, τελικά: ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ να κάνω αυτήν την ταινία; Παλαιότερα, υπήρχε και μια άλλη αδυναμία: η απροθυμία αλλαγών. Δηλαδή, να μεταγράψει κάποιος πολλές φορές το θέμα του κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, να δουλέψει πάνω στην παρουσίαση του, αλλάζοντας ίσως και το ίδιο το θέμα του ή τον τίτλο του σχεδίου, ή ακόμα και το κέντρο βάρους της ίδιας του της πλοκής. Όμως αυτά έχουν προχωρήσει με τον καιρό, κυρίως γιατί οι Έλληνες κινηματογραφιστές, αποτελούν πλέον ισάξια μέλη μιας κινηματογραφικής κοινότητας, που ταξιδεύει πολύ, ανταλλάσσει ιδέες μέσα από διεθνείς διοργανώσεις, δουλεύει σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και πολλές φορές και με ξένους συνεργάτες. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτά τα 6 χρόνια το Pitching Lab της Δράμας, προσέφερε πολλά σε αυτήν την αποστολή. Θέλω εδώ να κάνω μία σημαντική αναφορά, και να ευχαριστήσω όλους τους πιστούς συνεργάτες σε αυτήν την προσπάθεια, τον Στάθη Παρασκευόπουλο που από το 2009 εργαστήκαμε για την ίδρυση του Εκπαιδευτικού προγράμματος του Φεστιβάλ στη Δράμα, τη Τζωρτζίνα Κακουδάκη που όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε σταθερός πυλώνας του Pitching Lab, τον John Stephens, επί τρία χρόνια σημαντικό συνεργάτη μας, ο οποίος βοήθησε να κατανοήσουν οι συμμετέχοντες τη σημασία στη δομή ενός καλού project, τους guests όπως η Αγάθη Δαρλάση, και η Αλεξάνδρα Μπουσσίου, αλλά και τους συνεργάτες από το εξωτερικό, που βάλανε τη δική τους πινελιά στο να βοηθήσουν να βρουν τα σχέδια τη θέση τους σε ένα διεθνές γίγνεσθαι. Τον Leon Herbert, Andrew Horton, τον Tony Watts, και φυσικά τον αγαπημένο Bobby Roth, που με τα εργαστήρια του στη Δράμα και στην Αθήνα, μας μύησε με το βλέμμα του, στα μυστικά όλης της κινηματογραφικής διαδικασίας από το Α ως το Ω.

Βλέποντας projects πάνω στα οποία έχετε δουλέψει στο Pitching Lab να γίνονται τελικά ταινίες, πώς νιώθεις; Είναι πολύ διαφορετικό το τελικό αποτέλεσμα από αυτό που είχατε στο μυαλό σας δουλεύοντας εντατικά τόσες μέρες; Τελικά πόσο κοντά σε αυτό που υπήρξε ως πρόθεση στο χαρτί βρίσκεται μια ταινία;

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να παράγονται ταινίες, και το Pitching Lab, μετράει στα έξι χρόνια λειτουργίας του, ήδη 21 ταινίες στο ενεργητικό του, και ετοιμάζονται άλλες τρεις. Άλλες ξεκίνησαν και τελείωσαν όπως τις φανταστήκαμε πριν οι λέξεις γίνουν εικόνες, άλλες άλλαξαν πολύ στην πορεία, είτε γιατί οι συνθήκες, το casting ή ο προϋπολογισμός τους επέβαλαν αλλαγές, είτε γιατί αλλαγές στο σενάριο τους οδήγησε σε άλλα μονοπάτια. Το να τελειώσει κανείς μία μικρού μήκους ταινία, μπορεί να φαντάζει πιο εύκολο απ’ ότι μια μεγάλου μήκους, αλλά όσοι το επιχειρούν, ξέρουν καλά ότι δεν είναι. Για μας, είναι μία γιορτή κάθε φορά που ένας από τα «Labάκια» μας, αναγγέλλει ότι μπαίνει σε γυρίσματα, γιατί έχουμε μια αγαπημένη και ισχυρή κοινότητα από τους ανθρώπους που συμμετείχαν όλα αυτά τα έξι χρόνια, και η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ τους, είναι συγκινητική.