Διανομή ταινιών μικρού μήκους

Διανομή ταινιών μικρού μήκους [Q&A]

Το Short Film Hub (SFH) του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας συνεχίζει δυναμικά το έργο σύνδεσης των δημιουργών που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ με επαγγελματίες από τη βιομηχανία του κινηματογράφου. Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση «Διανομή ταινιών μικρού μήκους» της Πέμπτης 5 Σεπτεμβρίου έγινε με προσκεκλημένους ομιλητές έναν πολύπειρο αντιπρόσωπο στις πωλήσεις ταινιών (films sales agent) και ιδρυτή της εταιρείας Radiator IP Sales, τον Ben Vandendaele, καθώς και μία επιμελήτρια προγραμμάτων φεστιβάλ (programmer) με πολυάριθμες ενεργές συνεργασίες σε διεθνή φεστιβάλ παγκοσμίως όπως τα SXSW, Palm Springs Shortfest, και IDFA και στη διαδικτυακή πλατφόρμα προβολής Short of the Week, τη Céline Roustan. Μαζί τους και ο Florian Fernandez, επικεφαλής του SFH και, μεταξύ άλλων, υπεύθυνος διανομής και πωλήσεων στην εταιρεία Protest Studios.

Η Roustan συντόνισε τη συζήτηση με ενδιαφέρουσες ερωτήσεις προς τον Vandendaele που του απηύθυνε η ίδια και βοήθησαν το κοινό να γνωρίσει τη δουλειά ενός sales agent ταινιών και το πώς η συνεργασία με έναν τέτοιο επαγγελματία θα μπορούσε να βοηθήσει τους δημιουργούς για τη διανομή της ταινίας τους σε φεστιβάλ, κινηματογράφους, την τηλεόραση και διαδικτυακά. Έπειτα ακολούθησαν οι ερωτήσεις του κοινού με συντονιστή τον Fernandez. Υπήρξε μάλιστα ιδιαίτερη φροντίδα από την ομάδα του SFH για να μπορέσει κάθε μέλος του κοινού να κάνει τις ερωτήσεις του ανώνυμα προς τους συνομιλητές, αναγνωρίζοντας ότι για πολλά από τα άτομα αυτή η εκδήλωση θα ήταν ίσως η πρώτη τους ευκαιρία γνωριμίας με τον επαγγελματικό κλάδο της διανομής γεγονός που μπορεί να τους απέτρεπε από το να εκφράσουν ανοιχτά τις απορίες τους.

Ο Vandendaele, λοιπόν, εξήγησε ότι ένας αντιπρόσωπος στις πωλήσεις (sales agent) όπως ο ίδιος, έχει μεγάλη γνώση για τα φεστιβάλ και  το πώς δουλεύει η βιομηχανία. Με αυτόν τον τρόπο όταν εργάζεται για μια ταινία μικρού μήκους και αφού καταλάβει τον στόχο του σκηνοθέτη και της παραγωγής, αναπτύσσει μαζί τους τη στρατηγική για τα φεστιβάλ στα οποία ταιριάζει να υποβληθεί η ταινία και για το δημόσιο προφίλ της προς ενδιαφερόμενο κοινό και αγοραστές. Με τη σειρά της η Roustan διευκρίνισε ότι γνωρίζοντας τη δουλειά του Vandendaele συγκεκριμένα, ως programmer η ίδια θα ξέρει να αναμένει ένα στάνταρ ποιότητας και αντιστοίχισης με την κουλτούρα του φεστιβάλ που δουλεύει όταν βλέπει μια υποβολή προς αξιολόγηση μέσω του Vandendaele (παρόλο που δεν εξυπακούεται ότι η ταινία τελικά θα προχωρήσει). Παρενθετικά σχολιάστηκε και από τους δύο το πόσο βοηθητικό για να επιλεγεί από φεστιβάλ είναι για μια ταινία μικρού μήκους να έχει όσο πιο σύντομη διάρκεια γίνεται.

Επίσης έγινε σαφές ότι κάθε sales agent επιλέγει τις ταινίες με τις οποίες θέλει να δουλέψει, κι όχι το αντίστροφο (δηλαδή ο δημιουργός να προσλαμβάνει τον αντιπρόσωπο πωλήσεων). Οι τρόποι με τους οποίους ένας δημιουργός μπορεί να φέρει την ταινία του υπόψη ενός sales agent είναι τρεις: είτε ως μέρος ενός βραβείου το οποίο θα συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένες συνεδρίες συμβουλευτικής για διανομή, είτε μέσα από τα Pitching Forum που διαθέτουν τα επαγγελματικά φεστιβάλ -όπως και το Φεστιβάλ Δράμας με το Pitching Forum φέτος να πραγματοποιείται το πρωί της Παρασκευής 6 Σεπτεμβρίου έπειτα από τις εργασίες του Pitching Lab με επικεφαλής τη Βαρβάρα Δούκα-, είτε, τέλος, με επαφή μέσω email που όμως ενέχει λιγότερες πιθανότητες εκκίνησης συνεργασίας.

Ο κύκλος διανομής μιας ταινίας δεν τελειώνει με την επιλογή της ταινίας από το επιθυμητό φεστιβάλ αλλά έχει μεγάλη πορεία ακόμη, όπως εξήγησε η Roustan. Η εκτίμησή της είναι ότι κάθε ταινία διανέμεται στα φεστιβάλ για δύο περίπου χρόνια, έπειτα μπορεί για κάποια χρόνια να αγοραστούν τα δικαιώματά της από την τηλεόραση και έπειτα ο δημιουργός καλείται να αποφασίσει εάν θα τη διανείμει διαδικτυακά. Η Roustan προτείνει να γίνει αυτό το βήμα διότι το να είναι προσβάσιμο το έργο του δημιουργού θα τον βοηθήσει στο μέλλον της καριέρας του και στην πιο εύκολη αναγνώριση του ονόματός του, ενώ μπορεί να του αποφέρει και κάποια ακόμα κέρδη από τις διαφημίσεις, όπως συμπλήρωσε ο Vandendaele.

Με αυτή τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του SFH οι συμμετέχοντες του Φεστιβάλ είχαν την εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσουν πτυχές της βιομηχανίας που πιθανόν να τους ήταν λιγότερο οικείες, καθώς και να θέσουν χωρίς δισταγμό τα ερωτήματά τους σε τρεις καταξιωμένους επαγγελματίες της βιομηχανίας του κινηματογράφου.

DISFF#47 – Παρουσίαση Σκηνοθετών, Πέμπτη 5/9/2024

DISFF#47 – Παρουσίαση Σκηνοθετών, Πέμπτη 5/9/2024

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 47ο Φεστιβάλ Δράμας, δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του Φεστιβάλ. Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους οι διαγωνιζόμενοι  στη σημερινή παρουσίαση την οποία συντόνισαν ο Παναγιώτης Ιωσηφέλης (Εθνικό Σπουδαστικό Διαγωνιστικό) και ο Γιάννης Σακαρίδης (Eθνικό Διαγωνιστικό):

EΘΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Στελιάννα» (Γιάννης Μπλέτας)

«Συνεργάζομαι με το Σύλλογο Ατόμων με Αυτισμό Ρεθύμνου, με τον οποίο δημιουργήσαμε μία θεατρική ομάδα. Με την ταινία ήθελα να δείξω πως η αναπηρία δεν πρέπει να είναι κάτι δακτυλοδεικτούμενο. Εστίασα λοιπόν περισσότερο στις σχέσεις. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η σχέση της Στελιάννας με τους γονείς της. Οι τρείς τους ήταν πολύ όμορφη οικογένεια και τους ευχαριστώ που με άφησαν να καταγράψω τις προσωπικές τους στιγμές. Αυτό το διάστημα ετοιμάζω και ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ για την αναπηρία. Ελπίζω βλέποντας κάποιος την ταινία να το σκεφτεί δύο φορές πριν καταλάβει μια θέση πάρκινγκ αναπήρων. Η αλλαγή θέλει χρόνο…».

