Η Τελετή Λήξης του 46ου DISFF

Βραβεία 460υ Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρούς Δράμας

Η ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ ΤΟΥ 46ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

H ταινία Αρκουδότρυπα της Χρυσιάννας Παπαδάκη και του Στέργιου  Ντινόπουλου, απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο στην τελετή απονομής των βραβείων του 46ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Η ταινία, μια λεσβιακή ιστορία ενηλικίωσης στην ελληνική επαρχία, γυρισμένη στην Ελάτη Τρικάλων, περιγράφει τη σχέση δύο νεαρών γυναικών σε ένα χωριό της Πίνδου -μία σχέση φιλίας και υπόγειας ερωτικής έλξης που τελικά βγαίνει στην επιφάνεια σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής των δύο ηρωίδων.

“Γυρίσαμε την ταινία με ελάχιστα λεφτά”, αποκάλυψαν στην τελετή λήξης οι δύο νέοι δημιουργοί, “αναζητώντας χρήματα μέσω crowdfunding, με τη στήριξη των φίλων μας αλλά και την βοήθεια των γιαγιάδων  του Στέργιου που φιλοξένησαν τα παιδιά στο σπίτι τους στο χωριό. Είναι μια ταινία φτιαγμένη μόνο με αγάπη και πολύ πάθος. Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία για τους νέους στην επαρχία, για να νοιώσουμε αυτήν την τρυφερότητα, ένα καταφύγιο αγάπης στον κόσμο που ζούμε”.

Η ταινία κέρδισε, μεταξύ άλλων, και το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την εκπληκτική Χαρά Κυριαζή.

Αποσπώντας το Χρυσό Διόνυσο, η Αρκουδότρυπα γίνεται αυτόματα η πρώτη ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην διαδικασία ανάδειξης των βραβείων Όσκαρ μικρού μήκους.

Το ίδιο θα συμβεί με το φετινό Grand Prix του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 46ου DISFF το οποίο απονεμήθηκε στην ταινία Aqueronte σε σκηνοθεσία Manuel Munoz Rivas από την Ισπανία, μια ταινία που παρουσιάζει τις σπάνιες ιδιότητες του αμιγώς οπτικού κινηματογράφου και ταυτόχρονα, όπως επεσήμανε η κριτική επιτροπή, “αποτελεί μια υπενθύμιση της δύναμης του νερού, μιας δύναμης της φύσης που μπορεί να είναι τόσο ζωτική όσο και καταστροφική, όπως είδαμε πρόσφατα…”. Η ταινία απέσπασε και το βραβείο “Ανθρώπινες αξίες” της Βουλής των Ελλήνων.

Σύμφωνα με την πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Εύα Στεφανή, “είναι μια πρόταση για τα Όσκαρ ενάντια στον εμπορευματοποιημένο κινηματογράφο της κατανάλωσης. Μια υπενθύμιση ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα μόνοι μας, χωρίς να περιμένουμε από άλλους να μας χρηματοδοτήσουν”.

Νωρίτερα, η Εύα Στεφανή απέτισε φόρο τιμής σε μερικές σημαντικούς ανθρώπους: την Αλίντα και τον Σωτήρη Δημητρίου, τον Δημήτρη Χαρίτο, τον Λευτέρη Ξανθόπουλο και τον Λάκη Παπαστάθη που δεν είναι πια κοντά μας, χαρακτηρίζοντάς τους “πατέρες” για την γενιά της. Και προσέθεσε πως “ο κινηματογράφος πρέπει να σε κάνει να ζαλίζεσαι από επιθυμία και έξαψη”.

Οι καταστροφικές πλημμύρες στην Θεσσαλία, έριξαν τη βαριά σκιά τους στην νεανική και από τη φύση του ξέφρενη διοργάνωση του  Φεστιβάλ Δράμας, την εβδομάδα που πέρασε. Σχεδόν όλοι στην τελετή απονομής των βραβείων είχαν μια κουβέντα να πουν για τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα, όμως η νεανική ορμή και αισιοδοξία των δημιουργών έριξε το δικό της φως στο σκοτάδι.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας Γιάννης Σακαρίδης, ευχαρίστησε τους συνεργάτες του, τους οποίους κάλεσε να ανέβουν στη σκηνή,  όλους τους δημιουργούς που κατέκλυσαν την πόλη, το κοινό που γέμισε ασφυκτικά τις αίθουσες, αλλά και τους Δραμινούς που ήταν παρόντες στις προβολές περισσότερο από άλλες χρονιές. “Ως δημιουργοί, με τις ταινίες μας, στεκόμαστε πάντα δίπλα στον ανθρώπους που δοκιμάζονται, όπως τώρα”, υπογράμμισε. “Ευτυχώς, ένα μικρό φωτάκι ελπίδας άναψε ο Λάνθιμος με τη βράβευσή του στο Φεστιβάλ Βενετίας”.

*Τα βραβεία, μοιράστηκαν σε πολλές ταινίες, κυρίως νέων δημιουργών. Με αρκετές ωστόσο διακρίσεις έφυγε ο βραβευμένος (πρόπερσι) με Χρυσό Διόνυσο Μανώλης Μαυρής για το Midnight Skin του, ο οποίος απέσπασε και το GRAND JURY AWARD – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού. Ένα σημαντικό βραβείο στο Διεθνές Διαγωνιστικό, αυτό της καλύτερης ταινίας από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, απέσπασε άλλη μια ελληνική ταινία: ο Ανορθόδοξος του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου. Το Βραβείο Υποψηφιότητας για το Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου – EFA απονεμήθηκε στην ταινία Aqueronte του Manuel Muñoz Rivas.

*Στο Εθνικό Διαγωνιστικό, ο Αργυρός Διόνυσος (βραβείο σκηνοθεσίας “Τώνια Μαρκετάκη”) πήγε στην ταινία Αερολίν του Αλέξη Κουκιά-Παντελή που απέσπασε και το βραβείο σεναρίου (ο Μιχάλης Μαθιουδάκης το μοιράστηκε με τον σκηνοθέτη), ενώ το βραβείο Ντοκιμαντέρ, κέρδισε, εν μέσω χειροκροτημάτων, ο Νεριτάν Ζιντζιρία (που πριν 11 χρόνια είχε φύγει από τη Δράμα με τον Χρυσό Διόνυσο) για την ταινία του Φῶς ἐκ Φωτός.

Όσο για το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας, το πήρε ο Ανδρέας Μάρκου για την ερμηνεία του στην ταινία Buffer Zone του Σάββα Σταύρου.

*Στο Διεθνές Σπουδαστικό Διαγωνιστικό το GRAND PRIX STUDENT πήρε η ταινία Klette του Michael Abay από το Βέλγιο, ενώ μια ελληνική ταινία, ο Αχινός του Alex Scholz απέσπασε το βραβείο διανομής.

*Στο ολοένα και πιο δημοφιλές Εθνικό Σπουδαστικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα, η κορυφαία διάκριση, το βραβείο ελληνικής σπουδαστικής ταινίας “Φρίντα Λιάππα”, απονεμήθηκε στην ταινία Παρέλαση του Μιχάλη Γαλανόπουλου, ενώ το βραβείο σκηνοθεσίας  κέρδισε Το Χάος που άφησε πίσω της του Νίκου Κολιούκου. Στην ταινία έλαμψε η νεαρή Μαρίνα Σιώτου που έφυγε με το βραβείο καλύτερης ερμηνείας του τμήματος. Το βραβείο σεναρίου απέσπασε η Νίνα Αλεξανδράκη για την ταινία Ημερολόγιο μιας Σεξουαλικής Μοναξιάς σε σκηνοθεσία της ίδιας, ενώ το βραβείο Ντοκιμαντέρ του Εθνικού Σπουδαστικού πήγε στην ταινία Athens, My love του Δημήτρη Κεχρή.

Την πλήρη λίστα των βραβείων θα βρείτε εδώ: https://www.dramafilmfestival.gr/awards-46th-disff/

*Το βραβείο κοινού απέσπασε με διαφορά η Αντιγόνη Καπάκα για την ταινία της A piece of liberty. To βραβείο ανακοίνωσε ο Γιάννης Χριστοδούλου, web developer του DISFF και δημιουργός της πλατφόρμας, o οποίος μας έδωσε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για την φετινή διοργάνωση: από τη Δευτέρα και μέσα σε 5,5 μέρες, η πλατφόρμα του φεστιβάλ δέχτηκε 442.000 επισκέψεις από 37.000 περίπου μοναδικούς χρήστες.

Να προσθέσουμε, πως η Βαρβάρα Δούκα, πριν απονείμει τις διακρίσεις του Pitching Lab, ανακοίνωσε πως από φέτος τα βραβεία mentorship μετονομάζονται σε βραβεία “Στάθης Παρασκευόπουλος”, προς τιμήν του πολύτιμου εκπαιδευτή και συνεργάτη του Φεστιβάλ που έφυγε τόσο πρόωρα πριν λίγο καιρό. Ενώ ο Ηλίας Δημητρίου, εκπροσωπώντας την ΕΡΤ, είπε πως φέτος οι βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας θα προβληθούν στην πλατφόρμα ERTFLIX.

Όπως επεσήμανε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος Λευτέρης Χαρίτος, “παράλληλα με τη σπουδαία βράβευση του Γιώργου Λάνθιμου με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας αλλά και με τη γιορτή της μικρού μήκους φόρμας εδώ στην Δράμα, η χώρα μας πνίγεται από άκρη σε άκρη και ταυτόχρονα βιώνει την παράλογη και σοκαριστική βία ανθρώπων που στρέφονται ενάντια σε συνάνθρωπό τους. Από αυτήν την άποψη δεν μπορούμε να γιορτάζουμε. Όμως η τέχνη υπάρχει για να μας φέρνει αντιμέτωπους με τη σκοτεινιά και τελικά να μας τραβάει και πάλι προς το φως. Και αυτό έκαναν 35 διαγωνιζόμενες ταινίες εν μέσω όλου αυτού του ολέθρου”.

*Το επόμενο ραντεβού μας είναι στην Αθήνα, στις 26-29 Oκτωβρίου, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όπου θα παρουσιαστεί το σύνολο του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος του Φεστιβάλ Δράμας και θα διεξαχθεί εργαστήριο pitching.

Βραβεία 46ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας

Βραβεία 46ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας

Βραβεία 460υ Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρούς Δράμας

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Λευτέρης  Χαρίτος (Πρόεδρος), σκηνοθέτης, Alexia Roider, καλλιτεχνική διευθύντρια Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου, Μένος Δελιοτζάκης,  σκηνοθέτης, Αλεξάνδρα Ματθαίου, σκηνοθέτις/σεναριογράφος και Ασημίνα Προέδρου, σκηνοθέτις/ σεναριογράφος. 

ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
στην ταινία Αρκουδότρυπα σε σκηνοθεσία Χρυσιάννας Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου

Μια ανεξάρτητη ταινία που μας έκλεψε την καρδιά καταφέρνοντας με τα μέσα που είχε να θίξει σημαντικά ζητήματα παραμένοντας διεισδυτική, αυθεντική και γενναία. Ξεφεύγοντας από τις στερεότυπες καταγραφές της ελληνικής επαρχίας με τρόπο που σπάνια βλέπουμε στο ελληνικο σινεμά, οι δημιουργοί κέρδισαν ένα μεγάλο στοίχημα.  Μια ταινία με τολμηρές υφολογικές αντιθέσεις, φυσικότητα και πολυπλοκότητα χαρακτήρων, και δύο κεντρικές ηρωίδες που μας κρατάνε σε εγρήγορση παρα τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Μέχρι τους τίτλους τέλους, το συναίσθημα αναβλύζει συνεχώς μέσα από μια υπενθύμιση: το σινεμά είχε και θα έχει πάντοτε ανάγκη από αληθινές και βαθιά ανθρώπινες ιστορίες.

Το βραβείο συνοδεύεται από τα έπαθλα: η Φίνος Φιλμ προσφέρει χρηματικό έπαθλο 4.000 ευρώ, η ΕΡΤ προσφέρει χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου προσφέρει χρηματικό έπαθλο 2.500 ευρώ.

ΑΡΓΥΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ «ΤΩΝΙΑ ΜΑΡΚΕΤΑΚΗ»
στον  Αλέξη Κουκιά-Παντελή  για την ταινία Αερολίν

Για την εξαιρετική καθοδήγηση της ηθοποιού, τον σφικτό ρυθμό και όλα τα στοιχεία που τόσο αβίαστα την συνθέτουν, ξεχωρίσαμε την ταινία που κατάφερε να μας μεταδώσει επιτυχημένα και με χιούμορ, την καθημερινή αγωνία της ηρωίδας για επιβίωση στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον, καταλήγοντας τελικά να εκπροσωπεί μια ολόκληρη γενιά.

Το Βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.500 ευρώ προσφορά από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, από παροχές εργαστηρίου και εργασιών Post Production αξίας 2.500 ευρώ προσφορά της εταιρείας Stefilm, πρωτότυπη μουσική στο επόμενο project του σκηνοθέτη προσφορά της εταιρείας Musou, Crew United Pass, μία 5-ετής δωρεάν συνδρομή ως Premium Μέλος στην πλατφόρμα της Crew United.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
στην ταινία  Φως εκ φωτός σε σκηνοθεσία Νεριτάν Ζιντζιρία

Συνθέτοντας ένα βαθιά μυσταγωγικό κόσμο που μέσα από τη χρήση αρχειακού υλικού και τολμηρών κινηματογράφικών επιλογών, συνδιαλέγεται με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον διαστέλλοντας το χρόνο, ξεχωρίσαμε μια ταινία βαθιά ποιητική και υπαρξιακή.

Το βραβείο συνοδεύεται από δύο χρηματικά έπαθλα: 3.500 ευρώ από το Ελληνικό Κέντρο Κινημτογράφου και 1.000 ευρώ από την ΕΡΤ.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
στους  Μιχάλη Μαθιουδάκη και  Αλέξη Κουκιά-Παντελή για την ταινία  Αερολίν σε σκηνοθεσία Αλέξη Κουκιά-Παντελή 

Ένα σενάριο που διαχειρίζεται τη φόρμα της μικρού μήκους με απόλυτη επιτυχία και οικονομία, μένοντας συνεπές στον τόνο και την δραματουργική εξέλιξη της ηρωίδας του.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 3.500 ευρώ, προσφορά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

ΒΡΑΒΕΙΟ DRAMA QUEER
στην ταινία Buffer Zone  σε σκηνοθεσία Σάββα Σταύρου

Στην ταινία που μας υπενθύμισε ότι πέρα από κάθε τεχνητό ή άλλο σύνορο, η αγάπη πάντα θα αναδύεται ως η απόλυτη κατάφαση ζωής και ελπίδας.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 2.000 ευρώ, προσφορά του Onassis Culture.

ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
στην ταινία Το Καλοκαίρι που Παρατήρησα για Πρώτη Φορά τον Ήλιο να Δύει σε σκηνοθεσία Αστέρη Τζιώλα

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
στον Ανδρέα Μάρκου για την ερμηνεία του στην ταινία Buffer Zone σε σκηνοθεσία Σάββα Σταύρου

Αποφασίσαμε να απονείμουμε το βραβείο ερμηνείας, σ’ ένα νέο που κατάφερε να αποδώσει την αγωνία του ήρωα με ευαισθησία, φυσικότητα και μια αθωότητα, κόντρα στην τοξική αρρενωπότητα που τον περιβάλλει.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
στην Χαρά Κυριαζή για την ερμηνεία της στην ταινία Αρκουδότρυπα σε σκηνοθεσία Στέργιου Ντινόπουλου καιΧρυσιάννας Παπαδάκη

Στην ηθοποιό που μας συγκίνησε με μια αναζωογονητικά αυθεντική και ρεαλιστική ερμηνεία. Με εσωτερικότητα και λιτότητα, κατάφερε να μας συμπαρασύρει στην συναισθηματική κατάσταση μιας ηρωίδας που ακόμα και ανάμεσα σε κάθε της σιωπή, καταφέρνει τελικά να μας πει τα πάντα.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΗΧΟΥ
στους Παναγιώτη Παπαγιαννόπουλο και Στέλιο Κουπετώρη για την ταινία Midnight Skin σε σκηνοθεσία Μανώλη Μαυρή

Για το ατμοσφαιρικό χτίσιμο μιας ιδιοσυγκρασιακής δυστοπίας που σε ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΗΧΟΥ
στον Νίκο Κωνσταντίνου για την ταινία  Ανορθόδοξος σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου

Για την άρτια ηχοληψία σε φυσικό χώρο με υψηλές απαιτήσεις.

Υπηρεσίες sound design και μίξη surround 5.1 από Costas Chrysogelos & DIAL

ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΝΤΑΖ
στον  Μάριο Κλεφτάκη για την ταινία Αριζόνες  σε σκηνοθεσία Γιώργου Ηλιόπουλου

Για τη δεξιοτεχνία, αρτιότητα, λεπτότητα και ακρίβεια του μοντάζ που με τον βραδυφλεγή ρυθμό του, καταφέρνει να μας βυθίσει στον υποκειμενικό κόσμο του ήρωα.

Η εταιρεία Telmaco προσφέρει στον βραβευμένο λογισμικό επεξεργασίας ταινιών και βίντεο, Avid Media Composer της Avid Technology.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
στον Manu Tilinski για την ταινία  Midnight Skin σε σκηνοθεσία Μανώλη Μαυρή

Μια φωτογραφία υψηλού επιπέδου, αισθητικά και τεχνικά άρτια που σε κάθε κάδρο της αναδεικνύει την ιδιαίτερη αισθητική του σκηνοθέτη και ταξιδεύει το θεατή σ’ένα κόσμο που κινείται μεταξύ ρεαλιστικού, μεταφυσικού, ονειρικού και υποσυνείδητου.

Το βραβείο συνοδεύει και ένα Crew United Pass, μία 5-ετής δωρεάν συνδρομή ως Premium Μέλος στην πλατφόρμα της Crew United.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
στους Πέτρο Σωτηρόπουλο & The Aqua Barons για την ταινία  Διάβαση σε σκηνοθεσία των Αινεία Τσαμάτη και Κατερίνας Μαυρογεώργη

Για την διακριτή της ταυτότητα που συμβάλει καταλυτικά στο σύμπαν της ταινίας.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ «ΙΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ»
στην Rectifier + Tzo για την ταινία Good Girls Club: A Virginity Odyssey σε σκηνοθεσία των Λήδας Βαρτζιώτη και Δημήτρη Τσακαλέα

Συγκεράζοντας ευφάνταστα το στοιχείο του κιτς και την φρεσκάδα της ποπ αισθητικής με ετερόκλητες ενδυματολογικές επιλογές.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ
στην Άρτεμις Φλέσσα για την ταινία  Διάβαση σε σκηνοθεσία των Αινεία Τσαμάτη και Κατερίνας Μαυρογεώργη

Για την άρτια κατασκευή ενός σκηνικού που καθορίζει τον κόσμο της ταινίας σε πλήρη και οργανική σύνδεση με το φυσικό τοπίο.

Το βραβείο συνοδεύει και ένα Crew United Pass, μία 5-ετής δωρεάν συνδρομή ως Premium Μέλος στην πλατφόρμα της Crew United.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΦΕ
στο Kameleon studio, (Prosthetics) Morgan Hildebrand / Aurelia Monnier για την ταινία Midnight Skin σε σκηνοθεσία Μανώλη Μαυρή

Για τον εντυπωσιακά αριστοτεχνικό σχεδιασμό των ειδικών εφέ που ενσωματώνονται με φυσικότητα στο υπερβατικό σύμπαν της ταινίας.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΜΑΚΙΓΙΑΖ & ΚΟΜΜΩΣΕΩΝ
στην Ελίνα Τράντου για την ταινία Good Girls Club: A Virginity Odyssey σε σκηνοθεσία των Λήδας Βαρτζιώτη και Δημήτρη Τσακαλέα

Για την συνέπεια με την οποία υπηρετεί την αισθητική της ταινίας στο σύνολο της.

ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Άλλο ένα φεστιβάλ φτάνει στο τέλος του. Μία εβδομάδα γεμάτη ταινίες, νέους αλλά και παλαιότερους κινηματογραφιστές μαζεμένους στη φιλόξενη πάντα Δράμα και πάνω από όλα γεμάτες αίθουσες σε κάθε προβολή.

Παράλληλα με τη σπουδαία βράβευση του Γιώργου Λάνθιμου με τον Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ Βενετίας αλλά και με τη γιορτή της μικρού μήκους φόρμας εδώ στην Δράμα, η χώρα μας πνίγεται από άκρη σε άκρη και ταυτόχρονα βιώνει την παράλογη και σοκαριστική  βία ανθρώπων που στρέφονται ενάντια σε συνάνθρωπό τους. Από αυτήν την άποψη δεν μπορούμε να γιορτάζουμε.

Όμως η τέχνη υπάρχει για να μας φέρνει αντιμέτωπους με τη σκοτεινιά και τελικά οι να μας τραβάει και πάλι προς το φως. Και αυτό έκαναν 35 διαγωνιζόμενες ταινίες εν μέσω όλου αυτού του όλεθρου.

Η επιτροπή του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος του 46ου φεστιβάλ μικρού μήκους ταινιών της Δράμας θεωρεί υποχρέωση της να τονίσει κάποια θετικά αλλά και κάποια σημείο άξια προβληματισμού.

Τα θετικά πρώτα.

Παρατηρήσαμε με μεγάλη μας χαρά την πληθώρα θεματολογίας. Ανθρώπινες σχέσεις, παιδική ηλικία, η βία σε πολλές μορφές της, ενηλικίωση, η ζωή στην ελληνική επαρχία και πολλά άλλα. Είδαμε αξιόλογες πρώτες προσπάθειες νέων καλλιτεχνών αλλά και δοκιμασμένων κινηματογραφιστών του φεστιβάλ. Αυτό δείχνει πως η μικρού μήκους ταινία είναι αυτόνομη και δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη όπως λέγαμε παλιότερα σκαλοπάτι για την μεγάλου μήκους ταινία.

Έπειτα υπάρχουν πολλές και πολύ αξιόλογες ανεξάρτητες παραγωγές. Αυτό αποδεικνύει την επιμονή των δημιουργών που δεν περιμένουν κρατική βοήθεια για να κάνουν ταινίες. Παρότι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αλλά και η ΕΡΤ στηρίζουν σταθερά τη μικρού μήκους ταινία,  η παραγωγή εντείνεται και δείχνει με στιβαρό τρόπο έναν εναλλακτικό δρόμο.

Τέλος, διαπιστώσαμε πως πλέον το επίπεδο παραγωγής τόσο καλλιτεχνικά όσο και τεχνικά έχει ανέβει πολύ. Βλέποντας το πολύ όμορφο βίντεο του φετινού φεστιβάλ που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Σακαρίδης, η ποιότητα βρίσκεται σε συνεχόμενη ανοδική πορεία. Αυτό που παλιά ήξερες πότε μία εικόνα ήταν από μικρού μήκους ταινία πλέον δεν υπάρχει. Το καλλιτεχνικό επίσης επίπεδο ενδυματολογικά και σκηνογραφικά αλλά και ο σχεδιασμός ήχου υπηρετεί πλέον το σενάριο με αριστοτεχνικό τρόπο.

Θέλοντας να κάνουμε μια εποικοδομητική κριτική με τους νέους δημιουργούς, νιώθουμε την ανάγκη να αναφέρουμε κάποια σημεία άξια για προβληματισμό.

Κρίνοντας από το επίπεδο του φετινού προγράμματος, θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε τους δημιουργούς να πειραματιστούν με περισσότερα είδη και τεχνικές ταινιών. Επίσης, στις αφηγηματικές ταινίες που αποτελούν την πλειονότητα του προγράμματος, να αναπτύξουν περισσότερο τη δραματουργία, με μεγαλύτερο βάθος χαρακτήρων, αυθεντικότητα και οικονομία που θα οδηγήσει και στην πιο αποτελεσματική διαχείριση της μικρής φόρμας.

Μετά την φετινή κατάκτηση της υποψηφιότητας στις λίστες των Όσκαρ μοιάζει το φεστιβάλ της Δράμας να γίνεται ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ στον κόσμο. Αυτό είναι κάτι που μας φέρνει όλους που αποτελούμε μέρος του αντιμέτωπους σε μια διαδικασία συνεχούς ωρίμανσης που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που στην επιτροπή είχα μαζί μου τόσο αξιόλογους και μοναδικούς συναδέλφους και όλοι μας αγαπήσαμε να μιλάμε με πραγματικό πάθος για τις ταινίες κατά τη διάρκεια όλων των ημερών του φεστιβάλ.

Να ευχαριστήσω και προσωπικά τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Γιάννη Σακαρίδη που μου προσέφερε την τιμητική αυτή θέση και να ευχηθώ ο θεσμός αυτός να μεγαλώνει και να ωριμάζει συνέχεια.

Λευτέρης Χαρίτος, σκηνοθέτης
Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος 2023

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Εύα Στεφανή (Πρόεδρος), σκηνοθέτις, Philip Ilson, καλλιτεχνικός διευθυντής London Short Film Festival, Marie–Pauline Mollaret, επικεφαλής short film selection Cannes/κριτικός κινηματογράφου

GRAND PRIX 2023
στην ταινία AQUERONTE σε σκηνοθεσία Manuel Munoz Rivas από την Ισπανία

Μια ταινία που παρουσιάζει τις σπάνιες ιδιότητες του αμιγώς οπτικού κινηματογράφου: σαφήνεια, πνευματικότητα, ικανότητα σύλληψης της πραγματικότητας με τα μάτια ορθάνοιχτα και τα μάτια κλειστά, παράλληλα με έναν αριστουργηματικό ηχητικό σχεδιασμό. Αποτελεί επίσης μια υπενθύμιση της δύναμης του νερού, μιας δύναμης της φύσης που μπορεί να είναι τόσο ζωτική όσο και καταστροφική, όπως είδαμε πρόσφατα.

Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 4.000 ευρώ, προσφορά της εταιρείας Raycap.

BEST DIRECTION AWARD
στην ταινία THE OPEN HOUSE σε σκηνοθεσία Julieta Lasarte από την Ισπανία

Μέσα από αρχειακό υλικό και οικογενειακά πλάνα, η ταινία προσφέρει ένα αριστοτεχνικό κινηματογραφικό όραμα, διατηρώντας παράλληλα μια διακριτική προσέγγιση σε θέματα προσωπικής μνήμης, τραύματος και απώλειας. Ταυτόχρονα είναι ένας διακριτικός εορτασμός της ζωής

BEST SOUTHEASTER EUROPEAN FILM AWARD  – Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη

στην ταινία UNORTHODOX σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου από την Ελλάδα

Μια μαύρη κωμική θεώρηση της ιστορίας που διακωμωδεί την οικογένεια και τη θρησκεία κάνοντάς μας να αμφισβητούμε και να γελάμε ταυτόχρονα σε μια έξυπνη υπονόμευση αυτών των θεσμών.

BEST PRODUCTION AWARD “TV5 MONDE”  –  Ειδικό Βραβείο TV5 MONDE Καλύτερης Παραγωγής
στην κολεκτίβα Ajabu Ajabu για την ταινία APOSTLES OF CINEMA από την Τανζανία

Λατρεύουμε αυτόν τον ύμνο στη δύναμη του συλλογικού και του λαϊκού κινηματογράφου. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι συναντιούνται για να βιώσουν δυνατές εικόνες στη μεγάλη οθόνη και να συζητήσουν με ενθουσιασμό για όσα είδαμε, είναι αυτό που μας φέρνει εδώ στη Δράμα. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό όταν βλέπουμε αυτή την εμπειρία σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Τανζανίας, όπου οι DJ δίνουν ζωή σε μια ταινία και οι μπάντες προσκαλούν τις κοινότητες, για να μοιραστούν μαζί τους τον κινηματογράφο.

GRAND JURY AWARD – Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής
στην ταινία MIDNIGHT SKIN του Μανώλη Μαυρή από την Ελλάδα

Μια ταινία που μας καταπλήσσει με τη μαεστρία της στη σκηνογραφία και τη διεύθυνση φωτογραφίας. Φιλόδοξη και εκλεπτυσμένη, απεικονίζει την τάση των ονείρων να διαφθείρουν σταδιακά την πραγματικότητα, αποκαλύπτοντας την αλώβητη επιθυμία που βγαίνει στην επιφάνεια κάτω από τον φλοιό της συνήθειας.

EFA CANDIDACY DRAMA – Βραβείο Υποψηφιότητας για το Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου – EFA
στην ταινία AQUERONTE  του Manuel Muñoz Rivas.

Η δύναμη της εικόνας και η σημασία του ήχου ευθυγραμμίζονται απόλυτα σε μια ταινία που παρατηρεί με βλέμμα που συνδυάζει πνευματισμό και σιγουριά. Ο χρόνος και ο χώρος θολώνουν καθώς βλέπουμε μια μυριάδα ανθρώπων σε ένα μυστηριώδες τοπίο πλαισιωμένο από το ομιχλώδες ξημέρωμα, να ταξιδεύουν μέρα και νύχτα σιωπηλά προς ένα άγνωστο πεπρωμένο.

SPECIAL MENTION – Ειδική Μνεία

στον Ian Capille για την ταινία THE RIVER AND THE LABYRINTH από την Πορτογαλία και τη Βραζιλία

Μια ιστορία για φιλίες και σχέσεις που χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν ξεδιπλώνεται μέσα από αναδρομές και μνήμες σε αυτό το στιγμιότυπο από τις ζωές νεαρών Βραζιλιάνων που ζουν στη Λισαβόνα. Η ταινία αυτή κρυφακούει τις ιδιωτικές συζητήσεις τους και κατασκοπεύει τις προσωπικές και ιδιαίτερες στιγμές τους, για να αποτυπώσει ένα συγκινητικό πορτρέτο της ζωής των νέων του σήμερα

 SPECIAL MENTION – Ειδική Μνεία

στην ταινία THE AGE OF INNOCENCE του Maximilian Bungarten από την Γερμανία

Επιθυμούμε να αναδείξουμε ένα έργο που μας εξέπληττε διαρκώς με τη μοναδική του αφήγηση και τον πολύ προσωπικό του τόνο.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Κυριάκος Αγγελάκος (Πρόεδρος), σκηνοθέτης / παραγωγός / σεναριογράφος, Ηλέκτρα Βενάκη, μοντέζ, υπεύθυνη του Εργαστηρίου Αποκατάστασης Ταινιών της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Μαρία Κομνηνού, πρόεδρος ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Διδάσκουσα στο ΜΠΣ «Πολιτισμικές και Κινηματογραφικές Σπουδές»

Βραβείο «Φρίντα Λιάππα» – Καλύτερης Ελληνικής Σπουδαστικής Ταινίας
στην ταινία Παρέλαση σε σκηνοθεσία Μιχάλη Γαλανόπουλου     

Μια ταινία ενηλικίωσης στη σύγχρονη Αθήνα που προβάλει τα κοινωνικά προβλήματα του ρατσισμού και τις αντιθετικές εκφάνσεις της νεανικής κουλτούρας με μια άρτια γραφή, που δημιουργεί ατόφια συγκίνηση.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5.000.

Επίσης, συνοδεύεται από παροχές εργαστηρίου και εργασιών post production προσφορά της εταιρείας Stefilm στην επόμενη ταινία του σκηνοθέτη.

Βραβείο Σκηνοθεσίας
στον Νίκο Κολιούκο για την ταινία Το Χάος που Άφησε Πίσω της

Για το στιβαρό  χειρισμό της σχέσης πατέρας – κόρης, την έξοχη διεύθυνση ηθοποιών, την υπέροχη κλειστοφοβική κίνηση της κάμερας, την αποφυγή στερεότυπων και την προβολή μια ουμανιστικής διάθεσης στη απεικόνιση των ηρώων.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ χορηγία του Μιχάλη Μποδούρογλου και από ένα 6μηνο συμβόλαιο έμμισθης πρακτικής άσκησης (Internship) στην εταιρεία Green Pixel.

Βραβείο Σεναρίου
στην  Νίνα Αλεξανδράκη για την ταινία Ημερολόγιο μιας Σεξουαλικής  Μοναξιάς σε σκηνοθεσία της ίδιας

Για την εξαιρετική δομή, την κλιμάκωση της αφήγησης, για την τόλμη και το χιούμορ των εξομολογήσεων σε συνάρτηση με την κινούμενη εικόνα που ακυρώνει και συνάμα συμπληρώνει τις εξομολογήσεις για τον γυναικείο οργασμό.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1.500 που προσφέρει η Σχολή Σεναρίου του ΑΝΤ1.

Βραβείο Φωτογραφίας «Ντίνος Κατσουρίδης»
στον Γιώργο Καραβούλια για την ταινία Πώς να Ανάψεις Τσιγάρο Χωρίς να Καείς σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Σπανουδάκη

Για την υποδειγματική χρήση του φωτισμού, ιδιαίτερα στα πλάνα των ερωτικών σκηνών που αναδεικνύουν την δύναμη  της σάρκας και τον επιτυχή συνδυασμό του τεχνητού και φυσικού φωτισμού.

Το βραβείο συνοδεύεται από πλήρη τεχνική κάλυψη για την παραγωγή της επόμενης ταινίας του φωτογράφου, προσφορά της οικογένειας Κατσουρίδη.

Επίσης συνοδεύεται από ένα 6μηνο συμβόλαιο έμμισθης πρακτικής άσκησης (Internship) στην εταιρεία Green Pixel.

Βραβείο Μοντάζ
στον Antoine Flahaut για την ταινία Παρέλαση σε σκηνοθεσία Μιχάλη Γαλανόπουλου

Για τον εξαίρετο ρυθμό που συνταιριάζει αρμονικά πληθώρα χαρακτήρων και καταστάσεων, αναδεικνύοντας πρωτίστως το συναίσθημα που πηγάζει από την ίδια την ιστορία, δημιουργώντας μια ερωτική σχεδόν ροή στο φιλμικό γεγονός.

Η εταιρεία Green Pixel προσφέρει στον νικητή διάθεση σουίτας μοντάζ και τεχνικής υποστήριξης για την επόμενη ταινία του βραβευμένου.

H εταιρεία Telmaco προσφέρει το βραβευμένο λογισμικό επεξεργασίας ταινιών και βίντεο, Avid Media Composer της Avid Technology.

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας
στον  Φαμπρίτσιο Μούτσο για την ταινία Θερμοκήπιο σε σκηνοθεσία του Γιώργο Γεωργακόπουλου

Για την αμεσότητα, την ευαισθησία και τη σωματικότητα που αποτυπώνεται σε κάθε σκηνή της ταινίας.

Βραβείο Γυναικείας ερμηνείας
στην Μαρίνα Σιώτου για την ταινία Το Χάος που Άφησε Πίσω της σε σκηνοθεσία Νίκου Κολιούκου

Για την Εσωτερικότητα  που μετασχηματίζει το θυμό σε τρυφερότητα και τον πλήρη έλεγχο τον εκφραστικών της μέσων.

Βραβείο Ντοκιμαντέρ
στον Δημήτρη Κεχρή για την ταινία Athens, My love

Για την έντονη προσωπική ματιά σε ένα δοκιμιακό ντοκιμαντέρ και τον αναστοχασμό για τη σύγχρονη ιστορία της Αθήνας όπου το ηττημένο παρελθόν ζητά τη δικαίωση του.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ χορηγία του Μιχάλη Μποδούρογλου.

Βραβείο Σκηνογραφίας
στην Αναστασία Μαστρακούλι για την ταινία The Little Doggie σε σκηνοθεσία Γιώργου Ντούνη

Για τη συνεπή και δημιουργική επιμέλεια της πολυπλοκότητας των διαφορετικών  χώρων σε μια ενιαία αισθητική με συνέπεια και προσοχή στις λεπτομέρειες που τις συνθέτουν.

Το βραβείο συνοδεύεται από ένα 6μηνο συμβόλαιο έμμισθης πρακτικής άσκησης (Internship) στην εταιρεία Green Pixel.

 Βραβείο Σχεδιασμού Ήχου
στον Massimo Del Gaudio για την ταινία Παρέλαση σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Γαλανόπουλου

Για την πολυπλοκότητα και την μαεστρία του χειρισμού της ηχητικής μπάντας η οποία επιτρέπει την συνύπαρξη πολλαπλών ιστοριών και χώρων εντός και εκτός κάδρου, δημιουργώντας έναν πλούσιο ηχητικό κόσμο που αγκαλιάζει ήρωες, χώρους, καταστάσεις και θεατές.

Το βραβείο συνοδεύεται συνοδεύεται από ένα 6μηνο συμβόλαιο έμμισθης πρακτικής άσκησης (Internship) στην εταιρεία Green Pixel.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ  2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Florian Fernandez–Canto, συντονιστής του Cannes Court Métrage Rendez-vous Industry, Anne Gaschutz, καλλιτεχνική διευθύντρια Film Festival in Dresden, Θάνος Τοκάκης, σκηνοθέτης/ηθοποιός

GRAND PRIX STUDENT: Almost Famous
στην ταινία Klette του Michael Abay από το Βέλγιο

Με μια ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ της νεανικής ξεγνοιασιάς και της σκληρής πραγματικότητας, αυτή η ταινία ενηλικίωσης εισβάλλει με διεισδυτική ματιά σε μια φαινομενικά αμέριμνη αλλά ουσιαστικά δύσκολη ζωή. Για τη δυναμική της αφήγηση που μας κάνει κοινωνούς της αφόρητης πίεσης για την επίτευξη μιας επιτυχημένης μελλοντικής ζωής, αλλά και για την ακαταμάχητα χαρισματική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας.

Το βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 1500 ευρώ προσφορά του Μητροπολιτικού Κολλέγιου.

Queer Student Award: Loud & Proud
στην ταινία Kokuryo: The Untold Story of bb. Undas 2019 του  Diokko Manuel Dionisio από τις Φιλιππίνες

Για την ωμή αφηγηματική της προσέγγιση, τους χαρακτήρες που αποδίδονται με αγάπη και το έξυπνο χιούμορ της. Η φιλία και η αφοσίωση δοκιμάζονται σε αυτήν την ιστορία δύο queer πρωταγωνιστριών που περιπλανώνται μέσα στη νύχτα μετά από έναν διαγωνισμό ομορφιάς που πήρε δυσάρεστη τροπή. Ελισσόμενη μεταξύ του κωμικού στοιχείου και της σκληρής πραγματικότητας, αυτή η ταινία χρησιμοποιεί το παράλογο για να επισημάνει τις δυσκολίες και τις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα σε καθημερινή βάση.

Special Jury Award: Rising Star – Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: Rising Star
στην ταινία PHALÈNE του Sarah–Anaïs Desbenoit από τη Γαλλία

Μέσω μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης αισθητικής και χωρίς να εστιάζει πολύ στην αφήγηση, αυτή η μικρού μήκους ταινία ξεχωρίζει ως ένα κάλεσμα για τρυφερότητα και φροντίδα σε έναν κόσμο κολλημένο στην επανάληψη. Όταν η αντιγραφή χειρονομιών γίνεται μέθοδος υποδούλωσης και οδηγεί στην υποτέλεια, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αμφισβητήσουμε το κατά πόσο η λανθάνουσα ηρεμία κρύβει από πίσω της την υποδούλωση των γυναικών, της οποίας γινόμαστε μάρτυρες σε αυτό το καλογυαλισμένο σκηνικό.

Βραβείο Διανομής
στην ταινία Αχινός του Alex Scholz από την Ελλάδα

Το Βραβείο Διανομής είναι χορηγία Radiator IP Sales που απονέμεται σε μία ελληνική ταινία του προγράμματος και προσφέρει εκπροσώπηση για μια ολοκληρωμένη διαμόρφωση εμπορικής στρατηγικής, που θα απευθυνθεί σε αγοραστές του εξωτερικού (τηλεοπτικούς σταθμούς και πλατφόρμες).

ΒΡΑΒΕΙΑ SHORT & GREEN 2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γιώργος Γούσης (Πρόεδρος), σκηνοθέτης, Σοφία Σταυριανίδου, διευθύντρια Greek Film Festival Berlin, Νατάσα Χριστιά, επιμελήτρια, αρθρογράφος & εκπαιδευτικός στον χώρο  της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.

Drama Green Award

Πράσινο Βραβείο της Δράμας
στην ταινία Seagulls Scream on the Weekend σε σκηνοθεσία των Maria Stuut και Frederik Stuut από την Ολλανδία

Το Πράσινο Βραβείο της Δράμας απονέμεται σε μία ταινία που πέτυχε να παρουσιάσει μια  επιστημονική έρευνα, με ποιητικό και κινηματογραφικό βλέμμα και κορυφώνοντας μυθοπλαστικά μια ντοκιμαντερίστικη συνθήκη, με γλυκύτητα, χιούμορ και συγκίνηση.

Συνοδεύεται από έπαθλο 4.000 ευρώ, προσφορά της ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ.

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής
στην ταινία Time to Live σε σκηνοθεσία   του Hawar Rahimi

Παραγωγή: Ιρακινό Κουρδιστάν, Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν

Το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής απονέμεται σε μια ταινία που εστιάζοντας αρχικά σε μια γυναίκα τροφό της υπαίθρου, καταφέρνει να στρέψει το βλέμμα στην αρχετυπική, ισότιμη συμβίωση του ανθρώπου με τα ζώα.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ANIMATION 2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Jutta Wille, διευθύντρια AG Kurzfilm, παραγωγός, Αλέκος Παπαδάτος, animator /σκηνοθέτης, Ανθή Σαμαρτζίδου, σκιτσογράφος

 

BEST ANIMATION FILM – ASIFA HELLAS YANNIS VASILEIADIS

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων – BΡABEΙΟ ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ

στους Alec Green και Finbar Watson για την ταινία TEACUPS

Η κριτική επιτροπή θεωρεί ότι η ταινία συνδυάζει υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα και υψηλό επίπεδο παραγωγής με ενσυναίσθηση για την ανθρώπινη ψυχή και, ως εκ τούτου, μεταφέρει επιτυχώς το θέμα της με αριστοτεχνικό τρόπο.Οι σκηνοθέτες δεν προσπαθούν να χειραγωγήσουν τα συναισθήματα του κοινού χρησιμοποιώντας την τραυματική εμπειρία του πρωταγωνιστή, αλλά αντίθετα δείχνουν την απόφασή του να δράσει με τον πολύ προσωπικό του τρόπο. Η επιλογή να χρησιμοποιηθεί μια μορφή κινουμένων σχεδίων για αυτό το μη μυθοπλαστικού περιεχομένου θέμα, καθώς και η επιλογή της φωνής του συγκεκριμένου αφηγητή, συμβάλλουν στην αληθοφάνεια και την αντιληπτότητα της ταινίας. Εκτιμούμε ιδιαίτερα τους σκηνοθέτες που βρήκαν τις κατάλληλες εικόνες για τις σκέψεις και τις πράξεις του πρωταγωνιστή, οι οποίες δεν αποδίδουν αποκλειστικά και μόνο αυτό που περιγράφει η φωνή του αφηγητή.

Το βραβείο περιλαμβάνει ένα χρόνο δωρεάν συνδρομή στην ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ με τα πλήρη προνόμια του εγγεγραμμένου μέλους  (πληροφόρηση, προβολή, συμμετοχή σε αποστολές εξωστρέφειας του animation σε διεθνή φόρουμ και φεστιβάλ κ.λπ.)

SPECIAL JURY AWARD – Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής
στην ταινία The Tornado Outside σε σκηνοθεσία Μαρίας Τομάζου Παραγωγή: Ηνωμένο Βασίλειο

Μία ταινία που με μεγάλη μαεστρία καταφέρνει να συνδυάσει την καλλιτεχνική ποιότητα και αρτιότητα ως προς την παραγωγή. Αποδίδει την ιστορία της με δεξιοτεχνία, χιούμορ και ευφυΐα. Πολλές ταινίες σε αυτό το πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων ασχολήθηκαν με την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ψυχής που ζει σε έναν κόσμο χαοτικό, άγνωστο, ασταθή, ακόμη και κακό. Η ιδιαίτερη ιδέα αυτής της ταινίας είναι η ενσυναίσθηση με την οποία προσεγγίζει αυτό το δύσκολο θέμα. Από τη μια πλευρά, καταφέρνει με παιγνιώδη τρόπο να κάνει τον θεατή να ταυτιστεί με τα προβλήματα και τις ανησυχίες του πρωταγωνιστή της, και από την άλλη, καταφέρνει να αποκαταστήσει την αίσθηση της ασφάλειας, της σιγουριάς και της ισορροπίας στην πορεία της ιστορίας, οδηγώντας σε μια ανακουφιστική κάθαρση. Θεωρούμε ότι πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη και ευαίσθητη ταινία.

ΒΡΑΒΕΙΟ KIDDO 2023

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Tην κριτική επιτροπή απαρτίζουν παιδιά και έφηβοι ηλικίας από 11-18 ετών:

Πέτρος Γεωργιάδης, Τατιάνα Μαυρίδου, Άννα Παναγιωτοπούλου, Χρήστος Σαπανίδης,  Βασιλική Στεφανίδου

BEST KIDDO FILM
στην ταινία Crab Day του Ross Stringer από το Ηνωμένο Βασίλειο

Mια ταινία που συνδυάζει την απλή τεχνοτροπία με ένα απλό αλλά βαθύ νόημα με συγκίνηση.  Η σύλληψη της ταινίας μας δείχνει πως δεν χρειάζεται να ακολουθείς τις λάθος ιδέες μια κοινωνίας για να ανήκεις κάπου. Να αγαπάς και είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Η συμπόνια και η αγάπη μας μεταμορφώνουν σε κάτι καλό.

Special Μention
στην ταινία Ativio, Pieces of Wood της Juliette Boucheny από την Γαλλία και το Τόγκο

Μια ταινία που αποδίδει την ιστορία με φαντασία, τρυφερότητα, χιούμορ και συγκίνηση. Η ιδιαίτερη σύλληψη της ταινίας μας δείχνει πως από τη ίδια τη φύση υπάρχει ένας εσωτερικός οδηγός στις καρδιές μας που μας προστατεύει  και μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας. Η υποστήριξη των δικών μας ανθρώπων δίνει σε μας τα παιδιά την ελπίδα και την ενθάρρυνση να ακολουθήσουμε τα όνειρα μας.