«Αχέροντας» (Κωνσταντίνα Παπαδοπούλου)

«Η ταινία μιλά για το τραύμα και την απώλεια, αλλά με ένα είδος αποστασιοποίησης που μας βοήθησε να αναδείξουμε το τοπίο, το οποίο παίζει μεγάλο ρόλο στην ταινία. Αυτή τη σύνδεση με τον τόπο την αντιλήφθηκα από την πρώτη στιγμή που ήρθε στα χέρια μου το σενάριο. Τον τόπο αυτό, τον προσέγγισα κι εγώ κάπως σαν τους πρωταγωνιστές που είναι ταξιδιώτες εκεί. Πρόκειται για τις εκβολές του ποταμού και τις πηγές της Γλυκής. Γυρίσαμε Ανοιξη -όχι τυχαία την εποχή της αναγέννησης. Ευτυχώς είχα την εμπειρία του γυρίσματος εκτός έδρας διότι είναι μεγάλη ευθύνη. Στην ταινία εμφανίζεται ως βαρκάρης ο Αργύρης Μπακιρτζής, ένας απίστευτα γλυκός άνθρωπος. Δεν χρειαζόταν καν να τον σκηνοθετήσω.».

«Μarching» (Γιώτα Μπουγά)

«Ήταν η πτυχιακή μου εργασία. Είναι ένα ντοκιμαντέρ παρατήρησης. Ακολούθησα την συμβουλή της καθηγήτριάς μου Εύας Στεφανή: «Δημιούργησε σχέση με τον άνθρωπο». Αυτό ακριβώς έκανα, δημιούργησα σχέση με την ηρωίδα μου, και ήταν πολύ δεκτική στο να ανακαλύψουμε μαζί πράγματα, να εξερευνήσουμε. Αν και έχω υπόβαθρο στην δημοσιογραφία, και αρχικά σκεφτόμουν να κάνω κάτι πιο συμβατικό με συνεντεύξεις κλπ, τελικά ακολούθησα άλλο δρόμο».

«Ο τελευταίος νομάς» (Φίλιππος Φερεντίνος)

«Δεν με ενδιέφερε απλώς να δείξω το τί ήταν οι Σαρακατσάνοι, αλλά το τί έχει μείνει σήμερα. Κι εγώ είμαι Σαρακατσάνος. Προσπαθούν να διατηρήσουν τις παραδόσεις τους διοργανώνοντας πολιτιστικές εκδηλώσεις, γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το αντάμωμα. Όμως τι θα γίνει από δω και πέρα; Νοιώθω ότι φθίνει το πράγμα…».

«Το ποτάμι περνάει από το χωριό» (Ξενοφώντας Νικολακόπουλος)

«Η σκηνή με τον πατέρα της ταινίας, βασίζεται σε ένα πραγματικό περιστατικό. Ήταν η πτυχιακή μου εργασία και καθηγητής μου ο Ευθύμης Χατζής. Ο βασικός χαρακτήρας είναι το ίδιο το σπίτι. Ήθελα να δείξω το σπίτι με τρεις διαφορετικούς τρόπους: όπως το γνωρίζουμε, όπως το χειριζόμαστε, αλλά ταυτόχρονα δίνοντάς του τη διάσταση ενός έργου τέχνης. Κάπως έτσι μπαίνει στην ταινία και η “Aγέλαστος Πέτρα” στην οποία ο Φίλιππος Κουτσαφτής είδε την Ελευσίνα να λεηλατείται. Νοιώθω πως ακόμα κι όταν πηγαίνουμε στη φύση, δεν νοιώθουμε κομμάτι της αλλά την αντιμετωπίζουμε ως διακόσμηση».

EΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

«Φοίβη» (Βαγγελιώ Σουμέλη)

«Δουλεύω χρόνια με τοξικοεξαρτημένες γυναίκες. Γενικά, στις ταινίες μου πάντα υπάρχει μία γυναίκα σαν τη Φοίβη. Έχουν πολλή δύναμη αυτές οι γυναίκες, καθώς αντιμετωπίζουν πολλά και δυσανάλογα δύσκολα. Την έβλεπα συνεχώς μπροστά μου. Η νομοθεσία ορίζει πως όταν, σπανίως, παίρνουν το παιδί από τη μάνα, συνήθως το παίρνει η γιαγιά. Όμως μετά την επανένταξή της η Φοίβη θέλει να πάρει πίσω το παιδί της, να υπάρξει ως μητέρα. Αλλά η μητέρα της υψώνει ένα τείχος -θέλοντας ίσως να προστατεύσει το παιδί…».

«Χρυσά βαστά» (Φοίβος Κοντογιάννης)

«Το ταλέντο των Ρομά στη μουσική το θαύμαζα πάντα. Δεν υπάρχει φάλτσος Ρομά. Κι εγώ πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική στις ταινίες μου. Υπάρχει όμως κι αυτός ο γιγαντιαίος ρατσισμός γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Με τους Ρομά δεν έχουμε καταφέρει να έρθουμε ποτέ κοντά, παρά το ότι μας συνδέουν πολύ περισσότερα απ’ ότι με άλλους. Αυτά τα δύο στοιχεία συνυπάρχουν στην ταινία. Όταν κυκλοφόρησε η ψευδής είδηση πως πέθανε ο Γιώργος Μάγγας κι έμαθα πως ευτυχώς ήταν μια χαρά, αποφάσισα πως πρέπει να κάνω κάτι γι’ αυτόν. Κι όταν μας διηγήθηκε τη ζωή του ήταν ξεκάθαρο πως θα κάναμε μια ταινία για την παιδική του ηλικία και το πώς πρωτοέπαιξε κλαρίνο. Μείναμε πολύ πιστοί στα πραγματικά γεγονότα.».

«Βίωμα» (Άγγελος Σαφτουλής)

«Είναι η πρώτη μου ταινία, και το βίωμα, δηλαδή ο τίτλος της ταινίας, ήταν και η έμπνευσή μου. Πριν από 1,5 χρόνο μπήκα σε μια ομάδα θεραπείας. Καθώς τους άκουγα να μιλούν και να διηγούνται τις εμπειρίες τους, ένοιωθα πως στο μυαλό μου δημιουργούνταν διαφορετικές εικόνες σε σχέση με όσα οι ίδιοι είχαν βιώσει. Δεν ήταν βέβαια οι ιστορίες των παιδιών εκείνων αυτές που έβαλα στην ταινία. Ο άλλος λόγος που θέλησα να την γυρίσω ήταν το πόσο πολύ βοηθήθηκα σε αυτήν την ομάδα θεραπείας. Και ήθελα να προτρέψω και τους άλλους να το δοκιμάσουν. Η ταινία υλοποιήθηκε μέσα σε έναν μήνα. Συμμετείχε και ο ράπερ Novel με τον οποίο είχαμε κοινές εμπειρίες και ήρθαμε κοντά. «Βίωμα» άλλωστε είναι και ο τίτλος του άλμπουμ του. Όταν γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια με σένα νοιώθεις μια οικειότητα. Ολο του το μουσικό έργο γύρω από αυτά περιστρέφεται. Ακόμα και η πρώτη συνάντηση με τους ηθοποιούς μας δεν ξεκίνησε με κάποια ανάγνωση του σεναρίου, αλλά σαν να κάνουμε ομάδα –χωρίς ψυχολόγο όμως».

«Treadmill» (Γιώργος Κοιμήσης)

«Ο διάδρομος (γυμναστικής) είναι ένα όργανο στο οποίο είτε τρέχεις, είτε στέκεσαι ακίνητος, δηλαδή δεν μετατοπίζεσαι ποτέ. Με απασχολούσαν κάποια ερωτήματα, όπως: γιατί δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε; Ήθελα να πω την ιστορία μίας γυναίκας που στα 50 της αποφασίζει να διεκδικήσει το αυτεξούσιο της ζωής της. Επέλεξα να είναι γυναίκες οι δύο ηρωίδες διότι οι απαιτήσεις της κοινωνίας από μία γυναίκα είναι πολύ περισσότερες, λχ το να προλάβει να γίνει μάνα. Το ότι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει μάνα. Αυτό προσέθεσε μεγαλύτερο βάρος στον χαρακτήρα. Ταυτόχρονα ήθελα πολλά πράγματα στην ταινία να υπονοούνται».