ΒΡΑΒΕΙΑ DRAMA PITCHING LAB 2023

Είμαστε πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ για δέκατη χρονιά και έχουμε και πάλι τη χαρά να φιλοξενούμε συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο που αισθάνονται ότι είναι σημαντικό για αυτούς να έρθουν στο φεστιβάλ αυτής της μικρής πόλης, η οποία όμως έχει γίνει τόσο μεγάλη, που μπορεί να αγκαλιάσει τόσο διαφορετικές ιδέες, ανησυχίες, εικόνες και φυσικά ταλέντα από τόσο διαφορετικές χώρες.

Για τη μικρή μας ομάδα, εμένα, τη Τζωρτζίνα Κακουδάκη και τον Τζον Στίβενς, οι αιτήσεις των νέων καλλιτεχνών απ’ όλον τον κόσμο, είναι κάθε χρόνο για εμάς, ένα μικρό σχολείο, γιατί  λαμβάνοντας τα περίπου 120 σχέδια παίρνουμε δια μιας, μια γερή δόση του πώς σκέφτεται ο πλανήτης. Τι ανακαλύψαμε φέτος;… άγχος για επιβίωση, για ανθρώπους, πόλεις, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη, μέρη στη γη που λίγο τα γνωρίζουμε, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται να επιβιώσουν, μέρη που εμείς, η προνομιούχος λευκή φυλή δεν μπορούμε να φανταστούμε… τραύμα και μνήμη του παρελθόντος, στις προσωπικές και συλλογικές ιστορίες, συμπόνια, συμφιλίωση και στο τέλος… το ζητούμενο…η πολυπόθητη θεραπεία.

Γι’ αυτό πιστεύουμε ακράδαντα ότι το εργαστήριο μας στο pitching lab, δε χρησιμεύει μόνο για να προετοιμάζει καλά σχέδια  για να βρουν χρήματα αλλά να αναδεικνύει καλές ιδέες ώστε να γίνουν ενδιαφέρουσες ταινίες.

Βαρβάρα Δούκα

ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ
στην ταινία Ο Σταθμός του Δημήτρη Κοτσέλη από την Ελλάδα

Το βραβείο συνοδεύεται με έπαθλο 2.000 ευρώ από την ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Best Pitching for Development
στην ταινία My Tears, a Sea for Jakarta to Sink του Andrea Nirmala Widjajanto από την Ινδονησία

Το βραβείο συνοδεύεται με έπαθλο 2.000 ευρώ από το ΕΚΚ.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
στην ταινία Heaven on Earth του Martin Vallejos από τη Χιλή και στην ταινία The Blind Man at the End of the World του Jake Muñoz Consing από τις Φιλιππίνες

Τα βραβεία συνοδεύονται από συνεδρίες περαιτέρω ανάπτυξης και διορθώσεων σεναρίου σε επιλεγμένα σχέδια

Το Φεστιβάλ Δράμας και η ομάδα του Pitching Lab, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του αγαπημένου μας συνάδελφου και μέντορα Στάθη Παρασκευόπουλου, μετονομάζει από εδώ και στο εξής, τα βραβεία καθοδήγησης, Mentorship Awards, σε βραβεία με το όνομα του: Βραβεία Στάθης Παρασκευόπουλος.

ΒΡΑΒΕΙΟ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ» της Βουλής των Ελλήνων

στην ταινία «Aqueronte» (Αχέροντας) του Manuel Munoz Rivas από την Ισπανία

Πρόκειται για μια έξοχη κινηματογραφική αλληγορία για τη ζωή και το θάνατο, εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία.

Η Βουλή των Ελλήνων απονέμει το βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» σε μια ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού προγράμματος.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1.500 ευρώ, χορηγία της Βουλής των Ελλήνων.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Onassis Film Development Grant)

στην ταινία «Super» του Νικόλα Κούλογλου από την Ελλάδα

To Onassis Award απονέμεται σε μια ταινία που μιλάει με αυθόρμητο, τολμηρό και ειλικρινή τρόπο για τη χημεία, τον έρωτα και τη φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων, σε έναν σύγχρονο κόσμο που όλα είναι αναλώσιμα.

Το βραβείο συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 10.000 ευρώ για την ανάπτυξη της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 2023

Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών (G.S.C)

Έπαινος GCS 2023
στον Σωτήρη Τζατζάκη για την ταινία «Το καλοκαίρι που παρατήρησα για πρώτη φορά τον ήλιο να δύει» σε σκηνοθεσία του Αστέρη Τζιώλα

Για την σταθερά προσηλωμένη εικόνα του στις ιδιαίτερες ανάγκες του σεναρίου της ταινίας.

Κριτική επιτροπή

Γιώργος Βαλσαμής, Κωνσταντίνος Κουκουλιός, Γιώργος Φρέντζος

Σκεπτικό

Η Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών / GSC, για άλλη μια χρονιά, με χαρά συμμετέχει στο Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Δράμας. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη της οπτικής αφήγησης στον κινηματογράφο και ιδιαίτερα στα φεστιβάλ, όπως και αυτό της Δράμας όπου συμμετέχουν άξιοι και έμπειροι συνάδελφοι, αλλά και πολλοί νέοι. Σε ένα τέτοιο νέο κινηματογραφιστή καλούμαστε να δώσουμε και φέτος το βραβείο μας για την καλύτερη Κινηματογράφηση.

Ο φακός καταγράφει το ζεστό καλοκαιρινό φως, τις ακτίνες του ήλιου και τις σκιές, τα έντονα χρώματα. Ακολουθεί τα παιδιά τους ήρωες της ταινίας, στα παιχνίδια δίπλα και μέσα στη θάλασσα. Το 4:3 κάδρο μας οδηγεί στη νοσταλγία εικόνων και σε αναμνήσεις από τα παιδικά και ανέμελα μας χρόνια.

Ο έπαινος της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών / GSC συνοδεύεται από έπαθλο αξίας 2.000 ευρώ, προσφορά του εργαστηρίου επεξεργασίας εικόνας ΑΝ-ΜΑΡ Film Lab σε υπηρεσίες Color Correction και DCP για την επόμενη ταινία του βραβευμένου κινηματογραφιστή.

Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου & Τηλεόρασης Οπτικοακουστικού Τομέα (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ-Ο.Τ)

Βραβείο «Τεχνικής Αρτιότητας»
στην Μαίρη Κολώνια για την ταινία «Η Πολυθρόνα στο Πεζοδρόμιο» Για την επίτευξη ενός λειτουργικά δομημένου αποτελέσματος από το σύνολο των Κινηματογραφικών ειδικοτήτων.

Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου( Π.Ε.Κ.Κ)
στην ταινία «Διάβαση» των Αινεία Τσαμάτη και Κατερίνας Μαυρογεώργη

Για την τρυφερή απεικόνιση της συνύπαρξης δύο ετερόκλητων χαρακτήρων,  η οποία διακόπτεται απότομα από το απρόβλεπτο του έρωτα και το αναπόφευκτο του θανάτου.

Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου είναι, όπως πάντα, παρούσα στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, τον σημαντικότερο θεσμό ανάδειξης νέων δημιουργών στον τόπο μας. Μέσα από το σώμα των 35 ταινιών του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος, ξεχωρίσαμε τελικά μία από αυτές.

Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικής Ταινιών Κινηματογράφου (FIPRESCI)

στο ντοκιμαντέρ The Silence of the Banana Trees του Eneos Çarka Παραγωγή: Ουγγαρία, Πορτογαλία, Αλβανία, Βέλγιο

Για την ευαίσθητη προσέγγιση και τη σύνθεση παρατηρήσεων (με κάμερα) και ντοκουμέντων μιας αληθινής ανθρώπινης ιστορίας ζωής. Η δύναμη της αγάπης και των οικογενειακών δεσμών τους φέρνει κοντά κι ας βρίσκονται  μακριά.

Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ)
στην ταινία Αερολίν σε σκηνοθεσία Αλέξη Κουκιά-Παντελή

Για την ανάγλυφη και ρεαλιστική αποτύπωση  του καθημερινού μαραθώνιου επιβίωσης μιας νέας καλλιτέχνιδας. Ο αγχώδης εικοσιτετράωρος αγώνας της μέσα σε  αντίξοες και ασφυκτικές συνθήκες καταγράφεται με δυναμική αφήγηση, έντονο και ρέοντα ρυθμό, που κορυφώνονται από την εκφραστική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ 2023

στην ταινία A Piece of Liberty σε σκηνοθεσία Αντιγόνης Καπάκα

SFH Talks: Queer Κινηματογραφικά Φεστιβάλ…

SFH Talks: Queer Κινηματογραφικά Φεστιβάλ...

SFH Talks: Queer Κινηματογραφικά Φεστιβάλ – σε περίοδο ειρήνης και πολέμου με τους Bohdan Zhuk & Μαρία Κατσικαδάκου (a.k.a. Maria Cyber), ΚΥΡΙΑΚΗ 10/9

10 Σεπτεμβρίου 2023

Η τελευταία ημέρα του Φεστιβάλ Δράμας φιλοξένησε μια ξεχωριστή συζήτηση με θέμα τη διοργάνωση Queer Κινηματογραφικών Φεστιβάλ, τα οποία προβάλλουν και προωθούν ταινίες από και για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Συντελεστές της εκδήλωσης ήταν η Μαρία Κατσικαδάκου-Maria Cyber, μεταξύ άλλων ιδρύτρια του Outview Film Festival και λεσβία ακτιβίστρια, και ο Bohdan Zhuk, διευθυντής του ΛΟΑΤΚΙ+ φεστιβάλ Sunny Bunny της Ουκρανίας και επιμελητής ταινιών. Η συζήτηση έγινε στον κινηματογράφο «Ολύμπια» στο πλαίσιο της καινούργιας ενότητας δράσεων με τίτλο Short Film Hub και ακολουθήθηκε από μια αφιερωματική προβολή queer ταινιών.

Παίρνοντας τον λόγο πρώτος ο Bohdan Zhuk μίλησε για το Sunny Bunny, το πρώτο φεστιβάλ queer της Ουκρανίας που εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2023 στο Κίεβο. Πρόδρομος του Sunny Bunny ήταν το ομώνυμο πρόγραμμα queer ταινιών που ανήκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών του Κίεβου Molodist και για καιρό υπήρχε συζήτηση αυτό να αυτονομηθεί. Η κατάλληλη στιγμή ήρθε εν μέσω πολέμου: «Η στάση μας απέναντι στη ζωή έχει αλλάξει μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Αν όχι τώρα, τότε πότε;». Επιπροσθέτως, ο Zhuk εξήγησε ότι τα τελευταία χρόνια η θεώρηση της ουκρανικής κοινωνίας για τα ζητήματα ΛΟΑΤΚΙ+ γίνεται με θετικό πρόσημο, κάτι που οφείλεται στην ύπαρξη και ορατότητα πολλών ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στον στρατό. Το κράτος χρηματοδότησε μάλιστα το φεστιβάλ Sunny Bunny, ενώ το έχει προστατεύσει στον κοινό λόγο όταν έχουν γίνει σχόλια για την κατάργησή του. Στην προβολή που ακολούθησε τη συζήτηση, το δραμινό κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τέσσερις ταινίες από το Sunny Bunny.

Η Μαρία Cyber στην συνέχεια παρουσίασε την εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας όσον αφορά τα queer φεστιβάλ. Ίδρυσε το Outview Film Festival, το Διεθνές LGBTQI Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, το 2007, μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία για την εποχή, το οποίο γινόταν ετησίως για πάνω από δέκα χρόνια, μέχρι το 2019. Το Outview Film Festival μεγάλωνε κάθε χρόνο και έδινε χώρο για φωνές από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Φρόντιζε επίσης να έχει συνεργασία με το διεθνές κινηματογραφικό βραβείο Teddy (Teddy Award) για ταινίες με ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα, που απονέμεται από ανεξάρτητη κριτική επιτροπή ως επίσημο βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Τα τελευταία χρόνια του Outview παρατηρήθηκε η ροή των ΛΟΤΑΚΙ+ δημιουργών μακριά από αυτό και η προσχώρησή τους σε πιο mainstream διοργανώσεις. Οι τελευταίες δίνουν πλέον σταθερά βραβεία ΛΟΑΤΚΙ+. Η Μαρία Cyber εξηγεί όμως ότι αυτό δεν σηματοδοτεί πώς και τα έσοδα και τα προνόμια που προσφέρουν αυτά τα μεγάλα φεστιβάλ πηγαίνουν πίσω στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα όπως γινόταν με το Outview. Το 2019 το Outview ολοκληρώθηκε, καθώς η Μαρία Cyber είχε λάβει διάγνωση και ξεκίνησε τη μάχη με τον καρκίνο την οποία συνεχίζει να δίνει. Έτσι μαχήτρια εμφανίστηκε και στη Δράμα και μίλησε ένθερμα για το έργο που πέτυχε μέσω του Outview. Μαζί με όλη την εκτενή ακτιβιστική δράση της, αυτό αποτυπώνεται σε δύο βιογραφικά έργα που έχουν γίνει για την ίδια πρόσφατα και είναι διαθέσιμα για το κοινό:

  • Στο βιβλίο «Μια λεσβιακή ζωή» από τις εκδόσεις Το Ροδάκιο (Ιούνιος 2023).
  • Στο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «On this wondrous sea» (2022) της Καλλιόπης Λεγάκη, το οποίο επίσης προβλήθηκε στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Δράμας.

Q&A Σκηνοθετών, Κυριακή 10/9

Q&A Σκηνοθετών, Κυριακή 10/9

Q&A ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ, ΚΥΡΙΑΚΗ 10/9

10 Σεπτεμβρίου 2023

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 46ο Φεστιβάλ Δράμας, δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του Φεστιβάλ, που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος. Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι στη σημερινή, τελευταία, παρουσίαση:

ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Αερολίν» (Αλέξης Κουκιάς-Παντελής). Παρών ήταν και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης (σεναριογράφος)

«Η ταινία ήταν δύσκολη, πολλά location κάθε μέρα, πολύ μεγάλο casting, γυρίστηκε σε έξι μέρες, αλλά ήμασταν καλή παρέα, με πολλή υποστήριξη από όλους. Πάρα πολύ καλή ήταν η Δήμητρα Βλαγκοπούλου που μόλις πρόσφατα πήρε το βραβείο ερμηνείας για την ταινία της Σοφίας Έξαρχου «Animal» στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Σχετικά με το θέμα της ταινίας, κι εμείς δουλεύουμε για να ζούμε, έτσι ώστε το σινεμά να γίνεται σε δεύτερο χρόνο. Για τους ηθοποιούς τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, ωστόσο το focus μας δεν ήταν τόσο πάνω στη δυσκολία της εργασίας. Ξεκινήσαμε την ταινία με θεματική το πόσο δύσκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις σε αυτή τη ζωή. Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι όταν πρέπει να δουλέψεις και να έχεις ταυτόχρονα και καλλιτεχνική φιλοδοξία. Και πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να ισορροπήσει την προσωπική του ζωή με τις φιλοδοξίες και τον βιοπορισμό».

«Διάλεξε Χέρι» (Σταύρος Κωστόπουλος). Παρών και ο Δημήτρης Τσίκλης (ηθοποιός)

«Ο ήρωας εξιδανικεύει τον άνθρωπο που έχει δίπλα του, όντας παράλληλα φίλος του αλλά και στην πραγματικότητα η σχέση που θα ήθελε να έχει, και δεν την έχει. Δηλαδή είναι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο αλλά πρόκειται για τον ίδιο που είναι φίλος του, έτσι ό, τι κάνει και σκέφτεται είναι στο μυαλό του. Πολλές φορές μέσα από την οικειότητα και την αγάπη που υπάρχει ανάμεσα σε φίλους, δεν είναι πάντα κατανοητό ότι μερικές φορές ξεπερνιέται αυτή η λεπτή γραμμή».