Numb (Δέσποινα Κούρτη)

«Ένα κορίτσι πρέπει να διαχειριστεί τον ξαφνικο θάνατο ενός συμμαθητή της και να τον αποχαιρετίσει. Είχα ένα παρόμοιο προσωπικό βίωμα στην εφηβεία μου. Και, αν και δεν είχα κάποια ιδιαίτερη σχέση με το παιδί, αυτό το συμβάν με καταδυνάστευσε. Κάποια στιγμή, αυτό το κάλεσμα μέσα μου, το άκουσα. Όταν κάτι δεν με αφήνει να κοιμηθώ το βράδυ, κάνω κάτι γι’ αυτό. Είδαμε πολλά παιδιά στη διαδικασία του κάστινγκ και τελικά  βρήκαμε αυτό που θέλαμε μέσα από μία ομάδα που έκανε skate».

Στο τέλος της συζήτησης το κοινό είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και να χειροκροτήσει τους φετινούς νικητές του Εθνικού Σπουδαστικού Προγράμματος. Εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων, τα παιδιά μας σύστησαν τους συνεργάτες τους και υποσχέθηκαν με πάθος να συνεχίσουν να κάνουν καλό σινεμά! Αξίζει να αναφέρουμε πως στο 47ο DISFF οι γυναίκες σκηνοθέτριες θριάμβευσαν στα βραβεία του σπουδαστικού, ενώ ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσαν οι γονείς της Στελιάννας, που ανέβηκαν μαζί της στην σκηνή προτρέποντας τους αυριανούς σκηνοθέτες «να δίνουν χώρο στον άνθρωπο που είναι διαφορετικός. Εξ άλλου, όλοι διαφορετικοί είμαστε…».

OΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΜΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΕΑΠ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΞΑΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ

Χθες βράδυ (Τετάρτη 4/9), ο δροσερός κήπος του πανέμορφου πολιτιστικού χώρου «Κύκλωψ» πλημμύρισε από σινεφίλ, επισκέπτες του DISFF, φίλους και συγγενείς των σπουδαστών του νέου κινηματογραφικού προγράμματος του ΕΑΠ, που ήρθαν να παρακολουθήσουν τις πρώτες δημιουργίες των παιδιών.

Το πρόγραμμα «Σπουδές Κινηματογραφικής Γραφής, Πρακτικής και Έρευνας» της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιώσιμου Σχεδιασμού του ΕΑΠ στοχεύει στο να εφοδιάσει τους/τις φοιτητές/φοιτήτριες με τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούν να εργαστούν σε διάφορους τομείς οπτικοακουστικών και κινηματογραφικών παραγωγών, δίνοντάς τους τα θεωρητικά και πρακτικά εφόδια σε ένα εκτεταμένο εύρος γνωστικών πεδίων σχετικά με τον κινηματογράφο.

Στο πλαίσιο της επιτυχούς συνεργασίας μεταξύ του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας προβλήθηκαν για πρώτη φορά φοιτητικές εργασίες των θεματικών ενοτήτων σκηνοθεσίας των πρώτων τριών εξαμήνων του προγράμματος για το ακαδημαϊκό έτος 2023-2024.

Το κοινό υποδέχτηκε ο κοσμήτορας της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιώσιμου Σχεδιασμού  Στέλιος Ζερεφός ο οποίος είπε πως η πρεμιέρα του νέου προγράμματος «πραγματοποιείται σε αυτήν την όμορφη αίθουσα με ουρανό. Ξεκινήσαμε πριν από 1,5 χρόνο και δεν έχουμε να επιδείξουμε ακόμα διπλωματικές, όμως σας παρουσιάζουμε μία επιλογή από τις σπουδαστικές μας ταινίες του 1ου, 2ου και 3ου εξαμήνου μας, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους».

Να πούμε πως η Δράμα, τον Δεκέμβριο, θα φιλοξενήσει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συνέδριο που συνδιοργανώνει η Σχολή με το DISFF: το 1ο Επιστημονικό Συνέδριο Κινηματογραφικής Γραφής Πρακτικής και Έρευνας (1st International Conference on Cinema Screenplay, Practice and Research) θα διεξαχθεί υβριδικά με δια ζώσης και εξ αποστάσεως Συνεδρίες στις 12, 13, 14 Δεκεμβρίου. Κύριος σκοπός του Συνεδρίου, είναι να ανοίξει μια ευρύτερη συζήτηση επάνω σε επίκαιρα θέματα που αφορούν στην πρακτική και έρευνα στο πεδίο του κινηματογράφου και των οπτικοακουστικών τεχνών, διερευνώντας, παράλληλα, τις δυνατότητες συνεργασίας εκπαιδευτικών οργανισμών και επαγγελματικών φορέων που δραστηριοποιούνται σε αυτό το πεδίο. Οι θεματικοί άξονες του Συνεδρίου προσεγγίζουν μια σειρά θεματικών πεδίων που άπτονται της κινηματογραφικής γραφής και έρευνας σε αντιστοιχία με το προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Σπουδές Κινηματογραφικής Γραφής, Πρακτικής και Έρευνας (ΣΚΙ)» του ΕΑΠ, αλλά και τις ευρύτερες επιστημονικές, καλλιτεχνικές και κοινωνικές προεκτάσεις του κινηματογράφου.

Οι ανακοινώσεις που θα επιλεγούν θα δημοσιευθούν σε ηλεκτρονική έκδοση Πρακτικών του Συνεδρίου με ISBN και DOI.
Σε αυτό το πλαίσιο,  το Συνέδριο θα καλύψει τα παρακάτω θεματικά πεδία :

– Σενάριο

– Σκηνοθεσία

– Θεωρία του κινηματογράφου

– Ιστορία του κινηματογράφου

– Animation

– Μοντάζ & Ειδικά εφέ

– Κινηματογράφος και Εκπαίδευση

– Τεχνητή Νοημοσύνη στον Κινηματογράφο

– Μουσική και Ήχος στον Κινηματογράφο

– Διεύθυνση φωτογραφίας και κινηματογραφικός φωτισμός

– Κινηματογράφος και Λογοτεχνία

– Περιβαλλοντικό Ντοκιμαντέρ και Animation

Kαταληκτική ημερομηνία κατάθεσης περιλήψεων: 15/9.
Περισσότερες πληροφορίες στην διεύθυνση icc.eap.gr

Λογοτεχνικά Αίθρια

Λογοτεχνικά Αίθρια

Δυο ομότεχνοι με κοινή καταγωγή, ποιητές και Δραμινοί, ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου και ο Δημήτρης Πέτρου, συναντήθηκαν την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου στο θερινό σινεμά «Αλέξανδρος» στο πλαίσιο της ενότητας «Λογοτεχνικά Αίθρια» του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, ανταλλάσσοντας σκέψεις για την τέχνη τους με το κοινό.

Παίρνοντας ως αρχή πως οι καλλιτέχνες πρέπει να παρεμβαίνουν  με το έργο τους, ο Δ. Πέτρου αναφερόμενος στην ποίηση του Κ. Συφιλτζόγλου εξήγησε: «Θεωρώ τον Κυριάκο αρκετά πιο συναισθηματικό από εμένα. Ενώ προσπαθεί να συγκαλύψει το έντονο συναίσθημα που υπάρχει, και το καταφέρνει, ωστόσο η ευαισθησία του παραμένει πάρα πολύ μεγάλη. Στο βάθος των ποιημάτων του παραμονεύει η συγκίνηση να σε αρπάξει από τον λαιμό».

Από την πλευρά του ο Συφιλτζόγλου υπενθύμισε: «Εγώ άρχισα να γράφω στα 23 , ο Δημήτρης στα 42,  με πολλή προσοχή, πολύ πιο ώριμος, εγώ είχα μια τρέλα που καλά έκανα και την είχα, αλλά όταν έμπαινε εκείνη μπροστά, ευτυχώς που ήξερα να τη συμμαζεύω πριν γίνει βιβλίο. Υπήρχε ταχύτητα και συναίσθημα. Στον Δημήτρη υπήρχε μια ήρεμη δύναμη που αναδεικνυόταν πολύ ωραία και στα ποιήματά του».

Στην εκδήλωση με τίτλο «Ποιήματα μικρού και μεγάλου μήκους» την οργάνωση, επιμέλεια και παρουσίαση της οποίας έχει ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου, διαβάστηκαν αποσπάσματα από τις συλλογές «Εικοστός κόσμος» του Δημήτρη Πέτρου (Εκδόσεις Πόλις) και «Με ύφος Ινδιάνου» του Κυριάκου Συφιλτζόγλου (Εκδόσεις Αντίποδες).