«Λευκά Χριστούγενα 1948» (Αντώνης Βαλληνδράς). Παρόντες οι Αλεξάνδρα Δυράνη Μαούνη (σεναριογράφος), Μιχάλης Γκατζόγιας (διεύθυνση φωτογραφίας), Βασίλης Κουτσογιάννης (ηθοποιός)

«Όταν διάβασα το αντίστοιχο διήγημα από το βιβλίο «Ντεπό» του Σκαμπαρδώνη, θυμήθηκα τις ιστορίες που μου έλεγε ο παππούς μου από τον πόλεμο του ‘ 40. Συγκινήθηκα από την ιστορία. Αυτό ήταν και το θέμα που ήθελα να κάνω ταινία, παρόλο που δεν περίμενα ότι θα πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, αφού τη θεωρούσα δύσκολη και ακριβή παραγωγή εποχής. Με ενδιαφέρει το τραύμα και ο διάλογος με το παρελθόν. Την ιστορία την είδα κινηματογραφικά μπροστά μου σε μια περίοδο που ένιωθα την ανάγκη να κάνω ταινία, μετά από πολλά χρόνια. Πάντα ψάχνω να ασχοληθώ με ένα θέμα όπου θα κάνω μια έρευνα, θα ασχοληθώ και θα έχω ένα κίνητρο. Η ταινία γεννήθηκε στο Pitching Lab της Δράμας».

«Εάν σου πω τις αναμνήσεις μου» (Μαρία – Έλενα Μητροδήμα). Παρόντες οι Γιώργος Φρέντζος (διεύθυνση φωτογραφίας) και Λία Αντωνέλλη (σκηνογράφος)

«Ήθελα να κάνω μια ταινία για τη μνήμη και τη σημασία της, πώς μπορούμε να την εμπιστευτούμε, πώς μπορούμε να πενθήσουμε. Ο χορός αναδύεται σε ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της ταινίας, καθώς είναι ο προσωπικός τρόπος να επικοινωνηθούν συναισθήματα. Πρόκειται για κάτι απόλυτα λυτρωτικό».

«Μέχρι να με δεις» (Ελεάννα Σαντοριναίου). Παρών και ο Άρης Κοτρώνης Βέττας (παραγωγός)

«Νομίζω ότι όλοι έχουμε έναν άνθρωπο που συνδέουμε πολύ έντονα με ένα φαγητό της μαμάς ή της γιαγιάς. Έτσι ένιωσα κι εγώ ότι είναι ένας πάρα πολύ ωραίος τρόπος να χαιρετήσεις έναν πολύ δικό σου άνθρωπο. Το πένθος είναι κάτι πάρα πολύ ιδιαίτερο και πάρα πολύ προσωπικό. Ήθελα συνειδητά να δείξω αυτόν τον περίεργο άνθρωπο που ίσως με έναν πολύ ακραίο τρόπο θέλει να πενθήσει, αρνούμενος να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Επομένως και ο θεατής να μην καταλάβει που το πάει. Πολύ νωρίς καταλαβαίνεις πως δεν είναι ένας άνθρωπος τόσο περίεργος, απλά έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να συνδέεται με τη μητέρα του. Το τέλος της ταινίας με πλάνα από τότε που ο ήρωας ήταν μικρός και κρατά μια κάμερα, καταδεικνύει ότι η μητέρα του ήταν εκείνη που του την είχε χαρίσει»

«Buffer Zone» (Σάββας Σταύρου)

«Ήθελα να κάνω μια ταινία για το πώς μας ενώνει η μουσική, αλλά και να εξερευνήσω το θέμα της Κύπρου, καθώς κλείνουν 50 χρόνια τον επόμενο χρόνο από την εισβολή. Είχα την ιδέα να εξερευνήσω την ιδέα του queer κομματιού που ζούμε και σκέφτηκα τι καλύτερο να κάνω από το να έχω δυο στρατιώτες και από τις δυο πλευρές, να επικοινωνούν μέσα από μουσική και τραγούδια που γνωρίζουν επειδή δεν μιλούν την ίδια γλώσσα. Και κάπως να ερωτεύονται με αυτόν τον τρόπο».

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

«Offline» (Mauritz Brekke Solberg και Daniel Fure Schwarz)

«Μια μαύρη κωμωδία για το χώρο της διαφήμισης που θίγει θέματα ρατσισμού, καθώς σε ένα επαγγελματικό meeting, εξετάζεται το ενδεχόμενο να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές στην τελική εκδοχή του project. Ωστόσο όταν ο πελάτης σχολιάζει πως δύο από τους μαύρους ηθοποιούς μοιάζουν υπερβολικά μεταξύ τους και κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει κάτι, είναι η στιγμή που αναδεικνύεται το πρόβλημα. Η ιστορία μεταξύ άλλων θίγει και το πόσο απομακρυσμένος από την πραγματικότητα είναι πολλές φορές ο χώρος της διαφήμισης, καθώς μοιάζει να ζει και να κινείται πολλές φορές σε ένα παράλληλο σύμπαν».

«The River and the Labyrinth» (Ian Capillé)

«Η ιστορία αντλεί βιωματικό υλικό από την εποχή που ζούσα σε ένα διαμέρισμα μαζί με δυο κοπέλες που είναι και οι ηθοποιοί της ταινίας. Στη μια όχθη του ποταμού Τάγου, η Κλάρα έχει μόλις εγκατασταθεί στο νέο της διαμέρισμα, ενώ στην αντίπερα όχθη, ένας άντρας περιπλανιέται μέσα στη νύχτα. Ο χρόνος κυλάει και τα όρια σταδιακά συγχωνεύονται, καθώς ό,τι έμεινε πίσω στο παρελθόν, μοιάζει να μπορείς να το ξαναβρείς μπροστά σου στο μέλλον. Η πραγματικότητα συνδέεται με το όνειρο. Είναι μια διαδικασία που αγαπώ να δουλεύω πάνω σε αυτήν, καθώς η ταινία δεν μου αρέσει να δίνει λύσεις και θεωρώ ότι πρέπει να αφήνει αρκετά πράγματα ανοιχτά σε σχολιασμούς».

«The Age of Innocence» (Maximilian Bungarten)

«Η ταινία ξεκινά από μια ντοκουμενταρίστικη διάθεση και συνεχίζει περνώντας σε ένα πιο συμβολικό και ανοιχτό φινάλε. Όταν ο πρωταγωνιστής που δουλεύει σε εργοτάξιο, μπαίνει σε ένα δάσος που είναι απαγορευμένη περιοχή, ξεπερνά με αυτόν τον τρόπο κάποια όρια. Ίσως να οδεύει και προς την απελευθέρωσή του. Από την ταινία δεν απουσιάζουν και συμβολικά στοιχεία, όπως ο δεμένος γυμνός άνδρας που βρίσκει ο πρωταγωνιστής και τον οποίο απελευθερώνει, κάτι που συνδέεται με την προσωπική, ψυχική του κατάσταση»

KIDDO

«Αστρογορίλας» (Βασίλης Καλέμος). Παρών και ο Τάσος Μπατσούλης (συν-σεναριογράφος και ηθοποιός)

«Ταινία επιστημονικής φαντασίας με οριακά καλτ αναφορές σε παλιότερες ταινίες, μιλάει για την επικοινωνία και το αίσθημα του ανοίκειου. Ο χαρακτήρας συνειδητοποιεί στο τέλος ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια εποχή να ταυτιστεί κι έναν άνθρωπο να μιλήσει. Για αυτό και είναι μια ταινία για όλο το κοινό, και το παιδικό. Χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές του παλαιού κινηματογράφου, όπως μινιατούρες, stop motion, σκηνικά ζωγραφισμένα, αλλά και αρχειακό υλικό».

Μεγάλη συμμετοχή κοινού στη δεύτερη βραδιά Cinematherapy

Μεγάλη συμμετοχή κοινού στη δεύτερη βραδιά του Cinematherapy

Μεγάλη συμμετοχή κοινού στη δεύτερη βραδιά του Cinematherapy

Ένα πολυπληθές κοινό κατέκλυσε το βράδυ του Σαββάτου 9 Σεπτεμβρίου, το θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», στην προβολή της ταινίας «Womb» που έγινε παρουσία των συντελεστών της, στο πλαίσιο του Cinematherapy, με θεματικό άξονα του φετινού προγράμματος τις «Aνθρώπινες σχέσεις». Παρόντες στο πάνελ ήταν ο σκηνοθέτης Θέμος Σκανδάμης, ο πρωταγωνιστής Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και η εμπνεύστρια του προγράμματος και συνθετική ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου που εξήγησε πως «δυο πολύ μεγάλα ζητήματα τίθενται σε αυτήν την ταινία, το ένα είναι η σχέση που έχουμε όλοι με τη μητέρα μας και το άλλο είναι η σχέση μας με το θάνατο και ο φόβος ως απόρροια. Έχουμε μια σχέση μίσους – πάθους, κάτι που την ίδια στιγμή προσπαθούμε να το αποφύγουμε όσο περισσότερο γίνεται και να το καθυστερήσουμε όσο μπορούμε».

Απευθυνόμενος σε ένα θερμό ακροατήριο που συνεχώς τροφοδοτούσε τη συζήτηση με απανωτές ερωτήσεις, τοποθετήσεις, κρίσεις και σχολιασμούς, μέσα από ενδιαφέροντες διαλόγους, ο ηθοποιός Α. Τσιοτσιόπουλος δεν δίστασε να αναφερθεί στον χαρακτήρα που ερμήνευσε, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς τη συγκίνηση που ένιωσε κατά τα γυρίσματα. «Από τις λίγες ταινίες που την ώρα που παίζω ήταν απίστευτη η συγκίνηση, το δέσιμο με αυτά τα λόγια. Να παίζεις έναν ρόλο που να μιλάς στη μάνα σου και ουσιαστικά να μην μπορείς να μπεις στον ρόλο, να μην παίζεις, ήταν απόλυτα συγκινητικό. Μπροστά στο φόβο του θανάτου της μάνας μου τρέμω», ομολόγησε.

Ο σκηνοθέτης Θέμος Σκανδάμης σημείωσε πως «το κρίσιμο σε αυτήν την ιστορία, στο σημείο τομής και ρωγμής, είναι ο ετεροχρονισμός, όταν ο χρόνος γυρνά ξαφνικά ανάποδα και αυτή η ρωγμή, κάτι σαν λάθος, ανοίγει ένα χάος. Ακολούθησα μια συνέπεια των πραγμάτων από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό. Είναι λίγο σαν όνειρο. Αν δούμε έναν εφιάλτη, δεν εξηγούνται ακριβώς όλα τα πράγματα, παρόλο που την ώρα που το βλέπουμε, είναι σαν να βγάζει ένα νόημα, χαρμόσυνο, φρικτό ή ο,τιδήποτε. Οπότε άφησα αυτήν την ρωγμή που άνοιξε να με οδηγήσει στο να χτίσω τη συνέχεια της ιστορίας.. Η απόπειρα η δική μου ήταν να δείξω έναν καθόλα φυσιολογικό άνθρωπο που είχε ένα καθόλα φυσιολογικό και οικείο τηλεφώνημα με τη μητέρα του, σχεδόν τυπικό. Επιχείρησα να δούμε μια μεταμόρφωση ενός καθόλα φυσιολογικού ανθρώπου χωρίς να υπάρχει κάποια υπόνοια ότι κάτι άλλο συμβαίνει».

Ο Α. Τσιοτσιόπουλος παρατήρησε για τον χαρακτήρα που υποδύεται πως στην ταινία, με το θάνατο της μητέρας του αντί να ενηλικιωθεί και να μεγαλώσει, αντιθέτως γύρισε πίσω στην παιδική του ηλικία.

Η Ντενίς Νικολάκου εξήγησε πως ο ήρωας «επιστρέφει στην παιδική του ηλικία γιατί ενδεχομένως να θέλει να ξαναγράψει την ιστορία του χωρίς την εποπτική φιγούρα της μητέρας. Μια άλλη ερμηνεία για το θάνατο και τη μήτρα (Womb), είναι αυτό που πιστεύει και η ψυχαναλυτική σχολή, ότι δηλαδή γεννιόμαστε από το χάος και επιστρέφουμε σε αυτό. Και επιπλέον υπάρχει μια γραμμική σύνδεση μεταξύ της αρχής και τα του τέλους»

Εντυπωσιακή και ενδιαφέρουσα υπήρξε η συμμετοχή του κοινού με προσωπικές αποκαλύψεις σε σχέση με οικογενειακά τους πρόσωπα.

Από τις παρατηρήσεις που έκαναν αίσθηση ήταν το σχόλιο νεαρής ακροάτριας που σχολίασε πως η ταινία «έθιγε τη σημαντικότητα των οικογενειακών σχέσεων. Ακόμα και το γεγονός ότι τα τρία αντικείμενα του πρωταγωνιστή, η μηχανή, τα κλειδιά και το κινητό, αντικαθιστώνται μετά το θάνατο της μητέρας με παιδικά αντικείμενα. Κάτι που καταδεικνύει ότι όταν γνωρίσουμε από κοντά την απώλεια και το θάνατο, αυτό που μας μένει είναι οι αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια. Δεν έχουμε κάτι άλλο», κατέληξε.

Θυμίζουμε πως την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η έναρξη του προγράμματος «Cinematherapy για νέους 18 έως 30 ετών» και η πρώτη γνωριμία με τη Ν. Νικολάκου και τους συμμετέχοντες. Η υλοποίηση του προγράμματος πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση για τους συμμετέχοντες. Η νέα αυτή δράση, απευθύνεται για πρώτη φορά στην ηλικιακή αυτή ομάδα με σκοπό την δημιουργία 5 μικτών ομάδων, που θα συναντώνται σε εβδομαδιαία βάση. Το πρόγραμμα, που θα υλοποιηθεί δια ζώσης και ψηφιακά (zoom), θα διαρκέσει έως τις 30/12/2023.

Q&A Σκηνοθετών, Σάββατο 9/9

Q&A Σκηνοθετών, Σάββατο 9/9

Q&A ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ, ΣΑΒΒΑΤΟ 9/9

9 Σεπτεμβρίου 2023

Κάθε μέρα οι σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο 46ο Φεστιβάλ Δράμας, δίνουν ραντεβού με το κοινό (θεατές, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, δημοσιογράφους) για να μιλήσουν για την ταινία τους που έχει προβληθεί το προηγούμενο βράδυ και να απαντήσουν σε ερωτήσεις, στο πιο φρέσκο και πολυαναμενόμενο ραντεβού του Φεστιβάλ, που επιμελείται ο δημοσιογράφος Δημήτρης Πάντσος. Να τι είπαν στο κοινό του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους, οι διαγωνιζόμενοι στη σημερινή παρουσίαση:

ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Μidnight skin» (Μανώλης Μαυρής)
Παρούσα ήταν και η Ρομάννα Λόμπατς (ηθοποιός)

«Πηγή έμπνευσής μου γι’ αυτήν την ταινία ήταν ένας εφιάλτης της μητέρας μου. Είναι μια πιο προσωπική ταινία, με θέμα τη μοναξιά της ηρωίδας που πυροδοτεί τη σταδιακή μεταμόρφωση της σε δένδρο. Η μονάδα απέναντι στο γενικό σύνολο. Το όνειρο αυτό θα μπορούσε να μην έρχεται σαν εφιάλτης, όμως έτσι το βιώνει η κοπέλα, μια νοσηλεύτρια, κι επιλέγει να μην ξανακοιμηθεί. Έγραψα τον ρόλο για την Ρομάννα και επέλεξα ως δέντρο τον ευκάλυπτο, γιατί ήθελα να σχετίζεται με το επάγγελμα της ηρωίδας -ο ευκάλυπτος έχει ιαματικές ιδιότητες. Το χρώμα του δέρματος της Ρομάννας άλλωστε μοιάζει λίγο με αυτό του ευκάλυπτου. Επίσης μου άρεσε η μυρωδιά του δέντρου αυτού».

Η Ρομάννα Λόμπατς, που διαγωνίζεται για έβδομη φορά στη Δράμα, είπε πως «η ταινία έχει σημαντικές κλιμακώσεις, πράγμα που σημαίνει πως είναι απαιτητική από ερμηνευτικής πλευράς. Είναι δύσκολο να μπαινοβγαίνεις σε τόσο μεγάλες συναισθηματικές αλλαγές», εξομολογήθηκε.

Η σκηνή της θάλασσας ήταν πολύ δύσκολη. «Την βίωσα σαν πόλεμο», λέει ο Μ.Μαυρής, εξηγώντας πως «το πρώτο μέρος της ταινίας ήταν body horror, με καφκικά στοιχεία. Tο δεύτερο όμως πιο ποιητικό, πιο υπαρξιακό, οι τόνοι της ταινίας αλλάζουν. Η μεταμόρφωση φέρνει την ηρωίδα  κοντά στην ανθρώπινή της φύση και την βγάζει από το περιβάλλον που την οδηγεί σε αυτήν την μοναχική ζωή».

«Α piece of liberty» (Αντιγόνη Καπάκα)
Παρούσα ήταν και η Φελίς Τόπη (ηθοποιός)

«Άρχισα να γράφω την ταινία το 2019, όταν σπούδαζα στην Αμερική. Πήγαινα από το Λος Άντζελες στη Ν.Υόρκη και οι performers του δρόμου ήταν παντού. Μου φαινόταν σουρεάλ που ντύνονταν με σύμβολα. Και οι δύο χαρακτήρες που επέλεξα για την ταινία, το Άγαλμα της Ελευθερίας και ο Τζόκερ συμβολίζουν το ίδιο πράγμα, απλώς ο Τζόκερ, υπερασπίζεται λίγο πιο άναρχα την ελευθερία μας, κι αυτό είναι λίγο πιο κοντά σε μένα. Στο γύρισμα είχαμε ένα άγαλμα για σπάσιμο, αλλά ενώ πιστεύαμε πως το γύρισμα θα ήταν πιο δύσκολο στο αστυνομικό τμήμα, η μεγάλη δυσκολία ήταν τελικά στην Πλατεία Κοτζιά. Χάρηκα που στην προβολή γέλασε ο κόσμος. Με όσα γίνονται καθημερινά τα τελευταία χρόνια, που κατακρεουργείται η ελευθερία μας, χρειάζεται κάπου λίγο χιούμορ και τρέλα. Για να βρούμε αυτά τα κομμάτια της ελευθερίας μας…».

Η Φ.Τόπη είπε πως η μεταμόρφωσή της σε άγαλμα της Ελευθερίας ήταν απαιτητική, αν και ως ηθοποιός που συνεργάστηκε με τον Σίμο Κακάλα στο θέατρο, «δούλευα χρόνια μάσκα και είχα ξανακάνει καλούπι. Εδώ όμως η κάμερα είναι πολύ κοντά σου, ήταν πολύ διαφορετικό».

«Cargo» (Γιώργος Σερβετάς)

«Η ταινία είναι ένα Sci-Fi που δούλευα εδώ και πολλά χρόνια, ξεκινώντας από το λοκντάουν. Την εποχή εκείνη άρχισα να γράφω καθημερινά κειμενάκια που ανέβαζα στο ίντερνετ με άντρα αφηγητή. Στην ταινία ο αφηγητής είναι γυναίκα, φαίνεται πως ήρθα στα λογικά μου! Ηθελα να είμαι ευέλικτος στην ταινία, τα πράγματα να μην είναι αυστηρά οριοθετημένα ως προς την κίνηση της κάμερα, νοσταλγούσα τις mini DV καμερούλες και νομίζω πως αυτό φαίνεται. Ακολούθησα μία ανορθόδοξη πορεία, γιατί η πρώτη μου ταινία δεν ήταν μικρού μήκους, γύρισα κατευθείαν μία μεγάλου μήκους. Αυτή είναι η πρώτη μου μικρή. Ένοιωσα σαν πρωτάκι, με την μικρού μήκους  συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει να κάνω εικόνες, ενώ με τη μεγάλη εγκλωβίζεσαι με έναν τρόπο στις υποχρεώσεις σου. Η μικρή φόρμα είναι πιο απελευθερωτική, σου δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα για πειραματισμούς. Ούτε θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου αν κάτι πάει στραβά. Εδώ υπάρχει περισσότερος χώρος για πράγματα πιο προσωπικά».

«Παρακαλώ, περιμένετε» (Καρίνα Λογοθέτη)
Παρών ήταν και ο Βασίλης Ζλατάνος (σενάριο, μουσική, ήχος)

«Η αρχική αφορμή της ταινίας ήταν η ιδέα της AbFab Productions να δημιουργήσουν κάποιοι σκηνοθέτες μικρού μήκους ταινίες με γενική θεματική τον Covid. Εμείς μιλήσαμε για τη συνεχόμενη λούπα της καραντίνας, τη διαχείριση της μοναξιάς. Προσωπικά πέρασα την καραντίνα με δικούς μου ανθρώπους και ήταν τέλεια. Όμως συγκέντρωνα πληροφορίες για το πώς βίωναν γνωστοί και φίλοι αυτήν την κατάσταση. Η ηρωίδα με το που πάει να επικοινωνήσει, ακούει ήχους τρυπανιού, και άλλους ήχους που πριν, σε άλλες συνθήκες, δεν θα προσέχαμε καν. Ο χορός όμως στο τέλος της ταινίας την απελευθερώνει. Όλοι οι άσχημοι ήχοι που ακούγονται στην ταινία, «χτίζονται» σιγά σιγά και οδηγούν σε αυτόν τον χορό».

Ο Β.Ζλατάνος είπε πως, αναφορικά με τη μουσική, επέλεξε τελικά «ένα ορχηστρικό κομμάτι που βοήθησε την κοπέλα να είναι πιο ελεύθερη κινησιολογικά, καταφέρνοντας να “κλειδώσει” απ΄έξω όλους τους άλλους ήχους και να μείνει μόνη της».

«Αθαλάσσα» (Aργυρώ Νικολάου). Παρόντες ήταν ο Ιωάννης Ευαγγελίδης (παραγωγός) και ο Νεκτάριος Θεοδώρου (ηθοποιός)

Ο Ιωάννης Ευαγγελίδης εξήγησε πως η ταινία βασίζεται στη μαρτυρία του ιατρού, φυματιολόγου πατέρα του Τάκη Ευαγγελίδη για το σανατόριο “Αθαλάσσα”, την εποχή (1936) που στην Κύπρο θέριζε η φυματίωση. «Είναι αρκετά γνωστή στην Κύπρο η ιστορία του από το βιβλίο «Στα σύνορα της σιωπής». Θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει και μεγάλου μήκους ταινία.  Προσπαθήσαμε να δείξουμε την ενσυναίσθησή του προς τους ασθενείς. Αλλά και το πόσα κοινά είχε εκείνη η εποχή με την πανδημία που τώρα περάσαμε. Τότε ο κόσμος δεν πίστευε πως μπορούσες να γίνεις καλά, νόμιζαν πως η ζωή σου τελείωσε κι ακόμα κι αν γινόσουν καλά κανείς δεν σε ήθελε. Ο πατέρας μου κρατούσε κρυφό το ότι νόσησε κι εκείνος κάποια στιγμή στο σανατόριο. Ήξερε πως αν το έλεγε θα τελείωνε η καριέρα του. Υπήρχαν πολλές ιστορίες γύρω από αυτό που θα μπορούσαν να είχαν ειπωθεί σε ταινία…»

«Το γεγονός πως έπρεπε να ερμηνεύσω ένα πραγματικό πρόσωπο μου δημιουργούσε άγχος», εξομολογήθηκε ο Ν.Θεοδώρου. «Καθώς μάλιστα ήταν και τα παιδιά του στο γύρισμα.  Είχα στη διάθεσή μου μόνο φωτογραφίες του –βίντεο του υπήρχε μόνο σε μεγάλη ηλικία».

 «Super» (Νικόλας Κούλογλου)

Παρόντες ήταν και οι Αργύρης Πανταζάρας (ηθοποιός), Ευθαλία Παπακώστα (ηθοποιός) και Κωνσταντίνος Kουκουλιός (διευθυντής φωτογραφίας)

«Είμαι σεναριογράφος και ήθελα να κάνω μια ταινία μπλα-μπλα, που να έχει και αυτοσχεδιαστικά στοιχεία. Η Θάλεια κι εγώ είμαστε φίλοι από παλιά, και καθώς είχαμε και οι δύο σχέσεις που είχαν κλείσει τον κύκλο τους, μιλάγαμε πολύ γι’ αυτό τότε. Κάποιοι λένε πως από τα μικρότερα προβλήματα του κόσμου, ο χωρισμός είναι το μεγαλύτερο. Ήταν η πρώτη φορά που σκηνοθέτησα ταινία και τα γυρίσματα έγιναν μέσα σε τέσσερις νύχτες γιατί χώρος δράσης ήταν ένα σούπερ μάρκετ που βέβαια τη μέρα λειτουργεί. Γυρίσαμε την ταινία σε ασπρόμαυρο φιλμ». Αυτή η επιλογή έχει την εξήγησή της: σύμφωνο με τον Κ.Κουκουλιό «το έγχρωμο σε ένα σούπερ μάρκετ θα μας έβγαζε από τους χαρακτήρες».

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι έχει μακρόχρονη σχέση και μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων, πως δήθεν συναντιούνται πρώτη φορά, προσπαθούν να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στη σχέση τους.

Ο Α.Πανταζάρας είπε πως του άρεσε η ελευθερία που υπήρχε ήδη από το χαρτί σε αυτήν την ταινία, αλλά «και αυτό το παιχνίδι με το οποίο ξανασυστήνεσαι στον άνθρωπό σου για να κρατήσεις τη σχέση ζωντανή. Θυμάμαι να είμαι μπροστά στο ψυγείο με τα μαρούλια, και να σκέφτομαι πως όταν ψωνίζεις, ψωνίζεις για κάποιον. Κάποια στιγμή όμως, χωρίζεις τα ψώνια σου και παίρνεις διαφορετικούς δρόμους. Γι΄αυτό και ο άντρας που ερμηνεύω δεν θέλει να τελειώσουν τα ψώνια, δεν θέλει να έρθει η στιγμή που ανάμεσά τους θα μπει το διαχωριστικό του επόμενου πελάτη στο ταμείο…».

Η Ευθαλία Παπακώστα θεωρεί πως «προχωράμε προς το αναπόφευκτο, τον θάνατο, τον χωρισμό, αλλά προσπαθούμε να αντισταθούμε όσο μπορούμε…». Ωστόσο, όπως είπε, δεν θεωρεί πως ο έρωτας είναι απαραίτητα θνησιγενής.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Hold on for dear life» (Σιμόνε Φιορεντίνο)

«Έκανα μια ταινία σαν ένα video game και εμπνεύστηκα από το παιχνίδι Fallout. Είναι μια μετα-αποκαλυπτική ταινία για τον πόλεμο, για τον 3ο Παγκόσμιο. Υπήρξα φανατικος gamer από τα 3 μου. Τώρα πια όχι, αλλά έχω μεγάλη  συνδεση με αυτό το παιχνίδι. Ήταν προφανές για μένα ότι θα έκανα ταινία για τον πόλεμο, με όχημα αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι. Η έννοια του πολέμου με συγκλονίζει. Ο, τι κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν με κινητοποιεί. Δεν είναι τόσο αυτονόητο αυτό γιατί είχα την τύχη να γεννηθώ στη Ρώμη και να μην έχω την εμπειρία κάποιας εμπόλεμης ζώνης, αλλά ένοιωσα την επιτακτική ανάγκη να μιλήσω γι’ αυτό για να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο».

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Βad kids with saint names» (Bίκυ Αναστασιάδου)
Παρόντες ήταν και οι Νεφέλη Αθανασάκη (σενάριο) και  Παύλος Λυγούρης (διευθυντής φωτογραφίας)

«Ήταν η πρώτη ταινία μου, και στην χθεσινή προβολή έκλαψα. Την είδα για πρώτη φορά σε μεγάλη οθόνη. Με τη Νεφέλη δουλεύουμε από το πρώτο έτος μαζί και είμαστε κολλητές. Ίσως ήμασταν πολλοί στο σενάριο, ειδικά για ταινία μικρού μήκους, αλλά ήταν πολλοί και οι χαρακτήρες και νοιώσαμε πως  φέραμε διαφορετικά πράγματα στους ρόλους. Κοπιάραμε φίλους μας, μιλήσαμε για δικές μας εμπειρίες, για πράγματα που έχουμε ακούσει. Μικρά, λειτουργούσαμε και λίγο σαν αγέλη, αλλά κι έτσι, ως έφηβος, δύσκολα ανοίγεσαι πραγματικά στους φίλους σου. Αν το κάνεις όμως, ξέρεις πως θα σε αγκαλιάσουν. Πιστεύω πως ένοιωσα έτοιμη να μιλήσω για τα εφηβικά μου χρόνια επειδή έκλεισε ο κύκλος των φοιτητικών μου χρόνων. Στην προβολή ήρθαν όλοι οι φίλοι μου. Σινεμά άλλωστε άρχισα να κάνω από μικρή για να τραβάω τους φίλους μου, και ύστερα να βλέπουμε μαζί τις ταινίες».

«δ» (Julia Diệp My Feige)

«Η ταινία εξερευνά την εικόνα ενός άγνωστου Έλληνα μεσήλικα, παρμένη από ένα φωτογραφικό άλμπουμ που βρήκα τυχαία δίπλα σε κάδο απορριμμάτων σε δρόμο της Αθήνας· μια εικόνα παραποιημένη από βροχή, ούρα και τη φθορά του χρόνου. Μαζί με τις φωτογραφίες, που ήταν σχεδόν επαγγελματικού επιπέδου, βρήκα και αρνητικά. Τα μελέτησα, τα επεξεργάστηκα και τα προσέγγισα σαν να είναι κάρτες μνήμης. Στην αρχή απόρησα: δύο τύποι συναντιουνται μυστηριωδώς. Μήπως κάνουν κάτι παράνομο; Μετά είδα πως αγκαλιάζονταν, ενώ το αυτοκίνητο δίπλα τους ήταν διακοσμημένο με πλαστικά λουλούδια. Ύστερα από ενδελεχή μελέτη συνειδητοποίησα πως επρόκειτο για μια αγοραπωλησία αυτοκινήτου! Ο τίτλος της ταινίας, το «δ», ήταν το όνομα ενός παλιού μοντέλου αυτοκινήτου Lancia. Οι φωτογραφίες αυτές με συγκίνησαν, λυπήθηκα που τις βρήκα μισοκατεστραμμένες στα σκουπίδια, και συνειδητοποίησα πως η αλληλουχία τους συγκροτούσε από μόνη της μια ταινία».

Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα του Φεστιβάλ Δράμας

Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα του Φεστιβάλ Δράμας

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και η Αμάντα Μιχαλοπούλου στα Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα του Φεστιβάλ Δράμας

Τα νέα τους βιβλία με τίτλο «Η μεταμόρφωσή της» και «Ήλιος με ξιφολόγχες», παρουσίασαν στο πλαίσιο της ενότητας «Αίθρια Λογοτεχνικά Απογεύματα» του Φεστιβάλ Δράμας, οι συγγραφείς Αμάντα Μιχαλοπούλου και Γιώργος Σκαμπαρδώνης.