«Η γραφή του Δημήτρη είναι σαν τις σκέψεις ενός ανθρώπου για την οικογένειά του, τον εαυτό του, την ιστορία πάνω στη φυσική και ταυτόχρονα ιστορική καταστροφή, ένας άνθρωπος μονολογεί με αφορμή τις τραγωδίες που ζει».

Απαντώντας ο Πέτρου διευκρίνισε πως «ένα θέμα που δεν πιάνει το βιβλίο, διότι προσπαθεί να εστιάσει στην Ευρώπη που φθίνει πια και έχει χάσει όλες τις αξίες της, είναι κάποιες συνέπειες του πολέμου, που τις βιώσαμε και θα τις βιώνουμε, ειδικά τελευταία με το προσφυγικό, και το λέω γιατί θέλω να περάσουμε στο «Ύφος Ινδιάνου» που έρχεται κοντά με αυτούς τους ανθρώπους».

Ο Συφιλτζόγλου αποκάλυψε πως πρώτη φορά που άρχισε να γράφει, ήταν η αφορμή των πτωμάτων των μεταναστών που είδε το 2012 με τα μάτια του στον Έβρο όταν ο τότε διοικητής της περιοχής όπου ο ποιητής είχε κληθεί ως επίστρατος, τους ξεναγούσε στο ποτάμι, η στάθμη του οποίου είχε κατέβει αποκαλύπτοντας τα πτώματα όσων δεν κατάφεραν να το περάσουν. Αυτό ήταν και το έναυσμα για «Το ύφος Ινδιάνου». Ο ίδιος ομολογεί πως τα περισσότερα ποιήματα που γράφει έχουν σχέση με το πέρασμα, το νερό και νεκρούς πρόσφυγες. Στη συνέχεια άρχισε να επεκτείνεται στην έννοια των συνόρων. «Η ποίηση έχει μια άλλη, πιο υπόγεια σχέση με τον χρόνο, κουβαλά κάποιες δικές της αρχές και για αυτό και η έννοια ινδιάνος, που είναι από τη μια μεριά μια κλασική μάσκα από τα παιδικά μας χρόνια, από την άλλη συμβολίζει και την ηρεμία που έχει αυτός ο άνθρωπος,  το ότι φαίνεται ατάραχος, ενώ μέσα του μπορεί να βράζει και να είναι έτοιμος να εκραγεί».

Παραδέχθηκε πως «ο ποιητής πρέπει  να δίνει σήματα,  και το βιβλίο, τα ποιήματα, δείχνουν τον πρώτο χρόνο πριν περάσουμε στο τελικό όπου δεν χρειάζεται η ποίηση, πάμε σε κάτι πιο ακτιβιστικό. Τα ποιήματα παραμένουν σαν σήματα καπνού, μια μορφή επικοινωνίας».

Short Film Hub Talks - Ανάπτυξη και παραγωγή πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους

Short Film Hub Talks – Ανάπτυξη και παραγωγή πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους

Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους ένας κινηματογραφιστής; Ποτέ και πάντα είναι η απάντηση που φαίνεται να δόθηκε στο πάνελ της Τετάρτης 4 Σεπτεμβρίου που διοργανώθηκε από το Short Film Hub (SFH) για να προσεγγίσει τα δεδομένα και τους προβληματισμούς μιας τέτοιας στιγμής στην κινηματογραφική καριέρα. Συντονιστής του πάνελ ήταν ο Hakim Mao, επαγγελματίας στη βιομηχανία του κινηματογράφου με πολυετή εμπειρία στη συμβουλευτική για την παραγωγή ταινιών, με συνομιλητές του τους:

  • Ιωάννα Μπολομύτη, παραγωγό και ιδρύτρια της εταιρείας Atalante Productions
  • και Θανάση Νεοφώτιστο, σκηνοθέτη και επικεφαλής του Διεθνούς Σπουδαστικού Προγράμματος του Φεστιβάλ Δράμας

οι οποίοι παρουσίασαν την κοινή τους εμπειρία ως δίδυμο παραγωγού-σκηνοθέτη για την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Νεοφώτιστου, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο παραγωγής έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα

καθώς και τους

  • Έφη Σκρομπόλα, παραγωγό και υπεύθυνη για την ανάπτυξη όλων των κινηματογραφικών και δημιουργικών project της εταιρείας View Master Films
  • και Γιώργο Τελτζίδη, σκηνοθέτη και σεναριογράφο, πολλές φορές βραβευμένο στο Φεστιβάλ Δράμας

οι οποίοι επίσης αποτελούν δίδυμο παραγωγού-σκηνοθέτη για την επικείμενη πρώτη ταινία του Τελτζίδη, που είναι σε αρχικό στάδιο παραγωγής και αφορά την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου «Εθνικός Ελληνορώσων» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου.

Πολύ νωρίς στη συζήτηση ο Mao σκιαγράφησε αυτό που αργότερα φάνηκε από τη διήγηση των υπόλοιπων συντελεστών για την εμπειρία τους, ότι η ανάπτυξη και παραγωγή μιας ταινίας μεγάλου μήκους είναι ένα «μακρύ ταξίδι, ένας μαραθώνιος, μια διαδρομή κατά την οποία πρέπει να φροντίζεις η φλόγα της επιθυμίας να μένει άσβεστη». Πράγματι, ο Νεοφώτιστος εξήγησε ότι από τη στιγμή που άρχισε να αναπτύσσει τη μεγάλη μήκους ταινία του μέχρι αυτή να προβληθεί θα έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια δουλειάς και συνεργασίας με την Μπολομύτη. Από τη μεριά του, ο Τελτζίδης εξήγησε ότι για χρόνια ετοίμαζε μια άλλη ταινία που πίστευε ότι θα γινόταν η πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική του δουλειά μέχρι που η Σκρομπόλα του πρότεινε να συνεργαστούν στο σενάριο που είχε εκείνη βρει, ένα project στο οποίο δεν μπορούσε να πει όχι.

Έγινε σαφές ότι η μεγάλη χρονική διάρκεια της παραγωγής είναι ένα από τα δεδομένα με τα οποία λειτουργούν και χρειάζεται να διαχειριστούν οι δημιουργοί ταινιών μεγάλου μήκους, όχι όμως να αποθαρρύνονται από αυτό. Τόσο ο Τελτζίδης όσο και ο Νεοφώτιστος συμβούλεψαν όσους βρίσκονται σε αυτή τη θέση να φροντίσουν να πραγματοποιούν παράλληλα και άλλα έργα. Αυτό θα τους βοηθήσει να αλλάζουν παραστάσεις όταν νιώθουν κολλημένοι ή όταν συναντούν εμπόδια στην ανάπτυξη της ταινίας. Μάλιστα τα εμπόδια αυτά δεν πρέπει να τα παίρνουν προσωπικά: κάποια projects θα υλοποιηθούν, άλλα όχι, πολλές φορές οι αιτίες θα είναι χρηματικές, ενώ άλλες μπορεί να αλλάξει τελείως η σύλληψη και η προσέγγιση του ίδιου του δημιουργού σε σχέση με ένα project καθώς αυτός μετεξελίσσεται μαζί με αυτό και τις άλλες επαγγελματικές-καλλιτεχνικές του δραστηριότητες.

Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Νεοφώτιστου αυτός διηγήθηκε το πώς όσο δεν προχωρούσε η ταινία του, έκανε μερικές ταινίες μικρού μήκους, πήγε σε εργαστήρια, αξιοποίησε άλλες ευκαιρίες και καλλιέργησε ακόμα περισσότερο την πλοκή και την ιδέα που είχε φανταστεί. Προσπάθησε να γίνεται πάντα κάτι περισσότερο και ο ίδιος καλύτερος. «Δεν ήταν το ζήτημα κατά πόσον η ιδέα μου ήταν καλή ή εάν ήμουν ο ίδιος έτοιμος να κάνω την ταινία. Ήξερα όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή να την κάνω τώρα. Αλλά εντέλει όλα περιστράφηκαν γύρω από τα χρήματα. Συνεπώς, όταν βρέθηκαν τα χρήματα, ήμουν επίσης έτοιμος να κάνω την ταινία…και δεν θα μπορούσα να την κάνω χωρίς τις ταινίες μικρού μήκους που προηγήθηκαν», ανέφερε.

Οι δύο παρούσες παραγωγοί φώτισαν, από την πλευρά της βιομηχανίας, τους τρόπους με τους οποίους η προηγούμενη ενασχόληση των σκηνοθετών με τις μικρού μήκους ταινίες βοήθησαν τις ίδιες επαγγελματικά να ασχοληθούν αντίστοιχα με τα δύο project. Η Σκρομπόλα αναφέρθηκε στο ότι, παρόλο που δεν είναι ο μόνος τρόπος και παρόλο που δεν είναι κάτι που προτιμάει να γίνεται, το να αναλάβει project με βραβευμένο σκηνοθέτη, όπως ο Τελτζίδης, βοηθάει πολύ το έργο της στην αναγνώριση και προώθηση μιας ταινίας κατά την αναζήτηση χρημάτων η οποία μάλιστα γίνεται όχι μία φορά αλλά στα διάφορα στάδια ανάπτυξης του project. Επιπλέον, η Μπολομύτη εξήγησε ότι γνωρίζοντας τον Νεοφώτιστο και τη δουλειά του μέσα από τη μικρού μήκους ταινία του «Προσευχή» που προηγήθηκε της εκκίνησης ανάπτυξης της μεγάλου μήκους ταινίας, μπόρεσε να τον εμπιστευθεί για το μακροχρόνιο project, ενώ η επαγγελματική συνεργασία τους καλλιεργήθηκε και ενισχύθηκε παράλληλα και σε επόμενη μικρού μήκους ταινία του ίδιου, πριν φτάσουν τώρα στο σημείο να ολοκληρώνουν τη μεγάλου μήκους.

Μοιραζόμενοι τις προσωπικές επαγγελματικές τους εμπειρίες οι συντελεστές του πάνελ κατάφεραν να παρουσιάσουν με ρεαλιστικό τρόπο τι σημαίνει η ανάπτυξη και παραγωγή της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους στο κοινό τους, η πλειοψηφία του οποίου αποτελούνται από άτομα που σπουδάζουν ή κάνουν τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα στον κινηματογράφο και συμμετέχουν στο φετινό Φεστιβάλ Δράμας.

 

Βραβεία Εθνικού Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος

Βραβεία Εθνικού Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος

Κριτική επιτροπή:
Άρης Κατωπόδης  (Πρόεδρος), καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Αντζελες.
Στυλιανός Ζερεφός, καθηγητής της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιώσιμου Σχεδιασμού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Vania Turner, σκηνοθέτις, ντοκιμαντερίστρια.

Επικεφαλής προγράμματος:
Παναγιώτης Ιωσηφέλης

Βραβείο Ελληνικής Σπουδαστικής Ταινίας «Φρίντα Λιάππα»

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5.000. Επίσης, το βραβείο συνοδεύεται από παροχές εργαστηρίου και εργασιών post production προσφορά της εταιρείας Stefilm στην επόμενη ταινία του σκηνοθέτη.

ποπ, Λίνα Κουντουρά

Απονέμεται σε μια ταινία που προσφέρει μια αναπάντεχα φρέσκια σκηνοθετική ματιά και εξάπτει τη φαντασία ταξιδεύοντάς μας στο νέο κόσμο που έχει δημιουργήσει.

Βραβείο Σκηνοθεσίας

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ, χορηγία της Μποδούρογλου ΑΜΚΕ.

απαρατάτεμε, Μένη Τσιλιανίδου

Για την ειλικρίνεια, τη λιτότητα, την οξυδέρκεια και το χιούμορ της.

Βραβείο Ντοκιμαντέρ

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ, χορηγία της Μποδούρογλου ΑΜΚΕ.

Στελιάννα, Γιάννης Μπλέτας

Για την ευαισθησία και το θάρρος του δημιουργού να προσεγγίσει ένα δύσκολο θέμα και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τόσο της οικογένειας όσο και του κεντρικού χαρακτήρα.

Βραβείο Σεναρίου

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1.500 που προσφέρει η Σχολή Σεναρίου του ΑΝΤ1.

Να Θυμάσαι ότι Πατάς στη Γη, Βαγγέλης Δικόπουλος

σενάριο: Βαγγέλης Δικόπουλος

Σε ένα υπερ-ρεαλιστικό ψηφιδωτό ιστοριών, η ξεκαρδιστική ελληνική καθημερινότητα μας φέρνει αντιμέτωπους με μια εξωγήινη πραγματικότητα.

Βραβείο Student Drama Queer

Alles Gut, Παύλος Παρασκευόπουλος

Για την ειλικρίνεια, την αμεσότητα και την τόλμη του δημιουργού της να μας φέρει αντιμέτωπους με τα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας.

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας

απαρατάτεμε, Μένη Τσιλιανίδου

απονέμεται στον Δημήτρη Ναζίρη

Οι δύο ερμηνείες ξεδιπλώνουν με μαεστρία ένα αδιάληπτο κρυφτούλι συναισθημάτων και αποκαλύψεων, υποστηρίζοντας πλήρως το σενάριο και το κινηματογραφικό όραμα της δημιουργού.

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας

απαρατάτεμε, Μένη Τσιλιανίδου

απονέμεται στην Υρώ Τσάμογλου

Οι δύο ερμηνείες ξεδιπλώνουν με μαεστρία ένα αδιάληπτο κρυφτούλι συναισθημάτων και αποκαλύψεων, υποστηρίζοντας πλήρως το σενάριο και το κινηματογραφικό όραμα της δημιουργού.

Βραβείο Φωτογραφίας «Ντίνος Κατσουρίδης»

Το βραβείο συνοδεύεται από τεχνική κάλυψη για την παραγωγή της επόμενης ταινίας του φωτογράφου, προσφορά της οικογένειας Κατσουρίδη.

Ο Θάνατος του Κηπουρού, Χριστίνα Σπηλιοπούλου

διεύθυνση φωτογραφίας: Θάνος Αθανασίου

Σε αυτή την ταινία η φωτογραφία είναι κύριος χαρακτήρας. Τα πλάνα και οι αποχρώσεις της ώχρας του κόκκινου και του καφέ συνθέτουν μια παλέτα συναισθημάτων που μας μεταφέρουν στον κόσμο του αφηγήματος.

Βραβείο Μοντάζ

H εταιρεία Telmaco προσφέρει το βραβευμένο λογισμικό επεξεργασίας ταινιών και βίντεο Avid Media Composer της Avid Technology.

Το Ποτάμι Περνάει από το Χωριό, Ξενοφώντας Νικολακόπουλος

μοντάζ: Γιώργος Παυλούδης

Η χρήση του μοντάζ παραλληλίζει την απώλεια μνήμης, το ανακάτεμα του χρόνου, του τόπου και των συναισθημάτων.

Βραβείο Σκηνογραφίας

ποπ, Λίνα Κουντουρά

σκηνικά: Κατερίνα Περδικούρη-Παπαδοπούλου, Πάνος Σελλάς, Στέλλα Δεληαντώνη

Με τη φαντασία, την αθωότητα και τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα της μας μεταφέρει στο δικό της συναρπαστικό κινηματογραφικό σύμπαν για να δημιουργήσει μια ταινία που μας εντυπωσίασε για το χρώμα, την κίνηση και την αρχιτεκτονική.

Βραβείο Σχεδιασμού Ήχου

Dracaena, Σοφία Πριόβολου, Ιωάννης Παναγιωτίδης

σχεδιασμός ήχου: Κώστας Φυλακτίδης

Από το πρώτο καρέ ο ήχος διαμορφώνει την ταυτότητα του έργου, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και συνομιλεί άμεσα με το σενάριο.

Ειδική Μνεία

Αχέροντας, Κωνσταντίνα Παπαδοπούλου

Η επιτροπή απονέμει ειδική μνεία σε μια ταινία που τη συγκίνησε, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τη διαχείριση της απώλειας μέσω μιας άρτιας κινηματογραφικής εμπειρίας σε όλους τους τομείς.