Σε ένα πολυπληθές κοινό που κατέκλυσε το θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», η κ. Πολύνα Γ. Μπανά, ποιήτρια και συγγραφέας, που έχει την οργάνωση, την επιμέλεια και την παρουσίαση του προγράμματος, αναφέρθηκε αρχικά στο βιβλίο της Α. Μιχαλοπούλου (εκδόσεις Καστανιώτη), κάνοντας λόγο για μια νουβέλα η οποία «μέσα από το εύρημα της ανεξήγητης μεταμόρφωσης της νεαρής, κεντρικής ηρωίδας μέσα στον ύπνο της, σε άνδρα, προσεγγίζει και σχολιάζει το διαχρονικό ζήτημα της κοινωνικής κατασκευής των δυο φύλων, καθώς και των προκαθορισμένων κοινωνικών ρόλων που αποδίδονται σε αυτά, μέσα στο πλαίσιο μιας προαιώνιας, ανδροκεντρικής και ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Σε τελική αναγωγή, διαπραγματεύεται το ζήτημα της έμφυλης ταυτότητας, αλλά και της ρευστότητας των φύλων».

Επεσήμανε επίσης πως η συγγραφέας συνδυάζει το θέμα «πολύ έξυπνα και ευφάνταστα, με το πλέον νευραλγικό, παγκόσμιο ζήτημα της οικολογικής καταστροφής, της κλιματικής κρίσης».

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου υποστήριξε πως «όταν διαβάζεις ένα βιβλίο και βλέπεις τις στέγες στην Καρδίτσα, δηλαδή την τραγική επικαιρότητα, μπορείς να κάνεις μια πιο ρεαλιστική ανάγνωση του βιβλίου, που πριν από τρεις μήνες ήταν επιστημονική φαντασία. Μιλώντας ως αναγνώστρια, διαβάζουμε με αυτό που είμαστε κάθε στιγμή. Γράφουμε χωρίς να ξέρουμε συνειδητά γιατί μας απασχολεί ένα θέμα τόσο πολύ και γιατί υπάρχει μια ερώτηση που παίρνει τη μορφή εμμονής και μας κάνει να θέλουμε να γράψουμε μια ολόκληρη ιστορία γύρω από την ερώτηση. Κι έτσι υπάρχει αυτή η πολύ περίεργη και αμήχανη διαδρομή, που αντιμετωπίζουμε ως συγγραφείς όταν κάθε φορά που δίνουν μια καινούρια ερμηνεία για το βιβλίο μας, ταυτόχρονα ταυτιζόμαστε ίσως και να υπερταυτιζόμαστε. Αν με ρωτάτε γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο θα σας απαντήσω δεν ξέρω τι είναι αυτό που με έκανε κάποια μέρα να ξυπνήσω με την σκέψη πώς θα ήταν αν αυτό το κορίτσι ξυπνούσε ως αγόρι. Σίγουρα ήταν μια πάρα πολύ δυνατή εικόνα. Αν αυτό συνέβη σε έναν κόσμο που δεν μπορείς να μοιραστείς αυτήν την ολική μεταμόρφωση, τι κάνεις με αυτό και πως μπορείς να ξαναγυρίσεις σε μια κατάσταση δέους, σοκ και σιωπής σε σχέση με μια τέτοια ολική μεταμόρφωση; Αυτό νομίζω ότι με απασχόλησε πάρα πολύ. Επίσης με ενδιέφερε πάρα πολύ η επιστροφή σε μια άλλη αίσθηση για τον χρόνο και τον τόπο. Έτσι, έγραψα το βιβλίο για να δω τι θα συμβεί. Με ενδιαφέρει να βαθύνει και να συνεχιστεί η ερώτηση. Κι επειδή δεν πιστεύω στις απαντήσεις, όλο το βιβλίο ήταν μια ερώτηση και με ενδιαφέρει ο καθένας, αν γίνεται, να αναρωτηθεί ταυτόχρονα πιο βαθιά, για το ποιοι είμαστε ως κοινωνικές ταυτότητες, ως κινούμενα, έμφυλα στερεότυπα και πως γίνεται στον σύγχρονο κόσμο όλα αυτά τα ζητήματα που μας απασχολούν σε σχέση με την εξουσία, πώς και εάν αλλάζουν, τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, που ζούμε, που υπάρχουμε όλοι μαζί».

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Παρουσιάζοντας το νέο βιβλίο του Γ. Σκαμπαρδώνη (εκδόσεις Πατάκη), η κ. Μπανά σημείωσε πως αναφέρεται σε «μια σειρά οδυνηρών γεγονότων που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη της μπελ επόκ, ακολουθώντας τους κώδικες του νουάρ μυθιστορήματος, καθώς στο επίκεντρο της πλοκής του είναι η διαλεύκανση δυο φόνων από τον κεντρικό ήρωά του, τον ταγματάρχη Γόρδιο Κλήμεντο, που είναι επικεφαλής της αντικατασκοπίας της συμπρωτεύουσας στη δεκαετία του ΄30. Αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία Εβραίου υποδηματεργάτη που ήταν πληροφοριοδότης του και είχε εισχωρήσει και αναμειχθεί σε κομμουνιστικές, συνδικαλιστικές οργανώσεις και να εντοπίσει τη διαδρομή των χρημάτων, τη χρηματοδότηση αυτών των σωματείων από την Μόσχα ή τους ακραίους εθνικιστές της Βουλγαρίας, καθώς και οι δύο απέβλεπαν στην απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και στη δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας».

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης που επεσήμανε πως το κοινό τον ρωτά πολλές φορές για την ηρωίδα του βιβλίου, τη Ντανιέλ, αποκάλυψε πως είναι βασισμένη σε ένα πραγματικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ΄30, τη Νίνα Παυλίδου, που οδηγούσε μοτοσυκλέτα, ήταν γυμνίστρια και απελευθερωμένη. «Την έφτιαξα για να την ερωτευτώ πρώτα εγώ ο ίδιος. Ο ταγματάρχης Γόρδιος, συντηρητικός καραβανάς, αλλά σπουδαγμένος σε γνωστή παρισινή σχολή αντικατασκοπίας, κουβαλά τη μάτσο αντίληψη του αξιωματικού του στρατού και ερωτεύεται αυτή τη γυναίκα με την οποία συντηρεί μια σχέση ακραιφνώς σαρκική και ηδονική. Δε μπορεί να συλλάβει τι είναι η Ντανιέλ, μια μαγευτική γυναίκα, διαφεύγουσα, ένα αερικό, με άλλη αντίληψη των πραγμάτων. Δυο διαφορετικά σύμπαντα. Ωστόσο και τους δυο τους ενώνει ο σαρκικός έρωτας. Ο Γόρδιος αναπτύσσει μια φετιχιστική εμμονή, με τα υπέροχα άκρα της Ντανιέλ, τα πέλματά της που είναι σαν σερβίτσιο. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που κρατά τα κομμένα της νύχια μέσα σε ένα αλαβάστρινο κουτάκι παρατηρώντας τα κάθε βράδυ σαν να προσεύχεται σε αυτά. Ένας ακατανόητος και τόσο ισχυρός έρωτας που δεν μπορεί να τον ερμηνεύσει και να βρει μια διαδρομή επαφής με την Ντανιέλ, που κινείται σε εντελώς διαφορετικό σύμπαν από εκείνον. Εκείνη, είναι ένα πλάσμα που πέραν της ηδονικής διάστασης και της ηδονοθηρίας που υπάρχει στο βιβλίο, είναι η γυναίκα που κρατά τον ταγματάρχη και αρχηγό της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, την πιο σπαρασσόμενη και πιο σημαντική πόλη στη χώρα». Ο Γ. Σκαμπαρδώνης ανέφερε τέλος πως η κοινωνική και πολιτική ιστορία της εποχής του 1930-1931 στη Θεσσαλονίκη, λειτουργεί ως «το σώμα του βιβλίου, η αφήγηση. Αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι το κατά πόσο ένα μυθιστόρημα πέρα από την υπόθεση και τα πρόσωπα, περιέχει και εκλύει εκείνες τις αισθητικές αξίες που το μετατρέπουν σε έργο τέχνης».

CINEMATHERAPY – Οι «Ανθρώπινες Σχέσεις»

CINEMATHERAPY - Οι «Ανθρώπινες Σχέσεις»

CINEMATHERAPY

Οι «Ανθρώπινες Σχέσεις» στο φετινό Cinematherapy

Με θεματικό άξονα του φετινού  προγράμματος τις  «Aνθρώπινες σχέσεις», το Cinematherapy του 46ου DISFF, έκανε πρεμιέρα στο κατάμεστο θερινό σινεμά «Αλέξανδρος», παρουσία των συντελεστών της ταινίας «Διάβαση», που είχε επιλεγεί από κοινού με την ταινία «Womb» για να τροφοδοτήσουν τη συζήτηση.

Στην ενδιαφέρουσα βραδιά συμμετείχαν οι Αινείας Τσαμάτης, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Γιάννης Τσορτέκης, Θάνος Αναστόπουλος και Γιάννης Καραμπάτσος.

Αναφερόμενη στην ταινία, η εμπνεύστρια του προγράμματος και συνθετική ψυχοθεραπεύτρια Ντενίς Νικολάκου, υπενθύμισε πως πρόκειται για «την ιστορία δύο ανθρώπων στη μέση του πουθενά, οι οποίοι έχουν έναν «εξαρτητικό» δεσμό, χωρίς να τους είναι εύκολο να εκφραστούν για αυτά που τους συμβαίνουν ή για αυτά που ενδεχομένως έχουν στο μυαλό τους». Ο σκηνοθέτης Αινείας Τσαμάτης υποστήριξε πως πολλές φορές «ένα βλέμμα δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα σε  μια σκηνή από μια πρόταση που μπορεί να γεννήσει μια ιστορία την οποία και θα πιστέψει ο χαρακτήρας». Ο Γιάννης Τσορτέκης αναλύοντας στοιχεία του χαρακτήρα τον οποίο ερμηνεύει, χαρακτήρισε «μοναδικό και φανταστικό ταξίδι σε αυτήν την ιστορία, τη μοναξιά αυτών των ανθρώπων, που με λόγια ή χωρίς, η επικοινωνία μεταξύ τους ήταν πολύ βαθιά, μέσα στην ησυχία του τοπίου και της συνθήκης, όπου όλα ήταν καθαρά και ειλικρινή. Στη σχέση αυτών των δυο ανθρώπων δεν υπήρχε κανένα σημείο που να είναι κρυφό. Οπότε αυτό το τόσο ξαφνικό που αλλάζει τη ζωή του ενός από τους δυο και ανατρέπει αυτήν την ισορροπία, ήταν κάτι που συνέβαινε όπως θα συνέβαινε και η υπόλοιπη καθημερινότητα». Επεσήμανε πως στην ταινία «το τοπίο είναι ζωντανό» και πως «όταν βρεθείς στην ησυχία της φύσης δε χρειάζεται να επικαλεστείς κάτι, ούτε να ασχοληθείς εμμονικά με κάτι, καθώς το κάθε τι αποτελεί εμμονή και παρατήρηση του ίδιου του εαυτού. Η σχέση των δυο ηρώων στηρίζεται στην ησυχία. Και στην ησυχία αυτής της μοναξιάς που δεν είναι η απομόνωση έτσι όπως τη βιώνουμε στην πόλη, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Είναι ένα εκκωφαντικό σύμπαν  το οποίο τρέχει ταυτόχρονα».

Ο παραγωγός Θάνος Αναστόπουλος υποστήριξε πως στη συγκεκριμένη ταινία «οι άνθρωποι και η φύση ήταν ένα πράγμα», και ο Αινείας Τσαμάτης συμπλήρωσε πως «η φύση και ο καιρός έκαναν μια δραματουργία»

Ο φωτογράφος Γιάννης Καραμπάτσος παίρνοντας αφορμή από την ειδησεογραφία με τις πλημμύρες και τους δεκάδες νεκρούς, αποκάλυψε πως «η τοποθεσία, το location της ταινίας, κάηκε πριν από δυο μήνες και έτσι σκέφτομαι τη δυσκολία να διαχειριστούμε το φως που είναι μέρος της κλιματικής αλλαγής. Και αναρωτιέμαι πως το διαχειριζόμαστε όλο αυτό, εάν μπορούμε να περνάμε καλά, να συζητάμε για ταινίες, για σινεμά, όταν έξω συμβαίνουν όλα αυτά».

Σε παρέμβασή της η Ντενίς Νικολάκου έθεσε το ερώτημα στους συντελεστές «πώς διαχειρίζονται όλα αυτά που συμβαίνουν, τι διεξόδους βρίσκουν».

Απαντώντας ορισμένοι από το κοινό σημείωσαν πως προσπαθούν «να είναι σε επαφή με αυτό που νιώθουν». Άλλοι  απάντησαν πως «φτιάχνουμε ή παρακολουθούμε ταινίες».

Και η Ν. Νικολάκου πρόσθεσε πως «αυτό κάνουμε στο Cinematherapy, παρακολουθούμε ταινίες γιατί είναι ένας τρόπος για μια άλλη οπτική των πραγμάτων. Και επειδή η ταινία έχει αυτήν την ονειρική αίσθηση να σε μεταφέρει σε ένα άλλο περιβάλλον, αυτό είναι πολλές φορές ανακουφιστικό. Αρκεί να ξέρουμε τι βλέπουμε. Και στο συγκεκριμένο πρόγραμμα προσπαθώ να επιλέγω ταινίες που έχουν να πουν κάτι πέρα από αυτό που δείχνουν».

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη αναφέρθηκε σε μια επιπλέον οπτική που μπορεί να εξερευνηθεί και όπως είπε υπάρχει μέσα στην ταινία, «και είναι η ποίηση. Είναι κάτι που το αγαπάω, μου λείπει , είναι πολύ ευεργετικό να ζούμε ποιητικά. Νομίζω ότι είναι ένα σύμπαν μαθηματικό, έχει μια γεωμετρία. Σαν εξίσωση που λειτουργεί και βγαίνει πάντα σωστή. Νιώθω ότι η ταινία μπορεί να έχει πρακτικά μια επίδραση ευεργετική, μια ιαματική δράση. Με κάνει πολύ χαρούμενη αυτό».

Ο Θάνος Αναστόπουλος συμπλήρωσε πως «η ποίηση σώζει, αλλά πέρα από αυτήν είναι και το χιούμορ που χωρίς αυτό δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στη ζωή καθώς πολλές φορές μοιάζει παράλογη ή πολύ βαριά. Αυτό που μου έκανε βαθιά εντύπωση στην ταινία και με συγκίνησε πολύ στο σενάριο, είναι το πένθος. Ο χαρακτήρας του Αντώνη παίρνει αυτήν την ευθύνη να πάει να πενθήσει για κάποιον άλλον. Και αυτή νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε σαν άνθρωποι. Να μπορούμε να πενθήσουμε για τους άλλους».

Κλείνοντας η Ντενίς Νικολάκου, υπογράμμισε πως «κάνουμε αυτό το πρόγραμμα με θέμα την ρευστότητα και την αναδιάρθρωση των ανθρώπινων σχέσεων τον 21ο αιώνα καθώς και τις διάφορες μορφές που συγκροτούν την δομή της. Αντικείμενο συζήτησης είναι η δομή που έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις τα τελευταία χρόνια, τόσο σε οικογενειακό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Πόσο έχουν επηρεαστεί οι σχέσεις μας από την οικονομική κρίση, την πανδημία, τις κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, αλλά και πώς διαμορφώνεται η σημερινή τους μορφή και οι άξιες μας».