Βραβεία Διεθνούς Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος

Βραβεία Διεθνούς Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος

Κριτική επιτροπή:
Νiels Putman, film programmer, chief editor of Talking Shorts
Celine Roustan, film programmer
Βίκυ Παπαδοπούλου, ηθοποιός

Επικεφαλής προγράμματος:
Θανάσης Νεοφώτιστος

GRAND PRIX STUDENT: Almost Famous

1500 ευρώ από Μητροπολιτικό Κολλέγιο

No Future Kids, Ελένη Πουλοπούλου

Χάρη στην καθηλωτική και εντυπωσιακά γοητευτική φωτογραφία της, την ευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική σκηνοθεσία και τις παθιασμένες ερμηνείες της, αυτή η ταινία κυριολεκτικά μας ταξίδεψε, μαζί με τις πρωταγωνίστριές της, στη μεταδοτική της ενέργεια. Συγχωρήστε μας την έκφραση, αλλά αυτή η ταινία είναι vibe!

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: Rising Star

Falling, Anna Gyimesi

Με την λιτή της κινηματογραφική προσέγγιση κατάφερε να μας συγκινήσει βαθιά αφηγούμενη τις δονήσεις που προκαλεί η σύγκρουση δύο ρόλων. Αυτός της μητέρας που υποφέρει και της γυναίκας που θέλει να ζήσει.

Queer Student Award: Loud & Proud

Slimane, Carlos Pereira

Μέσω μιας πολύπλοκης αφηγηματικής δομής, αυτό το εξαιρετικό δείγμα αργού, μινιμαλιστικού σινεμά, περιγράφει έναν ζοφερό κόσμο όπου η queer αντίσταση κρύβεται στις κινήσεις του σώματος. Ενάντια στην κοινωνική στασιμότητα που επιφέρει η απειλή των δικαιωμάτων της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, η ταινία αποδομεί με έξυπνο τρόπο την αντίληψη του χώρου και του χρόνου, προσφέροντας, εντέλει, κάτι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «κινηματογραφικό queerness».

Special Mention

Lelis Friend, Sawanti Das

Μέσω της ευαίσθητης χρήσης της τεχνικής του animation, αυτή η ταινία μάς μετέδωσε με επιτυχία το συναισθηματικό βάθος του αντισυμβατικού δεσμού μεταξύ ενός αγοριού με εγκεφαλική παράλυση και της ηλικιωμένης γιαγιάς του.

Βραβείο Διανομής

Xορηγία Radiator IP Sales, που απονέμεται σε μία ελληνική ταινία του προγράμματος και προσφέρει εκπροσώπηση για μια ολοκληρωμένη διαμόρφωση εμπορικής στρατηγικής, που θα απευθυνθεί σε αγοραστές του εξωτερικού (τηλεοπτικούς σταθμούς και πλατφόρμες).

No Future Kids, Ελένη Πουλοπούλου

Βραβεία Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος Animation

Βραβεία Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος Animation

Κριτική επιτροπή:
Dr Λαμπρινή Τριβέλλα,  μεταδιδακτορική ερευνήτρια ΠΑΔΑ
Βασίλης Γαλόπουλος, audio engineer
Μαρινέτα Κρητικού, συντονίστρια αγοράς Animasyros Festival

Επικεφαλής προγράμματος:
Σπύρος Σιάκας

Best Animation Film ASIFA HELLAS YANNIS VASILEIADIS:

Το βραβείο περιλαμβάνει ένα χρόνο δωρεάν συνδρομή στην ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ με τα πλήρη προνόμια του εγγεγραμμένου μέλους  (Πληροφόρηση, Προβολή, συμμετοχή σε αποστολές εξωστρέφειας του animation σε διεθνή φόρουμ και φεστιβάλ κλπ).

In the Shadow of the Cypress, Hossein Molayemi και Shirin Sohani

Για την αφηγηματική της καινοτομία, την αρτιότητα σε ήχο και εικόνα, την αισθητική του animation και την ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει τις ανθρώπινες ψυχικές καταστάσεις.

Special Jury Award:

Underground, Γιάννης Χριστοφόρου

Για τον καινοτόμο τρόπο με τον οποίο προσέγγισε αφηγηματικά την  ταινία, επιλέγοντας την απαιτητική τεχνική του stop motion animation, την οποία υλοποίησε άρτια όσον αφορά τον ήχο και την εικόνα.

DISFF#47 – Παρουσίαση Σκηνοθετών, Τετάρτη 4/9/2024

DISFF#47 – Παρουσίαση Σκηνοθετών, Τετάρτη 4/9/2024

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 47ο Φεστιβάλ Δράμας, δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του Φεστιβάλ. Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους οι διαγωνιζόμενοι στη σημερινή παρουσίαση την οποία συντόνισαν ο Γιάννης Σακαρίδης (Εθνικό Διαγωνιστικό) ο Παναγιώτης Ιωσηφέλης (Εθνικό Σπουδαστικό Διαγωνιστικό) ο Βασίλης Τερζόπουλος (Short and Green) και ο Βασίλης Καραμητσάνης (Animation):

EΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Honeymoon» (Άλκι Παπασταθόπουλος)

«Η ταινία εμπνεύστηκε από ένα πάρα πολύ σκληρό γεγονός που ήταν η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, που έγινε από δυο άντρες και την αστυνομία, για την οποία δολοφονία η δικαίωση δεν ήρθε ποτέ γιατί όλη η αστυνομία είναι έξω και συνεχίζει να κάνει τα ίδια πράγματα. Αποφάσισα να κάνω μια ταινία που κατά κάποιο τρόπο φτιάχνει ένα εναλλακτικό τέλος από αυτό που δεν μπορέσαμε να αλλάξουμε στην πραγματική ζωή».

«Zange» (Ίρις Μπαγλανέα)

«Η ταινία είναι ιδωμένη μέσα από τα μάτια των παιδιών. Διαχειρίζεται την περίπτωση ενός τραύματος και της ανάμνησής του και τι αυτό αφήνει ως αντίκτυπο στο σώμα ενός ενήλικα. Αυτό είναι και η πηγή σε αυτήν την ταινία. Τα παιδιά βιώνουν το τραύμα, αλλά τη στιγμή που αυτό συμβαίνει, ασχολούνται με την επιβίωσή τους και το επόμενο βήμα στην καθημερινότητά τους. Εντελώς αντίθετα, ο πρωταγωνιστής που είναι ο πατέρας και ο φόβος του, έχει να κάνει με την εσωτερική δημιουργία του τραύματος. Και πως αυτό αναμοχλεύει συναισθήματα και φόβους εσωτερικά και χωρίς αυτά να εκφράζονται»

«Skeleton tree» (Χάρης Ζαλαβρός)

«Η απαρχή της ταινίας έχει τις ρίζες της σε μια πραγματική ιστορία που μου είχε διηγηθεί ένας φίλος, το πώς δηλαδή μια γειτόνισσά του τον κάλεσε να την βοηθήσει για να ξεκρεμάσουν τον αυτόχειρα άνδρα της που είχε κρεμαστεί. Αυτό που σκεφτόμουν πάντα ήταν πώς θα εξελισσόταν το γεγονός της ακύρωσης μιας αυτοκτονίας για τον ίδιο τον υποψήφιο αυτόχειρα. Ταυτόχρονα ήθελα να αναδείξω κι ένα μαύρο χιούμορ μέσα από τους διαλόγους που περιστρέφονται γύρω από καθημερινά πράγματα που φαντάζουν τόσο μικρά μπροστά στο αξεπέραστο και τεράστιο γεγονός του θανάτου»

«7Ηz» (Μαρία Χατζάκου)

«Το 7Hz για μένα είναι μια πολιτική ταινία που πατάει πάνω στο είδος. Μου δόθηκε η ευκαιρία από την τότε παραγωγό μου που μας πρότεινε κάποια χρήματα να κάνουμε ταινίες κατά τη διάρκεια του covid, με αφορμή όλο αυτό που ζήσαμε, κάτι που μου βγήκε φυσικά, γιατί κατά τη διάρκειά του ζήσαμε μια φοβερή κατάσταση ανελευθερίας και νομίζω ότι αυτό λέει και η ταινία. Ότι η ελευθερία είναι κάτι που πρέπει να κατακτιέται. Κάτι που βλέπουμε και τώρα, με τη γενοκτονία που γίνεται στην Παλαιστίνη. Έτσι η ταινία αυτή βγήκε μέσα από τον covid και αφορά αυτό που ζούμε. Η πρωταγωνίστρια αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να κερδίσει την ελευθερία της».

«Τα περιστέρια αρρωσταίνουν όταν η πόλη φλέγεται» (Σταύρος Μαρκουλάκης)

«Η ιδέα με βρήκε σε μια οριακή κατάσταση με την πρώτη καραντίνα. Συνάντησα ένα περιστέρι κι επειδή δεν μου άρεσε όπως εξελίχθηκε η πραγματική πραγματικότητα της ζωής, άρχισα να κλαίω σαν ενήλικας, ξεκίνησα να γράφω και σκεφτόμουν ότι ήθελα να είναι μια ταινία δρόμου που θα κινείται από το συναίσθημα, δεν θα έχει περιορισμό κλασικής αφήγησης και μοντάζ. Είχα τη χαρά να δουλέψω με όλους όσους ήθελα από την αρχή. Και με την τεράστια θέρμη που έφεραν στα γυρίσματα, δημιουργήθηκε κάτι, ελπίζω αρκετά φυσικό σαν αποτέλεσμα».

ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Ο θάνατος του κηπουρού» (Χριστίνα Σπηλιοπούλου)

«Ήταν μια πρόκληση να συνδυαστεί η αίσθηση και η ατμόσφαιρα του εφιάλτη με κάποια κωμικά στοιχεία, διατηρώντας μια αισθητική. Το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο κωμικό χωρίς να γίνει γελοίο και στην βαρύτητα τη συναισθηματική που μπορεί να έχει μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που έζησε ο ήρωας που τον κυνηγάει η μαφία σε ένα εναλλακτικό σύμπαν, όπου οι μαφιόζοι αφήνουν ποτιστήρια στον τόπο του εγκλήματος»

«Dodeca-the womb» (Ντανιέλε Χαρασανάκης)

«Αυτό που ήθελα να δείξω με αυτό το μικρό ταινιάκι, ήταν η προσπάθειά μου να χτίσω κατά κάποιο τρόπο διαφορετικά επίπεδα του ίδιου πράγματος, όπου  το ρομπότ που βρίσκεται μέσα στην μήτρα είναι το πρώτο επίπεδο. Το δεύτερο επίπεδο είναι το ρομπότ που επιβιώνει και φεύγει με το αεροπλάνο. Και το τρίτο επίπεδο ήθελα να είναι με τον ίδιο τον θεατή, κατά κάποιο τρόπο ήθελα να πετάξω τον θεατή – έτσι όπως είναι η γέννηση – μέσα στον κόσμο, χωρίς να εξηγήσω πολλά»

«ποπ» (Λίνα Κουντουρά)

«Ήθελα πολύ να παίξουμε με αυτό το φίλτρο που μπαίνει στα πράγματα όταν τα αφηγείσαι και επομένως με το  τι είναι πραγματικό και αληθινό και ότι τα μη αληθινά πράγματα δεν είναι απαραίτητα λιγότερο πραγματικά».

«Κλημεντίνη» (Γιώργος Σταγάκης)

«Κλημεντίνη είναι το πραγματικό όνομα της μητέρας μου και όλη η ταινία την αφορά και πολλά πράγματα που βλέπουμε στην ταινία, έχουν γίνει πραγματικά στη ζωή της αν και είναι έντονο το στοιχείο της μυθοπλασίας σε μια σύνθεση με το πραγματικό. Δεν είναι μια ταινία που θα ήθελα να κουνάει το δάχτυλο στους άνδρες ότι είναι αυτοί το τεράστιο πρόβλημα. Ήθελα να δείξω ένα γενικό ιδεολογικό πρόβλημα που υπάρχει και επίσης ήθελα να δείξω πως θα ήταν η ζωή της μητέρας μου εάν είχε προσπαθήσει να την πάρει στα χέρια της».

«Νεκρή ζώνη» (Ιωάννης Παναγή)

«Το υπόβαθρο της ταινίας είναι ιστορικό και πολιτικό και η βάση της είναι η εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή, τα ανοιχτά οδοφράγματα, υπάρχουν μετανάστες και προβλήματα που αναφέρονται από τους κοινωνικούς ηθοποιούς»

«Να θυμάσαι ότι πατάς στη γη» (Βαγγέλης Δικόπουλος)

«Εξαρχής, και για λόγους παραγωγής, υπήρχε η θέληση να δείξουμε περισσότερο το αποτέλεσμα αυτής της απειλής που ίπταται αλλά ποτέ δεν είναι ορατή στον θεατή, και το τι μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους τόσο στις σχέσεις τους, όσο και στον εαυτό τους. Με απασχολεί περισσότερο να δούμε λίγο περισσότερο εμάς , αυτό που λέει και ο τίτλος, κι όχι αυτά που θα έρθουν έτσι ώστε να εναποθέσουμε τις δικαιολογίες  μας σε αυτά για πράξεις που εμείς μπορούμε αν διορθώσουμε».

«True blue» (Στράτος Κούβελας)

«Η ιστορία ξεκίνησε μέσα στην καραντίνα με έναν άνθρωπο κλεισμένο σε ένα δωμάτιο να ταξιδεύει στον έξω κόσμο μέσα από την εικόνα. Ξεκίνησε ως μια ωδή στην έβδομη τέχνη, στην πορεία προστέθηκε το στοιχείο του χωρισμού, ένας δεύτερος χαρακτήρας και όλη η ιστορία άλλαξε, ωστόσο αυτά τα δυο στοιχεία συνδιαλέγονται μεταξύ τους»

«Alles gut» (Παύλος Παρασκευόπουλος)

«Όλο αυτό ξεκίνησε όταν ενημέρωσα τους γονείς μου για την ομοφυλοφιλία μου και οι γονείς μου είπαν την αναμενόμενη φράση αν το μάθουν ο παππούς και η γιαγιά σου θα πεθάνουν. Και αυτό το φράγμα που έβαζαν ανάμεσα σε μένα και τη γιαγιά μου, μια και ο παππούς είχε πεθάνει, με εντυπωσίαζε. Κι όταν κι εγώ αντιμετώπιζα θέματα μοναξιάς όπως κι η ίδια, αναρωτήθηκα, γιατί να μην μπορώ να συνδεθώ μαζί της με αυτόν τρόπο»

«Όχι πια έρωτες» (Φοίβος Καραγιάννης)

«Η ιδέα ήταν να στήσω κατά κάποιο τρόπο έναν εφιάλτη, με θεματική τον χωρισμό, τον θάνατο και το τέλος. H ταινία περιγράφει έναν εφιάλτη όπου η ενοχή κάνει ένα δάσος να μοιάζει με φυλακή, και μια αναχώρηση προκαλεί θλίψη»

«Δέκα λεπτά κολύμπι» (Αχιλλέας Τσούτσης)

«Μας ενδιαφέρει πολύ πως μια πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα και συνθήκη επηρεάζει τις κοινωνικές θέσεις. Χτίσαμε μια μυθοπλασία σε  μια ταινία εποχής που θέλαμε να κουβαλάει και στοιχεία λαογραφίας»

«Στα χνάρια του φθινοπώρου» (Βασίλης Μπόσμης)

«Το παιδί της ταινίας συμβολίζει την ελπίδα κι όταν πεθαίνει σβήνει και το χωριό. Το χωριό μου στην Ήπειρο και την Άρτα πεθαίνει και κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό ούτε η πολιτεία ούτε οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι που παλεύουν με ό, τι μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους αλλά δεν φωνάζουν σώστε μας. Είναι ένα θέμα που θεωρώ ότι δεν προβάλλεται αρκετά ούτε στον κινηματογράφο »

SHORT AND GREEN

«Enjoy your meal» (Sofie Kienzie, Christian Manzke)

«Δουλέψαμε για πρώτη φορά μαζί και μάλιστα μέσα σε ένα μόνο 48ωρο, κάτι που ίσως και να λειτούργησε και λίγο ως πρόκληση. Η όλη διαδικασία που προέκυψε ήταν πολύ ικανοποιητική και για τους δυο μας. Όσον αφορά την περισσότερο χιουμοριστική προσέγγιση στην οποία στραφήκαμε, αυτή προέκυψε κυρίως μετά τη δημιουργία αυτού του μικρού ανθρώπου που έμοιαζε με στόμα κι έτσι δεν είχαμε άλλη επιλογή»

«The generators» (Georgie Cowan-Turner)

«Η έμπνευση προέκυψε κυρίως από το υγειονομικό σύστημα της Αγγλίας που παρουσιάζει πολλά προβλήματα, αλλά και από ένα ποίημα του Όσκαρ Ουάιλντ όπου αναφερόταν στην τιμωρία κάποιου που ήταν ομοφυλόφιλος, και η τιμωρία του ήταν να δουλεύει στους μύλους ολόκληρη την ημέρα. Αυτήν την εξάντληση την ενέταξα μέσα στην ταινία την οποία και επέλεξα να κάνω ασπρόμαυρη για να αναδεικνύει καλύτερα την όλη ατμόσφαιρα».