Θυμίζουμε πως την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε η έναρξη του προγράμματος «Cinematherapy για νέους 18 έως 30 ετών» και η πρώτη γνωριμία με τη Ντενίς Νικολάκου και τους συμμετέχοντες. Η υλοποίηση του προγράμματος πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση για τους συμμετέχοντες. Η νέα αυτή δράση, απευθύνεται  για πρώτη φορά στην ηλικιακή αυτή ομάδα με σκοπό την δημιουργία 5 μικτών ομάδων, που θα συναντώνται σε εβδομαδιαία βάση. Το πρόγραμμα, που θα υλοποιηθεί δια ζώσης και ψηφιακά (zoom), θα διαρκέσει έως τις 30/12/2023.

DISFF46 – Παρουσίαση της Crew United Greece

Παρουσίαση της Crew United Greece

Talks – Show me the Crew!

Παρουσίαση της Crew United Greece

Στο πλαίσιο των δράσεων του πρώτου Short Film Hub που πραγματοποιείται φέτος στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας παρουσιάστηκε το απόγευμα της Παρασκευής η νεοσύστατη στην Ελλάδα έκδοση της διαδικτυακής πλατφόρμας διασύνδεσης επαγγελματιών του οπτικοακουστικού κλάδου Crew United.

Μια δράση που έδωσε την ευκαιρία στους κινηματογραφιστές που βρίσκονται εδώ να γνωρίσουν την πλατφόρμα, το περιεχόμενο και τα εργαλεία της, τον τρόπο εγγραφής και χρήσης της, αλλά και να συζητήσουν για τη χρησιμότητά της στους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου με την υπεύθυνη για την ανάπτυξη της Crew United στην Ελλάδα Βένια Βέργου.

Η πλατφόρμα ξεκίνησε πριν από 27 χρόνια, το 1996. Ο  Oliver Zenglein και ο Vincent Lutz, δύο κινηματογραφιστές από το Μόναχο, ίδρυσαν την Crew United με το όραμα να αποτελέσει το απόλυτο σημείο συνάντησης για όλους τους επαγγελματίες του κινηματογράφου. «Αυτό συνέβη δύο χρόνια πριν την Google, οκτώ χρόνια πριν το Facebook και έντεκα χρόνια πριν το Netflix», τόνισε η κα Βέργου.

Έχοντας πάνω από 20 χρόνια παρουσίας στις γερμανόφωνες χώρες, η πλατφόρμα λειτούργησε το 2019 τη γαλλική έκδοσή της και το 2021 τη πολωνική, ενώ 2023 επέκτεινε το δίκτυό της στην Ισπανία, την Ιταλία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα, με την υποστήριξη του προγράμματος MEDIA – Creative Europe.

Η επέκταση  της λειτουργίας  της, τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού όσο και γλωσσικής πρόσβασης στην πλατφόρμα, σύμφωνα με την κα Βέργου που εκπροσωπεί την Crew United στην Ελλάδα, «αποτελεί ένα ορόσημο στην αποστολή της να συμβάλει στην εδραίωση συνεργασιών εντός της ευρωπαϊκής οπτικοακουστικής βιομηχανίας». Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, σημειώνει, «η συγκυρία είναι ιδανική για την ανάπτυξη της στη χώρας μας», καθώς βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής τα τελευταία χρόνια με  μια άνευ προηγουμένου εισροή διεθνών παραγωγών για γυρίσματα στην Ελλάδα.

Σήμερα, η Crew United αριθμεί περισσότερα από τριάντα χιλιάδες ενεργά μέλη. Είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό online δίκτυο για επαγγελματίες και εταιρείες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, καθώς και για τα έργα τους.  Θα μπορούσε να περιγραφεί εν συντομία ως ένας συνδυασμός μιας κινηματογραφικής βάσης δεδομένων και ενός καταλόγου επαγγελματιών, που συμπεριλαμβάνει όλα τα επαγγέλματα και τις δραστηριότητες του κλάδου και όλους τους τύπους των οπτικοακουστικών έργων.

Εξασφαλίζοντας τη δικτύωση σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και προσφέροντας διασταυρωμένες πληροφορίες σχετικά με την εμπειρία και τα προσόντα κάθε επαγγελματία, καθώς και εργαλεία για την προβολή τους, αποτελεί μία κοινότητα επαγγελματιών του οπτικοακουστικού τομέα, που τους επιτρέπει: να παρουσιάσουν τον εαυτό τους και το έργο τους, να αποκτούν πρόσβαση σε μια εκτεταμένη βάση δεδομένων για να έρθουν σε επαφή με ελεύθερους επαγγελματίες, ηθοποιούς, εταιρείες παραγωγής και διανομής, post production labs κ.λπ., να διευρύνουν το επαγγελματικό τους δίκτυο, να βρίσκουν προσφορές εργασίας στην Ευρώπη, να διερευνούν ευκαιρίες χρηματοδότησης, να ενημερώνονται για τις τάσεις του κλάδου, να αποκτούν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τους τοπικούς κανονισμούς εργασίας.

Να σημειωθεί ότι η  Crew United σε κάθε χώρα του δικτύου της υποστηρίζεται από μια ειδική ομάδα εμπειρογνωμόνων με γνώση της εκάστοτε τοπικής οπτικοακουστικής βιομηχανίας και η ομάδες αυτές συνεργάζονται με οργανισμούς, ενώσεις, φορείς, σχολές κινηματογράφου και film commissions  στις αντίστοιχες χώρες για την αντιμετώπιση των αναγκών κάθε αγοράς, ενώ εφαρμόζει ένα συμμετοχικό μοντέλο ελέγχου πληροφοριών. Σύμφωνα με αυτό, όλες οι καταχωρίσεις των μελών επαληθεύονται από τη συντακτική ομάδα της πλατφόρμας σε κάθε χώρα.

Στον ιστότοπο https://www.crew-united.com/el/ είναι διαθέσιμες (στα ελληνικά) όλες οι  πληροφορίες για τις δυνατότητες που προσφέρει η χρήση της πλατφόρμας σε κάθε ενδιαφερόμενο επαγγελματία, καθώς και οι οδηγίες για τη διαδικασία εγγραφής. Να σημειωθεί ότι, καθώς η πλατφόρμα έχει ως βασική αρχή της να μπορούν να εγγραφούν μόνο επαγγελματίες με επαρκή πρακτική εμπειρία, εξετάζεται κάθε εγγραφή σύμφωνα με κάποια κριτήρια, όπως, μεταξύ άλλων, επαγγελματικές αναφορές και εκπαίδευση.

Η σύνδεση των επαγγελματιών του οπτικοακουστικού τομέα σε ένα δίκτυο στην Ευρώπη μέσω της Crew United, σύμφωνα με την κ. Βέργου, «έχει σκοπό να φέρει κοντά όλους τους κινηματογραφιστές μπροστά και πίσω από την κάμερα, τις εταιρείες παραγωγής και διανομής, τους παρόχους υπηρεσιών και τα πρακτορεία ταλέντων μέσω των κοινών τους ταινιών και με γνώμονα τη δικαιοσύνη, τη βιωσιμότητα, τη διαφάνεια, τη διαφορετικότητα, το θάρρος και την ανεκτικότητα, να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας ισχυρής κουλτούρας εντός της κινηματογραφικής βιομηχανίας».

Να σημειωθεί ότι στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας από φέτος θεσπίζονται τα Βραβεία Crew United, τα οποία θα απονέμονται στους νικητές στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας και Σκηνογραφίας του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και θα συνοδεύονται, αντίστοιχα για τον καθένα, από μία 5-ετή δωρεάν συνδρομή ως Premium Μέλος στην πλατφόρμα της Crew United.

LAGFF Travels to Drama

LAGFF Travels to Drama

LAGFF Travels to Drama

Η επιτυχημένη συνεργασία που ξεκίνησε το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας με το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LAGFF), με τη συμμετοχή του DISFF στην 17η διοργάνωση του LAGFF, φέτος τον Ιούνιο, συνεχίστηκε με τη συμμετοχή δύο ταινιών του LAGFF στη Δράμα. Η ανταπόδοση της επίσκεψης του DISFF, στο πλαίσιο της δράσης εξωστρέφειας «Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει» στην πόλη των Αγγέλων, σηματοδοτήθηκε απο πέντε ταινίες Ελλήνων της διασποράς που προβλήθηκαν το απόγευμα της Τρίτης 5 Σεπτεμβρίου.

Δύο από τους δημιουργούς των ταινιών, ο Αλέξανδρος Γεωργίου (Alexander Georges), με την ταινία Share For Me και ο Νίκος Δεσίπρης με την ταινία Niko Newark, βρέθηκαν στη Δράμα μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του LAGFF Άρη Κατωπόδη. Σημαντική σύμπτωση πως και οι δύο δημιουργοί εμπνεύστηκαν και μετέφεραν στο κινηματογραφικό πανί προσωπικά τους βιώματα.

Alexander Georges, σκηνοθέτης “Share For Me”

Βασισμένη στην προσωπική ιστορία του αδερφού του και του ηλικιωμένου πατέρα του, ο Αλέξανδρος Γεωργίου, μας θυμίζει την «αγγελικότητα» των ατόμων με σύνδρομο Down. Δίνει μία διαφορετική διάσταση στο θέμα, αναδεικνύοντας ζητήματα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει το σύστημα υγείας των ΗΠΑ τη διαβίωση σε δομές ανθρώπων με σύνδρομο Down. Οι άνθρωποι με σύνδρομο Dοwn διαβιούν σε σπίτια φιλοξενίας και πολλές φορές, όπως μας μεταφέρει η ταινία, υπάρχουν δυσκολίες στην επικοινωνία με ανθρώπους της οικογένειας τους. Στην προκειμένη περίπτωση και οι δύο, πατέρας και γιός, αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο. Ο πατέρας πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη, ενώ ο γιός με σύνδρομο Down έχει μάθει και βοηθάει τον μπαμπά του με την ασθένεια, ενώ είναι οι καλύτεροι φίλοι.

Θα μπορούσε άνετα να γραφεί ότι πρόκειται για μία ταινία που αναδεικνύει την «αγνή αθωότητα» των ατόμων με σύνδρομο Down, υπογραμμίζοντας την πλήρη έλλειψη κακίας, που, αντιθέτως, αναπτύσσει το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων χωρίς σύνδρομο Down από τις προσλαμβάνουσες του περιβάλλοντος τους καθώς μεγαλώνουν. Στον αντίποδα, διαφαίνεται πως οι άνθρωποι με σύνδρομο Down έχουν αναπτύξει μία έμφυτη άμυνα απέναντι στην κακία.

Ο Αλέξανδρος Γεωργίου θέλησε να καλύψει το κενό που υπάρχει στη φιλμογραφία, καθώς όπως υπογράμμισε ο ίδιος «ήθελα να φτιάξω μία ταινία που να δείχνει στους θεατές ότι ένας άνθρωπος με σύνδρομο Down μπορεί όπως όλοι μας να αποτελέσει παραγωγικό μέρος της κοινωνίας μας. Μία ταινία που να μπορούν να τη δουν και να την κατανοήσουν όλοι».

Αναφερόμενος στη συνεργασία των δύο Φεστιβάλ, ο κ. Γεωργίου υπογράμμισε πως η συμμετοχή του στο DISFF φανερώνει τη δυνατότητα των Ελλήνων της διασποράς να επικοινωνήσουν πλέον τα έργα τους με το Ελληνικό κοινό, μέσα από το μεγαλύτερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Παραλλήλως σημείωσε πως έχει εντυπωσιαστεί από τη συμμετοχή στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα τόσο από πλευρά δημιουργών αλλά και θεατών και από το επίπεδο των ταινιών μικρού μήκους που παρουσιάζονται.

Nick Dessipris (παραγωγός ταινίας «Niko Newark»)

Ο Νίκος Δεσίπρης, ως παραγωγός της ταινίας της Tracey Washington-Bagley  Niko Newark πραγματεύεται τα θλιβερά ρατσιστικά επεισόδια που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ το 1967. Πρόκειται επίσης για μία βιωματική ιστορία που εξελίχθηκε στο Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ και ο ίδιος έζησε ως παιδί. «Μέσα από την ταινία αυτή θέλω να δείξω το τεράστιο ζήτημα της αυξανόμενης ρατσιστικής έντασης που υπάρχει και σήμερα στις ΗΠΑ. Με την ταινία μου προσπαθώ να αναδείξω αυτήν τη όξυνση, ώστε να βελτιωθεί η η κατάσταση που υπάρχει» τονίζει ο κ. Δεσίπρης. Στο εστιατόριο του πατέρα του που και είναι το σκηνικό της ταινίας οι αφροαμερικάνοι ήταν πελάτες και έτσι διαπίστωνε από κοντά το τι συμβαίνει.

Ο κ. Δεσίπρης καταγράφει με τον δικό του τρόπο την ιστορία. Σε μία μάλιστα περίοδο, που κάποιοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία ξεχνώντας τα πραγματικά γεγονότα. Αναφερόμενος σε αυτό το τεράστιο ζήτημα, ο κ. Δεσίπρης σημειώνει πως «είναι πολύ επικίνδυνο το να επιτρέψουμε να γραφεί ξανά η ιστορία με ψέματα και ανακρίβειες. Είναι μία ωρολογιακή βόμβα που φτάνει η ώρα της να εκραγεί. Πρέπει να προσπαθήσουμε να κάθε τρόπο να πούμε την αλήθεια, να δούμε το τι ακριβώς έχει γίνει έτσι ώστε να μην επαναληφθεί η ιστορία».

Σχετικά με τη συνεργασία των δύο Φεστιβάλ ο Νίκος Δεσίπρης τόνισε πως είναι ένα μεγάλο βήμα και για τις δύο διοργανώσεις και ευχήθηκε την επόμενη φορά οι ταινίες από το LAGFF να συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα του DISFF.

Άρης Κατωπόδης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής LAGFF

Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LAGFF) διανύει αισίως το 17ο έτος και οδεύει προς την ενηλικίωση του. Φέτος συνεργάστηκε με το DISFF με ένα ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμα προβολών και διαφόρων άλλων δράσεων. Όπως σημείωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του LAGFF Άρης Κατωπόδης βασική προϋπόθεση για να λάβει κάποιος μέρος στο LAGFF είναι η ταινία να έχει αναφορά στην Ελλάδα.

Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει αυτή η επίσημη συνεργασία των δύο Φεστιβάλ. Σύμφωνα με τον κ. Κατωπόδη «είναι πολύ σημαντικό για το LAGFF να συνεργάζεται με το μεγαλύτερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Υπάρχει μία πολύ καλή συνεργασία με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του DISFF το Γιάννη Σακαρίδη. Η συνέργεια των δύο φεστιβάλ έχει αποκτήσει έτσι μία άλλη οντότητα και μία άλλη βαρύτητα, καθώς πλέον είναι προφανές πως όσοι βραβευθούν στη Δράμα θα έχουν αυτομάτως μία θέση στο LAGFF. Ταυτόχρονα οι συντελεστές του DISFF θεωρούν πως είναι πολύ σημαντική η συνεργασία και η σχέση μεταξύ της πατρίδας των ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα και της πόλης του θεάματος στις ΗΠΑ. Είμαι σίγουρος πως αυτή η σχέση θα συνεχιστεί και πλέον θέλουμε να εντάξουμε ταινίες του LAGFF στο διαγωνιστικό τμήμα του DISFF».