«Goodbye sun» (Ήταν παρών ο παραγωγός Quentin Daniel)

«Η ταινία που διαδραματίζεται στο τέλος του καλοκαιριού με τη ζέστη να συνεχίζει να δυσκολεύει τις ζωές των ανθρώπων, αφηγείται την ιστορία της μικρής Λούνα που ζει μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό της και τους δύο θετούς της πατέρες. Για να κάνουν την ζέστη να φαίνεται πιο υποφερτή, όλοι αδημονούν για την έκλειψη ηλίου, ο οποίος εξαφανίζεται πίσω από το φεγγάρι, αλλά δεν δείχνει να εμφανίζεται ξανά. Ο σκηνοθέτης που προσθέτει χιουμοριστικές πινελιές, αφήνει το τέλος ανοιχτό, έτσι ώστε ο καθένας να έχει τη δική του ερμηνεία».

ANIMATION

«Echoes» (Robinson Drossos)

«Η αρχική επιλογή του ασπρόμαυρου έγινε λόγω μείωσης του κόστους αλλά αυτό έγινε τόσο οργανικό στη συνέχεια μέσα στην ταινία που έγινε αισθητική επιλογή. Στην ταινία υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία και επιλέγει ένα ανοιχτό τέλος για τον κάθε θεατή να το ερμηνεύσει όπως θέλει».

«The mushroom man» (Πέτρος Νιαμονιτάκης)

«Χρησιμοποίησα ηθοποιούς και στη συνέχεια επεξεργάστηκα τις μορφές τους και τις κινήσεις  τους, κάτι που ήταν από την αρχή ένας μονόδρομος. Πιστεύω πως θα ήταν άλλη ταινία, εάν δεν χρησιμοποιούσα ηθοποιούς. Πριν από επτά χρόνια γράφτηκε η μουσική της ταινίας, ενώ οι στοίχοι πριν έξι μήνες, τότε ήταν που η ταινία ολοκληρώθηκε πλήρως».

Animasyros – Δράσεις για επαγγελματίες & Ανάπτυξη μικρού μήκους animation

Animasyros – Δράσεις για επαγγελματίες & Ανάπτυξη ενός μικρού μήκους animation (case study)

Στο πλαίσιο των ομιλιών που προσφέρονται από την ενότητα δράσεων Short Film Hub (SFH) του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το κοινό είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα το Animasyros, το μεγαλύτερο Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, το οποίο πραγματοποιείται ετησίως τον Σεπτέμβριο στη Σύρο.

Η παρουσίασή του έγινε από τη Μαρινέτα ΜΑΚ Κρητικού, συντονίστρια της Αγοράς του Animasyros καθώς και μέλος της φετινής κριτικής επιτροπής για το διαγωνιστικό πρόγραμμα Animation του Φεστιβάλ Δράμας, και τον Βασίλη Καραμητσάνη, πρόεδρο του Animasyros. Οι δυο τους συζήτησαν για τον τρόπο που το Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων αναπτύσσεται προοδευτικά για 17 χρόνια, από το 2008 όταν και ιδρύθηκε, με «πολύ φιλόδοξα αλλά συγχρόνως προσεκτικά βήματα», όπως ανέφεραν. Η ομιλία επικεντρώθηκε στη δυναμική που έχει αναπτύξει το Animasyros στον χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας με την Αγορά του, ένα παράλληλο πρόγραμμα δράσεων για τη στήριξη και διασύνδεση των επαγγελματιών του χώρου που έχει αναδείξει το Φεστιβάλ ως έναν σημαντικό θεσμό για το animation σε διεθνές επίπεδο.

Η προβολή ταινιών και η υποδοχή επαγγελματιών του χώρου από το εξωτερικό έφεραν την ανάγκη για δράσεις σύνδεσης των τελευταίων με τους εγχώριους καλλιτέχνες και οδήγησαν στην ίδρυση της Αγοράς του Φεστιβάλ το 2015. Ως κομμάτι του Animasyros, η Αγορά περιλαμβάνει:

  • τη διοργάνωση συναντήσεων συμβουλευτικής νέων δημιουργών με καταξιωμένους επαγγελματίες και παραγωγούς
  • την παράδοση masterclass συνεδριών από επιφανή άτομα του χώρου του animation. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι έχουν φιλοξενηθεί η Aliki Theofilopoulos (Disney Television Animation) και ο Tomm Moore (Cartoon Saloon)
  • καθώς και το Pitching Forum για την ανάπτυξη έργων, με βραβεία-εισιτήρια σε ακόμα μεγαλύτερες αγορές, όπως το Pitch Partenaire του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων του Ανσί (Annecy) της Γαλλίας.

Η εξιστόρηση της πορείας εξέλιξης της Αγοράς, παρόλο που έγινε με τρόπο εγκάρδιο και προσγειωμένο –χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που μάθαμε ότι είναι συνήθη ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας του animation, όπως σχολίασαν οι ομιλητές– φανέρωσε τις αλλεπάλληλες επιτυχίες του Animasyros στο πεδίο της βιομηχανίας κινηματογράφου, που δεν περιορίζεται μόνο στη ασύγκριτη συνεισφορά του για το ελληνικό animation και την ανάπτυξη επαγγελματικού κλάδου γύρω από αυτό, αλλά εκτείνεται και στο διεθνές έργο που αναπτύσσει το Φεστιβάλ στη Μεσόγειο και πέρα από αυτήν.

Για παράδειγμα, η συνεργασία με το Φεστιβάλ του Ανσί, ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ animation στον κόσμο, είναι σαφής ένδειξη της μεγάλης διεθνούς εμβέλειας που έχει κατακτήσει το Animasyros. Παρομοίως είναι χαρακτηριστικό ότι πρόεδρος των ευρωπαϊκών βραβείων animation «Emile Awards» ορίστηκε για το 2024 ο πρόεδρος του Animasyros Βασίλης Καραμητσάνης, ενώ η τελετή απονομή τους θα γίνει προσεχώς στην Ερμούπολη με αυτή την αφορμή.

Για το μέλλον του στη βιομηχανία του κινηματογράφου, το Animasyros συνεχίζει να στοχεύει ψηλά, όπως και γινόταν ήδη από την πρώτη χρονιά που διεξήχθη. Συγχρόνως φροντίζει για τη βιωσιμότητά του: στους κόλπους του ιδρύθηκε η εταιρεία παραγωγής Animasyros Productions με στόχο να φέρει επιπλέον εισόδημα προς το Φεστιβάλ, αξιοποιώντας την ειδίκευση και τις διασυνδέσεις που έχουν χτίσει τα στελέχη της Αγοράς όλα αυτά τα χρόνια.

Από το 2021 το Animasyros είναι δημιουργικός συνεργάτης του Φεστιβάλ Δράμας. Η σχέση του animation με την τέχνη των μικρομηκάδων είναι οργανική καθώς, όπως υπογράμμισε ο Καραμητσάνης, στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα animation είναι ταινίες μικρού μήκους.  Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, πραγματοποιούνται κοινές δράσεις, για παράδειγμα η παρούσα ομιλία, καθώς και αφιερωματικές προβολές από το Animasyros στο Φεστιβάλ Δράμας.

Το φετινό αφιέρωμα θα γίνει το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου με τις, επιλεγμένες από τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, 12 ταινίες queer θεματολογίας που έχουν συμμετάσχει στο Animasyros στο παρελθόν, στη διαγωνιστική κατηγορία Animapride.